Thursday, December 2, 2010
ေရႊဆံပင္လမ္းတံတား ဂုဏ္ျပဳေတးသီခ်င္;မ်ားစီစဥ္တင္ဆက္မွဳ
အသိေပးျခင္း။ ။ယခင္က ဤသီခ်င္းဖိုင္မ်ားကို တင္ခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း ေဟာ႔စတင္းလုပ္တဲ႔ဆိုဒ္္က သက္တမ္းကုန္ဆံုး
သြားတဲ႔အတြက္ သီခ်င္းဖိုင္မ်ားလည္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါသျဖင္႔ ယခု www.youtube.com ကေနဒုတိယအၾကီမ္ ထပ္မံတင္ေပးလိုက္ပါတယ္..
Sunday, October 10, 2010
လူထုအင္အားစည္း႐ုံးလႈံ႔ေဆာ္နည္း
လူထုအင္းအားစည္း႐ုံးတဲ့အခါမွေတာ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ အမ်ားထက္ အၿမဲတန္းလုိလုိ အစစအရာရာ ေခါင္းတစ္လုံးသာေနမွရမယ္။ အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ ပ်င္းရိေလးတဲြ႕ၿပီး၊ ဘာမွမေလ့လာ မသုံးသပ္၊ မစူစမ္း၊ မရွာေဖြရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္စည္း႐ုံးလႈံ႔ေဆာ္ဖုိ႔ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ပထမဆုံး ကုိယ့္အေနနဲ႔ ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ၊ မဟာဗ်ဴဟာကဘာလဲ၊ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မလုပ္ႏုိင္ သုံးသပ္ပါ။ အၾကမ္းသေဘာအေနနဲ႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ စီမံကိန္းကုိ ေရးဆဲြပါ။ ေနာက္ၿပီး ဝါသနာတူတဲ့ တစ္ဦးႏွစ္ဦးကုိ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ စီမံကိန္းကုိ ခ်ျပပါ။ ပါလာေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ဆဲြေခၚပါ။ အဲဒီကေနတဆင့္ တျဖည္းျဖည္း လူတန္းအသီးသီး ပါဝင္လာေအာင္ စည္း႐ုံးပါ။ ဒီထဲမွာ ေဒသတြင္းက လူႀကီးေတြ၊ ဘုန္းႀကီးေတြ၊ ၾသဇာအာဏာရွိတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမ စတာေတြကေန အစျပဳၿပီး ေအာက္ေျခလူတန္းစားတစ္ရပ္လုံး ပါဝင္လာ ေအာင္ ဆဲြေဆာင္သိမ္းသြင္း စည္း႐ုံးလႈံ႔ေဆာ္ႏုိင္ရမယ္။ အစုိးရထဲက လူႀကီးမ်ားလည္း ပါဝင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္။ ေနာက္ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအဝန္းအေနနဲ႔လည္း ဥပမာ-အင္ဂ်ီအုိလုိ အဖဲြ႕စည္းေတြရဲ႕ အေထာက္အပံ့ဆုိတာမ်ဳိးေတြကုိလည္း လာေရာက္ ႏုိင္ေအာင္ အကူအညီေပးႏုိင္ေအာင္ စီမံကိန္းကုိ စနစ္တက်ေရးဆဲြၿပီး ၤကည ေငြမ်ားရွာသင့္ပါတယ္။ ေနာက္ မီဒီယာဟာလည္း အင္မတန္အေရးအႀကီးပါတယ္။ အေကာင္အထည္မေဖာ္ခင္၊ ေဖာ္ေဆာင္ေနဆဲ၊ ေဖာ္ၿပီးခ်ိန္ စတာေတြမွာ သူတုိ႔ရဲ႕အကူအညီက လည္း အရမ္းလုိအပ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိလုပ္ေဆာင္မႈစတင္ၿပီဆုိရင္ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကုိ အၿမဲတန္း ဦးတည္ေနဖုိ႔လုိတယ္။ တသတ္မွတ္တည္းသြားလုိ႔ မရဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့လူဟာ မိမိကုိယ္ကုိယ္ အရင္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိင္ရမယ္။ ဒါမွသာ သူတစ္ပါးကုိေျပာင္းလဲႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိကုိယ္ကုိယ္မေျပာင္းလဲႏုိင္ရင္ေတာ့ သူတစ္ပါးကုိေျပာင္းလဲလာေအာင္လုပ္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔။ ဖဲြ႔ၿဖဳိးေရးလုပ္ငန္း ဆုိတာကလည္း အခ်ိန္ၾကာၾကာလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။ ဒီလုိဖြ႔ံၿဖိဳးေရးလုပ္တဲ့အခါမွာလည္း ေဒသနဲလည္း ကုိက္ညီဖုိ႔လိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ တုိင္ပင္ပါ။ အစီအစဥ္ကုိ စနစ္တက် အားလုံးပူေပါင္းၿပီး ေရးဆဲြပါ။ ေနာက္ လူတုိင္းဟာကုိယ့္ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကုိ အၿမဲတန္းသုံးသပ္ ေနမလုိ၊ အဲဒီလုိ အၿမဲတန္းေလ့လာဆန္းစစ္ဖုိ႔ အဖဲြ႕ကုိလည္း သုံးေလးေယာက္ေလာက္ တာဝန္ေပးထားရပါလိမ့္မယ္။ အင္အားစုစည္း မႈေကာင္းေလ၊ တုိးတက္မႈျမန္ဆန္ေလျဖစ္မွာေပါ့။ ဒီေတာ့ အဖဲြ႕ႀကီးကေနတစ္ဆင့္ ထပ္မံတုိးခ်ဲ႕ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ အဖဲြ႕ေသးေတြကုိ လည္းေခါင္းေဆာင္ႏုိင္သူေတြ ထပ္မံေရြးခ်ယ္ရမယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ လႈံ႔ေဆာ္မႈဟာလည္းအေရးႀကီးပါတယ္။ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္း အေျခအေနကုိ သိေအာင္လုပ္ပါ၊ ေလ့လာသုံးသပ္ပါ။ လုပ္ငန္းရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈအေျခအေနဟာ တုိင္းတာလုိ႔ရ မရ၊ ဆက္ၿပီးသြားႏုိင္ ဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိ မရွိဆုိတာေတြလည္း ဆန္းစစ္ေနဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းဘယ္အခ်ိန္မွာ ၿပီးေျမာက္ႏုိင္မလဲ။ ဘယ္သူေတြ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားမွာလဲ။ ဒါေတြကုိ တေျပးညီလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရင္ လူထုကုိစည္း႐ုံးလုိ႔ရၿပီ။ ေခါင္းေဆာင္လုိ႔ရပါၿပီ။ ဒီေတာ့ ထားပါ ေတာ့ ကုိယ့္အေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ထပ္ၿပီးစဥ္းစားပါ။ လက္ခံပါ။ အဲဒါကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ အေစခံဘဲ။ မိမိကုိယ္ကုိယ္မိမိ အေစခံဟုမသိဘဲ အထက္စီးကေနေနၿပီး တစ္မိန္႔တစ္အာဏာနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ ေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလူဟာ အခြင့္အေရးသမားမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။
မဟာသုဒႆနစၾကဝေတးမင္း အက်င့္
အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ ဘဝတစ္ခုကုိ ရရွိပုိင္ဆုိင္ခဲ့သူမ်ားပီပီ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ဘဝကုိတန္ဖုိးရွိရွိ၊ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ၊ သူတစ္ပါး အက်ဳိးကုိဘယ္ေလာက္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သလဲဆုိတာကုိ ဘုရားေလာင္း မဟာသုဒႆနစၾကဝေတးမင္းျဖစ္စဥ္က က်င့္ႀကံခဲ့ေသာ က်င့္စဥ္တစ္ခုကုိ ပါဠိေတာ္လာတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပန္သက္သက္ ထုတ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ေလာကလူသားေတြအတြက္ ဘာေတြ ဘယ္လုိလုပ္သြားတယ္ဆုိတာ သိသာလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ သူဟာလည္း စစ္မွန္တဲ့ ဘဝပုိင္ဆုိင္ျဖစ္ခဲ့သလား၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ ကုိယ္တုိင္တုိင္းတာၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူပီပီ သူ႔အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ျဖည့္ဆီးေပးသြားခဲ့တယ္။ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့တယ္ဆုိတာပါပဲ။
''အၾကင္အခါ ငါသည္ ကုသဝတီၿမဳိ႕၌ မ်ားျမတ္ေသာဗုိလ္ပါအင္အားရွိသည့္ မဟာသုဒႆနမည္ေသာ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ခဲ့၏။ ထိုအခါ ငါသည္ ထိုကုသဝတီၿမဳိ႕ ထိုထိုအရပ္၌ တစ္ေန႔သံုးႀကိမ္ ေၾကြးေၾကာ္ေစ၏။ အဘယ္သူသည္ အဘယ္အရာဝတၴဳကုိ အလုိရွိသနည္း၊ ေတာင့္တသနည္း။ အဘယ္သူအား အဘယ္ဥစၥာကုိေပးေစခ်င္သနည္း။ အဘယ္သူသည္ ဆာေလာင္သနည္း။ အဘယ္သူသည္ မြတ္သိပ္သနည္း။ အဘယ္ သူသည္ ပန္းကုိအလုိရွိသနည္း။ အဘယ္သူသည္ နံ႔သာေပ်ာင္းကုိ အလုိရွိသနည္း။ အဘယ္သူသည္ အဝတ္အထည္မရွိ၍ အထူးထူးဆိုးအပ္ေသာ အဝတ္တို႔ကုိ လုိသနည္း။ အဘယ္သူသည္ လမ္းခရီး၌ ထီးကုိ ယူမည္နည္း။ အဘယ္သူသည္ ႏူးညံ့လွပေသာ ဖိနပ္တို႔ကုိယူမည္နည္း။ ဤသို႔ ညခ်မ္းအခါ၌လည္းေကာင္း၊ နံနက္အခါ၌လည္းေကာင္း ထိုထိုအရပ္၌့ ေၾကြးေၾကာ္ေစ၏။ ထိုေပးလွဴဖြယ္ ဥစၥာကုိ ဆယ္ပါးေသာ အရပ္ဌာနတို႔၌လည္းေကာင္း၊ အရပ္ဌာနတစ္ရာတို႔၌ လည္းေကာင္း စီရင္ထားအပ္သည္ မဟုတ္ေသး။ အရာမက မ်ားစြာေသာ အရပ္ဌာနတို႔၌လည္း ေတာင္းသူတို႔ကုိ ရည္၍ ဥစၥာကုိ စီရင္ထား၏။ ေန႔အခါ၌လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ညဥ့္အခါ၌လည္းေကာင္း အလွဴခံဖုန္းေတာင္း ယာစကသည္အကယ္၍ လာျငားအံ့။ အလိုရွိတိုင္းေသာ ဥစၥာကုိရ၍ ျပည့္ေသာလက္ရွိလ်က္သာလွ်င္ သြားရ၏။ ငါသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ အလွဴႀကီးကုိ အသက္ရွိသမွ် ကာလပတ္လံုး ေပးလွဴခဲ့၏၊ ငါသည္ ဥစၥာကုိ မႏွစ္သက္၍ ေပးလွဴသည္လည္း မဟုတ္၊ ငါ့ထံ၌ ဥစၥာကုိ စုေဆာင္းထားျခင္းမရွိသည္လည္း မဟုတ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေရာဂါျဖင့္ နာက်င္သူမည္သည္ ေရာဂါမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းငွါ ဥစၥာျဖင့္ေဆးဆရာကုိ ေရာင့္ရဲေစလ်က္ ေရာဂါမွ လြတ္ေျမာက္သကဲ့သို႔- ထို႔အတူပင္ (အလွဴခံ၏ အလုိဆႏၵကုိ) အၾကြင္းမဲ့ ျပည့္ေစရန္သိေသာ ငါသည္ အလွဴခံဖုန္းေတာင္းယာစကာတို႔၏ ယုတ္ေလ်ာ့ေသာ စိတ္(အလုိ)ကုိ ျပည့္ေစလ်က္ တြယ္တာကပ္ၿငိမႈ မရွိ, ေတာင့္တမႈမရွိဘဲ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါသာ လွဴဖြယ္ကုိ ေပးလွဴ၏။ ''
Tuesday, September 14, 2010
လုပ္စရာေတြ ေတာထေနတယ္
လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ ..... အဆက္
လူတစ္ေယာက္ဟာ မိမိမွာ အိပ္ခ်္အုိင္ဗီြပုိးရွိရင္ ရွိေနၿပီဆုိၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ဆင္းလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မူလအေနထား ကေန စိတ္ေတြယုိင္နဲ႔လာတယ္။ ဒါဟာ ဆင္းရဲမႈဒုကၡဆုိတာ သူသိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကုိ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ၊ ဘယ္လုိကာကြယ္ ရမလဲဆုိတာ သူမသိဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘာမွမသိေသးရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ဒီေရာဂါေဝဒနာ ကေန ကင္းေပ်ာက္ခ်င္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ သက္သာရတစ္ခုခု ေျဖသိမ့္စရာတစ္ခုခု လုိက္ရွာတယ္။ ဒီေတာ့ နည္းလမ္းေပါင္းစုံေအာက္ မွာ သူေတာ္ေတာ္ၾကာသြားေကာင္းၾကာသြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္အဖဲြ႕အစည္းကေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ေပးတယ္။
ဘယ္မွာလုပ္ေပးတယ္။ ဘယ္သူေတြပါတယ္။ ဘယ္လုိေကာင္းတယ္ဆုိတာေတြ လုိက္ရွာရင္သြားေတြ႕တယ္။ ဒီေတာ့ သူအဲဒီအဖဲြ႕ အစည္းထံ ေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ နည္းနာေတြသင္ယူတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုိက္နာတယ္။ စည္းကမ္းဥပေဒသေတြကုိ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုိက္နာလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းစိတ္ဓာတ္ေတြ ျပန္တက္ၾကြလာတယ္။ ဒီေတာ့ သူဟာ အဲဒီ အဖဲြ႕အစည္းလမ္းညႊန္တဲ့အတုိင္း လုိက္နာလုိက္တာ ေနာက္ဆုံးသက္တမ္းေစ့ေနသြားရွာတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္ေအးခ်မ္း ေျမ့မႈေတြရလာသလုိ လူ႔သက္တမ္းအတုိင္းေနသြားႏုိင္တဲ့အေၾကာင္းေတြ သိလာရေတာ့ ေနရဲသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဘဝကုိထုတ္ ေဖာ္ေျပာရဲၿပီး အျခားသူမ်ားကုိလည္း မိမိလုိေနရဲသြားေအာင္၊ ထိန္ဝွက္ထားျခင္းရဲ အျပစ္ေတြေျပာၿပီးလုိက္နာလာေအာင္ စည္း႐ုံးမႈ ေတြလုပ္လာ။ အဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶလုိက္ခဲ့တဲ့ လမ္းစဥ္ကုိအတုယူခ်င္းမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ဘာသာေရးကေနတဆင့္ သိလာရတဲ့ အေျဖရွာနည္းမ်ဳိးေတြပါပဲ။ သူတုိ႔ေျပာျပတာေလးေတြဟာ အေၾကာင္းအရာေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွသည္။ မိမိအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီလုိငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေလးေတြနဲ႔ ပရဟိတအက်ဳိးကုိ ထမ္း ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ကုိရင္ငယ္ေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီးေလးစားမိသည္။ အတုယူမိသည္။ ဂုဏ္ယူမိသည္။ ဒီေတာ့ ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီးဒုကၡေပးေန တဲ့ ဒီေရာဂါေဝဒနာဆုိးႀကီးကုိ ကာကြယ္တားဆီးဖု႔ိဟာလည္း လူတုိင္းမွာတာဝန္ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယလုပ္ေဆာင္စရာ အေနနဲ႔ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။
တဆက္တည္းေျပာခ်င္တာကေတာ့ အျခားအျခားေသာ ေရာဂါေပါင္းစုံကလည္း လူသားေတြထံ တေန႔ၿပီးတေန႔ ျပန္႔ပြားေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလုိ ေရာဂါေတြကုိလည္း ဘယ္လုိကာကြယ္မယ္ၾကမလဲဆိုတာ အေျဖရွာဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဥပမာ- အသည္းအစားထုိးခ်င္းကိစၥ၊ ကင္ဆာေရာဂါအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အခုေပၚေပါကေနတယ္ ၾကက္ငွက္တုတ္ေကြး၊ ဝက္တုတ္ေကြးစတာေတြကုိ လည္း အမ်ဳိးသားေရးတာဝန္တစ္ရပ္အေနနဲ႕ ဘယ္လုိကူညီသင့္တယ္။ ဘယ္လုိကာကြယ္ၾကမယ္ဆုိတာေတြကုိ ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ေခါင္း ေဆာင္းေကာင္းေတြ လုိအပ္ေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူကုန္ကူးမႈျပႆနာေတြ၊ ဒါေတြလည္း ပေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ လူစိတ္မရွိသူေတြ ေခါင္းေထာင္ေနၿပီး၊ လူေတြကုိ သားရဲတိရစၧာန္ေတြလုိ ေရာင္းကုန္သဖြယ္က်င့္ၾကဦးမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီကိစၥေတြကုိလည္း ပေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ဖုိ႔ တာဝန္တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္ပါ။ စတင္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ပါ။ အဓိကထားၿပီ လုပ္ရမွာကေတာ့ ေက်းလက္ေတာရြာေတြ အျဖစ္မ်ားေတာ့ ေက်းလက္ေဒသေတြထိ ကြင္းဆင္းၿပီး ပညာေပးေဟာေျပာပဲြေတြ က်င္းပၿပီးလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ပါ။ အေကာင္းအထည္ေဖာ္ပါ။ လုပ္ေဆာင္ပါ။
မူးယစ္ေဆးဝါးသုံးစဲြသူေတြ ပေပ်ာက္သြားေအာင္လည္း လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ အက်ဳိးအျပစ္ေတြေလ့လာပါ။ ေဆးမ်ဳိးစုံ အေၾကာင္းေလ့လာပါ။ ကုိယ့္နည္းနားဝန္းက်င္မွာ ရွိရင္အဲဒီလူကုိ စတင္ၿပီး မသုံးစဲြေအာင္ သိမ္းသြင္းပါ။ မေကာင္းက်ဳိးမ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သမွ်ေလ့လာပါ။ သုံးစဲြျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဆုိးျပစ္ေတြကုိ ေဟာေျပာပါ။ ဒါလည္း လူညြန္႔တုံးေစတဲ့ ကိစၥရပ္ျဖစ္ေတာ့ လူတုိင္းအေနနဲ႔ မသုံးစဲြဘဲ၊ အမ်ဳိးသားေရးတာဝန္တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ပေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ အခ်ိန္ရွိသမွ် အရက္ေသာက္စားျခင္းမ်ဳိးလည္း မျပဳလုပ္သင့္ပါ။ ရပ္ကြက္ထဲက လူတစ္ေယာက္ဟာ အခ်ိန္ျပည့္အရက္ေသာက္ေနၿပီး မိခင္ျဖစ္သူ ကုိ နားမခံသာေအာင္ ေအာ္ဟစ္၊ ဆဲဆုိ၊ တုိင္းထြာ ေနျခင္းမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာက္တန္းက် တဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္မိခင္ကုိ မေကာင္းတာလုပ္စားတဲ့ ေကာင္မဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ နားမခံသာေအာင္ ဆဲေရးျခင္း ရဲ႕ အဓိကတရားခံကေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္အရက္ေသာက္ၿပီး ပင္ကုိယ္စိတ္ေပ်ာက္ေနျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူေသရင္ ဘယ္ဘဝ၊ ဘယ္လုိခံစားရမယ္ဆုိတာ မေတြ႕ဝံ့စရာပါ။
ေနာက္လုပ္စရာေပါင္းစုံကေတာ့ ႀကိဳဆုိေနဆဲရွိပါတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ အသက္ရွင္ေနထုိင္ေနခုိက္မွာေတာ့ လုပ္စရာေတြကေတာ့ ေတာင္လုိပုံေနပါလိမ့္မယ္။ ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းသာရွိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေကာင္းေဆာင္တဲ့လူဟာ အစစအရာရာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းအဂၤါနဲ႔ ျပည့္စုံေနရင္ မိမိေနာက္ကုိ မုခ်လုိက္ ခ်င္ေနတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ဆုိတာ ေျပာလုိပါတယ္။ နာေရးကူညီမႈလုိကိစၥေတြ၊ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေရးလုိ ကိစၥေတြ၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားအား ကူညီေထာက္ပံ့မႈလုိကိစၥေတြ၊ မက်န္းမာသူမ်ားအား တတ္ႏုိင္ေသာေဆးဖုိးဝါးခမ်ားျဖင့္ ကူညီမႈလုိကိစၥေတြ၊ ဘာသာေရးကိစၥေတြကုိ ဦးေဆာင္မႈလုိကိစၥမ်ဳိးေတြဟာ လုပ္စရာအလုပ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ရပ္ကြက္ထဲကလူငယ္ ေတြ လမ္းျပင္ၾကတယ္။ ပထမေတာ့ သူတုိ႔ဘာသာစုၿပီး ျပင္ဆင္ၾကေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြပါလာေတာ့ အဲဒီလမ္း ဟာ ကြန္ကရစ္လမ္းအသြင္ကုိ ေျပာင္းလဲလုိက္ႏုိင္တယ္။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္အလုပ္လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ အလုိက္သိ၊ နားလည္မႈ၊ ယုံၾကည္မႈရွိတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုိေသခ်ာ တယ္ သူတုိ႔ဦးေဆာင္မယ္ဆုိရင္ ရပ္ကြက္ကသူတုိ႔ကုိ ယုံၾကည္သြားၿပီ ေနာက္ကလုိက္ဖုိ႔ ဝန္မေလးေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔ကုိလည္း အဲဒါ ေလးေတြ ခ်ျပလုိက္တယ္။ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ စိတ္ေကာင္း၊ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ သူတုိ႔ေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္ အခု လမ္းထဲမွာ ဗြက္ မထေတာ့ဘူး။ ဘယ္လုိကားမ်ဳိးမဆုိ ဝင္ထြက္ႏုိင္ၿပီ။ ကေလးငယ္ေတြ ညေနဘက္မွာ စက္ဘီးစီးႏုိင္ၿပီ။ အိမ္ေရွ႕ရွိလမ္းေပၚမွာ ညဘက္ လူေတြ ေလညင္းခံႏုိင္ခဲ့ၿပီဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈ အက်ဳိးဆက္လုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖုိးဟာ အဲဒီလူ မေသခင္ ဘာေတြလုပ္သြားသလဲဆုိတဲ့ ေပတံနဲ႔တုိင္းတာခံႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။ လူ႕ဘဝမွာ ခဏတာလူ႔အျဖစ္ရရွိလာတဲ့ အခ်ိန္တုိေလး အတြင္းမွာ အက်ဳိးရွိရွိေနသြားႏုိင္ခဲ့သလားဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိကုိယ္ေရးသြားၾကတဲ့လူေတြအတြက္ ေႏွာင္းလူေတြက အဆုံးအျဖတ္ ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ ဂ်ာနယ္ေလးတစ္ေစာင္ထဲ ဖတ္ျဖစ္လုိက္ဘူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကုိ ျပန္လည္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္မွာပါသြားခဲ့သလဲ၊ ဘယ္သူေရးသြားတာလည္းဆုိေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ေဆာင္းပါးနာမည္က အုိးတစ္လုံးရဲ႕ တန္ဖုိးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ အခု အဲဒီလူေျပာခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ဗ္ကုိ အတိအက်မဟုတ္ေတာင္ အနီးစပ္ဆုံး ျပန္ေျပာလုိပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖုိး
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖုိးကုိ အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ သူမေသခင္ဘာေတြလုပ္သြားခဲ့သလဲဆုိတဲ့ ေပတံနဲ႔တုိင္းတာၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တစ္ခါက အုိးေရာင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ရြာဝင္ တစ္ရြာထြက္၊ တစ္လမ္းဝင္တစ္လမ္းထြက္ လွည္းေလးေပၚတင္ၿပီး လုိက္ေရာင္းေနခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ အုိးသည္ဟာ အေျပာေကာင္းေတာ့ အညာေလးတစ္ရြာမွာ သူ႔အုိးေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီရြာထဲက လူေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း စေနာက္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ''မကဲြမယ့္အုိးေလးေပးပါလုိ႔ ေျပာေတာ့''
'' သူက ဘယ္ေတာ့မွ မကဲြမယ့္အုိးရယ္လုိ႔ေတာ့ မရွိဘူး၊ အုိးဆုိတာက အစိမ္းသက္သက္ မဖုတ္ခင္အခ်ိန္ေလးမွာလည္း ကဲြသြားႏုိင္တယ္။ လုပ္ေနစဥ္မွာလည္းကဲြသြားႏုိင္တယ္။ အားလုံးၿပီးလုိ႔ အုိးဖုတ္ၿပီးခ်ိန္မွာလည္း ကဲြသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ လည္းဆုိေတာ့ အုိးဆုိတဲ့သဘာဝဆုိတာက ကဲြတတ္တယ္မဟုတ္ဘူးလား ငါ့ေမာင္ရဲ႕ '' လုိ႕ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္တဲ့။ အဲဒီအမွတ္မထင္ ျပန္ေျပာမွ ဒီလူကစဥ္းစားမိေတာ့တယ္ေပါ့။ ေအာ္ အုိဆုိတာ အခ်ိန္အခါအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဆင့္အသီးသီးမွာ ကဲြတတ္တယ္၊ အရြယ္အစားအမ်ဳိးမ်ဳိးမွာလည္းကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ေရာင္းတဲ့လူအေနနဲ႔ေတာ့ လုပ္ေရာင္းရက်ဳိးနပ္ တာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ထပ္ဆင့္ေရာင္းမယ့္လူအေနနဲ႔ လွည္းေပၚတင္ေတာ့ လွည္းေဆာင့္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လိမ့္က်လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြဲသြားတတ္ေတာ့ ထပ္ဆင့္ဝယ္တဲ့ လူအတြက္ ဘာမွတန္ဖုိးမရွိလုိက္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုကလည္း ထပ္ဆင့္ေရာင္းတဲ့ လူကေနတဆင့္ လွည့္လည္ ေရာင္းလုိ႔ ဝယ္လုိက္ၿပီ အိမ္ေရာက္မွ ေရျဖည့္ဖုိ႔လုပ္ေတာ့ ကဲြသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေရအုိးကေတာ့ ႏွစ္ဆင့္ေလာက္ထိ တန္ဖုိးရွိေပ မယ့္ ေသာက္ေရထည့္ခါနီးမွာ ကဲြသြားတယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒီေတာ့ ဝယ္တဲ့လူအတြက္ ဘာမွအသုံးမခ်လုိက္ရတဲ့အတြက္ တန္ဖုိးမဲ့ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြဟာ လုပ္ေနစဥ္ကဲြသြားတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြမွာေတာ့ လုပ္ၿပီးလုိ္႔ ေနေရာင္လွန္းေနစဥ္မွာ ကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြကေတာ့ မီးဖုတ္ဖုိ႔သယ္စဥ္မွာကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း မီးဖုတ္ေနစဥ္မွာ ကဲြသြားတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြကေတာ့ လုိက္ေရာင္စဥ္လမ္းမွာ ကဲြတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြက်ျပန္ေတာ့ ဝယ္ယူၿပီးသူ ရဲ႕လက္ထဲေရာက္မွ ေရထည့္ခါနီးမွ ကဲြတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အုိးေလးေတြကေတာ့ ေသာက္ေရသုံးေရအျဖစ္ လူသားေတြကုိ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အသုံးခ်ခံၿပီးမွ ကဲြသြားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ အုိးဆုိတာ ကဲြသြားတတ္တဲ့ သဘာဝရွိတယ္ဆုိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အုိးဘဝမေရာက္ဘဲ ကဲြတတ္တဲ့အုိးေတြရွိသလုိ၊ အုိးဘဝေရာက္ေသာ္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ အသုံးခ်မခံခင္ ကဲြသြားအုိးေတြလည္းရွိ ပါတယ္။ အုိးဘဝကုိ အျပည့္အဝအသုံးခ်ခံၿပီးမွ ကဲြသြားတဲ့ အုိးေတြလည္းမနည္းလွပါဘူး။ ဒီေတာ့ အုိးဆုိတဲ့ ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ ကဲြသြားတတ္တဲ့ သဘာဝအတုိင္း၊ လူေတြမွာလည္း အရြယ္သုံးပါးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အရြယ္မွ သတ္မွတ္မထားေသာ္လည္း အသက္ရွင္ ေနတဲ့ လူသားအားလုံးဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ အုိးေလးေတြလုိ ေသဆုံးသြားၾကရမွာဆုိတာ သေဘာေပါက္ထားဖို႔လုိတယ္။
ဒီေတာ့ လူ႔အျဖစ္ကုိ ရရွိခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရရွိခဲ့သလားဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ဆန္းစစ္ သင့္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိေပတံေတြနဲ႔ တုိင္းတာၾကည့္မလဲ ငါဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ၊ လုပ္ေနသလဲ၊ လုပ္ေနဦးမွာလဲ၊ အဲဒီလုပ္ခဲ့ တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ငါသူတစ္ပါးေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့သလဲ၊ ငါအတြက္ေကာ ဘာေတြလုပ္သြားႏုိင္ခဲ့သလဲဆုိ တဲ့ ေပတံနဲ႔တုိင္းတာၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိတုိင္းတာၾကည့္လုိ႔မွ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သူတစ္ပါးေကာင္းက်ဳိးအတြက္ မ်ားစြာလုပ္ေဆာင္ သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာ့ မိမိဟာ လူ႔ဘဝတစ္ခဏတာေလးေရာက္ရွိခ်ိန္မွာ အက်ဳိးရွိရွိ အသုံးခ်သြားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမွ အတုိင္းအတာ မခံႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ အဲဒီလူဟာ လူ႔ဘဝရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ တန္ဖုိးကုိ အက်ဳိးက်ဳိးရွိရွိ အသုံးခ်မသြားဘူးဆုိတာ ပါပဲ။
သူတစ္ပါးအက်ဳိးလုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ခက္ပါတယ္။ မရဘူးလား ဆုိေတာ့ ရတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ နဲ႔ ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားအတြက္လုပ္ရင္ေတာ့ လူအမ်ားပါလာေအာင္ စည္း႐ႈံးလႈံ႔ေဆာ္ဖုိ႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ဒီေန႕ရာမွာ လူအမ်ားပါ လာေအာင္ စည္း႐ႈံးလႈံ႔ေဆာ္နည္းေလးေတြ ေျပာျပလုိပါတယ္။ တဆက္တည္းလည္း တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ လူသားအျဖစ္ အသုံးခ်သြားၿပီး တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူသားအျဖစ္ကုိ ရရွိပုိင္သြားသူနဲ႔ တန္ဖုိးရွိရွိအသုံးမက်ဘဲ အဓိပၸါယ္ကင္းေနထုိင္သူ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း အက်ဥ္းေလာက္ ေျပာျပသြားပါမယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္...
