လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ ..... အဆက္
လူတစ္ေယာက္ဟာ မိမိမွာ အိပ္ခ်္အုိင္ဗီြပုိးရွိရင္ ရွိေနၿပီဆုိၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ဆင္းလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မူလအေနထား ကေန စိတ္ေတြယုိင္နဲ႔လာတယ္။ ဒါဟာ ဆင္းရဲမႈဒုကၡဆုိတာ သူသိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကုိ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ၊ ဘယ္လုိကာကြယ္ ရမလဲဆုိတာ သူမသိဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘာမွမသိေသးရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ဒီေရာဂါေဝဒနာ ကေန ကင္းေပ်ာက္ခ်င္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ သက္သာရတစ္ခုခု ေျဖသိမ့္စရာတစ္ခုခု လုိက္ရွာတယ္။ ဒီေတာ့ နည္းလမ္းေပါင္းစုံေအာက္ မွာ သူေတာ္ေတာ္ၾကာသြားေကာင္းၾကာသြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္အဖဲြ႕အစည္းကေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ေပးတယ္။
ဘယ္မွာလုပ္ေပးတယ္။ ဘယ္သူေတြပါတယ္။ ဘယ္လုိေကာင္းတယ္ဆုိတာေတြ လုိက္ရွာရင္သြားေတြ႕တယ္။ ဒီေတာ့ သူအဲဒီအဖဲြ႕ အစည္းထံ ေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ နည္းနာေတြသင္ယူတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုိက္နာတယ္။ စည္းကမ္းဥပေဒသေတြကုိ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုိက္နာလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းစိတ္ဓာတ္ေတြ ျပန္တက္ၾကြလာတယ္။ ဒီေတာ့ သူဟာ အဲဒီ အဖဲြ႕အစည္းလမ္းညႊန္တဲ့အတုိင္း လုိက္နာလုိက္တာ ေနာက္ဆုံးသက္တမ္းေစ့ေနသြားရွာတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္ေအးခ်မ္း ေျမ့မႈေတြရလာသလုိ လူ႔သက္တမ္းအတုိင္းေနသြားႏုိင္တဲ့အေၾကာင္းေတြ သိလာရေတာ့ ေနရဲသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဘဝကုိထုတ္ ေဖာ္ေျပာရဲၿပီး အျခားသူမ်ားကုိလည္း မိမိလုိေနရဲသြားေအာင္၊ ထိန္ဝွက္ထားျခင္းရဲ အျပစ္ေတြေျပာၿပီးလုိက္နာလာေအာင္ စည္း႐ုံးမႈ ေတြလုပ္လာ။ အဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶလုိက္ခဲ့တဲ့ လမ္းစဥ္ကုိအတုယူခ်င္းမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ဘာသာေရးကေနတဆင့္ သိလာရတဲ့ အေျဖရွာနည္းမ်ဳိးေတြပါပဲ။ သူတုိ႔ေျပာျပတာေလးေတြဟာ အေၾကာင္းအရာေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွသည္။ မိမိအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီလုိငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေလးေတြနဲ႔ ပရဟိတအက်ဳိးကုိ ထမ္း ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ကုိရင္ငယ္ေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီးေလးစားမိသည္။ အတုယူမိသည္။ ဂုဏ္ယူမိသည္။ ဒီေတာ့ ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီးဒုကၡေပးေန တဲ့ ဒီေရာဂါေဝဒနာဆုိးႀကီးကုိ ကာကြယ္တားဆီးဖု႔ိဟာလည္း လူတုိင္းမွာတာဝန္ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယလုပ္ေဆာင္စရာ အေနနဲ႔ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။
