ၾကည္နူးဖြယ္ ပံုရိပ္မ်ား

လမ္းလြဲ

လမ္းမ်ား
တစ္နာရီေလာက္ ထုိင္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ျမင္ကြင္းေတြက ေသြးပ်က္ဖြယ္
ေလာက္ေလာက္လားလားေတာင္ မရယ္လုိက္ရဘူး
အဲဒီေန႔က
မုိးတိမ္ေတြ အံု႔ဆုိင္းလုိ႔
စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ အထပ္ထပ္ျဖတ္ေက်ာ္လုိ႔
ရူးရူးမုိက္မုိက္ အာဏာသားမ်ားရဲ႕ လက္ေတြ

တစ္ဂိတ္ၿပီး
တစ္ဂိတ္ လက္ေတြရဲေနခဲ့ယ္
မနက္ဖန္
အေမွာင္ညမ်ားစြာကုိ အလင္းေရာင္ေပးဖုိ႔
က်ဳပ္တုိ႕႔႕ မီးရူးတုိင္ေတြ ထြန္းညွိလုိ႔
သမုိင္းအသစ္ထူေထာင္ၾကမယ္။

ေမာင္မင္းစုိး(ေရႊနံ႔သာ)

ငါ့အသက္ရွင္မႈက ေဘးက်ပ္နံက်ပ္

ေနသာသလုိ ေနခဲ့တယ္

ဒီေန႔ငါ့အသက္ရွင္မႈက ေဘးက်ပ္နံက်ပ္

အိမ္ျပန္ရ ေကာင္းမလား

ဆက္ထုိင္ရ ေကာင္းမလား

ဆံုးျဖတ္လုိ႔ မရတဲ့ ေသဆံုးမႈပဲ။


ငါကခလုတ္ကုိ တုိက္မိတာလား

ခလုတ္ကငါ့ကုိ တုိက္မိတာလား

စိတ္ကုိထုတ္ပိုးၿပီး

အမႈိက္ကားေပၚ ပစ္တင္လုိက္ခ်င္တယ္။

ငါ့ကုိငါ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး

ေနသာသလုိ ေနခဲ့တယ္

ဒီေန႕

ငါ့အသက္ရွင္မႈက ေဘးက်ပ္နံက်ပ္။

(၂၀၀၄-ႏွလံုးအိမ္)

ေမာင္မင္းစုိး(ေရႊနံ႔သာ)

ငါ့ျပကၡဒိန္

နံရံေပၚ ေရာင္စံုျပကၡဒိန္တစ္ခ်ပ္

ျပကၡဒိန္ထဲက အေမ့ရုပ္ပံု

စပါယ္ေတြေ၀လုိ႔

အေမဟာစံပါယ္ေတြလုိ ျဖဴစင္ေနခဲ့တယ္။

အေမ့ရဲ႕တည္ၾကည္မႈက

ပညာရွိဆန္ၿပီး

ငါ့ကုိအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္

အေမဟာျမန္မာဆန္တယ္


ရဲရင့္တယ္

အေမ့ရဲ႕ေမးရုိးေတြေတာင့္တင္းခုိင္မာၿပီး

မခ်ိၿပံဳးက

ေလာကႀကီးကုိ

လွပေစခ်င္တဲ့သေဘာေဆာင္တယ္။

အေမ့ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚ

ႏွင္းဆီေရာင္သန္းေနတဲ့အေရာင္ေတြက

ငါ့ကိုရဲရင့္ေစခဲ့တယ္

အေမဟာ သားသမီးေတြကုိခ်စ္လုိ႔

သားသမီးေတြကလည္းအေမ့ကိုခ်စ္တယ္

အေမဟာအနာဂတ္ကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္တတ္ၿပီး

ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ လုိလားတယ္

ဘာသာတရားကုိင္းရႈိင္းတယ္

ႏုညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္

ကုိယ္ခ်င္းစာတရားရွိတယ္

လြတ္လပ္မႈကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္

ေလာကဓံကုိ အန္တုႏုိင္ခဲ့တယ္

အေမဟာ အလင္းေရာင္ကုိ ျမတ္ႏုိးၿပီး

အေမွာင္ထုကုိ စက္ဆုပ္တယ္။

အေမဟာ က်ိန္စာမိေနသူတစ္ေယာက္လုိ

မတုန္မလႈပ္ထုိင္လုိ႔

အေတြးေတြ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုးႏွံ႔ၿပီး

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အဆီတ၀င္း၀င္း

အေမဟာ ဆယ့္ႏွစ္လ ျပကၡဒိန္ရဲ႕ ကုိယ္ရံေတာ္ျဖစ္ၿပီးွ

ေန႔ရက္ေတြနဲ႔ ေ၀းေနခဲ့တယ္

အေမဟာ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းမဲ့တယ္

ပြင့္လင္းမႈကုိ လုိလားတယ္

ရုိင္းျပမႈကုိစက္ဆုပ္တယ္

ရုိင္းပင္းမႈကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္။

အေမဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ဘုရားသခင္ျဖစ္လုိ႔

ေခါင္းရင္းက ျပကၡဒိန္မွာ ႏွစ္စဥ္ေနရာယူခဲ့တယ္

အေမဟာ အဘုိးေျခရာနင္းလုိ႔

အေမ့ဘ၀ဟာ ခန္႔ညားထည္၀ါခဲ့တယ္

အေမ့ေက်ာင္းကုိ တက္တုန္းက

ေကာင္းကင္းႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္ၿပၤီး

ၾကယ္ေတြရဲ႕အမည္ေတြကို ေျပာျပခဲ့တယ္

“ ၾကယ္ေတြဟာ ညမွာထြက္ၾကၿပီး

ေန႔မွာေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တယ္

သူတုိ႔မွာ ကုိယ္ပုိင္အလင္းေရာင္ အရွိၾကဘူး”