Sunday, August 22, 2010
လုပ္စရာေတြ ေတာထေနတယ္
လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ....အဆက္
ဘာေတြလုပ္ၾကရမလဲဆုိေတာ့၊ လုပ္စရာေတြကေတာ့ တစ္ပံုတပင္ႀကီးကုိ ရွိေနတယ္။ ဒီလုိလုပ္စရာေတြမ်ားထဲမွာ ကုိယ္ ကြၽမ္းက်င္ရာေတြနဲ႔၊ ကုိယ္ဝါသနာပါတာေတြကုိ ဦးစားေပးလုပ္ဖုိ႔ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲဆုိရင္ အခု ၂ဝ၁ဝမွာ အပူခ်ိန္ ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနနဲ႔ လူးလိမ့္ၿပီး ခံစားခဲ့ၾကရတယ္။ မေသသင့္ဘဲ ေသသြားၾကရတဲ့လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ ေရရွားပါးမႈ ျပႆနာေတြေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီအပူဒဏ္ေတြဟာ တစ္ႏွစ္နဲ႔တစ္ႏွစ္မတူေအာင္ ပူေလာင္ေနခဲ့ရတာလဲ။ အေျဖရွာပါ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈ ျပႆနာဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးဆုိးဆုိးရြားရြား ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ။
အုိဇုန္လႊာပါးလာမႈဟာ အဓိကတရားခံကေတာ့ သစ္ေတာေတြျပဳန္းတီးတာေတြ၊ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းကေန ထြက္ေပၚလာ တဲ့ ကာဗြန္ေတြ၊ အျခားအျခားေသာ ေရကာတာေတြ အဆမတန္လုပ္ၿပီး မႏုိင္ဝန္ထမ္းေစတာေတြ၊ အမႈိက္မီး႐ႈိ႕တာေတြ၊ သစ္ပင္ ေတြခုတ္လွဲတာေတြ၊ ရီဆုိက္ကယ္ျပန္လုပ္လုိ႔မရတဲ့ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္မ်ားအဆမတန္ သုံးစဲြလာတာေတြ စသျဖင့္ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားျပားေနခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီသဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္းကုိ ဘယ္လုိအေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ၾကမလဲ။ သစ္ပင္မခုတ္ရဆုိေပမယ့္ သုံးစဲြစရာ ေလာင္စာမီးမရွိေတာ့ ခုတ္တဲ့လူကေတာ့ ခုိးၿပီးခုတ္ၾကမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ေလာင္စာကုိဘယ္က ေနရေအာင္ ရွာၾကမလဲ။ အဓိကပင္မ လွ်ပ္စစ္မီးရဖုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ေဆာင္သင့္သလဲ။ ဒါေတြကုိ အေျဖရွာၾကဖုိ႔ပါ။ ဒီလုိအေျဖရွာ တဲ့အခါမွာ ကုိယ္စြမ္းကုိယ္စနဲ႔ေတာ့ တတ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အာဏာပုိင္ေတြနဲ႔လည္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ေတာ့ လုိပါလိမ့္ မယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈ ျပႆနာဟာလည္း လူတုိင္းလုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေသခ်ာတာ ကေတာ့ လုပ္ႏုိင္စရာေလးေတြကုိ လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမႈိက္မ်ားမီးမ႐ႈိ႕ေအာင္ ကာကြယ္ေပးပါ။ အျပစ္မ်ားေျပာျပပါ။ သစ္ပင္မ်ား မ်ားႏုိင္သေလာက္မ်ားမ်ား စုိက္ဖုိ႔တုိက္တြန္းပါ။ အဲဒါေလးကေတာ့ လူတုိင္းလုိလုိ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ထုိင္းမွာေတာ့ သစ္ပင္ေတြ သကၤန္းေတြစည္းေပးထားတာေတြ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိလုပ္ရတာလည္းဆုိရင္ သကၤန္းဝတ္ေပးတဲ့သေဘာျဖစ္သြားေတာ့ ဒီသစ္ပင္ကုိ ဘယ္သူမွမခုတ္ရဲေတာ့ဘူး။ ခုတ္လည္းမခုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒါကေတာ့ သူတုိ႔ ရဲ႕ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန လုပ္ေဆာင္နည္းတစ္မ်ဳိးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လုံးဝကုိ ေဘးမဲ့ေပးတဲ့သစ္ေတာေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းပဲ။ ဒါကုိလည္း အားလုံးလုိက္နာႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထား ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ခရီးေရာက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ကဲ ဒီလုိဆုိရင္ လုပ္စရာမ်ားစြာအနက္ သင့္အေနနဲ႔ ပထမ ဆုံး လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ကိစၥကေတာ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္းေပါ့။ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ လုပ္မလဲ။ ဘာေၾကာင့္လုပ္ရတာလဲ။ ဘယ္ေတာ့စတင္မလဲ။ အဲဒီလုိ လဲေတြကုိအေျဖရွာဖုိ႔ကေတာ့ ဒီသဘာဝတရားႀကီး အဆမတန္ပူေလာင္ လာမႈေၾကာင့္ ဘယ္လုိ အႏၱရာယ္ေတြက်ေရာက္ႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာေတြ ေလ့လာဖုိ႔မေမ့ပါနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေလ့လာစရာရွိတာေတြ၊ သင္ယူစရာရွိတာေတြ၊ နာယူစရာရွိတာေတြကုိ မပ်င္းမရိ ေလ့လာဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ ကုိယ္တိုင္ ဘာမွျပင္ဆင္မထားရင္ေတာ့ ကုိယ့္ေနာက္ကလူေတြ ပါလာေအာင္ စည္း႐ုံးဖုိ႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလး ခက္ခဲေနပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ထပ္လုပ္စရာတစ္ခုကေတာ့ ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနဆဲျဖစ္တဲ့ အိပ္ခ်္အုိင္ဗီြ၊ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါတား ဆီးေရး၊ ဒီေရာဂါအေနနဲ႔လည္း ေတြ႕ရွိတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အခုထိ လုံးဝေပ်ာက္ကင္းသြားတဲ့ ေဆးဝါးဆုိတာ အခုထိေတာ့ မေတြ႕ရေသးဘူး။ ေတြ႕ရွိၿပီးေဆးဝါးမ်ားအေနနဲ႔လည္း လုံးဝမေပ်ာက္ကင္းေသာ္လည္း သက္သာမႈသာျဖစ္ေစပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီေဆးဝါးေတြကလည္း တန္ဖုိးကအရမ္းႀကီးမားေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေရာဂါေတြ မျဖစ္ေပၚလာေအာင္၊ မကူးစက္ရေအာင္ တားဆီးဖုိ႔ လူတုိင္းမွာတာဝန္ရွိျပန္တယ္။ ခုခံအားက်ဆင္းမႈေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းအသားအေရ ခန္းေျခာက္သြားၿပီး ေသဆုံးသြား ခဲ့ၾကရတဲ့ ေရာဂါရွင္ေတြကုိ သင္ကုိယ္တုိင္လည္း ျမင္ဖူးေကာင္းျမင္ဖူးပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ လူ႕အသက္ကုိ ထုတ္ထုတ္ယူေနတဲ့ ဒီေရာဂါဟာလည္း ကမၻာျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးကုိ ျခိမ္းေခ်ာက္ေနဆဲပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိကာကြယ္ၾကမလဲဆုိတာေတြကုိ လူတုိင္းအေနနဲ႔ သိထားရင္မေကာင္းဘူးလား။ စစ္တမ္းတစ္ခုအရ အခု ဧရာဝတီတုိင္း ဖ်ာပုံၿမဳိ႕မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီ ဆိုတဲ့ သတင္းေတြၾကားေနရတယ္မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ေနရာအႏွ႔ံအျပားမွာ ဒါေတြကူးစက္ျဖစ္ေပၚေနတယ္ဆုိတာ မေမ့ပါ နဲ႔။
ေနာက္တစ္ခုက ကူးစက္ခံေနၾကရတဲ့ ေရာဂါသည္ေတြကုိလည္းဘယ္လုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရမလဲဆုိတာ သင္တန္းေတြရွိပါတယ္။ ဒါေတြကုိလည္း တတ္ေရာက္သင့္ပါတယ္။ ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ေလ့လာၿပီးေတာ့လည္း ဘယ္လုိျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ဆုိတာ ေတြကုိ ကိုယ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ၿပီး သင္ၾကား၊ ေဟာေျပာေပးဖုိ႔လုိပါလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ ဒီေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တုိက္ဖ်က္ပစ္ဖုိ႔၊ မျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ဆုိတာေတြ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ သင့္အေနနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ။ ဘယ္လုိသင္တန္းေတြ တက္ေရာက္ရမလဲ။ ဘယ္မွာရွိသလဲ။ ဘယ္လုိစာအုပ္ေတြ ဖတ္ထားရမလဲ။ ဘယ္လုိ လကၡဏာရပ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္ဆုိတာေတြ၊ ဘယ္လုိ ဆုံး႐ႈံးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚစသလဲဆုိတာေတြကုိ သင္ယူၿပီးတာနဲ႔တစ္ၿပဳိင္ နက္ အဲဒီအိပ္ခ်္အုိင္ဗီြ၊ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ တုိက္ဖ်က္ေရးအစီအစဥ္ကုိ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု ေရးဆဲြပါ။ ဘယ္ေတာ့စသင္ရမလဲဆုိတာ ေတြနဲ႔၊ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိတာေတြကုိ အထက္ေပၚက ေျပာျပခဲ့ေသာ နည္းလမ္းအတုိင္း လုပ္ေဆာင္ပါ။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႕႔ အျခားသူေတြထက္ေတာ့ အစစအရာရာ သာလြန္ေနမွျဖစ္မယ္။ အဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္းမွာ လုပ္ထားတဲ့အဖဲြ႕စည္းေလး ေတြ အေၾကာင္းလည္းအနည္းငယ္ေျပာျပလုိပါတယ္။
သူတို႔ကေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သင္တန္းေတြရွိတယ္။ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရး ေဂဟာေတြရွိတယ္။ အဲဒီထဲက အဖဲြ႕အစည္းေလးတစ္ခုအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပမယ္။ အျခားေသာ အဖဲြ႕အစည္းေပါင္းမ်ားစြာအနက္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ ကုိရင္ငယ္ေလးေတြ သီးသန္႔ဖဲြ႕ထားတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေလး။ သူတုိ႔မွာ ကုိယ္ပုိင္ဝက္ဆုိက္ ရွိတယ္။ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အင္ဂ်ီအုိလုိ အဖဲြ႕အစည္းေတြကလည္း ေဘးကေနအကူအညီေပးထားတယ္။ ဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလး ေကာင္ျမင္ေနတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေလးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီမွ ျမန္မာႏုိင္ငံက ရွမ္းကုိရင္ငယ္ေလးေတြပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ လြတ္လပ္တယ္။ ကူညီ႐ုိင္းပင္လုိစိ္တ္ ပရဟိတစိတ္ရွိတယ္။ အၿမဲတန္းလည္း ေလ့လာသင္ယူေနတယ္။ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိလည္း အင္တာ နက္ဝက္ဆုိက္ေပၚ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔အတူ တင္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ လူငယ္ေလးေတြလည္းျဖစ္ျပန္၊ ကုိရင္ေလးေတြလည္းျဖစ္ျပန္ဆုိေတာ့ ဒီအဖဲြ႕အစည္းေလးက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့တယ္။
ျပႆနာကက ဒီကိစၥဟာ ရဟန္းေတြနဲ႔လုပ္စရာလုိ႔လား၊ လုပ္သင့္သလားဆုိတဲ့ အေမးပါပဲ။ ဒါကုိ သူတုိ႔ကဘယ္လိုျပန္ေျဖသလဲ ဆုိေတာ့ လုပ္သင့္ပါတယ္။ လုံးဝကုိ လုပ္သင့္ပါတယ္တယ္။ ေလာကာႏုကမၸာယ- ေလာကလူသားေတြကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ဘုရား ပြင့္လာတာ။ ဒီေတာ့ ဒီလုိေရာဂါေဝဒနာသည္ေတြကုိ ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ ဘာလာဘ္လာဘမွမခင္တြယ္ဘဲ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ လုပ္ငန္းလုိ႔ သေလာထားၿပီး လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔လုိတယ္တဲ့။ သူတုိ႔အေျပာအရကေတာ့ လုပ္စရာနည္းလမ္းေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဥပမာ- ဒီေရာဂါေဝဒနာရလုိ႔ စိတ္ေသာကေရာက္ေနတဲ့ လူနာကုိ ဘုရားေဟာတဲ့ လမ္းစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ စိတ္ကုိစိတ္နဲ႔ကုစားတာေတြ၊ ဝိပႆနာ အလုပ္ေတြ၊ သမာဓိအလုပ္ေတြနဲ႔ ေနထုိင္တတ္ေအာင္၊ ေနတဲ့အခါမွာစိတ္ခ်မ္းေျမ့စြာနဲ႔ အေနရဲရဲ အေသရဲရဲျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ေပးတာမ်ဳိးေတြဟာ ဘုရားနည္းေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိကိစၥမ်ဳိးေတြနဲ႔ လုိအပ္ေနတဲ့၊ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကုိ လမ္းေၾကာင္းေပၚျပန္တင္ေပးတာဟာ လုပ္ကုိယ္လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္းတစ္ခုလုိ႔ သူတုိ႔ကေျပာတယ္။
ေနာက္ကုိရင္ေလးေတြအေနနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ဖဲြ႕စည္းထားသလဲဆုိေတာ့၊ ကုိရင္ေလးေတြဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဟာ လူငယ္ေတြေပါ့၊ လူငယ္ဆုိေတာ့ လြတ္လပ္တယ္။ လူငယ္အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈရွိတယ္။ ထိန္ဝွက္တာမ်ဳိးမရွိဘူး။ ေနာက္မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီေရာဂါ ရတဲ့လူဟာ ကုိယ့္မွာဒီေရာဂါရွိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ဂုဏ္သိကၡာအရေၾကာင့္ေရာ၊ ရွက္ေၾကာက္မႈအရေၾကာင့္ေရာ သိပ္ၿပီးသူ႔မွာရွိတယ္ ဆုိတာ ထုတ္ေဖာ္မေျပာခ်င္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္အခ်င္းအခ်င္းစကားေျပာတဲ့အခါ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ လုိလုိခ်င္ခ်င္၊ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦးဂ႐ုစုိက္မႈေတြရွိလာရင္ ရွိတဲ့လူေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ေဆြးေႏြးလာတယ္။ ေျပာျပလာတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြအေနန႔ဲ လူငယ္အခ်င္းအခ်င္း ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တဲ့အေနနဲ႔ ကုိရင္ငယ္ေလးေတြ ဖဲြ႕စည္းထားေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိရင္ေလးေတြဟာလည္း ေလ့လာထားၾကသူမ်ား ပီပီ ထိန္ဝွက္ထားျခင္းအျပစ္ေတြေျပာ၊ ဘယ္လုိျပဳမူေနထုိင္ရမယ္ဆုိတာေတြ ေျပာျပျခင္းအားျဖင့္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ လုပ္တယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ ဒီမွာတင္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသလုိ၊ အတုယူစရာေကာင္း ေနျပန္တယ္။ ေနာက္ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဘာသာေရးနဲ႔ ဘယ္လုိကူညီသင့္တာေတြ၊ ဘယ္လုိနည္းလမ္းေတြကုိ ဗုဒၶလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီနည္းလမ္း ေတြအတုိင္းအသုံးခ်ရင္ ထိေရာက္မႈေတြရွိတယ္ဆုိတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာျပတယ္။
သူတုိ႔ေျပာတဲ့ အတုယူစရာနည္းလမ္းတစ္ခုကုိ ထပ္ဆင့္ေျပာျပလုိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းဟာ ေတာမထြက္ခင္ နိမိတ္ႀကီး ေလးပါးကုိ ျမင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူၿငီးေငြ႕တယ္။ ေတာထြက္တယ္။ အမွန္တရားကုိ လုိက္ရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္အမွန္တရားကုိ သူရွာတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေတြ႕ဘူး။ အမွန္တရားဟာ ဘာလဲဆုိတာ ပထမေတာ့ ေဝခဲြရခက္ေနခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ သိခ်င္လာတယ္။ သိခ်င္လာေတာ့ ပုိၿပီးက်င့္လာတယ္။ ဒိီေတာ့ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလမ္းစဥ္အတုိင္း ရွာေဖြေတြ႕ရွိထားၿပီးျဖစ္ေတာ့ သူကုိယ္တုိင္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္သလုိ၊ သူတစ္ပါးအားလည္း ထြက္ေျမာက္ေစလုိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေနမနားအလုပ္လုပ္တယ္။ ဒီေတာ့ ထြက္ေျမာက္သင့္သူ၊ လြတ္ေျမာက္သင့္သူေတြကုိ ထြက္ေျမာက္၊ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအတုိင္းပါပဲ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....