တဆက္တည္းေျပာခ်င္တာကေတာ့ အျခားအျခားေသာ ေရာဂါေပါင္းစုံကလည္း လူသားေတြထံ တေန႔ၿပီးတေန႔ ျပန္႔ပြားေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလုိ ေရာဂါေတြကုိလည္း ဘယ္လုိကာကြယ္မယ္ၾကမလဲဆိုတာ အေျဖရွာဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဥပမာ- အသည္းအစားထုိးခ်င္းကိစၥ၊ ကင္ဆာေရာဂါအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အခုေပၚေပါကေနတယ္ ၾကက္ငွက္တုတ္ေကြး၊ ဝက္တုတ္ေကြးစတာေတြကုိ လည္း အမ်ဳိးသားေရးတာဝန္တစ္ရပ္အေနနဲ႕ ဘယ္လုိကူညီသင့္တယ္။ ဘယ္လုိကာကြယ္ၾကမယ္ဆုိတာေတြကုိ ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ေခါင္း ေဆာင္းေကာင္းေတြ လုိအပ္ေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူကုန္ကူးမႈျပႆနာေတြ၊ ဒါေတြလည္း ပေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ လူစိတ္မရွိသူေတြ ေခါင္းေထာင္ေနၿပီး၊ လူေတြကုိ သားရဲတိရစၧာန္ေတြလုိ ေရာင္းကုန္သဖြယ္က်င့္ၾကဦးမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီကိစၥေတြကုိလည္း ပေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ဖုိ႔ တာဝန္တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္ပါ။ စတင္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ပါ။ အဓိကထားၿပီ လုပ္ရမွာကေတာ့ ေက်းလက္ေတာရြာေတြ အျဖစ္မ်ားေတာ့ ေက်းလက္ေဒသေတြထိ ကြင္းဆင္းၿပီး ပညာေပးေဟာေျပာပဲြေတြ က်င္းပၿပီးလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ပါ။ အေကာင္းအထည္ေဖာ္ပါ။ လုပ္ေဆာင္ပါ။
မူးယစ္ေဆးဝါးသုံးစဲြသူေတြ ပေပ်ာက္သြားေအာင္လည္း လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ အက်ဳိးအျပစ္ေတြေလ့လာပါ။ ေဆးမ်ဳိးစုံ အေၾကာင္းေလ့လာပါ။ ကုိယ့္နည္းနားဝန္းက်င္မွာ ရွိရင္အဲဒီလူကုိ စတင္ၿပီး မသုံးစဲြေအာင္ သိမ္းသြင္းပါ။ မေကာင္းက်ဳိးမ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သမွ်ေလ့လာပါ။ သုံးစဲြျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဆုိးျပစ္ေတြကုိ ေဟာေျပာပါ။ ဒါလည္း လူညြန္႔တုံးေစတဲ့ ကိစၥရပ္ျဖစ္ေတာ့ လူတုိင္းအေနနဲ႔ မသုံးစဲြဘဲ၊ အမ်ဳိးသားေရးတာဝန္တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ပေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ အခ်ိန္ရွိသမွ် အရက္ေသာက္စားျခင္းမ်ဳိးလည္း မျပဳလုပ္သင့္ပါ။ ရပ္ကြက္ထဲက လူတစ္ေယာက္ဟာ အခ်ိန္ျပည့္အရက္ေသာက္ေနၿပီး မိခင္ျဖစ္သူ ကုိ နားမခံသာေအာင္ ေအာ္ဟစ္၊ ဆဲဆုိ၊ တုိင္းထြာ ေနျခင္းမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာက္တန္းက် တဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္မိခင္ကုိ မေကာင္းတာလုပ္စားတဲ့ ေကာင္မဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ နားမခံသာေအာင္ ဆဲေရးျခင္း ရဲ႕ အဓိကတရားခံကေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္အရက္ေသာက္ၿပီး ပင္ကုိယ္စိတ္ေပ်ာက္ေနျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူေသရင္ ဘယ္ဘဝ၊ ဘယ္လုိခံစားရမယ္ဆုိတာ မေတြ႕ဝံ့စရာပါ။