အေမေျပာလုိ႔ သိခဲ့ရတယ္။

အေမဟာ ငါ့ကုိပုခက္ထဲ ထည့္လႊဲေတာ့

အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာဓာတ္ေတြ

ပုခက္ႀကိဳးထဲကေန ရင္ထဲထိစီးဆင္းခဲ့တယ္။

အေမဟာ ငါ့ကုိသိပ္ရင္

“ ကမၻာမေၾက ” သီခ်င္းနဲ႔ဆုိသိပ္ခဲ့တယ္။
အေမေျပာျပတဲ့ တစ္ေထာင့္တစ္ည ပံုျပင္ေတြ

ဇာတ္နိပါတ္ ၀တၳဳေတြ

အခုေတာ့

ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး အေၾကာင္းေတာင္ မၾကားရတာၾကာခဲ့ၿပီ။

အေမဟာ ငါ့ကုိ

အေနျမတ္ေအာင္ သင္ခဲ့တယ္

အေသျမတ္ေအာင္ သင္ခဲ့တယ္

လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေအာင္ သင္ခဲ့တယ္

မွတ္ေက်ာက္တင္ခံရေအာင္ သင္ခဲ့တယ္

အေမဟာ ဥယ်ာဥ္မႈးႀကီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ေပါ့။

အေမဟာ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားလုိ႔

အေမ့ရဲ႕ လက္ေတြရက္ေရာခဲ့တယ္

အေမဟာ ေလာကႀကီးကုိ ခါးေစာင္းတင္ၿပီး

ငါတုိ႔အတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့တယ္

အေမဟာ ေယာက္်ားေတြကုိ တုပၿပီး

ရင္ေပါင္တန္းႏုိင္ခဲ့တယ္

အေမဟာ ရာဇ၀င္ကုိႏုိင္ၿပီး

ဥပေဒတြင္းမွာ ေနထုိင္ခဲ့တယ္။

အေမ့ေရွ႕က ထုိင္သူမဲ့ထုိင္ခံုကုိေငးလုိ႔

ၿပံဳးေနခဲ့တယ္။

ထုိင္ခံုေပၚ တြယ္က်ေနတဲ့ ငု၀ါပန္းေတြ

အေရာင္ေတြေဖ်ာ့လုိ႔

ေၾကြက်မဲ့သေဘာေဆာင္ၿပီး

ျပကၡဒိန္အသစ္တစ္ခု ေတာင္းဆုိခဲ့တယ္

အေမဟာ မထင္ရွားတဲ့ၿမိဳ႕မွာ ေနထုိင္လုိ႔

ေရဆန္ကုိ ေလွာ္တက္ခဲ့ရတယ္

အေမဟာ ေမတၱာရွင္လည္းျဖစ္တယ္

ဥေပကၡာ၀ါဒီလည္းျဖစ္တယ္

ကရုဏာရွင္လည္းျဖစ္တယ္

အေမ့ရဲ႕ အသက္ေတြႀကီးရင့္ခဲ့ေပမဲ့

စိတ္ေတြႏုပ်ဳိေနဆဲ

အေမ့ရဲ႕ အရိပ္ျဖာေနတဲ့ သစ္ပင္ေအာက္

ငါတုိ႔နားခုိလုိ႔

စိတ္ေတြကူးစက္ခဲ့တယ္။

အခုေတာ့

အေမ့ရဲ႕ ေျခလက္ေတြ မသန္စြမ္းသလုိ

ပါးစပ္ေတြ ဆြ႕ံအခဲ့ၿပီး

မ်က္ေစ့ေတြ ေ၀၀ါးေနခဲ့တယ္

နားေတြထားလုိ႔

ဆံပင္ေတြ ျဖဴေနခဲ့ၿပီ

အေမဟာ အုိ မင္းမစြမ္းလုိ႔

အိမ္လည္မထြက္ႏုိင္တာေတာင္ ၾကာခဲ့ေပါ့။

ငါ့အခန္းရဲ႕ နံရံေတြေပၚ

အေမ့ရဲ႕ ျပကၡဒိန္ေတြ ရွိေနဦးမွာပါ

အေမ့ရဲ႕ ျပကၡဒိန္ကုိၾကည့္ရင္း

မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး မ်က္ရည္ပူေတြ။ ။

(အန္တီစုႏွင့္အေမမ်ားအားလံုးသုိ႕ …….)

ေမာင္မင္းစုိး(ေရႊန႔ံသာ)