Sunday, August 15, 2010
ေခါင္းေဆာင္သူမ်ားရဲ႕ ျပယုဂ္မ်ား
လူငယ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ.... အဆက္
ကမၻာေက်ာ္ခဲ့သူေတြကုိ အနည္းငယ္ထုတ္ျပမယ္။ သူတို႔ဘာျဖစ္လုိ႔ကဗ်ာေက်ာ္ခဲ့ၾကတာလဲ။ ေသခ်ာဆန္းစစ္ေလ့လာၾကည့္ ေတာ့ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကလုိ႔ပဲ။ ေအာက္ေဖာ္ျပမယ့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားစြာထဲက အယ္ဒီဆင္အေၾကာင္းေလး အနည္းငယ္မွ်သာ မိတ္ဆက္ေပး လုိပါတယ္။
အယ္ဒီဆင္
လင္ကြန္း
နပုိလီယံဟီးလ္
အင္ဒရူးကာနက္ဂ်ီ
ယ္လင္ကဲလား
ဟာရုိးရပ္ဆယ္
မတ္တြိဳင္း
ခ်ားလ္စ္ဒစ္ကင္း
မုိက္ကယ္အိန္ဂ်လုိ
လီယုိနာဒုိ ဒါဗင္ခ်ီ
လီယူဝင္ဟုတ္
မစၥတာဂ်င္းနား
ဂ်က္လန္ဒန္
ေဘထုိးဗင္
မုိက္ကယ္ဖာရာေဒး
မဒမ္က်ဴရီ
မီကိမုိတုိ
လုိဘြန္စီြး
ဒါတြတ္စ္လင္ဂုိေတာင္
ရုိဘင္အက္စ္ေကလုိ႔စ္
ဟင္နရီဖုိ႔ဒ္ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ေတြက အလႊာမ်ဳိးစုံကေန နာမည္ေတြႀကီးခဲ့တယ္။ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ၾကတယ္။ အားလုံးကလည္း စံအျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြအားလုံးကုိ ၿခံဳၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူမ်ားနဲ႔မတူေအာင္ ကုိယ္နယ္ ပယ္အသီးသီးမွာ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ၾကလုိ႔ဆုိတာ သိသာပါတယ္။
ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြအားလုံးကုိေတာ့ မိတ္ဆက္မေပးလုိေတာ့ပါဘူး။ အမ်ားသိၿပီးျဖစ္တဲ့ အယ္ဒီဆင္အေၾကာင္းေလးကုိပဲ အတု ယူေစခ်င္လုိ႔ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ပါတယ္။
တီထြင္ပညာရွင္ ေသာမတ္အယ္လ္ဗာအယ္ဒီဆင္
ဖန္တီးမႈ၊ တီထြင္မႈ၊ ေလ့လာမႈအားေကာင္းလြန္းလွတဲ့ အယ္လ္ဒီဆင္ကုိ ၁၈၄၇၊ေဖေဖာ္ဝါရီ၁၁ရက္ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေက်ာင္းစာကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းသင္ၾကားခဲ့ရတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ရက္ သူ႔အေမဟာ အယ္လ္ရဲ႕ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ သူကုိ ပညာဝန္လာေတာ့ ေက်ာင္းဆရာက စိတ္မႏွံ႔ေၾကာင္း ေျပာဆုိသံၾကားရေတာ့။ ေက်ာင္းကုိသြားၿပီး ''ဒီမွာ ရွင္ကြၽန္မသားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ပညာဝန္ကုိ ဘာေျပာတယ္ဆုိတာ ကြၽန္မသိတယ္။ စိတ္မႏွံ႔တဲ့ အဆန္ေခ်ာင္တစ္ေယာက္ ဒီမွာရွိတယ္ဆုိရင္ တစ္ျခားလူမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီလူဟာရွင္ဘဲ။ အယ္လ္ရဲ႕ ဥာဏ္တစ္ဝက္ေလာက္ရွင့္မွာရွိမယ္ဆုိရင္ ရွင့္ကုိယ္ရွင္ ကံထူးသူလုိ႔မွတ္ပါ၊ ကြၽန္မေျပာတာေတြမွတ္ထား''အဲဒီလုိ အေမျဖစ္သူဟာ အယ္လ္ရဲ႕ဆရာကုိ ရန္ေတြ႕ၿပီး ေက်ာင္းထုတ္လုိက္တာ တစ္သက္လုံး ေက်ာင္းျပန္မေနရေတာ့ပါဘူး။ အယ္ဒီဆင္ဟာ အတန္းေက်ာင္းမွာ ႏွစ္လပဲေနခဲ့သူသာျဖစ္ပါတယ္။
သူဟာအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားတယ္။ အေျဖရွာတယ္။ မေနမနားအလုပ္လုပ္တတ္တယ္။အႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ဟာ တစ္ညမွာ ငါးနာရီပဲအိပ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ စမ္းသပ္ခုံေပၚမွာ တစ္ေမွးေလာက္အိပ္လုိက္ရုံနဲ႔ အိပ္ေရးဝၿပီး အလုပ္ကုိ ဆက္လုပ္တတ္ပါတယ္။ ဝီရိယအရာမွာ ဇဲြမေလ်ာ့သူလုိ႔ ေျပာစမွတ္ျပဳခံခဲ့ရတယ္။ ရထားတဲြေတြ မီးေလာင္၊ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကခုိင္မာ။ လူငယ္ဘဝကထဲက အမ်ဳိးမ်ဳိး ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြခံခဲ့ရတယ္။ ေခါင္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုႏွက္ခံခဲ့ရတယ္။ ျမစ္ထဲကုိ လည္ကုတ္ကေနဆဲြၿပီး ပစ္ခ်တာမ်ဳိးေတြ ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လႈပ္ ရွား ရုန္းကန္ခဲ့တဲ့ အသီးအပြင့္ေတြဟာလည္း မနည္းမေနာလုိ႔ ေျပာရမွာေပါ့။ တစ္ခါက သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္က သူ႔ကုိ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးတယ္။
''ခင္မ်ားအႀကိမ္တစ္ေထာင္တုိင္ မီးဇာထည့္လုိ႔ မေအာင္ျမင္ရင္ေကာဗ်ာ'' လုိ႔ သတင္းေထာက္ေမးတယ္။
သူကလည္း '' က်ဳပ္တစ္ေထာင့္တစ္ႀကိမ္အထိ ထည့္မွာေပါ့ ''တဲ့ သူဟာ ဒီလုိပဲ အႀကိမ္ေတြ၊ ကိန္းဂဏန္းေတြ မကုန္မခ်င္း ေမးမယ္ဆုိရင္လည္း ေျဖေနဦးမယ့္သူ၊ မေအာင္မျမင္ျခင္းလည္း ဆက္လက္ၿပီးသာ စမ္းသပ္ေနမည္သူျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သူ႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈဟ သူ႔ေခတ္မွာေတာ့ ၿပဳိင္ဘက္ကင္းေလာက္ေအာင္ကုိ ႀကီးက်ယ္ ခန္းနားခဲ့တယ္။ တကယ့္ေတာ့ ပညာတတ္ဖုိ႔ဆုိတာ အတန္းေတြေအာင္ဖုိ႔၊ ဂုဏ္ထူးေတြရဖုိ႔ တကၠသုိလ္တစ္ခုခုက ဘဲြ႕ရဖုိ႔မဟုတ္ဘူး။
ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနဖုိ႔ပဲ အခုလုိေအာင္ျမင္မႈ သရဖူေတြအလီလီေဆာင္းႏုိင္ခဲ့တာကလည္း ပါရမီေၾကာင့္လဲမဟုတ္ပါဘူး။ မ်ဳိးရုိးေၾကာင္းလဲမဟုတ္ပါဘူး၊ ေမြးဇာတာေကာင္းခဲ့လုိ႔လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ မေလ်ာ့ေသာဇဲြနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့လုိ႔သာျဖစ္ ပါတယ္။ သူဟာ ၁၉၃၁ခု၊ ေအာက္တုိဘာ၁၈ရက္ေန႕မွာကြယ္လြန္ခဲ့တယ္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔အသက္ဟာ အသက္၈၄ႏွစ္ ရွိၿပီေပါ့ ဒါေပမယ့္အယ္လ္ဒီဆင္ဟာ ေသသည္အထိ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။
သိတဲ့အတုိင္း သူရဲ႕ႀကိဳးအားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးဟာ ေနမဝင္အင္ပါယာျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုေခတ္မွာ သတင္းေခတ္ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ သူ႔တီထြင္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပုံကင္မရာေတြဟာ အေရးပါအရာေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။ တစ္ခဏခ်င္း သိႏုိင္တဲ့ေၾကးနန္း စနစ္ဆုိတာေတြဟာ သူ႔စတင္တီထြင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးေခတ္ႀကီးမွာ လူသားေတြအတြက္ ရုပ္ရွင္ျပစက္ေတြဟာ အေရး ပါျပန္တယ္။ ဒါေတြကုိလည္း သူပဲစတင္တီထြင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံး သူအေနနဲ႔ တီထြင္ၿပီး မူပုိင္ယူခဲ့တဲ့စုစုေပါင္းမွာ ၂၅ဝဝထက္ နည္းမည္မထင္ပါဘူး။ အဲဒီေလာက္ အေျမာက္အျမားကုိ တီထြင္ႏုိင္ခဲ့တယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ ကုိယ္လည္း ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လုိ အပ္ေနတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဘယ္လုိႀကဳိးစားၿပီး ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မလဲ။ ဘယ္လုိ တီထြင္ေပးႏုိင္မလဲ။ လုပ္စရာေတြ ကေတာ့အမ်ားႀကီး ရွိေနပါလိမ့္မယ္။ ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ေယာက္အားနဲ႔ မေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ အမ်ားပါဝင္လာေအာင္ စုစည္းၿပီး ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတဲ့ စီမံကိန္းမ်ဳိးေလာက္ ေရးဆဲြတတ္ရင္လည္း မဆုိးလွပါဘူး။ ကုိယ့္ဆဲြထားတဲ့ စီမံကိန္းအတုိင္းလည္း အယ္လ္ ဒီဆင္လုိ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပမယ္ဆုိတယ္ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးႏုိင္ဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။
လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ တက္ၾကြတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ လုပ္မယ္ဆုိရင္ တစ္ေန႔မွာ ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူကုိ မုခ်လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ရရွိမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ထုိင္ေနလုိ႔ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ ဘူးဆုိတဲ့ စကားအတုိင္း အုိင္တီေခတ္ႀကီးမွာ ေနာက္က်က်န္ရစ္လုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ေနာက္လူေတြအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကုိယ့္ကုိယ္ ေက်ာ္တက္သြားမယ္ဆုိတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ေရွ႕တန္းမွာ မတုန္မလႈပ္ရပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ပ်င္းရိေလးေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘာေတြလုပ္မလဲ။
Sunday, August 8, 2010
ဟြန္ဆန္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးစကားအခ်ဳိ႕
လူငယ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ...အဆက္
တဆက္တည္း ႀကဳံလုိ႔ ဗီယက္ နမ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟြန္ဆန္ရဲ႕ စကားတစ္ခ်ဳိ႕ကုိလည္း လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဟြန္ဆန္ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေလး ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ကေမၻာဒီယားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေပါ့။ သူ႕အေၾကာင္းေလးကုိ လည္းအနည္းငယ္ ေျပာျပလုိပါတယ္။ သူဟာ တုိက္ပဲြေပါင္း ၁ဝ၅ပဲြထိ ဆင္ႏြဲခဲ့ဖူးသူ။ ဒီလုိတုိက္ပဲြေတြၾကားမွာလည္း ဗုံး(၅)ခါေလာက္ ထိခဲ့ဖူးသူ။ မနာလုိသူမ်ားရဲ႕ ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္မႈကုိလည္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ ဒီလုိ အႏၻရာယ္ေတြႀကဳံေတြ႕ ခဲ့ရေပမယ့္ သူဟာ အသက္မေသဘူး။ သူ႔ကုိသူလည္း ယုံၾကည္မႈအျပည့္အဝရွိသူျဖစ္တယ္။ ကံတရားေၾကာင့္ဆုိတာ သူလက္ခံတယ္။ ေနာက္ သူ႕ရဲ႕အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ စြမ္းရည္ေၾကာင့္ဆုိတာလည္း သူကယုံၾကည္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူနဲ႔အင္တာဗ်ဴးမႈေလးတစ္ခု လုပ္ခဲ့ တာေလးကုိ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ အဲဒီထဲကေန ႀကိဳက္တာေလးအနည္းငယ္ေလာက္ ေကာက္ႏုတ္ၿပီး ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
သူဟာ အခုလုိအႏၲရာယ္ၾကားကေန လြတ္ေျမာက္ၿပီး အသက္မေသတာဟာ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သက္တမ္းရွည္တာဟာ ျပည္သူ အတြက္ဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနလုိ႔ပဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ျပည္သူေတြက ေထာက္ခံလုိ႔ပဲေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္အနာဂတ္ဟာ ျပည္သူ ေတြရဲ႕လက္ထဲမွာပဲ ရွိပါတယ္။ ျပည္သူဆုိတာ သူတုိ႔အတြက္အလုပ္လုပ္ေပးေနရင္ အၿမဲတန္းေထာက္ခံေလ့ရွိတယ္ဆုိတာပါပဲ။ ဒါဟာ ဟြန္ဆန္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြပါ။ သူအဓိကေျပာတာကေတာ့ အမ်ားအက်ဳိးရြက္သည္ပုိးေနတဲ့ လူေတြဟာ အမ်ားရဲ႕ယုံၾကည္ မႈ၊ ေလးစားမႈ။ တန္ဖုိးထားမႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈဆုိတာ မုခ်မလဲြမေသြ ခံရမွာပဲဆုိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ သူ႕ရာဇဝင္ကုိ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ လည္း အမ်ားအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္၊ ခ်မ္းသာမယ္ဆုိရင္ သူဟာ အသက္ကုိေတာင္တန္ဖုိးမထားဘဲ လုပ္ကုိင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ ေပါ့။ သူ႕ကုိ ဒါေၾကာင့္ကေမၻာဒီယားျပည္သူလူထုက လက္ခံတာ၊ ေထာက္ခံၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ေတြ တုိးခ်ဲ႕ခဲ့တယ္။ ေရေကာင္းမြန္စြာရရွိဖုိ႔ အေလးေပးေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ အေျခခံအေဆာက္အဦးေတြကုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာက္လုပ္ေစခဲ့တယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ေနရာအႏွံ႔အျပား ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ပညာေရးကုိလည္း အေလးထားေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ လူ႔အရင္းအျမစ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ လည္း အေလးထားခဲ့တယ္။ ကုန္ထုတ္မႈ၊ ကုန္သြယ္မႈ၊ ထြက္ကုန္၊သြင္းကုန္ေတြကုိလည္း အခ်ဳိးက်က် ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ကမၻာ လွည့္ခရီးသြားေတြ ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္ေအာင္လည္း အထူးအေလးထားေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေလးတစ္ခုကုိ အေျခခံက် တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကုိ ျပည္သူ႔အတြက္အေလးေပးေဆာင္ရြက္ခဲ့ေတာ့ သူ႔ကုိျပည္သူလူထုကခ်စ္တယ္။ ယုံၾကည္တယ္။ ေလးစားတယ္။ တန္ဖုိးထားတယ္။ ျမတ္ႏုိးတယ္။ ဒါဟာ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သူေတြရ႕ဲ ရရွိလာမယ့္ရလဒ္ေတြပဲမဟုတ္လား။ သူဟာ သူ႔ႏုိင္ငံကုိ ဆင္းရဲတြင္းကေန ကယ္ထုတ္ခ်င္တယ္။ ကယ္ထုတ္တယ္။ သူဖြားရာေျမကုိ သူစြမ္းေဆာင္မႈေတြနဲ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသေအာင္ကာကြယ္ခဲ့တယ္။ အေလးတမူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ကုိတုိင္းျပည္က အေလးထားလာ ၾကတာေပါ့။ ဒီေနရာမွာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ကဗ်ာေလးကုိ အမ်ားသိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေဖာ္ျပေပးလုိပါတယ္။
သင္ေသသြားေသာ္
ေၾသာ္-လူ႕ျပည္ေလာက လူ႔ဘဝကား
အုိရ နာရ ေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္။
သုိ႕တၿပီးကား၊ သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တုိ႔ေျမသည္
အေျခတုိးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။
သင္၏အမ်ဳိးသား၊ စာစကားလည္း
ႀကီးပြားတုိးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။
သင္ဦးခ်၍ အမွ်ေဝရာ
ေစတီသာႏွင့္၊ သစၥာအေရာင္
ဉာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လ်က္ ဝင္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း။
(အိုေဝမဂၢဇင္း၊ အတဲြ၅၊ အမွတ္၁၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၃၅)
အားအလြန္ေကာင္းတဲ့ ဂႏၳဝင္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဌာန္းက်မ္းစာအျဖစ္လည္း သတ္မွတ္ၿပီး လူတုိင္းကလည္း အေလးထားတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာေလးကုိ မရေသးရင္ကူးၿပီး က်က္ေစခ်င္ပါတယ္။ အားတုိင္းလုိလုိ၊ သတိရတုိင္းလုိလုိ ရြတ္ဆုိဖုိ႔လည္း ေမ့မေနပါနဲ႔ဦး။
Wednesday, July 28, 2010
စံျပမိဘမ်ား
လူငယ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ အဆက္....
လူငယ္ေတြကုိ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာသင္ေပးၾကတယ္။ ကိုယ္တုန္းကမစြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈေတြဟာ လူငယ္ေတြအေပၚ ကုိယ္ကထမ္းေဆာင္ၾကရတဲ့အခါ မိဘမ်ားဟာ ကုိယ့္ထက္သာေစခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔သားသမီးေတြကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေစခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာလည္း တုိးတက္လာမႈနဲ႔အညီ မိဘမ်ားရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕မိဘမ်ားကေတာ့ ကေလးကုိေတာ္ေစခ်င္တာတစ္ခုတည္းနဲ႔ နည္းအမ်ဳိးစုံနဲ႔ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ျခယ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ ကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကုိ ရုိက္ခ်ဳိးပစ္လုိက္တာနဲ႔တူပါတယ္။ ဖိအားေတြအရမ္းေပးေတာ့ ကေလးဟာ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိမျဖစ္ေတာ့ဘဲ ေနာက္ဆုံးဘာမွအသုံးမက်တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားရတာေတြလည္း မနည္းေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ ကေလးကို အရမ္းခ်ဳပ္ျခယ္လုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ စတုိင္လ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကုိပဲ ေရွ႕တန္းတင္ ၿပီး မရရေအာင္ ေမာင္းတတ္တဲ့ မိဘေတြအေနနဲ႔ ဒါကုိႀကိဳးစားၿပီး ေရွာင္ရွားေစခ်င္ပါတယ္။
ေတာကရြာေလးတစ္ရြာမွာ သမီးေတြခ်ည္းသာ ေမြးဖြားထားခဲ့တဲ့ မိဘမ်ားရွိတယ္။ လက္လုပ္လက္စားဘဝဆုိပါေတာ့။ အားလုံး သမီးခ်ည္း(၆)ေယာက္ေပါ့။ ဒီသားအမိေတြ ၾကည့္ရတာျမင္ရသူတုိင္း စိတ္ခ်မ္းသာၾကတယ္။ အားလုံးတေပ်ာ္တပါးဆုိပါေတာ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္။ လုပ္စရာရွိတာလည္း မခုိမကပ္ၾကဘူး။ မိဘမ်ားကလည္း အားလုံးကုိ ဘဲြ႕ရပညာတတ္ေတြ အထိ ေက်ာင္းထားေပးၾကတယ္။ အမ္ေအေတြအထိဆုိပါေတာ့။ ပီအိတ္ခ်္ဒီအတြက္ေတာင္ လုံးပန္းေနတဲ့အထိ။ သူတုိ႔ဟာ ေျခြတာ ၾကတယ္။ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ မိဘကုိ ဘယ္ေတာ့မွစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ၾကဘူး။ အားလုံးတက္ညီလက္ညီဆုိပါေတာ့။ မိဘေတြ ကလည္း သူတုိ႔သာ မတတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ သမီးေတြပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ႀကဳိးစားေပးခဲ့တယ္။ ႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အျခားေသာ ပစၥည္းရွိသူေတြေတာင္ သူတုိ႔လုိ ပညာေရးကုိ အားမေပးၾကဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကေလးေတြကုိ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ဘူး။ လြတ္လပ္ခြင့္အၿမဲေပးတယ္။ ကေလးေတြအေနနဲ႔လည္း အားလုံးလုိလုိ အလုိက္သိၾကတယ္။ မိဘေတြ ဘယ္လုိ႐ုန္းကန္ ၿပီး ထားခဲ့ၾကတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔သိတယ္။ ဒီေတာ့ အားလုံးကလည္း ပညာတတ္ဘဲြ႕ရေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ အငယ္ဆုံး ကေလးႏွစ္ေယာက္သာ ေက်ာင္းမၿပီးေသးတာ။ အခုေတာ့ ျပန္လည္ၿပီးႀကီးတဲ့အမျဖစ္သူေတြဟာ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ မိဘေတြကုိ လုပ္ေကြၽးႏုိင္ၾကပါၿပီ။ အလတ္မေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပီအိတ္ခ်္ဒီအတြက္ ဆက္ၿပီးေလ့လာေနဆဲေပါ့။ ဒီေတာ့ ဒီလုိမိဘမ်ဳိးေတြကုိ ဆထက္တုိးတက္ေပါမ်ားလာဖုိ႔ စံျပအျဖစ္နဲ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ မရွိဘူး၊ မျဖစ္ဘူး၊ မတတ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာေတြ ဘယ္ေတာ့ မွ ကေလးစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ၾကဘူး။ မရရေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးၾကတယ္။ အင္မတန္ကုိ ေလးစားဂုဏ္ ယူထုိက္တဲ့ မိဘေတြျဖစ္သလုိ၊ ကေလးေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ဘဝအေျခအေနကုိ သိၿပီး ႀကိဳးစားမႈေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂုဏ္ျပဳ ထုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ စံျပမိသားစုအျဖစ္ မိမိကေတာ့ စိတ္ထဲကေန သတ္မွတ္ေနမိပါတယ္။
အခုေခတ္က ေတာေရာ၊ ၿမိဳ႕ပါ ကေလးငယ္ေတြက ကေလးေတြနဲ႔မတူေတာ့ဘူး။ အရမ္းကုိ ဖိစီးမႈဒဏ္ေတြနဲ႔ ခံေနၾကရ တယ္။ အုိင္တီေခတ္၊ အုိင္တီေခတ္ဆုိတာေတြ ေၾကြးေက်ာ္လြန္းၿပီး ကေလးေတြကုိ အရမ္းဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းတာေတြဟာ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ အားအင္အျပည့္နဲ႔ ရွင္သန္ခ်င္ေနတဲ့ပန္းပင္ေလးကုိ အျမစ္ကေနႏႈတ္ႏႈတ္ၿပီး ရွင္လား၊ ေသလားဆုိတာ စမ္းသပ္ ေနတဲ့ ေျမာက္ေတြလုိျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြကုိ သတိထားၿပီး ျပဳမူေစခ်င္ပါတယ္။ ကေလးေတြကုိ အရမ္းကုိ မဖိႏွိပ္ပါနဲ႔၊ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါနဲ႔၊ တင္းက်ပ္တဲ့ စည္းကမ္းဥပေဒသေတြကုိ မထုတ္ျပန္ပါနဲ႔၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ။ အရမ္းတင္းလြန္းရင္လည္း ျပတ္ သြားတတ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အရမ္းႀကီးေလ်ာ့လြန္းရင္လည္း ရစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶေဟာတဲ့၊ သူကုိယ္တုိင္လုိက္နာခဲ့တဲ့ မတင္းလြန္း၊ မေလ်ာ့လြန္းတဲ့ မဇ်ၥိမပဋိပဒါလမ္းျဖစ္တဲ့ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိသာ လုိက္သင့္ပါတယ္။ အခုျဖစ္ေနတာက ကေလးငယ္ဟာ တစ္ေနကုန္ စာ စာ စာ ေတြနဲ႔ပဲ နပန္းလုံးေနၾကရတယ္။ ေက်ာင္းကသင္တာေတြ၊ ျပန္ေရာက္ၿပီး က်ဴရွင္ကုိ ေရေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေသာက္ရေသးဘူး ဆက္သြားရတာေတြ၊ ညဘက္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကေပးတဲ့အိမ္စာေတြ၊ က်ဴရွင္ေပးတဲ့ စာေတြနဲ႔ နပန္းလုံးၿပီး စားခ်ိန္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမရ၊ နားခ်ိန္ဆုိတာ ေဝလာေဝးၿပီ။ အိပ္ခ်ိန္ေတြေတာင္ လုၿပီးအိပ္ေနၾကရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မနက္ေက်ာင္းယူထားသူဆုိရင္ ေစာေစာထ။ မုိးလင္းတာနဲ႔ေက်ာင္းသြား။ ဒီလုိပဲ တစ္ေနကုန္က် ရျပန္တယ္။ ဒါေတြကုိ နားလည္ေပးၾကဖုိ႔ပါ။ မွာခ်င္တာကေတာ့ တင္းလြန္းရင္ ျပတ္သြားတတ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။ ေက်ာင္းစာကုိ အားေပးတာကုိေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းတာကုိေတာ့ လုံးဝမလုပ္သင့္ဘူးဆုိတာကုိ ထပ္ၿပီးမွာလုိပါတယ္။
ေက်ာင္းၿပီးေအာင္မတက္ခဲ့ၾကရတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢဳိလ္မ်ား
တစ္ခ်ဳိ႕ကုိယ့္အေနနဲ႔ ေက်ာင္းစာကုိအထြတ္အထိပ္အထိေရာက္ေအာင္ ဒီဂရီေလးတစ္ခုခုရေအာင္ တက္ခ်င္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတက္ျဖစ္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ သုိ႔အတြက္ အဆုိပါပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ထြက္ေပါက္ေလး တစ္ခုတေလေတာ့ ရေကာင္းပါသည္။ စိတ္ဓာတ္တစ္စုံတရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၿပီး မထင္မွတ္တဲ့ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုကုိ ရရွိေကာင္းရရွိလိမ့္မယ္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္မတက္ခဲ့ရေသာ္လည္း လုပ္ငန္းခြင္အသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ ထင္ေပၚမႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံေနေသာ ပုဂၢဳိလ္(၁ဝ)ဦးကုိ တုိင္းမ္မဂၢဇင္းႀကီးက စစ္တမ္းေကာက္ၿပီး ေဖာ္ျပ လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီကုိ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်လုိက္ပါတယ္။
၁။ ဘီလ္ဂိတ္
သူဟာ ဟားဗက္တကၠသုိလ္မွာ ၁၉၇၃ခုႏွစ္တြင္ တက္ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ သူဟာႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သာ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ မတက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေပါလ္အယ္လင္ႏွင့္အတူ မုိက္ခရုိေဆာ့ဖ္ ကုမၸဏီကုိ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ ၂ဝဝ၇ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းကေန ဂုဏ္ထူးေဆာင္ေဒါက္တာဘဲြ႕ ေပးအပ္ ခဲ့ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံး(၁ဝ) ဦးထဲမွာလည္း ထိပ္ဆုံးကေန ဦးေဆာင္ေနခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ အသက္(၅၂)ႏွစ္ အရြယ္သာရွိေသးေသာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ခ်မ္းသာမႈဟာ ေဒၚလာ ၅၉ဘီလီယံအထိ ခ်မ္းသာေနခဲ့ပါတယ္။ ခ်မ္းသာသေလာက္ အလွဴအတန္း မွာလည္း ရက္ရက္ေရာေရာရွိလွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူ႔ကုိလူမ်ားေတာ္ေတာ္ေလး သိကြၽမ္းၾကပါတယ္။
၂။ စတိဗ္ေဂ်ာ့ဘ္
ဒီလူကေတာ့ အခုလူေတာ္ေတာ္မ်ား အသုံးျပဳေနၾကတဲ့ Apple – Nixt အစရွိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ထုတ္လုပ္ေနၿပီး၊ Pixar ကုမၸဏီကုိ ထူေထာင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူေျပာတာကေတာ့ သူဟာတကယ္လုိ႔ ေက်ာင္းဆက္တက္ေနခဲ့မယ္ဆုိရင္ အခု တစ္ကမၻာလုံးေခတ္စားၿပီး အသုံးမ်ား၊ တန္းဖုိးႀကီးလွတဲ့ iPad-iPod-MuzzLightyear ကဲ့သုိ႔ေသာ အရာမ်ား ေပၚေပါက္လာ လိမ့္မယ္မထင္ပါဘူးတဲ့။ သူဟာ စီးပြားေရးအခက္အခဲေၾကာင့္ ရိဒ္ေကာလိပ္ကုိ ေျခာက္လမွ်သာ တက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေျပာတာကေတာ့ သူ႕အေနနဲ႔ေက်ာင္းပညာေရးကုိ ၿပီးဆုံးတုိင္မတက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေကာလိပ္ပညာေရးဟာ အခ်ီးအႏွီးမျဖစ္ေၾကာင္း စတန္႔ဖုိဒ္တကၠသုိလ္မွာ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့စဥ္က ထည့္ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ သူေျပာတာကေတာ့ သူဟာ ေကာလိပ္မွာ ေျခာက္လသာတက္ေရာက္ခဲ့ရေပမယ့္ သူသင္ခဲ့ရတဲ့ လက္ေရးလွပညာက မက္ကင္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာတြက္ အသုံးျပဳေသာ လက္ႏွိပ္စက္ပညာအတြက္ အေျခခံကုိ ရရွိေစခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
၃။ ဖရန္႔လိြဳက္႐ုိက္
သူကေတာ့ အေမရိကတုိက္မွာ အထင္ရွားဆုံး ဗိသုကာပညာရွင္ျဖစ္ပါတယ္။ သူအေနနဲ႔ကေတာ့ ဝွစ္ကုိဆင္-မက္ဒီဆင္ တကၠသုိ္လ္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ ခ်ီကာဂုိကုိသြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ကမၻာေက်ာ္အေဆာက္အအုံဒီဖုိင္း ငါးရာေက်ာ္ကုိ ေရးဆဲြေပးခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ေခတ္သစ္ဗိသုကာပညာရွင္မ်ားရဲ႕ ဖခင္လုိ႔ထင္ရွားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ထင္ရွားတဲ့ ကမၻာေက်ာ္အေဆာက္အအုံမ်ားမွာ ေဖာလင္းဝါးတားနဲ႔နယူေယာက္မွာရွိတဲ့ ဆုိလို မြန္အားဂတ္ဂ်န္ဟိမ္းျပတုိက္ အေဆာက္အအုံတုိ႔လည္း ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
၄။ ဘက္မင္စတာဖူလာ
သူကလည္း ကမၻာေက်ာ္ဟားဗတ္တကၠသုိလ္ႀကီးမွာ ေက်ာင္းကေနႏွစ္ႀကိ္မ္တုိင္တုိင္ ထြက္ခဲ့ၿပီး။ ေကာလိပ္ပညာေရးကုိ လုံေလာက္စြာမရွိခဲ့ေသာ္လည္း ကမၻာေက်ာ္ဗိသုကာပညာရွင္နဲ႔ တီထြင္သူပါရဂူျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
၅။ ဂ်ိမ္းကင္မရြန္း
ေအာက္စကာဆုရ ဒါတာႀကီး ဂ်ိမ္းဟာ သူ႔ဘဝေစာေစာပုိင္းအေနနဲ႔ ေဟာလိဝုဒ္ပညာနဲ႔ နည္းနည္းမွ ပတ္သက္ခဲ့ျခင္းမရွိ ခဲ့ပါဘူး။ သူဟာ ၁၉၇၁ခုမွာေတာ့ သူမိသားစုနဲ႔အတူ ကေနဒါကေန ကာလီဖုိးနီးယားကုိ ေျပာင္းေရြ႕ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကေန ဖူလာတန္ေကာလိပ္ကုိ ႐ူပေဗဒပညာကုိ တက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေခတၱမွ်သာတက္ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွထြက္ခဲ့ၿပီး စားပဲြထုိးအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ကာ အလုပ္ၾကမ္းသမားတစ္ဦးသာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘတ္စကားဒရုိက္ဘာ အျဖစ္လုပ္ကုိင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၇၇ခုမွာ StarQars ႐ုပ္ရွင္ေလာကကုိ ေျခစုံပစ္ၿပီးဝင္ေရာက္ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း သုံးဆယ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူဟာကမၻာ့အံဖြယ္အေကာင္းဆုံး သိပၸံစိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္ကားမ်ားကုိ ဖန္တီးလာႏုိင္ခဲ့ သူျဖစ္ပါတယ္။
၆။ မက္ဇကၠာဘတ္
အခု ကမၻာမွာအေက်ာ္ၾကားဆုံး လူမႈေရးဝက္ဆုိက္ျဖစ္တဲ့ Facebook ကုိထူေထာင္ခဲ့သည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဟားဗတ္တကၠသုိလ္ ကုိ တက္ေရာက္ေနစဥ္မွာပဲ သူရဲ႕ကုမၸဏီဟာ ကာလီဖုိးနီးယားကုိ ေျပာင္းေရြ႕တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းမွထြက္ခဲ့ၿပီး လုိက္ပါသြားခဲ့ရတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္စိတ္အားထက္သန္ၿပီး ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ေသာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ မွန္ကန္တယ္လုိ႔ ေျပာရမွာေပါ့။ အခုသူဟာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ စီးပြားေရးပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ၤသမဘန် ForbeQ မဂၢဇင္းရဲ႕စစ္တမ္းအရ သူဟာ ၂ဝ၁ဝျပည့္ ႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၄ဘီလ်ံခ်မ္းသာၿပီး ကမၻာမွာ အခ်မ္းသာဆုံးလူငယ္အျဖစ္ ရပ္တည္လာႏုိင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
၇။ တြမ္ဟန္႔
ဒီပုဂၢဳိလ္ကုိေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား သိၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ေအာ္စကာဆုရတဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေတာ့ ပရိသတ္နဲ႔ အကြၽမ္းဝင္းၿပီးျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ သူ႔ကားေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကည့္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ သူအေနနဲ႔ကေတာ့ အုိဟုိင္းအုိးျပည္နယ္ ကလီဗာလန္းမွာရွိတဲ့ ဂရိတ္လိတ္ျပဇာတ္႐ုံမွာ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္လုပ္ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေကာလိပ္ေက်ာင္းကေန ထြက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ ျပဇာတ္႐ုံမွ အေတြ႕အႀကဳံေတြက ေဟာလိဝုဒ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးအေထာက္ အကူျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဟာလိဝုဒ္မွာ ၾသဇာအႀကီးဆုံး သ႐ုပ္ေဆာင္၊ ဒါ႐ုိက္တာ၊ ထုတ္လုပ္သူ၊ စာေရးဆရာျဖစ္လာ ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလုိ နာမည္ေက်ာ္ၾကား၊ ၾသဇာႀကီးသူျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဘဝေမ့တတ္သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာလည္း သူ႔ရဲ႕အားသာခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူဟာ ၂ဝဝ၉ခုႏွစ္က သူရ႕ဲဘဝတကၠသုိလ္ျဖစ္တဲ့ ကလီဗာလန္းျပဇာတ္႐ုံ အား ျပန္လည္မြမ္းမံရန္အတြက္ ရန္ပုံေငြရွာေဖြအတြက္ စိတ္အားတက္ၾကြစြာ ဝင္ေရာက္ကူညီခဲ့ပါတယ္။
၈။ ဟာရီဆန္ဖုိ႔ဒ္
StarWars ဇာတ္ကားနဲ႔ အင္ဒီယာနာဂ်ဳန္းဇာတ္ကားမ်ားေၾကာင့္ သူဟာ႐ုပ္႐ွင္ေလာကမွာ အႀကီးအက်ယ္ထင္ရွားလာ သူျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ရိပြန္ေကာလိပ္မွာ ဒႆနိကေဗဒဘာသာ အဓိကနဲ႔ေက်ာင္းတက္ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘဲြ႕မရမီမွာဘဲ ေက်ာင္းကေနထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းကထြက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဟာလိဝုဒ္႐ုပ္ရွင္ေလာကထဲ အေရးမပါတဲ့ အခန္းေတြ မွာပါဝင္ခဲ့ၿပီး။ ဘဝကုိ ဒီေလာကထဲမွာ ႐ွင္သန္ဖုိ႔အေနနဲ႔ ေျခစုံပစ္ၿပီး ဝင္ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ StarWars ဇာတ္ကားနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ထင္ရွားလာခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
၉။ ေလဒီဂါဂါ
ဒီပါရမီရွင္ အဆုိေတာ္ေလးကုိေတာ့ မသိသူမရွိေလာက္ေအာင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕နာမည္အရင္း ကေတာ့ ဂ်ဳိအန္နီအိန္ ဂ်ယ္လီနာဂ်ာမန္ႏုိတက္ဗ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာလည္းကမၻာေက်ာ္ နယူးေယာက္တကၠသုိလ္ အႏုပညာေက်ာင္း ကုိတက္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္၊ တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာပဲ ေက်ာင္းကထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူမဟာ ေက်ာင္းကထြက္ခဲ့ၿပီး ဂီတအလုပ္ေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ၂ဝဝ၈-ခုမွာေတာ့ သူမရဲ႕ ပထမဆုံးပဲြဦးထြက္ အယ္လ္ဘမ္ထြက္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေလဒီဂါဂါမွ ေလဒီဂါဂါျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ အႀကီးအက်ယ္ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိလာေတာ့ပါတယ္။
၁ဝ။ တုိက္ဂါးဝုဒ္
သူဟာ စီးပြားေရးပညာ အဓိကေက်ာင္းသားအျဖစ္ စတန္႔ဖုိဒ္တကၠသုိလ္မွာ တက္ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကုိလည္း မသိသူရွားပါးပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး ပဋိပကၡေတြနဲ႔ နပန္းလုံးေနခဲ့ရေတာ့ လူေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ခံခဲ့ရသူျဖစ္လာပါတယ္။ အေပ်ာ္တမ္းေဂါက္သီး႐ုိက္ဘဝကေန ေၾကးစားေလာကကုိ ေျခစုံပစ္ဝင္ရန္ ေကာလိပ္ပညာေရးကုိ လက္လြတ္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အေပ်ာ္တမ္းေဂါက္သီးရုိက္ဘဝနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သာ က်င္လည္ခဲ့ၿပီး ေၾကးစား ေလာကထဲကုိ ဝင္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့သူျဖစ္ေတာ့ အခုကမၻာမွာ ဝင္ေငြအေကာင္းဆုံး အားကစားသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ႏွစ္စဥ္ဝင္ေငြဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၁ဝဝေက်ာ္ရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။
ကဲဒီေလာက္ဆုိ အေၾကာင္းမ်ဳိးစုံေၾကာင့္ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္မတက္ခဲ့ရတဲ့ လူငယ္ေလးေတြအေနနဲ႔ ဘာမွအားငယ္စရာမလုိ ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိလူေတြအေနနဲ႔ေတာင္ ေက်ာင္းပညာေရးကုိ တက္ေရာက္ခြင့္ရေသာ္လည္း၊ အေျခအေနမ်ဳိးစုံေၾကာင့္ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ တက္ေရာက္မသြားခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြကုိ အတုယူၿပီး ကုိယ္လည္း ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာရင္ေတာ့ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆုိတဲ့ ပုံၾကမ္းေရးဆဲြမႈနဲ႔အတူ ေအာင္ျမင္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘယ္လုိေနရာေတြမွာ ဘယ္သူေတြကုိ ဘာအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနသလဲ၊ လုပ္ႏုိင္မလဲဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့မွာေပါ့။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္..