ေနာက္လုပ္စရာေပါင္းစုံကေတာ့ ႀကိဳဆုိေနဆဲရွိပါတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ အသက္ရွင္ေနထုိင္ေနခုိက္မွာေတာ့ လုပ္စရာေတြကေတာ့ ေတာင္လုိပုံေနပါလိမ့္မယ္။ ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းသာရွိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေကာင္းေဆာင္တဲ့လူဟာ အစစအရာရာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းအဂၤါနဲ႔ ျပည့္စုံေနရင္ မိမိေနာက္ကုိ မုခ်လုိက္ ခ်င္ေနတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ဆုိတာ ေျပာလုိပါတယ္။ နာေရးကူညီမႈလုိကိစၥေတြ၊ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေရးလုိ ကိစၥေတြ၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားအား ကူညီေထာက္ပံ့မႈလုိကိစၥေတြ၊ မက်န္းမာသူမ်ားအား တတ္ႏုိင္ေသာေဆးဖုိးဝါးခမ်ားျဖင့္ ကူညီမႈလုိကိစၥေတြ၊ ဘာသာေရးကိစၥေတြကုိ ဦးေဆာင္မႈလုိကိစၥမ်ဳိးေတြဟာ လုပ္စရာအလုပ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ရပ္ကြက္ထဲကလူငယ္ ေတြ လမ္းျပင္ၾကတယ္။ ပထမေတာ့ သူတုိ႔ဘာသာစုၿပီး ျပင္ဆင္ၾကေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြပါလာေတာ့ အဲဒီလမ္း ဟာ ကြန္ကရစ္လမ္းအသြင္ကုိ ေျပာင္းလဲလုိက္ႏုိင္တယ္။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္အလုပ္လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ အလုိက္သိ၊ နားလည္မႈ၊ ယုံၾကည္မႈရွိတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုိေသခ်ာ တယ္ သူတုိ႔ဦးေဆာင္မယ္ဆုိရင္ ရပ္ကြက္ကသူတုိ႔ကုိ ယုံၾကည္သြားၿပီ ေနာက္ကလုိက္ဖုိ႔ ဝန္မေလးေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔ကုိလည္း အဲဒါ ေလးေတြ ခ်ျပလုိက္တယ္။ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ စိတ္ေကာင္း၊ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ သူတုိ႔ေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္ အခု လမ္းထဲမွာ ဗြက္ မထေတာ့ဘူး။ ဘယ္လုိကားမ်ဳိးမဆုိ ဝင္ထြက္ႏုိင္ၿပီ။ ကေလးငယ္ေတြ ညေနဘက္မွာ စက္ဘီးစီးႏုိင္ၿပီ။ အိမ္ေရွ႕ရွိလမ္းေပၚမွာ ညဘက္ လူေတြ ေလညင္းခံႏုိင္ခဲ့ၿပီဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈ အက်ဳိးဆက္လုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖုိးဟာ အဲဒီလူ မေသခင္ ဘာေတြလုပ္သြားသလဲဆုိတဲ့ ေပတံနဲ႔တုိင္းတာခံႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။ လူ႕ဘဝမွာ ခဏတာလူ႔အျဖစ္ရရွိလာတဲ့ အခ်ိန္တုိေလး အတြင္းမွာ အက်ဳိးရွိရွိေနသြားႏုိင္ခဲ့သလားဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိကုိယ္ေရးသြားၾကတဲ့လူေတြအတြက္ ေႏွာင္းလူေတြက အဆုံးအျဖတ္ ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ ဂ်ာနယ္ေလးတစ္ေစာင္ထဲ ဖတ္ျဖစ္လုိက္ဘူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကုိ ျပန္လည္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္မွာပါသြားခဲ့သလဲ၊ ဘယ္သူေရးသြားတာလည္းဆုိေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ေဆာင္းပါးနာမည္က အုိးတစ္လုံးရဲ႕ တန္ဖုိးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ အခု အဲဒီလူေျပာခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ဗ္ကုိ အတိအက်မဟုတ္ေတာင္ အနီးစပ္ဆုံး ျပန္ေျပာလုိပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖုိး
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖုိးကုိ အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ သူမေသခင္ဘာေတြလုပ္သြားခဲ့သလဲဆုိတဲ့ ေပတံနဲ႔တုိင္းတာၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တစ္ခါက အုိးေရာင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ရြာဝင္ တစ္ရြာထြက္၊ တစ္လမ္းဝင္တစ္လမ္းထြက္ လွည္းေလးေပၚတင္ၿပီး လုိက္ေရာင္းေနခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ အုိးသည္ဟာ အေျပာေကာင္းေတာ့ အညာေလးတစ္ရြာမွာ သူ႔အုိးေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီရြာထဲက လူေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း စေနာက္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ''မကဲြမယ့္အုိးေလးေပးပါလုိ႔ ေျပာေတာ့''
'' သူက ဘယ္ေတာ့မွ မကဲြမယ့္အုိးရယ္လုိ႔ေတာ့ မရွိဘူး၊ အုိးဆုိတာက အစိမ္းသက္သက္ မဖုတ္ခင္အခ်ိန္ေလးမွာလည္း ကဲြသြားႏုိင္တယ္။ လုပ္ေနစဥ္မွာလည္းကဲြသြားႏုိင္တယ္။ အားလုံးၿပီးလုိ႔ အုိးဖုတ္ၿပီးခ်ိန္မွာလည္း ကဲြသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ လည္းဆုိေတာ့ အုိးဆုိတဲ့သဘာဝဆုိတာက ကဲြတတ္တယ္မဟုတ္ဘူးလား ငါ့ေမာင္ရဲ႕ '' လုိ႕ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္တဲ့။ အဲဒီအမွတ္မထင္ ျပန္ေျပာမွ ဒီလူကစဥ္းစားမိေတာ့တယ္ေပါ့။ ေအာ္ အုိဆုိတာ အခ်ိန္အခါအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဆင့္အသီးသီးမွာ ကဲြတတ္တယ္၊ အရြယ္အစားအမ်ဳိးမ်ဳိးမွာလည္းကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ေရာင္းတဲ့လူအေနနဲ႔ေတာ့ လုပ္ေရာင္းရက်ဳိးနပ္ တာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ထပ္ဆင့္ေရာင္းမယ့္လူအေနနဲ႔ လွည္းေပၚတင္ေတာ့ လွည္းေဆာင့္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လိမ့္က်လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြဲသြားတတ္ေတာ့ ထပ္ဆင့္ဝယ္တဲ့ လူအတြက္ ဘာမွတန္ဖုိးမရွိလုိက္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုကလည္း ထပ္ဆင့္ေရာင္းတဲ့ လူကေနတဆင့္ လွည့္လည္ ေရာင္းလုိ႔ ဝယ္လုိက္ၿပီ အိမ္ေရာက္မွ ေရျဖည့္ဖုိ႔လုပ္ေတာ့ ကဲြသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေရအုိးကေတာ့ ႏွစ္ဆင့္ေလာက္ထိ တန္ဖုိးရွိေပ မယ့္ ေသာက္ေရထည့္ခါနီးမွာ ကဲြသြားတယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒီေတာ့ ဝယ္တဲ့လူအတြက္ ဘာမွအသုံးမခ်လုိက္ရတဲ့အတြက္ တန္ဖုိးမဲ့ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြဟာ လုပ္ေနစဥ္ကဲြသြားတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြမွာေတာ့ လုပ္ၿပီးလုိ္႔ ေနေရာင္လွန္းေနစဥ္မွာ ကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြကေတာ့ မီးဖုတ္ဖုိ႔သယ္စဥ္မွာကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း မီးဖုတ္ေနစဥ္မွာ ကဲြသြားတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြကေတာ့ လုိက္ေရာင္စဥ္လမ္းမွာ ကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြက်ျပန္ေတာ့ ဝယ္ယူၿပီးသူ ရဲ႕လက္ထဲေရာက္မွ ေရထည့္ခါနီးမွ ကဲြတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြကေတာ့ ေသာက္ေရသုံးေရအျဖစ္ လူသားေတြကုိ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အသုံးခ်ခံၿပီးမွ ကဲြသြားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ အုိးဆုိတာ ကဲြသြားတတ္တဲ့ သဘာဝရွိတယ္ဆုိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အုိးဘဝမေရာက္ဘဲ ကဲြတတ္တဲ့အုိးေတြရွိသလုိ၊ အုိးဘဝေရာက္ေသာ္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ အသုံးခ်မခံခင္ ကဲြသြားအုိးေတြလည္းရွိ ပါတယ္။ အုိးဘဝကုိ အျပည့္အဝအသုံးခ်ခံၿပီးမွ ကဲြသြားတဲ့ အုိးေတြလည္းမနည္းလွပါဘူး။ ဒီေတာ့ အုိးဆုိတဲ့ ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ ကဲြသြားတတ္တဲ့ သဘာဝအတုိင္း၊ လူေတြမွာလည္း အရြယ္သုံးပါးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အရြယ္မွ သတ္မွတ္မထားေသာ္လည္း အသက္ရွင္ ေနတဲ့ လူသားအားလုံးဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ အုိးေလးေတြလုိ ေသဆုံးသြားၾကရမွာဆုိတာ သေဘာေပါက္ထားဖို႔လုိတယ္။
ဒီေတာ့ လူ႔အျဖစ္ကုိ ရရွိခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရရွိခဲ့သလားဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ဆန္းစစ္ သင့္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိေပတံေတြနဲ႔ တုိင္းတာၾကည့္မလဲ ငါဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ၊ လုပ္ေနသလဲ၊ လုပ္ေနဦးမွာလဲ၊ အဲဒီလုပ္ခဲ့ တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ငါသူတစ္ပါးေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့သလဲ၊ ငါအတြက္ေကာ ဘာေတြလုပ္သြားႏုိင္ခဲ့သလဲဆုိ တဲ့ ေပတံနဲ႔တုိင္းတာၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိတုိင္းတာၾကည့္လုိ႔မွ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သူတစ္ပါးေကာင္းက်ဳိးအတြက္ မ်ားစြာလုပ္ေဆာင္ သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာ့ မိမိဟာ လူ႔ဘဝတစ္ခဏတာေလးေရာက္ရွိခ်ိန္မွာ အက်ဳိးရွိရွိ အသုံးခ်သြားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမွ အတုိင္းအတာ မခံႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ အဲဒီလူဟာ လူ႔ဘဝရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ တန္ဖုိးကုိ အက်ဳိးက်ဳိးရွိရွိ အသုံးခ်မသြားဘူးဆုိတာ ပါပဲ။
သူတစ္ပါးအက်ဳိးလုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ခက္ပါတယ္။ မရဘူးလား ဆုိေတာ့ ရတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ နဲ႔ ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားအတြက္လုပ္ရင္ေတာ့ လူအမ်ားပါလာေအာင္ စည္း႐ႈံးလႈံ႔ေဆာ္ဖုိ႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ဒီေန႕ရာမွာ လူအမ်ားပါ လာေအာင္ စည္း႐ႈံးလႈံ႔ေဆာ္နည္းေလးေတြ ေျပာျပလုိပါတယ္။ တဆက္တည္းလည္း တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ လူသားအျဖစ္ အသုံးခ်သြားၿပီး တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူသားအျဖစ္ကုိ ရရွိပုိင္သြားသူနဲ႔ တန္ဖုိးရွိရွိအသုံးမက်ဘဲ အဓိပၸါယ္ကင္းေနထုိင္သူ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း အက်ဥ္းေလာက္ ေျပာျပသြားပါမယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္...