Thursday, July 15, 2010
လူငယ္ဆုိတာ အနာဂတ္ရဲ႕ မိခင္ေလာင္း
လူငယ္ေတြကုိ အဓိကထားၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူငယ္ဆုိတာ အနာဂတ္ကုိ ကုိယ္ဝန္လြယ္ထားရတဲ့ မိခင္ေလာင္းေတြ မဟုတ္လား။ အနာဂတ္ဟာ သူတို႔ရဲ႕လက္ထဲမွာရွိေနခဲ့တယ္။ လူငယ္ပီပီ အားမာန္တက္ၾကြမႈေတြရွိတယ္။ ယခုလူငယ္ေတြဟာ ပုိၿပီးေတာင္ အျမင္က်ယ္လာေနခဲ့တယ္။ အရာရာကုိ မ်က္ကန္းယုံၾကည္မႈမ်ဳိးေတြကုိ သူတုိ႔လက္ခံၾကေတာ့ဘူး။ ေလ့လာမႈအားေကာင္း တယ္။ ဗဟုသုတၾကြယ္ဝတယ္။ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈေတြကုိ အေလးဂ႐ုျပဳတတ္လာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြေကာင္း မွ အနာဂတ္ကမၻာႀကီးဟာ ပုိမုိၾကည္လင္ၿပီးေတာ့ တုိးတက္မႈေတြနဲ႔ ႐ုပ္လုံးၾကြေနလိမ့္မယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔ေလးေတြ ေကာင္းဖုိ႔ အရမ္းလုိအပ္တယ္။
အခု ကမၻာႀကီးကုိက လူငယ္ေတြကုိ ေနရာေတြေပးၾကၿပီ။ ေနရာေပါင္းမ်ားစြာမွာ လူငယ္ေတြ တာဝန္ေတြ ယူေနၾကၿပီ။ ဒါကုိပဲ ကမၻာႀကီးအေနနဲ႔လုိအပ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္မ်ားစြာအတြက္ တုန္႔ျပန္မႈလုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕လူငယ္ ေတြကေတာ့ ေက်ာင္းစာကုိဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္ သင္ယူၾကရတယ္။ အခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း မသင္ယူၾကဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ စိတ္ပါ ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတက္ျဖစ္တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ေတြးၿပီး အားငယ္မေနဖုိ႔လုိပါတယ္။
အခုကမၻာေပၚမွာ လူငယ္ေတြကုိ ေနရာေတြေပးေနတယ္ဆုိတာ အားလုံးသိတဲ့တုိင္းပဲ။ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ အထင္ကရျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြကုိ အနည္းငယ္ေျပာျပလုိပါတယ္။ စီးပြားေရးအရ၊ စစ္ေရးအရျဖစ္ျဖစ္ အင္အားအႀကီးဆုံး အေမရိကလုိႏုိင္ငံႀကီးမွာ ပထမဆုံးလူမည္းသမၼတအျဖစ္ ဘားရက္အုိဘားမားကုိ အသက္ငယ္ဆုံးသမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတယ္။
အခု လက္ရွိဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဂၚဒြန္ဘေရာင္း ႏႈတ္ထြက္သြားတဲ့ အဂၤလန္လုိတုိင္းျပည္ႀကီးမွာလည္း ၾကည့္ပါ၊ အခုဆုိရင္ အသက္ငယ္ဆုံး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေဒးဗဒ္ကင္မရြန္းကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္ၾကတယ္။ သူဟာလည္း အသက္ ၄၃ႏွစ္သာရွိေသးပါတယ္။ သူဟာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာနီးပါးသက္တမ္းမွာေတာ့ ၿဗိတိန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အသက္ ငယ္ဆုံးျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ လူငယ္ေတြကုိ ေတာ္ရင္ေတာ္သလုိ ေနရာေတြေပးလာေနတဲ့သေဘာေပါ့။
ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံဟာ သမၼတေရြးေကာက္ပဲြတုိင္းလုိလုိ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေလ့ရွိတဲ့ တုိင္းျပည္တစ္ခုလုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့ေသာ ေရြးေကာက္ပဲြမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက အခုေလာေလာလပ္လပ္ၿပီးသြားခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြကသာလွ်င္ ေအးခ်မ္းမႈ၊ စည္းစနစ္က်န မႈရွိေၾကာင္း ဖိလစ္ပုိင္လုံၿခဳံေရးတပ္ဖဲြ႕ကေန ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ႏိြဳင္ႏြိဳင္အကီႏုိဟာ ဖိလစ္ပုိင္သမၼတျဖစ္ လာရန္ လုံးဝဆုိသလုိ ေသခ်ာေနခဲ့ပါၿပီ။ သူနဲ႔အဓိက ၿပဳိင္ဘက္ကေတာ့ ဖိလစ္ပိုင္သမၼတေဟာင္းျဖစ္ခဲ့သူ ဂ်ဳိးဇက္အက္စ္ထရာဒါ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ အသက္အေတြ႕အႀကဳံရွိသူျဖစ္ေသာ္လည္း အသက္ကေတာ့ ၇၂-ႏွစ္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဖိလစ္ပိုင္ျပည္ သူလူထုကေတာ့ လူငယ္ျဖစ္တဲ့ ႏြိဳင္ႏြိဳင္အကီႏုိကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အာဏာရွင္သမၼတရဲ႕သားျဖစ္သူဟာ သူ႔ဖခင္ကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ တြန္းတင္ပုိ႔လုိက္ ျခင္းလုိ႔ ဆုိရင္လည္းမမွားပါဘူး။ လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံဟာ အေျခခံဥပေဒရွိသင့္ေၾကာင္းကုိ တုိင္းသိ၊ျပည္သိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာသြားခဲ့တယ္။ လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံဟာ ဖခင္ျဖစ္သူ ကဒါဖီးကိုယ္တုိင္ စိတ္တုိင္းက် ျပဌာန္းထားတဲ့ ဂရင္းဘုတ္ခ္ေခၚ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားန႔ဲ ရပ္တည္ေန ရတာဟာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါကုိ သားျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္ဝင္စားတဲ့ ဆာအစ္အယ္လ္အစၥလမ္ကဒါဖီက အီဂ်စ္ႏုိင္ငံကုိ ေရာက္ရွိေနစဥ္မွာ တရားဝင္ထုတ္ေဖာ္ေျပာသြားတယ္။ ဘာေျပာသြားလဲဆုိေတာ့။ သူ႔ဖခင္ ေရးဆဲြထားတဲ့ ဂရင္းဘုတ္ခ္ ဟာ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တုိင္းျပည္တစ္ခုဟာ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒမရွိဘဲ ေရရွည္ရပ္တည္ေနမယ္ ဆုိရင္ ဆုိးက်ဳိးမ်ားစြာ ႀကဳံေတြ႕လာႏုိင္ေၾကာင္း၊ လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ ခဲြျခားဆက္ဆံခံရမႈမ်ဳိးစုံနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခံစားေန ရေၾကာင္း၊ မိမိတုိ႔မွာ ခုိင္မာသည့္ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမရွိလွ်င္ လစ္ဗ်ားလူ႔အဖဲြ႕အစည္းသည္ အရင္းအျမစ္ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရေတာ့မည္ဟု မိမိယူဆေၾကာင္း အယ္အစၥလမ္ကဒါဖီက ရဲရဲေတာက္စကားကုိ ေျပာၾကားလုိက္တယ္။
ဒါဟာ လူငယ္တစ္ ေယာက္ရဲ႕ အေျပာက္ေျမာက္ဆုံး ဖခင္ကုိတုိင္းျပည္အတြက္ တုိက္ခုိက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာေတြေပးတတ္လာၿပီး။ လူငယ္ေတြကလည္း မိမိစြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကေန ေနရာေတြ ယူတတ္လာၾကၿပီ။ အျခားအျခားေသာ ေနရာအသီးသီးမွာလည္း လူငယ္ေတြထိပ္တန္းကေန ဦးေဆာင္ေနခဲ့ၾကၿပီမဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြဆုိတာ အနာဂတ္ကုိ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ မိခင္ေလာင္းေတြပဲေပါ့။
အခု ကမၻာႀကီးကုိက လူငယ္ေတြကုိ ေနရာေတြေပးၾကၿပီ။ ေနရာေပါင္းမ်ားစြာမွာ လူငယ္ေတြ တာဝန္ေတြ ယူေနၾကၿပီ။ ဒါကုိပဲ ကမၻာႀကီးအေနနဲ႔လုိအပ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္မ်ားစြာအတြက္ တုန္႔ျပန္မႈလုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕လူငယ္ ေတြကေတာ့ ေက်ာင္းစာကုိဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္ သင္ယူၾကရတယ္။ အခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း မသင္ယူၾကဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ စိတ္ပါ ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတက္ျဖစ္တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ေတြးၿပီး အားငယ္မေနဖုိ႔လုိပါတယ္။
အခုကမၻာေပၚမွာ လူငယ္ေတြကုိ ေနရာေတြေပးေနတယ္ဆုိတာ အားလုံးသိတဲ့တုိင္းပဲ။ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ အထင္ကရျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြကုိ အနည္းငယ္ေျပာျပလုိပါတယ္။ စီးပြားေရးအရ၊ စစ္ေရးအရျဖစ္ျဖစ္ အင္အားအႀကီးဆုံး အေမရိကလုိႏုိင္ငံႀကီးမွာ ပထမဆုံးလူမည္းသမၼတအျဖစ္ ဘားရက္အုိဘားမားကုိ အသက္ငယ္ဆုံးသမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတယ္။
အခု လက္ရွိဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဂၚဒြန္ဘေရာင္း ႏႈတ္ထြက္သြားတဲ့ အဂၤလန္လုိတုိင္းျပည္ႀကီးမွာလည္း ၾကည့္ပါ၊ အခုဆုိရင္ အသက္ငယ္ဆုံး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေဒးဗဒ္ကင္မရြန္းကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္ၾကတယ္။ သူဟာလည္း အသက္ ၄၃ႏွစ္သာရွိေသးပါတယ္။ သူဟာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာနီးပါးသက္တမ္းမွာေတာ့ ၿဗိတိန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အသက္ ငယ္ဆုံးျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ လူငယ္ေတြကုိ ေတာ္ရင္ေတာ္သလုိ ေနရာေတြေပးလာေနတဲ့သေဘာေပါ့။
ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံဟာ သမၼတေရြးေကာက္ပဲြတုိင္းလုိလုိ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေလ့ရွိတဲ့ တုိင္းျပည္တစ္ခုလုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့ေသာ ေရြးေကာက္ပဲြမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက အခုေလာေလာလပ္လပ္ၿပီးသြားခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြကသာလွ်င္ ေအးခ်မ္းမႈ၊ စည္းစနစ္က်န မႈရွိေၾကာင္း ဖိလစ္ပုိင္လုံၿခဳံေရးတပ္ဖဲြ႕ကေန ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ႏိြဳင္ႏြိဳင္အကီႏုိဟာ ဖိလစ္ပုိင္သမၼတျဖစ္ လာရန္ လုံးဝဆုိသလုိ ေသခ်ာေနခဲ့ပါၿပီ။ သူနဲ႔အဓိက ၿပဳိင္ဘက္ကေတာ့ ဖိလစ္ပိုင္သမၼတေဟာင္းျဖစ္ခဲ့သူ ဂ်ဳိးဇက္အက္စ္ထရာဒါ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ အသက္အေတြ႕အႀကဳံရွိသူျဖစ္ေသာ္လည္း အသက္ကေတာ့ ၇၂-ႏွစ္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဖိလစ္ပိုင္ျပည္ သူလူထုကေတာ့ လူငယ္ျဖစ္တဲ့ ႏြိဳင္ႏြိဳင္အကီႏုိကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အာဏာရွင္သမၼတရဲ႕သားျဖစ္သူဟာ သူ႔ဖခင္ကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ တြန္းတင္ပုိ႔လုိက္ ျခင္းလုိ႔ ဆုိရင္လည္းမမွားပါဘူး။ လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံဟာ အေျခခံဥပေဒရွိသင့္ေၾကာင္းကုိ တုိင္းသိ၊ျပည္သိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာသြားခဲ့တယ္။ လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံဟာ ဖခင္ျဖစ္သူ ကဒါဖီးကိုယ္တုိင္ စိတ္တုိင္းက် ျပဌာန္းထားတဲ့ ဂရင္းဘုတ္ခ္ေခၚ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားန႔ဲ ရပ္တည္ေန ရတာဟာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါကုိ သားျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္ဝင္စားတဲ့ ဆာအစ္အယ္လ္အစၥလမ္ကဒါဖီက အီဂ်စ္ႏုိင္ငံကုိ ေရာက္ရွိေနစဥ္မွာ တရားဝင္ထုတ္ေဖာ္ေျပာသြားတယ္။ ဘာေျပာသြားလဲဆုိေတာ့။ သူ႔ဖခင္ ေရးဆဲြထားတဲ့ ဂရင္းဘုတ္ခ္ ဟာ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တုိင္းျပည္တစ္ခုဟာ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒမရွိဘဲ ေရရွည္ရပ္တည္ေနမယ္ ဆုိရင္ ဆုိးက်ဳိးမ်ားစြာ ႀကဳံေတြ႕လာႏုိင္ေၾကာင္း၊ လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ ခဲြျခားဆက္ဆံခံရမႈမ်ဳိးစုံနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခံစားေန ရေၾကာင္း၊ မိမိတုိ႔မွာ ခုိင္မာသည့္ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမရွိလွ်င္ လစ္ဗ်ားလူ႔အဖဲြ႕အစည္းသည္ အရင္းအျမစ္ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရေတာ့မည္ဟု မိမိယူဆေၾကာင္း အယ္အစၥလမ္ကဒါဖီက ရဲရဲေတာက္စကားကုိ ေျပာၾကားလုိက္တယ္။
ဒါဟာ လူငယ္တစ္ ေယာက္ရဲ႕ အေျပာက္ေျမာက္ဆုံး ဖခင္ကုိတုိင္းျပည္အတြက္ တုိက္ခုိက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာေတြေပးတတ္လာၿပီး။ လူငယ္ေတြကလည္း မိမိစြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကေန ေနရာေတြ ယူတတ္လာၾကၿပီ။ အျခားအျခားေသာ ေနရာအသီးသီးမွာလည္း လူငယ္ေတြထိပ္တန္းကေန ဦးေဆာင္ေနခဲ့ၾကၿပီမဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြဆုိတာ အနာဂတ္ကုိ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ မိခင္ေလာင္းေတြပဲေပါ့။
Thursday, July 8, 2010
ငါ ကဗ်ာမေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ဒီလုိပါပဲ
မေရရာမႈေတြနဲ႔ တစ္ႏွစ္ကုန္ၿပီ။
အသက္ကႀကီးႀကီးလာေတာ့ သတိႀကီးႀကီးထားရတယ္
ေသမင္းကလည္း ေခၚေပါ့။
မပုိင္ရင္ ျခင္ေတာင္မရုိက္တဲ့ေကာင္
ဘာတစ္ခုမွလည္း ဟုတၱိ ပတၱိ ပုိင္တာမရွိဘူး။
ေန႔ေတြက နက္နက္လာ
စိတ္ေတြက ျမစ္က်ဳိးအင္းလုိ လွ်ံက်လာတဲ့ အမုိက္ေတြ။
တစ္ေန႔ၿပီးသြားဦးမွာပဲ
ဘာမွမထူးတဲ့ ဒီဇာတ္မွာ
ဗီလိန္လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ . . . .
ငါကဗ်ာ မေရးျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။
ေမာင္မင္းစုိး
Friday, July 2, 2010
အစီအစဥ္ေရးဆဲြနည္း
လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ... အဆက္
အစီအစဥ္ေရးဆဲြနည္း
ဘာလုပ္ဖုိ႔သင့္သလဲ။
ဘယ္သူလုပ္မလဲ။
ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။
ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ။
ဘယ္ေလာက္ကုန္က်မႈ ရွိမလဲ။
ဘယ္လုိအက်ဳိးအျမတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေစမလဲ။
ဘယ္သူေတြ ခံစားရမလဲ။ အဲဒါေလးကုိ မူတည္ၿပီးေတာ့ လူမႈေရးကိစၥေလးတစ္ခုေလာက္ ေရးဆဲြၾကည့္လုိက္ပါ။
အုိေက ဒီလုိဆုိရင္ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ၂ဝ၁ဝရဲ႕ အပူဒဏ္ေၾကာင့္ ေက်းရြာေလးတစ္ရြာ ေရျပတ္လပ္မႈျဖစ္ေပၚ တယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒီေတာ့ ဒီေရျပတ္လပ္မႈေဘးကေန ဘယ္လုိကယ္တင္မလဲ။ ဒါေလးကုိ အစီအစဥ္တစ္ခု ႀကိဳးစားၿပီး ေရးဆဲြၾကည့္ၾကရေအာင္။ အားလုံးလည္း ကိုယ္တုိင္ပါဝင္ေဆာင္တဲ့အေနနဲ႔ မိမိနဲ႔အတူ လုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ အေကာင္းအထည္ေဖာ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ကဲဒီလုိဆုိရင္ ပင္မ ျပႆနာကုိလည္း ေရျပတ္လပ္မႈျပႆနာ(ေရရရွိေရး စီမံကိန္း) လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တင္လုိက္ၾကရေအာင္။
ေရျပတ္လပ္မႈျပႆနာ(ေရရရွိေရး စီမံကိန္း)
ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခု ဖဲြ႕စည္းၿပီး ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ဆုိေတာ့။ ပထမဆုံး ဘာလုပ္ရမလဲ ဆုိေတာ့ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခု ေကာ္မတီကုိ စတင္ဖဲြ႕စည္းဖုိ႔လုိလိမ့္မယ္။ ဒီလုိဖဲြ႕စည္းတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူေတြ ပါဝင္လာေအာင္လုပ္ရ မလဲဆုိေတာ့ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့လူအားလုံး ေဒသခံလူႀကီးကေနစၿပီး ေနာက္ဆုံးလူငယ္ေတြအထိ ပါဝင္လာေအာင္ စည္း႐ုံးလႈံ႕ေဆာ္ႏုိင္ ရမယ္။ ဒီဆိုဖဲြ႕စည္းၿပီးၿပီဆုိရင္ေတာ့ ရြာအားလုံးကုိ ကုိယ္မလုပ္ႏုိင္တာ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္ေပးမယ့္ရြာကုိ ဦးစြာေလ့လာ ရမယ္။ ဥပမာ-အိမ္ေျခ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္။ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္။ ဘယ္ႏွစ္လစီမံကိန္းလဲ။ ဘယ္ေလာက္ကုန္က်မလဲ စတာေတြကုိ ေရွးဦးစြာ ေရးဆဲြထားဖုိ႔ ေလ့လာထားဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ ေရရွားပါးမႈေၾကာင့္ လူေတြဘယ္လုိ ဒုကၡေရာက္ေနရတယ္။ ဘယ္လုိအေျခအေနအထိ ကူးစက္ၿပီး ဆုိးရြားတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ခံစားေနရတယ္။ ဥပမာ-က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ႏုိင္သလား။ အျခားေသာ ပညာေရး၊ ဘက္စုံတုိးတက္ေရးစတာေတြ ကုိ ဘယ္ေလာက္အထိ ဒုကၡေပးေနသလဲ။ ဒါေတြမ်ားေနၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဒီရြာမွာ ေရရွားပါးမႈျပႆနာဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ေလာေလာလပ္လပ္ျပႆနာျဖစ္တဲ့ ေရရွားပါးမႈ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ လုံးဝလုိအပ္ေနၿပီ ဆုိတာ မေမ့နဲ႔ေတာ့။ ဒီေတာ့ ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ လူအင္အားဘယ္ေလာက္ ပါဝင္လာေအာင္၊ ဘယ္လုိပါဝင္လာေအာင္ဆုိတာေတြကုိ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့လူဟာ ကြၽမ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္စြာ စည္း႐ုံးႏုိင္ရမယ္။ ေငြေၾကးမ်ားလည္း လုံ ေလာက္သမွ် လုံေလာက္ေအာင္ ရွာေဖြရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြကုိ ပါဝင္လာေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ကလည္း အေရးႀကီးျပန္ၿပီေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက စက္ယႏၲရားေတြရွာေဖြေပးရမယ္။ အဓိကေနရာဌာနကုိ ေရြးျခယ္ႏုိင္ရမယ္။ တတ္ႏုိင္ရင္ အမ်ားပုိင္ေနရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္ေအာင္ ဝယ္သင့္ရင္ဝယ္ထားရမယ္။ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးေလာက္ထိ ေရာက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ငန္းကုိ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိ႔ ရၿပီးေပါ့။
ဒီေတာ့ ခုိင္လုံတဲ့အဖဲြ႕အစည္းကုိ ဖဲြ႕စည္းၿပီး ေနရာအသီးသီးကုိ ေနရာေပးတတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဘ႑ာေငြထိမ္းသိမ္း ေရးအတြက္ လူရွာရမယ္။ စာရင္းစစ္အတြက္လူရွာရမယ္။ အားလုံး ျဖစ္ေပၚလာမႈ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္ဖုိ႔ လူရွာရမယ္။ ဘ႑ာေငြမ်ားႏုိင္သမွ်မ်ားလာေအာင္ ရွာေဖြေရးအတြက္ လူရွာရမယ္။ အလုပ္လုပ္ၿပီဆုိေတာ့ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ေန ေကြၽးေမြးဧည့္ခံဖုိ႔လုိမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက လုပ္တဲ့လူေတြကုိလည္း ထုိက္တန္တဲ့လုပ္အားခ ေပးဖုိ႔ လုိလာလိမ့္မယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းဆုိသလုိ လုပ္ငန္းၿပီးဆုံးသည္အထိ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ အားလုံးၿပီးသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေလာေလာလပ္လပ္ ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ ေက်းရြာေလးတစ္ရြာအတြက္ ေရေကာင္းေရသန္႔ရရွိလာမယ္မဟုတ္လား။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ လုပ္တဲ့လူေတြအေနနဲ႔ တုိက္ခုိက္မႈအဖုံဖုံလည္း ႀကဳံေတြ႕လာႏုိင္ ပါတယ္။ အျပင္ကတုိက္ခုိက္လာမလား၊ အတြင္းကပဲ တုိက္ခိုက္လာမလား။ ဒါေတြကုိ ရွာေဖြလုိ႔ေတြ႕ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးဒီကိစၥကုိ ဘယ္လုိ ေျပလည္သြားေအာင္ေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတာ လုပ္ေဆာင္တတ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အားလုံးျပည့္စုံလုံေလာက္ တယ္လုိ႔ေတာ့ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြရွိရမယ္။ ဒီအားနည္းခ်က္ေတြက ဘာလဲ။ ဘယ္လုိ ဝုိင္းဝန္းအေျဖရွာၿပီး ေျဖရွင္းသင့္သလဲ။ ဒါကုိလည္း ေဆာင္ရြက္တတ္ဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ပါဝင္လာတဲ့ လူေတြ အားတက္စရာျဖစ္ေအာင္၊ လုပ္ခ်င္လာေအာင္ ကုိယ့္အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြဆုိတာလည္း ရွိေနပါလိမ့္မယ္။
ဒါကုိလည္းအားလုံး ဝုိင္းဝန္းအေျဖရွာတင္ျပႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒီလုိလုပ္လုိ႔ ဘာေတြခံစားရမယ္။ ဘယ္သူေတြခံစားရမယ္။ ဘာေတြထပ္ဆင့္ တုိးတက္လာႏုိင္တယ္ဆုိတာေတြလည္း ႀကိဳတင္ေရးဆဲြတဲ့အခါမွာ တင္ျပရမယ္။ ဒီေတာ့ အဓိကမွာခ်င္တာက ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖု႔ိဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အတၱကိုေရွ႕တန္းမတင္ပါနဲ႔။ ကိုယ့္က်င္တရားေကာင္းေအာင္ ေနထုိင္ပါ။ အမ်ားရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ၊ စိတ္ခ်မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈ၊ အားထားရမႈဆုိတာေတြကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံးျဖည့္ဆည္းႏုိင္ ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒါဆုိ လုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးအေရးပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ေရျပႆနာဆုိတာ
ဥပမာေျပာျခင္းတာျဖစ္ပါတယ္။ အျခားအျခားေသာ ျပႆနာေတြကုိ ဒါကုိနည္းယူၿပီး ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။ ေနာက္ႀကဳံရင္လည္း ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အတြက္ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ထပ္မံေျပာသြားပါဦးမယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ႏုိင္ငံတစ္ငံမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ဖြ႕ံၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ အေကာင္းအထည္ ေဖာ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ လူေတြမ်ားစြာရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲကေန သိပ္ၿပီးမထင္ရွားတဲ့ ဘဂၤလာ့ေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသားျဖစ္တဲ့ မုိဟာမက္ယူႏြတ္ဆုိသူတစ္ ေယာက္အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပလုိပါတယ္။ ဘယ္လုိအတုယူသင့္တယ္ဆုိတာ ေလ့လာေစခ်င္လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလူက အၿမဲတန္းဆ္ု သလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးေနတတ္တယ္။ သတိရွိသူတစ္ေယာက္လုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ သူဟာ မဆင္းရဲဘူး။ မခ်မ္းသာဘူး။ စီးပြားေရး ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေလ့လာခဲ့တယ္။ နက္ နက္နဲနဲကုိ ေလ့လာခဲ့သူတစ္ေယာက္လုိ႔ဆုိရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့။ ဝယ္၊ေရာင္းအားအေၾကာင္း။ ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္မႈအေၾကာင္းစသျဖင့္ ေပါ့။
သူဟာအၿမဲတန္းလုိလုိ ေမးခြန္းေတြေမးေနတတ္တယ္။ သူ႔ႏုိင္ငံက ဝန္ႀကီးဌာနေတြကုိၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္ေရးအၿမဲတန္းလုပ္ေန တတ္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ တုိင္းျပည္ဆင္းရဲတာလဲ။ ကမၻာ့ဘဏ္ေငြေခ်းကိစၥစာတာေတြေပါ့။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အၿမဲတန္းလုိလုိ ေဝဖန္ ဆန္းစစ္ေနတတ္သူ။ ေနရာအႏွံ႔အျပား ေတာရြာေတြအထိသြားၿပီး ကြင္းဆင္းေလ့လာေနတတ္သူျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိ သြားတဲ့အခါမွာ လည္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔ စကားေတြေျပာၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔စကားေတြထဲကေန စီးပြားေရးဖြ႔ံၿဖိဳးမႈစတာေတြနဲ႔ ဘာမွကုိ မပတ္သက္တာေတြ ျမင္ခဲ့၊ ေတြ႕ခဲ့၊ ၾကားခဲ့ရေတာ့တယ္။ သူတုိ႔မွာကလည္း စီးပြားေရးက မေျပလည္ေတာ့ ကြၽဲ၊ႏြားစတာေတြက လည္း လုပ္ကိုင္ဖုိ႔ ဘာမွမရွိတာေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ဒီေတာ့ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေဝဖန္ဆန္းစစ္တယ္။ ဘယ္လုိ ကူညီေျဖရွင္းေပးရင္ေကာင္းမလဲဆုိတာေတြ ေတြးတယ္။ ဘဏ္ဌာန ေတြ သြားၿပီး ေငြေခ်းဖုိ႔ကိစၥေတြ ေျပာတယ္။ အဲဒီလုိ ဆင္းရဲတဲ့လူေတြအေနနဲ႔ ဆင္းရဲတြင္းက ကယ္ထုတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေငြေခ်းေပး ဖုိ႔ကိစၥေတြ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဏ္ဌာနေတြဟာ သူတုိ႔ဟာ ဆင္းရဲသူေတြ၊ ဒီေတာ့ ဒီလုိေငြေတြကုိ သူတုိ႔ ဘယ္လုိျပန္ေပးဆပ္မလဲဆုိတာေတြနဲ႔ပဲ ျပန္လည္ေခ်ပရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့ရတယ္။ သူကအၿမဲတန္း ေဝဖန္ဆန္းစစ္ေနေတာ့၊ ဒီလူေတြဟာ ဉာဏ္ရွိတယ္။ အလုပ္လည္းလုပ္တတ္တဲ့လူေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သူသိတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူဟာ ဘဏ္ဌာနအတြင္းထဲ ဆဲြသြင္းလုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးတစ္ခု ရခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခု သူျမင္ေတြ႕ခဲ့တာကေတာ့ ဆင္းရဲသူေတြကုိ ပေပ်ာက္ဖုိ႔ ရကုိရ ရမယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ကုိ သူလက္ခံယုံၾကည္ထားေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ ဒီလူဟာ အဲဒီလုိျမင္တတ္၊ ေတြးတတ္ယုံတင္မကဘူး။ အဲဒီျမင္တဲ့၊ ေတြးတဲ့အတုိင္း လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္တတ္သူ လုိ႔ သတ္မွတ္လုိ႔ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္မႈေတြ ရွိခဲ့ေတာ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၆-ႏွစ္ေလာက္ကထဲက အေသးစားေငြစု၊ ေငြေခ်းလုပ္ငန္း တစ္ခုကုိ သူကုိယ္တုိင္ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဘာလုပ္ရမယ္။ ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆုိတာ အမ်ားႀကီးစဥ္းစားတယ္။ အၿမဲတန္း ေဝဖန္ ဆန္းစစ္တယ္။ ေတြးတဲ့အတုိင္းလည္း လုပ္တတ္တယ္။ သူ႔မဟာဗ်ဴဟာကေတာ့ အျခားသူေတြနဲ႔ သိပ္ၿပီးမတူဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ သူဟာသူ႔စီမံကိန္းထဲကုိ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါဝင္လာေအာင္ စတင္စည္း႐ုံးတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဆိုတာ ေအာက္ေျခကလူေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ကေမးတယ္။ အဲဒီလုိ ေအာက္ေျခကလူေတြနဲ႔ စတင္ေဆာက္ရြက္လုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလားေပါ့။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြဆုိတာ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ၊ ေနာက္တစ္ခုက ကေလးငယ္ေတြ၊ ေနာက္တစ္ခု က အိမ္တြင္းေရးမွာ အေရးပါမႈစတာေတြကုိ အားလုံးလုိလုိ သူတုိ႔လုပ္ေပးေနရတယ္ဆုိတာ သူကသိတယ္။
ဒီေတာ့ ရြာေတြကုိသြားတယ္။ အမ်ဳိးသမီးငါးေယာက္ေလာက္ပါတဲ့ အဖဲဲြ႕ေလးေတြကုိ စတင္ဖဲြ႕စည္းတယ္။ ေငြစု၊ ေငြေခ်း ဘဏ္ေလးစတင္ဖုိ႔ အျပင္က ေငြေၾကးအနည္းငယ္ရွာေဖြေပးရတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဝါသနာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေလးေတြ ေရြးျခယ္ေပးရတယ္။ ဥပမာ-ထမင္းဆိုင္၊ ဟင္းဆုိင္ေလးေတြ စသည့္ဖြင့္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ကုိ ေငြေခ်း ေပးတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အတုိးကုိ အဓိကပဓာနမထားဘဲနဲ႔ ရလာတဲ့ေငြေၾကးအျမတ္ေလးေတြကေနပဲ ေခ်းေငြကုိ ျပန္ဆပ္ရပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဒီလူေတြဟာ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ဆုိသလုိ အဆင္ေျပလာၾကတယ္။ တျဖည္းျဖည္းဆုိသလုိ လုပ္ငန္းကအဆင္ေျပ ေတာ့ လုပ္ငန္းေလးေတြ တုိးခဲ်႕လာ။ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့တယ္ေပါ့။ သူ႔အေနနဲ႔လည္း အပင္ပန္းခံၿပီး ေငြေခ်းေပး႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ ေငြေၾကးကုိင္တြယ္ပုံ၊ စနစ္တက်ရွိပုံနည္းနာေတြကုိ ကိုိယ္တုိင္သင္ၾကားေပးမႈေတြအထိ လုပ္လာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ စနစ္တက်ျဖစ္လာ ေတာ့ အလုပ္က ယခင္လုိမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ပုိမုိေအာင္ျမင္မႈေတြ ရလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အမ်ဳိးသမီးေတြမကေတာ့ဘဲ တျဖည္းျဖည္းဆုိ သလုိ တစ္မ်ဳိးသားလုံးပါဝင္လာဖုိ႔အထိျဖစ္လာတယ္။ သူ႔စဥ္းစားမႈ၊ လုပ္ေဆာင္မႈကေနတဆင့္ ယခုဆုိ တစ္ကမၻာလုံးလုိလုိ ဒီေငြစု၊ ေငြေခ်းစနစ္ေတြ ျပန္ႏွံ႔လာေတာ့တယ္။
အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ သူ႔ကုိျမင္ႏုိင္တယ္။ ေခၚႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုို လူမႈေရးဆုိင္ရာတစ္ခုကုိ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္သူ အျဖစ္ပဲ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေျပာခဲ့တာကေတာ့၊ လူဟာကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ အားလုံးရ႕ဲၾကားထဲမွာ အျပန္ျပန္၊အလွန္လွန္ ေလးစားယုံၾကည္ဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ ဒီေတာ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္နယ္ပယ္ကေန ဘယ္သူေတြလုပ္ႏုိင္သလဲဆုိတာ သိေအာင္လုပ္ၿပီးလမ္းဖြင့္ေပးဖုိ႔လုိတယ္။ အားလုံးဟာလည္း ကုိယ္စြမ္း ေဆာင္တဲ့ေနရာကေန ဒီလုိလုပ္ငန္းေလးေတြကုိ လုပ္ကုိင္တတ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ႀကိဳးလည္းႀကိဳးစားရမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အဲဒီအားလုံးထဲမွာ ခင္ဗ်ားေရာ၊ က်ဳပ္ေရာ၊ အျခားသူေတြေရာ ပါေနတယ္ဆုိတာ ေမ့မပစ္လုိက္ပါနဲ႔။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္ အထည္တစ္ခုကုိ စတင္ေဖာ္ေဆာင္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ သူ႔လုိ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းေတြအတြက္ ကမၻာႀကီးမွာ အမ်ားႀကီးကုိ ေနရာတိုင္းလုိလုိမွာ လုိအပ္ေနပါတယ္။
အစီအစဥ္ေရးဆဲြနည္း
ဘာလုပ္ဖုိ႔သင့္သလဲ။
ဘယ္သူလုပ္မလဲ။
ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။
ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ။
ဘယ္ေလာက္ကုန္က်မႈ ရွိမလဲ။
ဘယ္လုိအက်ဳိးအျမတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေစမလဲ။
ဘယ္သူေတြ ခံစားရမလဲ။ အဲဒါေလးကုိ မူတည္ၿပီးေတာ့ လူမႈေရးကိစၥေလးတစ္ခုေလာက္ ေရးဆဲြၾကည့္လုိက္ပါ။
အုိေက ဒီလုိဆုိရင္ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ၂ဝ၁ဝရဲ႕ အပူဒဏ္ေၾကာင့္ ေက်းရြာေလးတစ္ရြာ ေရျပတ္လပ္မႈျဖစ္ေပၚ တယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒီေတာ့ ဒီေရျပတ္လပ္မႈေဘးကေန ဘယ္လုိကယ္တင္မလဲ။ ဒါေလးကုိ အစီအစဥ္တစ္ခု ႀကိဳးစားၿပီး ေရးဆဲြၾကည့္ၾကရေအာင္။ အားလုံးလည္း ကိုယ္တုိင္ပါဝင္ေဆာင္တဲ့အေနနဲ႔ မိမိနဲ႔အတူ လုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ အေကာင္းအထည္ေဖာ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ကဲဒီလုိဆုိရင္ ပင္မ ျပႆနာကုိလည္း ေရျပတ္လပ္မႈျပႆနာ(ေရရရွိေရး စီမံကိန္း) လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တင္လုိက္ၾကရေအာင္။
ေရျပတ္လပ္မႈျပႆနာ(ေရရရွိေရး စီမံကိန္း)
ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခု ဖဲြ႕စည္းၿပီး ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ဆုိေတာ့။ ပထမဆုံး ဘာလုပ္ရမလဲ ဆုိေတာ့ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခု ေကာ္မတီကုိ စတင္ဖဲြ႕စည္းဖုိ႔လုိလိမ့္မယ္။ ဒီလုိဖဲြ႕စည္းတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူေတြ ပါဝင္လာေအာင္လုပ္ရ မလဲဆုိေတာ့ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့လူအားလုံး ေဒသခံလူႀကီးကေနစၿပီး ေနာက္ဆုံးလူငယ္ေတြအထိ ပါဝင္လာေအာင္ စည္း႐ုံးလႈံ႕ေဆာ္ႏုိင္ ရမယ္။ ဒီဆိုဖဲြ႕စည္းၿပီးၿပီဆုိရင္ေတာ့ ရြာအားလုံးကုိ ကုိယ္မလုပ္ႏုိင္တာ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္ေပးမယ့္ရြာကုိ ဦးစြာေလ့လာ ရမယ္။ ဥပမာ-အိမ္ေျခ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္။ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္။ ဘယ္ႏွစ္လစီမံကိန္းလဲ။ ဘယ္ေလာက္ကုန္က်မလဲ စတာေတြကုိ ေရွးဦးစြာ ေရးဆဲြထားဖုိ႔ ေလ့လာထားဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ ေရရွားပါးမႈေၾကာင့္ လူေတြဘယ္လုိ ဒုကၡေရာက္ေနရတယ္။ ဘယ္လုိအေျခအေနအထိ ကူးစက္ၿပီး ဆုိးရြားတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ခံစားေနရတယ္။ ဥပမာ-က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ႏုိင္သလား။ အျခားေသာ ပညာေရး၊ ဘက္စုံတုိးတက္ေရးစတာေတြ ကုိ ဘယ္ေလာက္အထိ ဒုကၡေပးေနသလဲ။ ဒါေတြမ်ားေနၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဒီရြာမွာ ေရရွားပါးမႈျပႆနာဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ေလာေလာလပ္လပ္ျပႆနာျဖစ္တဲ့ ေရရွားပါးမႈ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ လုံးဝလုိအပ္ေနၿပီ ဆုိတာ မေမ့နဲ႔ေတာ့။ ဒီေတာ့ ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ လူအင္အားဘယ္ေလာက္ ပါဝင္လာေအာင္၊ ဘယ္လုိပါဝင္လာေအာင္ဆုိတာေတြကုိ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့လူဟာ ကြၽမ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္စြာ စည္း႐ုံးႏုိင္ရမယ္။ ေငြေၾကးမ်ားလည္း လုံ ေလာက္သမွ် လုံေလာက္ေအာင္ ရွာေဖြရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြကုိ ပါဝင္လာေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ကလည္း အေရးႀကီးျပန္ၿပီေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက စက္ယႏၲရားေတြရွာေဖြေပးရမယ္။ အဓိကေနရာဌာနကုိ ေရြးျခယ္ႏုိင္ရမယ္။ တတ္ႏုိင္ရင္ အမ်ားပုိင္ေနရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္ေအာင္ ဝယ္သင့္ရင္ဝယ္ထားရမယ္။ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးေလာက္ထိ ေရာက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ငန္းကုိ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိ႔ ရၿပီးေပါ့။
ဒီေတာ့ ခုိင္လုံတဲ့အဖဲြ႕အစည္းကုိ ဖဲြ႕စည္းၿပီး ေနရာအသီးသီးကုိ ေနရာေပးတတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဘ႑ာေငြထိမ္းသိမ္း ေရးအတြက္ လူရွာရမယ္။ စာရင္းစစ္အတြက္လူရွာရမယ္။ အားလုံး ျဖစ္ေပၚလာမႈ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္ဖုိ႔ လူရွာရမယ္။ ဘ႑ာေငြမ်ားႏုိင္သမွ်မ်ားလာေအာင္ ရွာေဖြေရးအတြက္ လူရွာရမယ္။ အလုပ္လုပ္ၿပီဆုိေတာ့ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ေန ေကြၽးေမြးဧည့္ခံဖုိ႔လုိမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက လုပ္တဲ့လူေတြကုိလည္း ထုိက္တန္တဲ့လုပ္အားခ ေပးဖုိ႔ လုိလာလိမ့္မယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းဆုိသလုိ လုပ္ငန္းၿပီးဆုံးသည္အထိ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ အားလုံးၿပီးသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေလာေလာလပ္လပ္ ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ ေက်းရြာေလးတစ္ရြာအတြက္ ေရေကာင္းေရသန္႔ရရွိလာမယ္မဟုတ္လား။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ လုပ္တဲ့လူေတြအေနနဲ႔ တုိက္ခုိက္မႈအဖုံဖုံလည္း ႀကဳံေတြ႕လာႏုိင္ ပါတယ္။ အျပင္ကတုိက္ခုိက္လာမလား၊ အတြင္းကပဲ တုိက္ခိုက္လာမလား။ ဒါေတြကုိ ရွာေဖြလုိ႔ေတြ႕ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးဒီကိစၥကုိ ဘယ္လုိ ေျပလည္သြားေအာင္ေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတာ လုပ္ေဆာင္တတ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အားလုံးျပည့္စုံလုံေလာက္ တယ္လုိ႔ေတာ့ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြရွိရမယ္။ ဒီအားနည္းခ်က္ေတြက ဘာလဲ။ ဘယ္လုိ ဝုိင္းဝန္းအေျဖရွာၿပီး ေျဖရွင္းသင့္သလဲ။ ဒါကုိလည္း ေဆာင္ရြက္တတ္ဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ပါဝင္လာတဲ့ လူေတြ အားတက္စရာျဖစ္ေအာင္၊ လုပ္ခ်င္လာေအာင္ ကုိယ့္အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြဆုိတာလည္း ရွိေနပါလိမ့္မယ္။
ဒါကုိလည္းအားလုံး ဝုိင္းဝန္းအေျဖရွာတင္ျပႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒီလုိလုပ္လုိ႔ ဘာေတြခံစားရမယ္။ ဘယ္သူေတြခံစားရမယ္။ ဘာေတြထပ္ဆင့္ တုိးတက္လာႏုိင္တယ္ဆုိတာေတြလည္း ႀကိဳတင္ေရးဆဲြတဲ့အခါမွာ တင္ျပရမယ္။ ဒီေတာ့ အဓိကမွာခ်င္တာက ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖု႔ိဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အတၱကိုေရွ႕တန္းမတင္ပါနဲ႔။ ကိုယ့္က်င္တရားေကာင္းေအာင္ ေနထုိင္ပါ။ အမ်ားရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ၊ စိတ္ခ်မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈ၊ အားထားရမႈဆုိတာေတြကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံးျဖည့္ဆည္းႏုိင္ ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒါဆုိ လုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးအေရးပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ေရျပႆနာဆုိတာ
ဥပမာေျပာျခင္းတာျဖစ္ပါတယ္။ အျခားအျခားေသာ ျပႆနာေတြကုိ ဒါကုိနည္းယူၿပီး ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။ ေနာက္ႀကဳံရင္လည္း ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အတြက္ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ထပ္မံေျပာသြားပါဦးမယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ႏုိင္ငံတစ္ငံမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ဖြ႕ံၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ အေကာင္းအထည္ ေဖာ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ လူေတြမ်ားစြာရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲကေန သိပ္ၿပီးမထင္ရွားတဲ့ ဘဂၤလာ့ေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသားျဖစ္တဲ့ မုိဟာမက္ယူႏြတ္ဆုိသူတစ္ ေယာက္အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပလုိပါတယ္။ ဘယ္လုိအတုယူသင့္တယ္ဆုိတာ ေလ့လာေစခ်င္လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလူက အၿမဲတန္းဆ္ု သလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးေနတတ္တယ္။ သတိရွိသူတစ္ေယာက္လုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ သူဟာ မဆင္းရဲဘူး။ မခ်မ္းသာဘူး။ စီးပြားေရး ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေလ့လာခဲ့တယ္။ နက္ နက္နဲနဲကုိ ေလ့လာခဲ့သူတစ္ေယာက္လုိ႔ဆုိရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့။ ဝယ္၊ေရာင္းအားအေၾကာင္း။ ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္မႈအေၾကာင္းစသျဖင့္ ေပါ့။
သူဟာအၿမဲတန္းလုိလုိ ေမးခြန္းေတြေမးေနတတ္တယ္။ သူ႔ႏုိင္ငံက ဝန္ႀကီးဌာနေတြကုိၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္ေရးအၿမဲတန္းလုပ္ေန တတ္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ တုိင္းျပည္ဆင္းရဲတာလဲ။ ကမၻာ့ဘဏ္ေငြေခ်းကိစၥစာတာေတြေပါ့။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အၿမဲတန္းလုိလုိ ေဝဖန္ ဆန္းစစ္ေနတတ္သူ။ ေနရာအႏွံ႔အျပား ေတာရြာေတြအထိသြားၿပီး ကြင္းဆင္းေလ့လာေနတတ္သူျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိ သြားတဲ့အခါမွာ လည္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔ စကားေတြေျပာၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔စကားေတြထဲကေန စီးပြားေရးဖြ႔ံၿဖိဳးမႈစတာေတြနဲ႔ ဘာမွကုိ မပတ္သက္တာေတြ ျမင္ခဲ့၊ ေတြ႕ခဲ့၊ ၾကားခဲ့ရေတာ့တယ္။ သူတုိ႔မွာကလည္း စီးပြားေရးက မေျပလည္ေတာ့ ကြၽဲ၊ႏြားစတာေတြက လည္း လုပ္ကိုင္ဖုိ႔ ဘာမွမရွိတာေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ဒီေတာ့ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေဝဖန္ဆန္းစစ္တယ္။ ဘယ္လုိ ကူညီေျဖရွင္းေပးရင္ေကာင္းမလဲဆုိတာေတြ ေတြးတယ္။ ဘဏ္ဌာန ေတြ သြားၿပီး ေငြေခ်းဖုိ႔ကိစၥေတြ ေျပာတယ္။ အဲဒီလုိ ဆင္းရဲတဲ့လူေတြအေနနဲ႔ ဆင္းရဲတြင္းက ကယ္ထုတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေငြေခ်းေပး ဖုိ႔ကိစၥေတြ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဏ္ဌာနေတြဟာ သူတုိ႔ဟာ ဆင္းရဲသူေတြ၊ ဒီေတာ့ ဒီလုိေငြေတြကုိ သူတုိ႔ ဘယ္လုိျပန္ေပးဆပ္မလဲဆုိတာေတြနဲ႔ပဲ ျပန္လည္ေခ်ပရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့ရတယ္။ သူကအၿမဲတန္း ေဝဖန္ဆန္းစစ္ေနေတာ့၊ ဒီလူေတြဟာ ဉာဏ္ရွိတယ္။ အလုပ္လည္းလုပ္တတ္တဲ့လူေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သူသိတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူဟာ ဘဏ္ဌာနအတြင္းထဲ ဆဲြသြင္းလုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးတစ္ခု ရခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခု သူျမင္ေတြ႕ခဲ့တာကေတာ့ ဆင္းရဲသူေတြကုိ ပေပ်ာက္ဖုိ႔ ရကုိရ ရမယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ကုိ သူလက္ခံယုံၾကည္ထားေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ ဒီလူဟာ အဲဒီလုိျမင္တတ္၊ ေတြးတတ္ယုံတင္မကဘူး။ အဲဒီျမင္တဲ့၊ ေတြးတဲ့အတုိင္း လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္တတ္သူ လုိ႔ သတ္မွတ္လုိ႔ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္မႈေတြ ရွိခဲ့ေတာ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၆-ႏွစ္ေလာက္ကထဲက အေသးစားေငြစု၊ ေငြေခ်းလုပ္ငန္း တစ္ခုကုိ သူကုိယ္တုိင္ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဘာလုပ္ရမယ္။ ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆုိတာ အမ်ားႀကီးစဥ္းစားတယ္။ အၿမဲတန္း ေဝဖန္ ဆန္းစစ္တယ္။ ေတြးတဲ့အတုိင္းလည္း လုပ္တတ္တယ္။ သူ႔မဟာဗ်ဴဟာကေတာ့ အျခားသူေတြနဲ႔ သိပ္ၿပီးမတူဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ သူဟာသူ႔စီမံကိန္းထဲကုိ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါဝင္လာေအာင္ စတင္စည္း႐ုံးတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဆိုတာ ေအာက္ေျခကလူေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ကေမးတယ္။ အဲဒီလုိ ေအာက္ေျခကလူေတြနဲ႔ စတင္ေဆာက္ရြက္လုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလားေပါ့။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြဆုိတာ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ၊ ေနာက္တစ္ခုက ကေလးငယ္ေတြ၊ ေနာက္တစ္ခု က အိမ္တြင္းေရးမွာ အေရးပါမႈစတာေတြကုိ အားလုံးလုိလုိ သူတုိ႔လုပ္ေပးေနရတယ္ဆုိတာ သူကသိတယ္။
ဒီေတာ့ ရြာေတြကုိသြားတယ္။ အမ်ဳိးသမီးငါးေယာက္ေလာက္ပါတဲ့ အဖဲဲြ႕ေလးေတြကုိ စတင္ဖဲြ႕စည္းတယ္။ ေငြစု၊ ေငြေခ်း ဘဏ္ေလးစတင္ဖုိ႔ အျပင္က ေငြေၾကးအနည္းငယ္ရွာေဖြေပးရတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဝါသနာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေလးေတြ ေရြးျခယ္ေပးရတယ္။ ဥပမာ-ထမင္းဆိုင္၊ ဟင္းဆုိင္ေလးေတြ စသည့္ဖြင့္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ကုိ ေငြေခ်း ေပးတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အတုိးကုိ အဓိကပဓာနမထားဘဲနဲ႔ ရလာတဲ့ေငြေၾကးအျမတ္ေလးေတြကေနပဲ ေခ်းေငြကုိ ျပန္ဆပ္ရပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဒီလူေတြဟာ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ဆုိသလုိ အဆင္ေျပလာၾကတယ္။ တျဖည္းျဖည္းဆုိသလုိ လုပ္ငန္းကအဆင္ေျပ ေတာ့ လုပ္ငန္းေလးေတြ တုိးခဲ်႕လာ။ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့တယ္ေပါ့။ သူ႔အေနနဲ႔လည္း အပင္ပန္းခံၿပီး ေငြေခ်းေပး႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ ေငြေၾကးကုိင္တြယ္ပုံ၊ စနစ္တက်ရွိပုံနည္းနာေတြကုိ ကိုိယ္တုိင္သင္ၾကားေပးမႈေတြအထိ လုပ္လာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ စနစ္တက်ျဖစ္လာ ေတာ့ အလုပ္က ယခင္လုိမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ပုိမုိေအာင္ျမင္မႈေတြ ရလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အမ်ဳိးသမီးေတြမကေတာ့ဘဲ တျဖည္းျဖည္းဆုိ သလုိ တစ္မ်ဳိးသားလုံးပါဝင္လာဖုိ႔အထိျဖစ္လာတယ္။ သူ႔စဥ္းစားမႈ၊ လုပ္ေဆာင္မႈကေနတဆင့္ ယခုဆုိ တစ္ကမၻာလုံးလုိလုိ ဒီေငြစု၊ ေငြေခ်းစနစ္ေတြ ျပန္ႏွံ႔လာေတာ့တယ္။
အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ သူ႔ကုိျမင္ႏုိင္တယ္။ ေခၚႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုို လူမႈေရးဆုိင္ရာတစ္ခုကုိ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္သူ အျဖစ္ပဲ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေျပာခဲ့တာကေတာ့၊ လူဟာကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ အားလုံးရ႕ဲၾကားထဲမွာ အျပန္ျပန္၊အလွန္လွန္ ေလးစားယုံၾကည္ဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ ဒီေတာ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္နယ္ပယ္ကေန ဘယ္သူေတြလုပ္ႏုိင္သလဲဆုိတာ သိေအာင္လုပ္ၿပီးလမ္းဖြင့္ေပးဖုိ႔လုိတယ္။ အားလုံးဟာလည္း ကုိယ္စြမ္း ေဆာင္တဲ့ေနရာကေန ဒီလုိလုပ္ငန္းေလးေတြကုိ လုပ္ကုိင္တတ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ႀကိဳးလည္းႀကိဳးစားရမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အဲဒီအားလုံးထဲမွာ ခင္ဗ်ားေရာ၊ က်ဳပ္ေရာ၊ အျခားသူေတြေရာ ပါေနတယ္ဆုိတာ ေမ့မပစ္လုိက္ပါနဲ႔။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္ အထည္တစ္ခုကုိ စတင္ေဖာ္ေဆာင္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ သူ႔လုိ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းေတြအတြက္ ကမၻာႀကီးမွာ အမ်ားႀကီးကုိ ေနရာတိုင္းလုိလုိမွာ လုိအပ္ေနပါတယ္။
Thursday, June 24, 2010
ေရွးဦးစြာ သိထားရမယ္အခ်က္အလက္မ်ား
လူငယ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ အဆက္
ဒီကိစၥဟာ ကုိယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဧရိယာထဲမွာ ရွိရဲ႕လား။
အခ်က္အလက္ေတြေကာ ျပည့္စုံလုံေလာက္မႈ ရွိရဲ႕လား။
ေကာင္းမြန္စြာ ပုိင္းျခားသုံးသပ္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ရဲ႕လား။
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ဳိးရလဒ္ေပၚမွာေကာ ေဝဖန္ခံႏုိင္ရဲ႕လား။
ယုတၱိယုတၱာေကာက်ရဲ႕လား။
ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေကာ အစအဆုံး ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီးလား၊ ရွင္းေကာရွင္းရဲ႕လား။
လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနရင္ ဘယ္လုိျပန္လုပ္ရမလဲ။
ကုိယ္တုိင္ေကာ ခုိင္ခုိင္မာမာရွိရဲ႕လား။
နည္းလမ္းအတုိင္းခိုင္းတဲ့အခါ ကုိယ္ခုိင္းတဲ့ပုံစံေတြ၊ နမူနာေတြေကာ နားလည္းသေဘာေပါက္ ရွင္းလင္းရဲ႕လား။
ျပႆနာေတြျဖစ္ေပၚလာရင္ ကုိယ္ေရာ၊ သူတစ္ပါး ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။ နားလည္ရဲ႕လား။
ဘယ္လုိေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ပိတ္ဆုိ႔သင့္တာေတြ၊ အေရးယူမႈဆုိတာေတြနဲ႔ အျပစ္ေပးမယ္ဆုိရင္ သေဘာက်ေအာင္လုပ္ရင္ ေကာင္းသလုိ ဆုေပး၊ဒဏ္ေပးစနစ္ သုံးသင့္ရင္ သုံးရမယ္။သတင္းေတြ ေပါက္ၾကားလုိ႔ ကုိယ့္အဖဲြ႕အစည္း ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ သတင္းေတြကုိ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏုိင္ရမယ္။
လုပ္ႏုိင္တဲ့အားေတြကုိ ေကာင္းမြန္စြာ အသုံးခ်ႏုိင္ရမယ္။ ဒီလုိလုပ္တဲ့အခါမွာေကာ လူေတြအေနနဲ႔ လုိက္နာႏုိင္ရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ အေသးစိတ္ ဆန္းစစ္တတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္တစ္ခု က လူေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္တာျဖစ္ေတာ့ လူကိုအဓိက ပစ္မွတ္ထားဖုိ႔လုိတယ္။ လူတုိင္းကုိလည္း ပါဝင္လာေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပး ထားႏုိင္ရမယ္။ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြ ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရမယ္။ လူတုိင္းရဲ႕ အခန္းက႑ကုိ ရွင္းလင္းျပႏုိင္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာရင္ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ေျဖရွင္းတာမ်ဳိးမလုပ္ဘဲ လူတုိင္းပါဝင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပ ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အေလ်ာ့အတင္း ပုံစံထားရမယ္။
အေရးႀကီး ဆုံးကေတာ့ စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖစ္ဖုိ႔ေပါ့။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈျပဳလုပ္မယ့္ ကိုယ့္ကုိယ္အဓိကထားၿပီး ဆန္းစစ္မႈေတြနဲ႔ ခံႏုိင္ရည္ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆုိတာေတြ ကုိ ျပႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားျပရမယ္ေပါ့။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမယ္။ စိတ္အားတက္ၾကြမႈ၊ စိတ္သတၱိထူးေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနဖုိ႔လုိတယ္။ ျပႆနာျဖစ္ေပၚလာရင္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ တကယ့္အမွန္တရားကုိ အဓိကထားၿပီး ဘက္မလုိက္စိတ္နဲ႔ ေျဖရွင္းႏုိင္ရမယ္။ ကုိယ့္အတၱကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေရွ႕တန္းမတင္နဲ႕။ ေက်ာ္လြန္သြားေအာင္ေတြးၿပီး အမ်ားဆႏၵကုိ ဦးစားေပးမႈေတြကုိ ႀကိဳးစားျပရမယ္။ ေနာက္တစ္ခု က ကုိယ့္အတြင္းကုိ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့နဲ႔။ အၿမဲတန္း ဆန္းစစ္ၾကည့္ေနရမယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အျပစ္တစ္ခု ေပၚေပါက္လာ ရင္ လူေတြက အေဝးကုိ ၾကည့္တတ္တယ္။ အဲဒါဟာ မဟာအမွားတစ္ခုပါပဲ။ အဓိက ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ပထမဆုံးဆန္းစစ္၊ ေနာက္မွ ကုိယ့္အတြင္းလူေတြကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆန္းစစ္။ ေနာက္မွသာ အေဝးကုိ ၾကည့္႐ႈသင့္တယ္။ အကယ္၍ ျပႆနာဟာ အျပင္က ဆုိရင္ အဲဒီအတားအဆီးကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အားလုံးေကာင္းဖုိ႔အတြက္ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိတဲ့ လူေတြကုိ အၿမဲတန္း ေလ့လာဆန္းစစ္ဖုိ႔ အဖဲြ႕ေလးဖဲြ႕ေပးထားရမယ္။
လက္ရွိစနစ္ဟာ အမွားမွန္းသိရင္ေတာ့ ဒီစနစ္ကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ခါပစ္ႏုိင္မလဲ ဆုိတာ ေလ့လာ၊ သုံးသပ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကုိေတာ့ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေၾကာက္စိတ္ဝင္ၿပီး ေနာက္တြန္႔သြားဖုိ႔ မလုိဘူး။ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဘယ္လုိမွ နလန္မထူႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ အမ်ားကလည္း ယုံၾကည္မႈနည္းနည္းသြားမယ္ ဆုိရင္ ကုိယ့္ရ႕ဲ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အင္အားကုိသုံးၿပီး ျပန္လည္လန္းဆန္းလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရဲ႕လား။ ဒါေတြဟာ အေရးႀကီးဆုံး ပထမ ေျခလွမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းသင့္သလဲ။ အားလုံးပါဝင္လာေအာင္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီးေတာ့ လူတုိင္းပါဝင္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ္နဲ႔စိတ္တူကုိယ္တူ၊ ပရဟိတအက်ဳိးကုိ တကယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ လူေတြမ်ားသထက္မ်ားေအာင္ ပါဝင္လာႏုိင္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။ အထင္ကရပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ အႏုပညာသည္ေတြ၊ အားလုံးကေလးစားၾကတဲ့ ေက်ာင္းဆရာစတာေတြ၊ ၾသဇာအာဏာရွိသူေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိသူေတြ စသျဖင့္ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြ ပါဝင္လာႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ရဟန္း၊သံဃာေတြနဲ႔ အန္ဂ်ီအုိေတြပါ ပါဝင္လာေအာင္ ဆဲြႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။
ဘယ္ေတာ့ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သင့္သလဲဆုိတာကေတာ့ ျပည့္စုံတဲ့အတိုုင္းအတာတစ္ခုကုိ ဖန္တီးၿပီးရင္ေတာ့ စသင့္ပါတယ္။ ျမန္ျမန္စႏုိင္ေလေကာင္းေလလုိ႔ ဆုိရမွာပဲေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိဖဲြ႕စည္းသင့္သလဲဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ လုပ္ငန္းေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ လုိလာျပန္တယ္။ အထက္က ကိစၥေတြလုိ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ႀကိဳတင္ေလ့လာထား၊ သိထားသင့္တယ္ေပါ့။ ဒါမွသာလွ်င္ အမ်ားရဲ႕ ေလးစားယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္လာမယ္မဟုတ္လား။
ေခါင္းေဆာင္သူရ႕ဲအရည္အခ်င္း
ေခါင္းေဆာင္တဲ့လူ လႈံ႔ေဆာ္တဲ့လူဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘဲ လူတုိင္းျဖစ္ႏုိင္ရမယ္။
လူတုိင္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အဲဒီလုိ ဆဲြေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ့္ဘက္ပါဖုိ႔ဆုိတာ ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားအေနနဲ႔ ထင္ရွားၿပီး ထိထိမိမိ စကားကုိသာ ေရြးျခယ္ၿပီး ေျပာဆုိတတ္ရမယ္။ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္တာကုိပဲ ေျပာဆုိရမယ္။ သင့္ ေတာ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ေရြးျခယ္ေျပာဆုိဖုိ႔ အစကထဲက ျပင္ဆင္ထားရမယ္။ ေဆြးတဲ့ လုပ္ေဆာင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ မပတ္သက္တာေတြ ဘာမွမေျပာဆုိမိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေနာက္ကုိယ့္ရဲ႕တင္ျပမႈဟာလည္း ေရွးရုိးစဲြအတုိင္းမဟုတ္ဘဲ အသစ္ အဆန္းျဖစ္ေနရမယ္။ အမွန္ဆုိတာကုိလည္း ျပႏုိင္ရမယ္။ လူတုိင္းခံစားမႈျဖစ္ႏုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားျပရမယ္။ ကိုယ္ပုိင္အသုံး အႏႈန္းေတြကုိ ဦးစားေပးၿပီး အျခားသူမ်ားကုိ လုိအပ္တဲ့အခါမွသာ စံအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ေျပာျပရမယ္။ ကုိယ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာ ကုိလည္း ပုံဆဲြသလုိ ျမင္ေနေအာင္ ဟန္ပန္အမူအရာေတြ စိတ္အားတက္ၾကြစြာ ေျပာျပႏုိင္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီလုိအဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုဆုိေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ ဘယ္လုိမွလုပ္ေဆာင္လုိ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ လူတုိင္းကုိ သူနဲ႔တန္တဲ့ေနရာေတြ ကုိ ေပးႏုိင္ရမယ္။ ဒီေနရာကုိ ဘယ္သူနဲ႔တန္တယ္ဆုိတာ ေလ့လာထားရမယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ေစခုိင္းရမလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ ကစၿပီး လုပ္ေစခုိင္းႏုိင္ရမလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ သင့္ေတာ္သလဲ။ ဘာေတြလုပ္ေစရမလဲ။ ဘယ္လုိအမ်ဳိးအစားေတြ ေရြးၿပီး ေပးသင့္ သလဲဆုိတာေတြကုိလည္း သိထားသင့္ဖုိ႔လုိတယ္။ အုိေက ဒီလုိဆုိရင္ အစီအစဥ္တစ္ခုေလာက္ အက်ဥ္းသေဘာေလာက္ ဆဲြၾကည့္ ရၾကေအာင္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္............
ဒီကိစၥဟာ ကုိယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဧရိယာထဲမွာ ရွိရဲ႕လား။
အခ်က္အလက္ေတြေကာ ျပည့္စုံလုံေလာက္မႈ ရွိရဲ႕လား။
ေကာင္းမြန္စြာ ပုိင္းျခားသုံးသပ္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ရဲ႕လား။
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ဳိးရလဒ္ေပၚမွာေကာ ေဝဖန္ခံႏုိင္ရဲ႕လား။
ယုတၱိယုတၱာေကာက်ရဲ႕လား။
ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေကာ အစအဆုံး ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီးလား၊ ရွင္းေကာရွင္းရဲ႕လား။
လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနရင္ ဘယ္လုိျပန္လုပ္ရမလဲ။
ကုိယ္တုိင္ေကာ ခုိင္ခုိင္မာမာရွိရဲ႕လား။
နည္းလမ္းအတုိင္းခိုင္းတဲ့အခါ ကုိယ္ခုိင္းတဲ့ပုံစံေတြ၊ နမူနာေတြေကာ နားလည္းသေဘာေပါက္ ရွင္းလင္းရဲ႕လား။
ျပႆနာေတြျဖစ္ေပၚလာရင္ ကုိယ္ေရာ၊ သူတစ္ပါး ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။ နားလည္ရဲ႕လား။
ဘယ္လုိေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ပိတ္ဆုိ႔သင့္တာေတြ၊ အေရးယူမႈဆုိတာေတြနဲ႔ အျပစ္ေပးမယ္ဆုိရင္ သေဘာက်ေအာင္လုပ္ရင္ ေကာင္းသလုိ ဆုေပး၊ဒဏ္ေပးစနစ္ သုံးသင့္ရင္ သုံးရမယ္။သတင္းေတြ ေပါက္ၾကားလုိ႔ ကုိယ့္အဖဲြ႕အစည္း ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ သတင္းေတြကုိ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏုိင္ရမယ္။
လုပ္ႏုိင္တဲ့အားေတြကုိ ေကာင္းမြန္စြာ အသုံးခ်ႏုိင္ရမယ္။ ဒီလုိလုပ္တဲ့အခါမွာေကာ လူေတြအေနနဲ႔ လုိက္နာႏုိင္ရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ အေသးစိတ္ ဆန္းစစ္တတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္တစ္ခု က လူေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္တာျဖစ္ေတာ့ လူကိုအဓိက ပစ္မွတ္ထားဖုိ႔လုိတယ္။ လူတုိင္းကုိလည္း ပါဝင္လာေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပး ထားႏုိင္ရမယ္။ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြ ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရမယ္။ လူတုိင္းရဲ႕ အခန္းက႑ကုိ ရွင္းလင္းျပႏုိင္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာရင္ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ေျဖရွင္းတာမ်ဳိးမလုပ္ဘဲ လူတုိင္းပါဝင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပ ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အေလ်ာ့အတင္း ပုံစံထားရမယ္။
အေရးႀကီး ဆုံးကေတာ့ စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖစ္ဖုိ႔ေပါ့။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈျပဳလုပ္မယ့္ ကိုယ့္ကုိယ္အဓိကထားၿပီး ဆန္းစစ္မႈေတြနဲ႔ ခံႏုိင္ရည္ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆုိတာေတြ ကုိ ျပႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားျပရမယ္ေပါ့။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမယ္။ စိတ္အားတက္ၾကြမႈ၊ စိတ္သတၱိထူးေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနဖုိ႔လုိတယ္။ ျပႆနာျဖစ္ေပၚလာရင္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ တကယ့္အမွန္တရားကုိ အဓိကထားၿပီး ဘက္မလုိက္စိတ္နဲ႔ ေျဖရွင္းႏုိင္ရမယ္။ ကုိယ့္အတၱကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေရွ႕တန္းမတင္နဲ႕။ ေက်ာ္လြန္သြားေအာင္ေတြးၿပီး အမ်ားဆႏၵကုိ ဦးစားေပးမႈေတြကုိ ႀကိဳးစားျပရမယ္။ ေနာက္တစ္ခု က ကုိယ့္အတြင္းကုိ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့နဲ႔။ အၿမဲတန္း ဆန္းစစ္ၾကည့္ေနရမယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အျပစ္တစ္ခု ေပၚေပါက္လာ ရင္ လူေတြက အေဝးကုိ ၾကည့္တတ္တယ္။ အဲဒါဟာ မဟာအမွားတစ္ခုပါပဲ။ အဓိက ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ပထမဆုံးဆန္းစစ္၊ ေနာက္မွ ကုိယ့္အတြင္းလူေတြကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆန္းစစ္။ ေနာက္မွသာ အေဝးကုိ ၾကည့္႐ႈသင့္တယ္။ အကယ္၍ ျပႆနာဟာ အျပင္က ဆုိရင္ အဲဒီအတားအဆီးကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အားလုံးေကာင္းဖုိ႔အတြက္ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိတဲ့ လူေတြကုိ အၿမဲတန္း ေလ့လာဆန္းစစ္ဖုိ႔ အဖဲြ႕ေလးဖဲြ႕ေပးထားရမယ္။
လက္ရွိစနစ္ဟာ အမွားမွန္းသိရင္ေတာ့ ဒီစနစ္ကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ခါပစ္ႏုိင္မလဲ ဆုိတာ ေလ့လာ၊ သုံးသပ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကုိေတာ့ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေၾကာက္စိတ္ဝင္ၿပီး ေနာက္တြန္႔သြားဖုိ႔ မလုိဘူး။ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဘယ္လုိမွ နလန္မထူႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ အမ်ားကလည္း ယုံၾကည္မႈနည္းနည္းသြားမယ္ ဆုိရင္ ကုိယ့္ရ႕ဲ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အင္အားကုိသုံးၿပီး ျပန္လည္လန္းဆန္းလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရဲ႕လား။ ဒါေတြဟာ အေရးႀကီးဆုံး ပထမ ေျခလွမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းသင့္သလဲ။ အားလုံးပါဝင္လာေအာင္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီးေတာ့ လူတုိင္းပါဝင္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ္နဲ႔စိတ္တူကုိယ္တူ၊ ပရဟိတအက်ဳိးကုိ တကယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ လူေတြမ်ားသထက္မ်ားေအာင္ ပါဝင္လာႏုိင္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။ အထင္ကရပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ အႏုပညာသည္ေတြ၊ အားလုံးကေလးစားၾကတဲ့ ေက်ာင္းဆရာစတာေတြ၊ ၾသဇာအာဏာရွိသူေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိသူေတြ စသျဖင့္ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြ ပါဝင္လာႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ရဟန္း၊သံဃာေတြနဲ႔ အန္ဂ်ီအုိေတြပါ ပါဝင္လာေအာင္ ဆဲြႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။
ဘယ္ေတာ့ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သင့္သလဲဆုိတာကေတာ့ ျပည့္စုံတဲ့အတိုုင္းအတာတစ္ခုကုိ ဖန္တီးၿပီးရင္ေတာ့ စသင့္ပါတယ္။ ျမန္ျမန္စႏုိင္ေလေကာင္းေလလုိ႔ ဆုိရမွာပဲေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိဖဲြ႕စည္းသင့္သလဲဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ လုပ္ငန္းေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ လုိလာျပန္တယ္။ အထက္က ကိစၥေတြလုိ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ႀကိဳတင္ေလ့လာထား၊ သိထားသင့္တယ္ေပါ့။ ဒါမွသာလွ်င္ အမ်ားရဲ႕ ေလးစားယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္လာမယ္မဟုတ္လား။
ေခါင္းေဆာင္သူရ႕ဲအရည္အခ်င္း
ေခါင္းေဆာင္တဲ့လူ လႈံ႔ေဆာ္တဲ့လူဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘဲ လူတုိင္းျဖစ္ႏုိင္ရမယ္။
လူတုိင္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အဲဒီလုိ ဆဲြေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ့္ဘက္ပါဖုိ႔ဆုိတာ ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားအေနနဲ႔ ထင္ရွားၿပီး ထိထိမိမိ စကားကုိသာ ေရြးျခယ္ၿပီး ေျပာဆုိတတ္ရမယ္။ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္တာကုိပဲ ေျပာဆုိရမယ္။ သင့္ ေတာ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ေရြးျခယ္ေျပာဆုိဖုိ႔ အစကထဲက ျပင္ဆင္ထားရမယ္။ ေဆြးတဲ့ လုပ္ေဆာင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ မပတ္သက္တာေတြ ဘာမွမေျပာဆုိမိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေနာက္ကုိယ့္ရဲ႕တင္ျပမႈဟာလည္း ေရွးရုိးစဲြအတုိင္းမဟုတ္ဘဲ အသစ္ အဆန္းျဖစ္ေနရမယ္။ အမွန္ဆုိတာကုိလည္း ျပႏုိင္ရမယ္။ လူတုိင္းခံစားမႈျဖစ္ႏုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားျပရမယ္။ ကိုယ္ပုိင္အသုံး အႏႈန္းေတြကုိ ဦးစားေပးၿပီး အျခားသူမ်ားကုိ လုိအပ္တဲ့အခါမွသာ စံအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ေျပာျပရမယ္။ ကုိယ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာ ကုိလည္း ပုံဆဲြသလုိ ျမင္ေနေအာင္ ဟန္ပန္အမူအရာေတြ စိတ္အားတက္ၾကြစြာ ေျပာျပႏုိင္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီလုိအဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုဆုိေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ ဘယ္လုိမွလုပ္ေဆာင္လုိ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ လူတုိင္းကုိ သူနဲ႔တန္တဲ့ေနရာေတြ ကုိ ေပးႏုိင္ရမယ္။ ဒီေနရာကုိ ဘယ္သူနဲ႔တန္တယ္ဆုိတာ ေလ့လာထားရမယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ေစခုိင္းရမလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ ကစၿပီး လုပ္ေစခုိင္းႏုိင္ရမလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ သင့္ေတာ္သလဲ။ ဘာေတြလုပ္ေစရမလဲ။ ဘယ္လုိအမ်ဳိးအစားေတြ ေရြးၿပီး ေပးသင့္ သလဲဆုိတာေတြကုိလည္း သိထားသင့္ဖုိ႔လုိတယ္။ အုိေက ဒီလုိဆုိရင္ အစီအစဥ္တစ္ခုေလာက္ အက်ဥ္းသေဘာေလာက္ ဆဲြၾကည့္ ရၾကေအာင္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္............
Thursday, June 10, 2010
သံသယကင္းေအာင္ ေနထုိင္ျခင္း
လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ..........အဆက္
ဒီေတာ့ ဘယ္လမ္းကုိလုိက္မလဲ။ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ လုပ္စရာေတြကေတာ့ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဥပမာ တစ္ခုေျပာမယ္။ ဒီႏွစ္ေႏြဟာ အျခားအျခားေသာႏွစ္ေတြနဲ႔ မတူေအာင္ ပူေလာင္ခဲ့တယ္။ အပူအခ်ိန္ျမင့္သလုိ မုိးကလည္းမရြာ ေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရရွားပါးမႈ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကဳံေတြ႕ေကာင္း ႀကဳံေတြ႕ ခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဒီျပႆနာကုိ ဘယ္သူေတြ ေျဖရွင္ေပးမွာလဲ။ ဘယ္လုိေျဖရွင္းေပးမွာလဲ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္လုပ္ေပးႏုိင္မလဲ။ ဘယ္ေလာက္ကုန္က်ႏုိင္သလဲ။ ဒီလုိ အေရးေပၚကိစၥေတြဟာ မၾကာခဏဆုိသလုိ ႀကဳံလာ ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္လည္း ဒီလုိပဲ ႀကဳံလာေနဦးမွာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အစကထဲက ျပႆနာတစ္ခုကုိ တကယ္ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ သလုိ စီမံကိန္းတစ္ခု ပုံစံမ်ဳိး ေရးဆဲြထားမႈ လုပ္ထားသင့္တယ္ေပါ့။ ဒါမွသာလွ်င္ တကယ္ျပႆနာျဖစ္ေပၚလာရင္ ကိုယ့္အဖဲြ႕ေလး ေတြက တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္ကေန တာဝန္ယူေျဖရွင္းႏုိင္ၾကမယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားေလ၊ ေကာင္းေလ။ ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိ ဖဲြ႕စည္းမယ္။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းမယ္။ ဘယ္ေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္။ ဘယ္လုိ လုပ္ရမယ္ဆုိတာ အနည္းအက်ဥ္း ေလာက္ေျပာျပဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအာက္ပါအခ်က္အလက္ေလးေတြ လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
အလုပ္တစ္ခု၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ေဆြးေႏြး အႀကံယူဖုိ႔လုိတယ္။ အဲဒီလုိ အႀကံယူတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာႀကီးပဲ ဇြတ္အတင္း ဆဲြမတင္မိဖုိ႔ လုိတယ္။ အမ်ားပါဝင္ လာေအာင္ အႀကံေပးႏုိင္ရမယ္။ ဆဲြေခၚရမယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အေၾကာင္းအရာေလးကုိ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု တပ္လုိက္ပါ။
အဲဒီလုိ တပ္လုိက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေတာ့မယ့္ လုပ္ငန္းရဲ႕ သေဘာသဘာဝကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ထားဖုိ႔ လုိတယ္ေပါ့။ ဒီလုပ္ငန္းကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ဆုိရင္.......။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္............
ဟုတ္ၿပီ။ ဒီလုိဆုိရင္ ေလာကႀကီးမွာ တစ္ေယာက္တည္း ရွင္သန္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ လူဆုိတာ တစ္ ေယာက္တည္း ေနထုိင္လုိ႔ရတဲ့ သတၱဝါမဟုတ္ေတာ့ အမ်ားနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေတြ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ အမ်ားကုိ ကုိယ္က သြားေပါင္းမွာလား။ သုိ႔မဟုတ္ရင္ ကုိယ္ကအမ်ားရဲ႕ ကုိးစားမႈကုိခံယူၿပီး အမ်ားအတြက္ စံအျဖစ္ထားကာ အမ်ားကကုိယ့္ကုိယ္ သာ လာၿပီးေပါင္းသင္းေစေအာင္လုပ္မွာလား။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားအတြက္ စံသတ္မွတ္ဖုိ႔ ကုိယ့္မွာ အမ်ားက ယုံၾကည္ေလး စား တန္ဖုိးထားႏုိင္ေလာက္တဲ့ စံႏႈံးေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနဖုိ႔ လုိတယ္မဟုတ္လား။ သံသယမ်ားနဲ႔ ေနထုိင္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အမ်ားကုိ သံသယမရွိဖုိ႔ လုိသလုိ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း သံသယမ်ားကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနထုိင္တတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးၿပီေပါ့။
ဟုိလူကုိလည္း မယုံၾကည္၊ ဒီလူ႕ကုိလည္းမယုံၾကည္တာေတြ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကုိယ္သြားရမယ့္ လမ္းဟာဘယ္လုိမွ ေျဖာင့္ ျဖဴးသာယာေနမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ကအထက္ကေန ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ အားလုံးကုိ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ျဖစ္ဖုိ႔၊ တန္းဖုိးထား ေလးစားဖုိ႔၊ ဘယ္သူ႔ကုိမွ လူမထင္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးေတြကုိ ရွင္းထုတ္ပစ္ဖုိ႔၊ အမ်ားကုိ ဦးစားေပးဖုိ႔ ဆုိတာေတြဟာ အလြန္ပဲ အေရးႀကီး လာျပန္တယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ စံကေနေသြဖယ္ၿပီးေတာ့ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ က်က်သြားမႈေတြနဲ႔သာ ရင္ဆုိင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ေလာကႀကီးမွ တစ္ေန႕တစ္ျခားဆုိသလုိ ေနရာေတြ လစ္ဟာ ေနတယ္။ ဖိတ္ေခၚေနတယ္။ ဘယ္သူေတြသြားမွာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္ေနရာလဲ။ ဘယ္ေတာ့လဲ။ သြားသင့္သင့္၊ ေရာက္သင့္ သူ ဟုတ္ကဲ့လား။ တန္ရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ ဘယ္သူေတြက သတ္မွတ္ေပးမွာလဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္တုိင္ထားရွိတဲ့ တတ္သိလိမ္ မာတဲ့အတတ္ပညာေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ၊ ကုိယ္က်င့္တရားေတြ၊ ေစတနာ၊ဝါသနာ၊ အနစ္နာဆုိတာေတြကုိ ကုိယ္တုိင္သတ္မွတ္ ထားသင့္တယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ ကိုယ့္ကုိယ္အမွွီျပဳၿပီး ေနာက္လုိက္မယ့္ လူေတြအေနနဲ႔ ကုိယ့္ကုိအထင္ႀကီး၊ ေလးစား၊ တန္ဖုိးထား လာမယ္မဟုတ္လား။
ဟုိလူကုိလည္း မယုံၾကည္၊ ဒီလူ႕ကုိလည္းမယုံၾကည္တာေတြ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကုိယ္သြားရမယ့္ လမ္းဟာဘယ္လုိမွ ေျဖာင့္ ျဖဴးသာယာေနမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ကအထက္ကေန ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ အားလုံးကုိ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ျဖစ္ဖုိ႔၊ တန္းဖုိးထား ေလးစားဖုိ႔၊ ဘယ္သူ႔ကုိမွ လူမထင္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးေတြကုိ ရွင္းထုတ္ပစ္ဖုိ႔၊ အမ်ားကုိ ဦးစားေပးဖုိ႔ ဆုိတာေတြဟာ အလြန္ပဲ အေရးႀကီး လာျပန္တယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ စံကေနေသြဖယ္ၿပီးေတာ့ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ က်က်သြားမႈေတြနဲ႔သာ ရင္ဆုိင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ေလာကႀကီးမွ တစ္ေန႕တစ္ျခားဆုိသလုိ ေနရာေတြ လစ္ဟာ ေနတယ္။ ဖိတ္ေခၚေနတယ္။ ဘယ္သူေတြသြားမွာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္ေနရာလဲ။ ဘယ္ေတာ့လဲ။ သြားသင့္သင့္၊ ေရာက္သင့္ သူ ဟုတ္ကဲ့လား။ တန္ရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ ဘယ္သူေတြက သတ္မွတ္ေပးမွာလဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္တုိင္ထားရွိတဲ့ တတ္သိလိမ္ မာတဲ့အတတ္ပညာေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ၊ ကုိယ္က်င့္တရားေတြ၊ ေစတနာ၊ဝါသနာ၊ အနစ္နာဆုိတာေတြကုိ ကုိယ္တုိင္သတ္မွတ္ ထားသင့္တယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ ကိုယ့္ကုိယ္အမွွီျပဳၿပီး ေနာက္လုိက္မယ့္ လူေတြအေနနဲ႔ ကုိယ့္ကုိအထင္ႀကီး၊ ေလးစား၊ တန္ဖုိးထား လာမယ္မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ ဘယ္လမ္းကုိလုိက္မလဲ။ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ လုပ္စရာေတြကေတာ့ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဥပမာ တစ္ခုေျပာမယ္။ ဒီႏွစ္ေႏြဟာ အျခားအျခားေသာႏွစ္ေတြနဲ႔ မတူေအာင္ ပူေလာင္ခဲ့တယ္။ အပူအခ်ိန္ျမင့္သလုိ မုိးကလည္းမရြာ ေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရရွားပါးမႈ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကဳံေတြ႕ေကာင္း ႀကဳံေတြ႕ ခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဒီျပႆနာကုိ ဘယ္သူေတြ ေျဖရွင္ေပးမွာလဲ။ ဘယ္လုိေျဖရွင္းေပးမွာလဲ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္လုပ္ေပးႏုိင္မလဲ။ ဘယ္ေလာက္ကုန္က်ႏုိင္သလဲ။ ဒီလုိ အေရးေပၚကိစၥေတြဟာ မၾကာခဏဆုိသလုိ ႀကဳံလာ ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္လည္း ဒီလုိပဲ ႀကဳံလာေနဦးမွာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အစကထဲက ျပႆနာတစ္ခုကုိ တကယ္ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ သလုိ စီမံကိန္းတစ္ခု ပုံစံမ်ဳိး ေရးဆဲြထားမႈ လုပ္ထားသင့္တယ္ေပါ့။ ဒါမွသာလွ်င္ တကယ္ျပႆနာျဖစ္ေပၚလာရင္ ကိုယ့္အဖဲြ႕ေလး ေတြက တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္ကေန တာဝန္ယူေျဖရွင္းႏုိင္ၾကမယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားေလ၊ ေကာင္းေလ။ ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိ ဖဲြ႕စည္းမယ္။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းမယ္။ ဘယ္ေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္။ ဘယ္လုိ လုပ္ရမယ္ဆုိတာ အနည္းအက်ဥ္း ေလာက္ေျပာျပဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအာက္ပါအခ်က္အလက္ေလးေတြ လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
အလုပ္တစ္ခု၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ေဆြးေႏြး အႀကံယူဖုိ႔လုိတယ္။ အဲဒီလုိ အႀကံယူတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာႀကီးပဲ ဇြတ္အတင္း ဆဲြမတင္မိဖုိ႔ လုိတယ္။ အမ်ားပါဝင္ လာေအာင္ အႀကံေပးႏုိင္ရမယ္။ ဆဲြေခၚရမယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အေၾကာင္းအရာေလးကုိ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု တပ္လုိက္ပါ။
အဲဒီလုိ တပ္လုိက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေတာ့မယ့္ လုပ္ငန္းရဲ႕ သေဘာသဘာဝကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ထားဖုိ႔ လုိတယ္ေပါ့။ ဒီလုပ္ငန္းကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ဆုိရင္.......။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္............
Friday, June 4, 2010
လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ
အမွာစကားအနည္းငယ္
ဒီစာအုပ္ေလးကုိေတာ့ စတုတၴေျခလွမ္းအျဖစ္ စာဖတ္သူေတြဆီ အေရာက္ပုိ႔လုိက္ပါၿပီ။ ႀကဳိက္သလုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။ တက္လမ္းက်မ္းမဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ ေျပာလုိပါတယ္။ လူငယ္ေလးေတြ အဓိကထားၿပီး ေရးသားတာျဖစ္လုိ႔ လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ ဆုိၿပီး၊ နာမည္ေပးလုိက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း လူငယ္ေတြမွမဟုတ္ပါဘူး။ အျခားေသာ လူႀကီး၊ လူလတ္ေတြပါ ဖတ္သင့္ မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးကုိ ကုိယ္တုိင္ျပန္ညႊန္းခ်င္တာကေတာ့ အတၱဟိတနယ္ပယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပရဟိတနယ္ပယ္ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူအမ်ားေလးစား ယုံၾကည္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္လုိခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးကုိ ဖတ္ထားသင့္ပါ။ အိတ္ေဆာင္အျဖစ္လည္း ထားသင့္ပါတယ္။ တတိယေျမာက္ လူငယ္နဲ႔ ေလာကဓံဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလးမွာေတာ့ ပရိသတ္ကေတာ္ေတာ္ေလး အားေပးၾကတယ္။ စာနဲ႔တစ္ဖုံ၊ ဖုံးနဲ႔တစ္သြယ္ ဒါမ်ဳိးေလးကုိ ဆက္ထုတ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလူေတြအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလုိပါတယ္။ အစစအရာရာ ကူညီေပး ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြအားလုံးကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလုိပါတယ္။
ေမာင္မင္းစုိး၊ေရႊနံ႔သာ
ေရာင္စုံဖူးပြင့္တဲ့ စိတ္ရဲ႕ေစရာ
၂ဝ၁ဝရဲ႕ အေ႐ြ႕ကေတာ့ ေသခ်ာမႈတစ္ခုကုိ ထုတ္ျပရမယ္ဆုိရင္ ပူေလာင္မႈဒဏ္ကုိ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ခံခဲ့ၾကရတယ္ လုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ အေသအေပ်ာက္ေတြမ်ားသလုိ၊ ရာသီဥတုရဲ႕ ဒဏ္ကုိလူလိမ့္ခံရင္း ေမာပန္းခဲ့ၾကရတဲ့ လူေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလးမ်ားခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ သဘာဝတရားရဲ႕ စိန္ေခၚမႈမ်ဳိးစုံကေတာ့ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ မတူေအာင္ကုိ ပုိမုိႀကီးမား တဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုေနခဲ့ၿပီ။ ဆုိေတာ့......။
အညာေႏြေအာက္ ျပားျပားေမွာက္ရင္း ေအာ္ဟစ္ခဲ့ရတဲ့ စိတၱဇညနက္မ်ားမွာ ႐ဲြ႐ြဲစုိေနခဲ့တဲ့ ၾကမ္းျပင္ရဲ႕ အေတြ႕အထိနဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လြန္ခဲ့တယ္။ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြ၊ အေတြးမ်ားခဲ့တဲ့ ညေတြ၊ အလြမ္းမ်ားခဲ့ရတဲ့ ညေတြ၊ ထန္းလက္တဲေလးရဲ႕ မလုံၿခဳံမႈေတြနဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အေတြးမ်ားျဖန္႔ၾကက္ရင္း ရင္ထဲ ဟာတာတာျဖစ္ေန တဲ့ ဆာေလာင္မႈေတြကုိ ထုဆစ္ဖုိ႔ အညာေႏြရဲ႕ ညမ်ားက ပုတ္ႏုိးခဲ့တယ္။
မနက္ျဖန္ဆိုတာ လာေတာ့မယ္။ ဒီညမွာ အိပ္စက္မႈဟာ မနက္ျဖန္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ဖုိ႔ လုံေလာက္တဲ့ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစ ရဲ႕လား။ ေမွးေမွးေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားစဥ္ နားေဘးကပ္ၿပီး ေအာ္ဟစ္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာေတာ့တယ္။ ေခြၽးသီး၊ ေခြၽးေပါက္ မ်ားျဖင့္ တစ္ကုိယ္လုံး စုိ႐ဲြေနတဲ့ အိပ္ရာေပၚကေန ထထုိင္လုိက္တယ္။ ေဘးနားမွရွိတဲ့ ေရအုိးထဲက ေရတစ္ခြက္ကုိ မႈတ္ၿပီးေသာက္ လုိက္တယ္။ ဂေယာက္ေျခာက္ျခား စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္သြားတယ္။
'' မင္း၊ ဒီလုိပဲ အိပ္ေနေတာ့မွာလား ''
အိပ္စက္ခြင့္ေလး လုံလုံေလာက္ေလာက္ ေပးသင့္သည္။ ျဖဳတ္မ်ားသည္လည္း ေနရာအႏွံ႔အျပားကုိ ထုိးဆိတ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ညတာရွည္လြန္းေသာ္လည္း ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ တုိလြန္းေနခဲ့သည္။ တစ္ေန႔လုံး ပူေလာင္ခဲ့ေသာ အပူမ်ားသည္ အခုမွပင္ က်သြား ခဲ့သည္။ ထပ္အိပ္ၾကည့္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားသည္ သုိ႔ေသာ္ အိပ္စက္မႈသည္ အခ်ီးအႏွီးသာ ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။
'' ေသျခင္းတရားဟာ မင္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္နံရုိးကုိ ရုိက္ခ်ဳိးေနခဲ့ၿပီ။ ေခါင္းေအးေအးထား စဥ္းစားခဲ့တာေတြ မ်ားေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မင္းဟာ ဘာမွအေကာင္အထည္ မေဖာ္ခဲ့ေသးဘူး။ မင္းအတြက္ အသက္ရွင္ျခင္းနဲ႔ လူျဖစ္ျခင္းဟာ ဒီစား၊ အိပ္ဆုိ တာေတြနဲ႔ ကုန္လြန္ေနေတာ့မွာလား။ ေသခ်ာစဥ္းစား ဒီလုိပဲ လူအျဖစ္ေလး ခဏေရာက္လာတာ၊ လူျဖစ္ရက်ဳိး နပ္မသြားတဲ့ လူ ေတြ ဒူးနဲ႔ေဒးရွိခဲ့တယ္ ''
အေတြးမ်ား အေျဖရွာဖုိ႔ ဗလာစာအုပ္နဲ႔ ေဘာလ္ပင္ကုိ လွမ္းဆဲြလုိက္သည္။ ဘာေတြ ေျပာခ်င္တာလဲ၊ ဘယ္သူေတြကုိ ေျပာမွာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဒီလုိလဲေပါင္းမ်ဳိးစုံေအာက္မွာ တုန္ယင္ေနတဲ့လက္နဲ႔ ေဘာလ္ပင္ကုိ အားတင္းျဖစ္ညစ္ၿပီး ၿမဲၿမဲဆုတ္ ကုိင္လုိက္ေတာ့သည္။ အခု အဲဒီလုိေတြးခဲ့တဲ့ အာရုံေတြနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မ်ဳိးစုံ၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ဳိးစုံ၊ မွတ္သားမႈမ်ဳိးစုံဟာ ဖလင္ခ်ပ္ ေတြလုိ တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ ေပၚလာေတာ့သည္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ စကား ေလးဟာ မထင္မွတ္ဘဲ ေခါင္းထဲမွ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တန္ဖုိးထားသင့္တဲ့အတြက္ ဒါေလးနဲ႔ပဲ စတင္လုိက္ပါတယ္။
'' သမီးက အျဖဴေရာင္ စာရြက္ေလး၊ ေဘးက လူေတြက ေရာင္စုံခဲတံေတြေပါ့၊ စာရြက္ျဖဴေပၚ ေဆးေရာင္ျခယ္တဲ့အခါ မွိန္ေနရင္လည္း မွိန္ပါေစ၊ မေပၚရင္လည္း ေနပါေစ၊ ေဆးေရာင္လွလွ ျခယ္ေပးေစခ်င္တယ္၊ မလွမပ ေဆးေရာင္ျခယ္သူေတြ အေၾကာင္း ပရိသတ္ကုိ တုိင္ထားတာပါ '' ပထမဆုံး တစ္ကုိယ္ေတာ္စီးရီးျဖစ္တဲ့ ''ေဆးေရာင္လွလွျခယ္ရေအာင္''စီးရီးထြက္ ထြက္လာၿပီး ပရိတ္သတ္ကုိ ေျပာလုိက္တဲ့ စႏၵီျမင့္လြင္ရဲ႕ စကားေလးဟာ ရင္ထဲေရာက္လာပါတယ္။
ခုိးကူးေခြ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္ဂီတေလာကရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကေတာ့ အားတက္စရာပါ။ အ႐ႈံးေတြေပၚ ေနေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္ရမယ့္လမ္းေၾကာင္းကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ အႏုပညာသည္ေတြကုိ ေလးစားထုိက္ ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အလႊာမ်ဳိးစုံကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ သီခ်င္းအေခြေတြကလည္း ဂႏၳဝင္သီခ်င္းမွအစ ဟစ္ေဟာ့ပ္၊ ပန္႔ခ္အထိ ထုိး ထြက္လာေနခဲ့တယ္။ စႏၵီျမင့္လြင္ရဲ႕ သီခ်င္းကုိေတာ့ နားမေထာင္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ သူေျပာတဲ့စကားေလးကေတာ့ ေခါင္းထဲကုိ အလုိလုိ ေရာက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေတြးမ်ားကုိ စတင္ျဖန္႔ၾကက္ျဖစ္လုိက္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြအတြက္ အထက္က စကားရပ္ေလးကုိ ဆဲြထုတ္လုိက္မိတယ္။ လူငယ္ေတြမွမဟုတ္ပါဘူး။ လူႀကီးဆုိသူေတြ အတြက္လည္း ေတာ္ေတာ္အားေကာင္းေနတဲ့ စကားေလးကုိ ေျဖခ်ေပးလုိက္ပါတယ္။
လူေတြရဲ႕စိတ္ေတြဟာ အစပထမကေတာ့ အားလုံးျဖဴစင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း ရင့္က်က္မႈေတြတုိးလာ တာနဲ႔အမွ် စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္လာေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ ရင့္က်က္မႈနဲ႔ ေဖာက္ျပန္မႈကုိ တဲြၿပီး သုံးလုိက္မိတယ္။ ရင့္က်က္မႈဆုိတာ ဘာေပတံနဲ႔တုိင္းတာမွာလဲ၊ အမွန္ကေတာ့ ရင့္က်က္မႈကုိ အဓိပၸါယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆုိမွျဖစ္မယ္။ တစ္မ်ဳိးတစ္ဘာသာတည္းေတာ့ ဖြင့္ဆုိမႈ မလုံေလာက္ဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ အသိÓာဏ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ၊ အယူအဆေတြ၊ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မႈေတြ၊ တစထက္ တစ ပီပီျပင္ျပင္ျဖစ္လာမႈ၊ ကြၽမ္းက်င္လာမႈ၊ တုိးတက္လာမႈစတာေတြဟာ ရင့္က်က္မႈပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခု ရင့္က်က္မႈကေတာ့ ရင့္ၿပီးေတာ့ က်က္သြားတဲ့သေဘာ။ မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္တဲ့သေဘာ။ ဒီလုိရမွန္းသိေတာ့ ဒီလုိလုပ္ရမယ္။ တရားတာ ေတြ၊ မတရားေတြကုိ ေလ့လ်ဴ႐ႈလာၿပီး၊ သူတစ္ပါးအေပၚ အသားစီးကေန ဆက္ဆံၿပီးရရွိလာတဲ့ ေလာဘဆုိတဲ့ အလုိရမၼက္ေတြ ႀကီးစုိးလာၿပီး ထုႏွက္၊ ရုိက္ပုတ္၊ ခုိးယူ၊ သတ္ျဖတ္၊ မနာလုိ ဝန္သုိမႈေတြကေန တစ္ဆင့္ ရင့္ၿပီး အက်က္လြန္သြားတာေတြကုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါကေတာ့ ကုိယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရ႕ဲ ပုဂၢလိကခံစားခ်က္ ဖြင့္ဆုိမႈေပါ့။ ဒီေတာ့ ကိေလသာ ေလာင္းရိပ္ ကေန မထြက္ႏုိင္ေတာ့ ျဖဴစင္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကုိ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ-စတဲ့ ကိေလသာ ဆုိးရည္ေတြနဲ႔ ဖက္ျဖန္း၊ ေဆး ဆုိးလိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ေလးဟာ ညစ္ပတ္ေပေရသြားေတာ့တယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီေနရာမွာေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလးနဲ႔ ခ်ိပ္စက္လုိ႔မရျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သူသေဘာထား၊ သူေျပာခ်င္တာကုိ ေျခရာေကာက္ၾကည့္ေတာ့ အားေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါေလးကုိ ေျပာျပခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။
လူေတြ အသက္ရွင္ေနထုိင္ဖုိ႔ အလုပ္မ်ဳိးစုံ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ လုပ္ေနၾကတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ေနဦးမွာပဲ။ ဒီလုိ ေနထုိင္ဖုိ႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးစုံမွာ သမၼာအာဇီဝျဖစ္ၾကရဲ႕လား။ ဒါကေတာ့ အတၱဟိတကုိ ကုိယ္စားျပဳတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူသားေကာင္းက်ဳိးေတြအတြက္ အလုပ္မ်ဳိးစုံ လုပ္ကုိင္ေနၾကရင္း လည္ပတ္ေနၾကတယ္။ ဒါေတြကေကာ တကယ္အက်ဳိးရွိရဲ႕လား၊ ဒါကုိေတာ့ ပရဟိတကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့အလုပ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ဒီိလုိ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ အလုပ္ႏွစ္ခုမွာ ေဆးေရာင္မ်ဳိးစုံျခယ္သၾကတယ္။ လွလွပပ ျခယ္ေနၾကရဲ႕လား။ ဘယ္လုိအေရာင္ေတြ သုံးေနခဲ့ၾကသလဲ။ ဘာအလုပ္ေတြ လုပ္ေနခဲ့ၾကသလဲ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ပူေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၿပီး လုပ္ေနခဲ့ၾကသလဲ။ လွပၿပီး သန္႔ရွင္းဖုိ႔ဆုိတဲ့ သမၼာအာဇီဝက်က် လုပ္ကုိင္ေနၾကဖုိ႔လုိတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ေမ်ာက္ျပၿပီး ဆန္ေတာင္းေနၾကတဲ့ လူေတြကုိေတာ့ ပရိသတ္က အဆုံးအျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။
သူေျပာခဲ့သလုိ '' မွိန္ခ်င္မွိန္ပါေစ၊ မေပၚရင္လည္း ေနပါေစ။ ဒါေပမယ့္ ေဆးေရာင္လွလွ ျခယ္ေပးေစခ်င္တယ္ '' တယ္တဲ့။ မွန္ပါတယ္။ အလႊာအသီးသီးကေန က်ရာတာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ လူတန္းစားမ်ဳိးစုံရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ေရးသူမ်ား ပီပီ၊ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ တာဝန္မ်ား၊ ဝတၱမ်ားကုိ တကယ့္ကုိ စစ္မွန္တဲ့ ၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့၊ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္ဆုိရင္ပဲ ဂုဏ္ယူရမွာ၊ အသိအမွတ္ျပဳၾက ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ဆုိးေနတဲ့၊ ျခယ္သေနတဲ့၊ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးေတြဟာ မွိန္ခ်င္မွိန္ေနပါေစ၊ မေပၚလြင္ခ်င္ မေပၚဘဲေနပါေစ။ ဒါေပမယ့္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားေတြနဲ႔ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ အေရးႀကီးပါ တယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ရင္ေတာ့ ကုိယ့္ထင္ရာ ကုိယ္စိုင္းသမားေတြ၊ ကုိယ့္လုပ္ခ်င္တာေတြကုိ ဘာမွဂ႐ုစုိက္ပဲ ငါ့အတြက္ပဲ၊ ငါ့မယား အတြက္၊ ငါ့သား၊သမီးအတြက္၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးအတြက္ပဲဆုိၿပီး ငါကုိေရွ႕တန္းတင္ၿပီး အတင္းအားဓမၼ ကုိယ့္အိတ္ထဲ ထုိးထည့္ေနသူ ေတြကုိေတာ့ ပရိသတ္က အဆုံးအျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ တုိင္စရာမလုိေအာင္ကုိ အဆုံးအျဖတ္ေတြ ခ်သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ ပရိသတ္က အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ အက်ဥ္းသေဘာမွ်ပဲ ထုတ္ေဖာ္ျပလုိပါတယ္။
လူႏွစ္ဦးရဲ႕ ျခားနားခ်က္
တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ ဗုိလ္ေကနဲ႔ တုိက္ႀကီး ဆုိတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဗုိလ္ေကဆုိတဲ့ လူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆင္းရဲတယ္။ တုိက္ႀကီးကေတာ့ အဲဒီရြာမွာ အခ်မ္းသာဆုံးလုိ႔ကုိ ေျပာရမွာေပါ့။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ကေတာ့ အတြင္းသိ၊ အစဥ္းသိဆုိပါေတာ့။ ဗုိလ္ေကဆင္းရဲတာ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိတာ တုိက္ႀကီးသိသလုိ၊ တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာတာ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ဆုိတာလည္း ဗုိလ္ေကကအားလုံးသိတယ္။ တကယ္ေတာ့ တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာမႈဟာ ဗုိလ္ ေကရဲ႕ အႏြံတာခံစိတ္ဓာတ္၊ သနားညႇာတာမႈစိတ္ဓာတ္၊ အလုိက္သိမႈစိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္လုိ႔ ေျပာရမွာပဲ။ တုိက္ႀကီးဟာ အိမ္ေထာင္ က်ၿပီး ကေလး ေလးေယာက္နဲ႔ ဘဝကုိ႐ုန္းကန္ခဲ့တယ္။ ဗုိ္လ္ေကကေတာ့ အေမျဖစ္တဲ့မိခင္အုိႀကီးကုိ ျပဳစုလုပ္ေကြၽးရင္း လူပ်ဳိႀကီး ဘဝနဲ႔ ေနေနခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ႀကီးျပင္လာလုိက္တာ အသက္ငါးဆယ္နားေယာက္ေတာ့ ဗုိလ္ေကဟာ သူ႔အေမႀကီး အိပ္ယာထဲေသ လုေမ်ာပါးျဖစ္ေနၿပီး ဘယ္ေတာ့အသက္ထြက္မယ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေျခအေနအထိ ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေသသြားတဲ့ မိခင္အုိႀကီးကုိ သၿဂႋဳလ္ဖုိ႔ ဗုိလ္ေကမွာ ေငြအခက္အခဲျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ တုိက္ႀကီးဆီ ေငြသြားေခ်းတယ္။ တုိက္ႀကီးက လုံးဝမေခ်းငွါးလုိက္ဘူး။ သူက ဘယ္လိုေတြေျပာၿပီး မေခ်းငွါးတာလည္းဆုိေတာ့ ''မင္းဟာ ဘာအလုပ္အကုိင္မွ ရွိတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းေခ်းငွါးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ မင္း ဘာသာသူ ဘယ္မွာပဲ ေခ်းေခ်း ငါေတာ့မေခ်းႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္'' ဒီလုိနဲ႔ ဗုိလ္ေကလည္း ဘာမွေစာဒကတက္ မေနေတာ့ဘဲ လာရာလမ္းကုိ ျပန္လွည့္ခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေနလာလိုိက္တာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဗုိလ္ေကလည္း အျပင္းဖ်ားၿပီး အိပ္ယာထဲမွာ လဲေနခဲ့တယ္။ ေဆးဖုိးဝါးခမရွိေတာ့ ဘယ္မွလည္းသြားၿပီး မျပႏုိင္ရွာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က တုိက္ႀကီးဆီသြားၿပီး ေငြေခ်းေပးျပန္တယ္။ တုိက္ႀကီးဟာ စကားမ်ဳိးစုံကုိ နားမခံသာေအာင္ ေျပာၿပီးေတာ့ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မေခ်းလုိက္ျပန္ဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္မွာေတာ့ ဗုိလ္ေကလည္း ေသသြားျပန္ပါတယ္။
ဗုိလ္ေကေသသြားေတာ့ ပစၥည္းေတြရွင္းၾကရင္း နာက်င္စြာရင္ဖြင့္ထားတဲ့ စာရြက္မ်ားႏွင့္ ဗုိလ္ေကႏွင့္တုိက္ႀကီးတုိ႔ ကတိျပဳ လက္မွတ္ထုိးထားတဲ့စာရြက္ကုိ ပူးတဲြၿပီး ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တုိက္ႀကီးဒုကၡေရာက္စဥ္က အေၾ<ြကးေတြနဲ႔ ဝုိင္းေနစဥ္မွာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမေရာက္ရေအာင္ဆုိၿပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္ေကက သူ႔အေမရဲ႕နားကပ္တစ္ရံရယ္၊ မိဘ၊ ဘုိးဘြား လက္ထက္က အေမြေပးထားခဲ့တဲ့ ဆဲြႀကိဳးကုံးတစ္ခုရယ္ကုိ အဆင္ေျပတဲ့ေနမွသာ ျပန္ေပးပါမယ္ဆုိတဲ့ ကတိျပဳလက္မွတ္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာ ဒီပစၥည္းေတြ ထုခဲြေရာင္းခ်ၿပီး၊ အေၾ<ြကးေတြေက်ေအာင္ ဆပ္ႏုိင္သလုိ၊ အပုိအလွ်ံ မ်ားစြာပင္ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပုိလွ်ံတဲ့ ေငြနဲ႔ အရင္းအႏွီီးျပဳခဲ့ရင္း တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တိုက္ႀကီး အေနနဲ႔ ဗုိလ္ေက့ကုိ ပုဆုိးေလးတစ္ကြင္း ဝယ္ေပးတာမွအပ အျခားဘာမွ ျပန္မဆပ္ခဲ့ဘူးဆုိတာ ဗုိလ္ေက့အေနနဲ႔ ရင္ဖြင့္ထားခဲ့ ပါတယ္။ ဒါကုိ ပရိသတ္အေနနဲ႔ ဘယ္လုိအဆုံးအျဖတ္ေပးမယ္ဆုိတာ.....။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....
ဒီစာအုပ္ေလးကုိေတာ့ စတုတၴေျခလွမ္းအျဖစ္ စာဖတ္သူေတြဆီ အေရာက္ပုိ႔လုိက္ပါၿပီ။ ႀကဳိက္သလုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။ တက္လမ္းက်မ္းမဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ ေျပာလုိပါတယ္။ လူငယ္ေလးေတြ အဓိကထားၿပီး ေရးသားတာျဖစ္လုိ႔ လူငယ္နဲ႔ေခါင္းေဆာင္မႈ ဆုိၿပီး၊ နာမည္ေပးလုိက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း လူငယ္ေတြမွမဟုတ္ပါဘူး။ အျခားေသာ လူႀကီး၊ လူလတ္ေတြပါ ဖတ္သင့္ မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးကုိ ကုိယ္တုိင္ျပန္ညႊန္းခ်င္တာကေတာ့ အတၱဟိတနယ္ပယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပရဟိတနယ္ပယ္ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူအမ်ားေလးစား ယုံၾကည္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္လုိခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးကုိ ဖတ္ထားသင့္ပါ။ အိတ္ေဆာင္အျဖစ္လည္း ထားသင့္ပါတယ္။ တတိယေျမာက္ လူငယ္နဲ႔ ေလာကဓံဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလးမွာေတာ့ ပရိသတ္ကေတာ္ေတာ္ေလး အားေပးၾကတယ္။ စာနဲ႔တစ္ဖုံ၊ ဖုံးနဲ႔တစ္သြယ္ ဒါမ်ဳိးေလးကုိ ဆက္ထုတ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလူေတြအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလုိပါတယ္။ အစစအရာရာ ကူညီေပး ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြအားလုံးကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလုိပါတယ္။
ေမာင္မင္းစုိး၊ေရႊနံ႔သာ
ေရာင္စုံဖူးပြင့္တဲ့ စိတ္ရဲ႕ေစရာ
၂ဝ၁ဝရဲ႕ အေ႐ြ႕ကေတာ့ ေသခ်ာမႈတစ္ခုကုိ ထုတ္ျပရမယ္ဆုိရင္ ပူေလာင္မႈဒဏ္ကုိ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ခံခဲ့ၾကရတယ္ လုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ အေသအေပ်ာက္ေတြမ်ားသလုိ၊ ရာသီဥတုရဲ႕ ဒဏ္ကုိလူလိမ့္ခံရင္း ေမာပန္းခဲ့ၾကရတဲ့ လူေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလးမ်ားခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ သဘာဝတရားရဲ႕ စိန္ေခၚမႈမ်ဳိးစုံကေတာ့ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ မတူေအာင္ကုိ ပုိမုိႀကီးမား တဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုေနခဲ့ၿပီ။ ဆုိေတာ့......။
အညာေႏြေအာက္ ျပားျပားေမွာက္ရင္း ေအာ္ဟစ္ခဲ့ရတဲ့ စိတၱဇညနက္မ်ားမွာ ႐ဲြ႐ြဲစုိေနခဲ့တဲ့ ၾကမ္းျပင္ရဲ႕ အေတြ႕အထိနဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လြန္ခဲ့တယ္။ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြ၊ အေတြးမ်ားခဲ့တဲ့ ညေတြ၊ အလြမ္းမ်ားခဲ့ရတဲ့ ညေတြ၊ ထန္းလက္တဲေလးရဲ႕ မလုံၿခဳံမႈေတြနဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အေတြးမ်ားျဖန္႔ၾကက္ရင္း ရင္ထဲ ဟာတာတာျဖစ္ေန တဲ့ ဆာေလာင္မႈေတြကုိ ထုဆစ္ဖုိ႔ အညာေႏြရဲ႕ ညမ်ားက ပုတ္ႏုိးခဲ့တယ္။
မနက္ျဖန္ဆိုတာ လာေတာ့မယ္။ ဒီညမွာ အိပ္စက္မႈဟာ မနက္ျဖန္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ဖုိ႔ လုံေလာက္တဲ့ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစ ရဲ႕လား။ ေမွးေမွးေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားစဥ္ နားေဘးကပ္ၿပီး ေအာ္ဟစ္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာေတာ့တယ္။ ေခြၽးသီး၊ ေခြၽးေပါက္ မ်ားျဖင့္ တစ္ကုိယ္လုံး စုိ႐ဲြေနတဲ့ အိပ္ရာေပၚကေန ထထုိင္လုိက္တယ္။ ေဘးနားမွရွိတဲ့ ေရအုိးထဲက ေရတစ္ခြက္ကုိ မႈတ္ၿပီးေသာက္ လုိက္တယ္။ ဂေယာက္ေျခာက္ျခား စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္သြားတယ္။
'' မင္း၊ ဒီလုိပဲ အိပ္ေနေတာ့မွာလား ''
အိပ္စက္ခြင့္ေလး လုံလုံေလာက္ေလာက္ ေပးသင့္သည္။ ျဖဳတ္မ်ားသည္လည္း ေနရာအႏွံ႔အျပားကုိ ထုိးဆိတ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ညတာရွည္လြန္းေသာ္လည္း ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ တုိလြန္းေနခဲ့သည္။ တစ္ေန႔လုံး ပူေလာင္ခဲ့ေသာ အပူမ်ားသည္ အခုမွပင္ က်သြား ခဲ့သည္။ ထပ္အိပ္ၾကည့္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားသည္ သုိ႔ေသာ္ အိပ္စက္မႈသည္ အခ်ီးအႏွီးသာ ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။
'' ေသျခင္းတရားဟာ မင္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္နံရုိးကုိ ရုိက္ခ်ဳိးေနခဲ့ၿပီ။ ေခါင္းေအးေအးထား စဥ္းစားခဲ့တာေတြ မ်ားေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မင္းဟာ ဘာမွအေကာင္အထည္ မေဖာ္ခဲ့ေသးဘူး။ မင္းအတြက္ အသက္ရွင္ျခင္းနဲ႔ လူျဖစ္ျခင္းဟာ ဒီစား၊ အိပ္ဆုိ တာေတြနဲ႔ ကုန္လြန္ေနေတာ့မွာလား။ ေသခ်ာစဥ္းစား ဒီလုိပဲ လူအျဖစ္ေလး ခဏေရာက္လာတာ၊ လူျဖစ္ရက်ဳိး နပ္မသြားတဲ့ လူ ေတြ ဒူးနဲ႔ေဒးရွိခဲ့တယ္ ''
အေတြးမ်ား အေျဖရွာဖုိ႔ ဗလာစာအုပ္နဲ႔ ေဘာလ္ပင္ကုိ လွမ္းဆဲြလုိက္သည္။ ဘာေတြ ေျပာခ်င္တာလဲ၊ ဘယ္သူေတြကုိ ေျပာမွာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဒီလုိလဲေပါင္းမ်ဳိးစုံေအာက္မွာ တုန္ယင္ေနတဲ့လက္နဲ႔ ေဘာလ္ပင္ကုိ အားတင္းျဖစ္ညစ္ၿပီး ၿမဲၿမဲဆုတ္ ကုိင္လုိက္ေတာ့သည္။ အခု အဲဒီလုိေတြးခဲ့တဲ့ အာရုံေတြနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မ်ဳိးစုံ၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ဳိးစုံ၊ မွတ္သားမႈမ်ဳိးစုံဟာ ဖလင္ခ်ပ္ ေတြလုိ တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ ေပၚလာေတာ့သည္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ စကား ေလးဟာ မထင္မွတ္ဘဲ ေခါင္းထဲမွ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တန္ဖုိးထားသင့္တဲ့အတြက္ ဒါေလးနဲ႔ပဲ စတင္လုိက္ပါတယ္။
'' သမီးက အျဖဴေရာင္ စာရြက္ေလး၊ ေဘးက လူေတြက ေရာင္စုံခဲတံေတြေပါ့၊ စာရြက္ျဖဴေပၚ ေဆးေရာင္ျခယ္တဲ့အခါ မွိန္ေနရင္လည္း မွိန္ပါေစ၊ မေပၚရင္လည္း ေနပါေစ၊ ေဆးေရာင္လွလွ ျခယ္ေပးေစခ်င္တယ္၊ မလွမပ ေဆးေရာင္ျခယ္သူေတြ အေၾကာင္း ပရိသတ္ကုိ တုိင္ထားတာပါ '' ပထမဆုံး တစ္ကုိယ္ေတာ္စီးရီးျဖစ္တဲ့ ''ေဆးေရာင္လွလွျခယ္ရေအာင္''စီးရီးထြက္ ထြက္လာၿပီး ပရိတ္သတ္ကုိ ေျပာလုိက္တဲ့ စႏၵီျမင့္လြင္ရဲ႕ စကားေလးဟာ ရင္ထဲေရာက္လာပါတယ္။
ခုိးကူးေခြ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္ဂီတေလာကရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကေတာ့ အားတက္စရာပါ။ အ႐ႈံးေတြေပၚ ေနေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္ရမယ့္လမ္းေၾကာင္းကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ အႏုပညာသည္ေတြကုိ ေလးစားထုိက္ ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အလႊာမ်ဳိးစုံကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ သီခ်င္းအေခြေတြကလည္း ဂႏၳဝင္သီခ်င္းမွအစ ဟစ္ေဟာ့ပ္၊ ပန္႔ခ္အထိ ထုိး ထြက္လာေနခဲ့တယ္။ စႏၵီျမင့္လြင္ရဲ႕ သီခ်င္းကုိေတာ့ နားမေထာင္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ သူေျပာတဲ့စကားေလးကေတာ့ ေခါင္းထဲကုိ အလုိလုိ ေရာက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေတြးမ်ားကုိ စတင္ျဖန္႔ၾကက္ျဖစ္လုိက္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြအတြက္ အထက္က စကားရပ္ေလးကုိ ဆဲြထုတ္လုိက္မိတယ္။ လူငယ္ေတြမွမဟုတ္ပါဘူး။ လူႀကီးဆုိသူေတြ အတြက္လည္း ေတာ္ေတာ္အားေကာင္းေနတဲ့ စကားေလးကုိ ေျဖခ်ေပးလုိက္ပါတယ္။
လူေတြရဲ႕စိတ္ေတြဟာ အစပထမကေတာ့ အားလုံးျဖဴစင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း ရင့္က်က္မႈေတြတုိးလာ တာနဲ႔အမွ် စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္လာေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ ရင့္က်က္မႈနဲ႔ ေဖာက္ျပန္မႈကုိ တဲြၿပီး သုံးလုိက္မိတယ္။ ရင့္က်က္မႈဆုိတာ ဘာေပတံနဲ႔တုိင္းတာမွာလဲ၊ အမွန္ကေတာ့ ရင့္က်က္မႈကုိ အဓိပၸါယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆုိမွျဖစ္မယ္။ တစ္မ်ဳိးတစ္ဘာသာတည္းေတာ့ ဖြင့္ဆုိမႈ မလုံေလာက္ဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ အသိÓာဏ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ၊ အယူအဆေတြ၊ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မႈေတြ၊ တစထက္ တစ ပီပီျပင္ျပင္ျဖစ္လာမႈ၊ ကြၽမ္းက်င္လာမႈ၊ တုိးတက္လာမႈစတာေတြဟာ ရင့္က်က္မႈပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခု ရင့္က်က္မႈကေတာ့ ရင့္ၿပီးေတာ့ က်က္သြားတဲ့သေဘာ။ မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္တဲ့သေဘာ။ ဒီလုိရမွန္းသိေတာ့ ဒီလုိလုပ္ရမယ္။ တရားတာ ေတြ၊ မတရားေတြကုိ ေလ့လ်ဴ႐ႈလာၿပီး၊ သူတစ္ပါးအေပၚ အသားစီးကေန ဆက္ဆံၿပီးရရွိလာတဲ့ ေလာဘဆုိတဲ့ အလုိရမၼက္ေတြ ႀကီးစုိးလာၿပီး ထုႏွက္၊ ရုိက္ပုတ္၊ ခုိးယူ၊ သတ္ျဖတ္၊ မနာလုိ ဝန္သုိမႈေတြကေန တစ္ဆင့္ ရင့္ၿပီး အက်က္လြန္သြားတာေတြကုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါကေတာ့ ကုိယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရ႕ဲ ပုဂၢလိကခံစားခ်က္ ဖြင့္ဆုိမႈေပါ့။ ဒီေတာ့ ကိေလသာ ေလာင္းရိပ္ ကေန မထြက္ႏုိင္ေတာ့ ျဖဴစင္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကုိ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ-စတဲ့ ကိေလသာ ဆုိးရည္ေတြနဲ႔ ဖက္ျဖန္း၊ ေဆး ဆုိးလိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ေလးဟာ ညစ္ပတ္ေပေရသြားေတာ့တယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီေနရာမွာေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလးနဲ႔ ခ်ိပ္စက္လုိ႔မရျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သူသေဘာထား၊ သူေျပာခ်င္တာကုိ ေျခရာေကာက္ၾကည့္ေတာ့ အားေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါေလးကုိ ေျပာျပခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။
လူေတြ အသက္ရွင္ေနထုိင္ဖုိ႔ အလုပ္မ်ဳိးစုံ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ လုပ္ေနၾကတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ေနဦးမွာပဲ။ ဒီလုိ ေနထုိင္ဖုိ႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးစုံမွာ သမၼာအာဇီဝျဖစ္ၾကရဲ႕လား။ ဒါကေတာ့ အတၱဟိတကုိ ကုိယ္စားျပဳတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူသားေကာင္းက်ဳိးေတြအတြက္ အလုပ္မ်ဳိးစုံ လုပ္ကုိင္ေနၾကရင္း လည္ပတ္ေနၾကတယ္။ ဒါေတြကေကာ တကယ္အက်ဳိးရွိရဲ႕လား၊ ဒါကုိေတာ့ ပရဟိတကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့အလုပ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ဒီိလုိ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ အလုပ္ႏွစ္ခုမွာ ေဆးေရာင္မ်ဳိးစုံျခယ္သၾကတယ္။ လွလွပပ ျခယ္ေနၾကရဲ႕လား။ ဘယ္လုိအေရာင္ေတြ သုံးေနခဲ့ၾကသလဲ။ ဘာအလုပ္ေတြ လုပ္ေနခဲ့ၾကသလဲ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ပူေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၿပီး လုပ္ေနခဲ့ၾကသလဲ။ လွပၿပီး သန္႔ရွင္းဖုိ႔ဆုိတဲ့ သမၼာအာဇီဝက်က် လုပ္ကုိင္ေနၾကဖုိ႔လုိတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ေမ်ာက္ျပၿပီး ဆန္ေတာင္းေနၾကတဲ့ လူေတြကုိေတာ့ ပရိသတ္က အဆုံးအျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။
သူေျပာခဲ့သလုိ '' မွိန္ခ်င္မွိန္ပါေစ၊ မေပၚရင္လည္း ေနပါေစ။ ဒါေပမယ့္ ေဆးေရာင္လွလွ ျခယ္ေပးေစခ်င္တယ္ '' တယ္တဲ့။ မွန္ပါတယ္။ အလႊာအသီးသီးကေန က်ရာတာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ လူတန္းစားမ်ဳိးစုံရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ေရးသူမ်ား ပီပီ၊ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ တာဝန္မ်ား၊ ဝတၱမ်ားကုိ တကယ့္ကုိ စစ္မွန္တဲ့ ၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့၊ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္ဆုိရင္ပဲ ဂုဏ္ယူရမွာ၊ အသိအမွတ္ျပဳၾက ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ဆုိးေနတဲ့၊ ျခယ္သေနတဲ့၊ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးေတြဟာ မွိန္ခ်င္မွိန္ေနပါေစ၊ မေပၚလြင္ခ်င္ မေပၚဘဲေနပါေစ။ ဒါေပမယ့္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားေတြနဲ႔ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ အေရးႀကီးပါ တယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ရင္ေတာ့ ကုိယ့္ထင္ရာ ကုိယ္စိုင္းသမားေတြ၊ ကုိယ့္လုပ္ခ်င္တာေတြကုိ ဘာမွဂ႐ုစုိက္ပဲ ငါ့အတြက္ပဲ၊ ငါ့မယား အတြက္၊ ငါ့သား၊သမီးအတြက္၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးအတြက္ပဲဆုိၿပီး ငါကုိေရွ႕တန္းတင္ၿပီး အတင္းအားဓမၼ ကုိယ့္အိတ္ထဲ ထုိးထည့္ေနသူ ေတြကုိေတာ့ ပရိသတ္က အဆုံးအျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ တုိင္စရာမလုိေအာင္ကုိ အဆုံးအျဖတ္ေတြ ခ်သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ ပရိသတ္က အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ အက်ဥ္းသေဘာမွ်ပဲ ထုတ္ေဖာ္ျပလုိပါတယ္။
လူႏွစ္ဦးရဲ႕ ျခားနားခ်က္
တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ ဗုိလ္ေကနဲ႔ တုိက္ႀကီး ဆုိတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဗုိလ္ေကဆုိတဲ့ လူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆင္းရဲတယ္။ တုိက္ႀကီးကေတာ့ အဲဒီရြာမွာ အခ်မ္းသာဆုံးလုိ႔ကုိ ေျပာရမွာေပါ့။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ကေတာ့ အတြင္းသိ၊ အစဥ္းသိဆုိပါေတာ့။ ဗုိလ္ေကဆင္းရဲတာ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိတာ တုိက္ႀကီးသိသလုိ၊ တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာတာ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ဆုိတာလည္း ဗုိလ္ေကကအားလုံးသိတယ္။ တကယ္ေတာ့ တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာမႈဟာ ဗုိလ္ ေကရဲ႕ အႏြံတာခံစိတ္ဓာတ္၊ သနားညႇာတာမႈစိတ္ဓာတ္၊ အလုိက္သိမႈစိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္လုိ႔ ေျပာရမွာပဲ။ တုိက္ႀကီးဟာ အိမ္ေထာင္ က်ၿပီး ကေလး ေလးေယာက္နဲ႔ ဘဝကုိ႐ုန္းကန္ခဲ့တယ္။ ဗုိ္လ္ေကကေတာ့ အေမျဖစ္တဲ့မိခင္အုိႀကီးကုိ ျပဳစုလုပ္ေကြၽးရင္း လူပ်ဳိႀကီး ဘဝနဲ႔ ေနေနခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ႀကီးျပင္လာလုိက္တာ အသက္ငါးဆယ္နားေယာက္ေတာ့ ဗုိလ္ေကဟာ သူ႔အေမႀကီး အိပ္ယာထဲေသ လုေမ်ာပါးျဖစ္ေနၿပီး ဘယ္ေတာ့အသက္ထြက္မယ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေျခအေနအထိ ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေသသြားတဲ့ မိခင္အုိႀကီးကုိ သၿဂႋဳလ္ဖုိ႔ ဗုိလ္ေကမွာ ေငြအခက္အခဲျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ တုိက္ႀကီးဆီ ေငြသြားေခ်းတယ္။ တုိက္ႀကီးက လုံးဝမေခ်းငွါးလုိက္ဘူး။ သူက ဘယ္လိုေတြေျပာၿပီး မေခ်းငွါးတာလည္းဆုိေတာ့ ''မင္းဟာ ဘာအလုပ္အကုိင္မွ ရွိတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းေခ်းငွါးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ မင္း ဘာသာသူ ဘယ္မွာပဲ ေခ်းေခ်း ငါေတာ့မေခ်းႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္'' ဒီလုိနဲ႔ ဗုိလ္ေကလည္း ဘာမွေစာဒကတက္ မေနေတာ့ဘဲ လာရာလမ္းကုိ ျပန္လွည့္ခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေနလာလိုိက္တာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဗုိလ္ေကလည္း အျပင္းဖ်ားၿပီး အိပ္ယာထဲမွာ လဲေနခဲ့တယ္။ ေဆးဖုိးဝါးခမရွိေတာ့ ဘယ္မွလည္းသြားၿပီး မျပႏုိင္ရွာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က တုိက္ႀကီးဆီသြားၿပီး ေငြေခ်းေပးျပန္တယ္။ တုိက္ႀကီးဟာ စကားမ်ဳိးစုံကုိ နားမခံသာေအာင္ ေျပာၿပီးေတာ့ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မေခ်းလုိက္ျပန္ဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္မွာေတာ့ ဗုိလ္ေကလည္း ေသသြားျပန္ပါတယ္။
ဗုိလ္ေကေသသြားေတာ့ ပစၥည္းေတြရွင္းၾကရင္း နာက်င္စြာရင္ဖြင့္ထားတဲ့ စာရြက္မ်ားႏွင့္ ဗုိလ္ေကႏွင့္တုိက္ႀကီးတုိ႔ ကတိျပဳ လက္မွတ္ထုိးထားတဲ့စာရြက္ကုိ ပူးတဲြၿပီး ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တုိက္ႀကီးဒုကၡေရာက္စဥ္က အေၾ<ြကးေတြနဲ႔ ဝုိင္းေနစဥ္မွာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမေရာက္ရေအာင္ဆုိၿပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္ေကက သူ႔အေမရဲ႕နားကပ္တစ္ရံရယ္၊ မိဘ၊ ဘုိးဘြား လက္ထက္က အေမြေပးထားခဲ့တဲ့ ဆဲြႀကိဳးကုံးတစ္ခုရယ္ကုိ အဆင္ေျပတဲ့ေနမွသာ ျပန္ေပးပါမယ္ဆုိတဲ့ ကတိျပဳလက္မွတ္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာ ဒီပစၥည္းေတြ ထုခဲြေရာင္းခ်ၿပီး၊ အေၾ<ြကးေတြေက်ေအာင္ ဆပ္ႏုိင္သလုိ၊ အပုိအလွ်ံ မ်ားစြာပင္ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပုိလွ်ံတဲ့ ေငြနဲ႔ အရင္းအႏွီီးျပဳခဲ့ရင္း တုိက္ႀကီးခ်မ္းသာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တိုက္ႀကီး အေနနဲ႔ ဗုိလ္ေက့ကုိ ပုဆုိးေလးတစ္ကြင္း ဝယ္ေပးတာမွအပ အျခားဘာမွ ျပန္မဆပ္ခဲ့ဘူးဆုိတာ ဗုိလ္ေက့အေနနဲ႔ ရင္ဖြင့္ထားခဲ့ ပါတယ္။ ဒါကုိ ပရိသတ္အေနနဲ႔ ဘယ္လုိအဆုံးအျဖတ္ေပးမယ္ဆုိတာ.....။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....
Wednesday, May 12, 2010
ေႏြရာသီ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဂုဏ္ရည္ စာေပေဟာေျပာပဲြ
ေႏြရာသီ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဂုဏ္ရည္ စာေပေဟာေျပာပဲြကို ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္
ကံကုန္းရြာ၊ မဟာစမၸါရုံေက်ာင္းတြင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဟာေျပာပဲြကို ဆရာ ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္၊ သန္လ်င္ေမာင္ေမာင္ဦးႏွင့္ ေမာင္မင္းစိုး (ေရႊနံ႔သာ)တို႔က ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည္။ ပရိသတ္ ၁၀၀၀-ေက်ာ္ေလာက္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
ကံကုန္းရြာ၊ မဟာစမၸါရုံေက်ာင္းတြင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဟာေျပာပဲြကို ဆရာ ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္၊ သန္လ်င္ေမာင္ေမာင္ဦးႏွင့္ ေမာင္မင္းစိုး (ေရႊနံ႔သာ)တို႔က ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည္။ ပရိသတ္ ၁၀၀၀-ေက်ာ္ေလာက္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)