ေခတ္သစ္နတ္ဆုိး

တခုပ္တရနဲ႔ ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့ မေသခ်ာျခင္းေတြကုိ လႊတ္ခ်
ေအာ္ပေရးရွင္းခန္းထဲက ေမ့ေဆးမပ်ယ္ေသးတဲ့ ခဲြစိတ္လူနာဟာ
ကံၾကမၼာနဲ႔ အလဲအလွယ္ျပဳရင္း အသက္ငင္ေနခဲ့သလုိ ခုိင္မာတဲ့
စိတ္ဒဏ္ရာေတြက ဘယ္လုိပဲ ပြတ္တုိက္ေခ်ခၽြတ္ ေျပာင္လက္မသြားဘူး
ဆုိ႔ထားတဲ့အဆုိ႔ ပိတ္ထားတဲ့ အပိတ္ေတြ သပ္ထားတဲ့ သပ္ပင္းေတြ ေတြဟာ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး နတ္ဘုရားကလဲ ေျခသည္းလက္သည္းေတြ ၀ွက္ထားဆဲ မိစၦာေကာင္ကလဲ အရိပ္သုံးပါး နားမလည္ နင္းျပား...ဘ၀ဟာ
နင္းၿပီးမျပားေစနဲ႔ ငါးဖယ္လုိစိတ္ထား ေပါေခ်ာင္ေကာင္းစိတ္နဲ႔ စဥ္းစားဥာဏ္
မရွိတဲ့ လူတစ္စုကလဲ ကိုယ္စီးထားတဲ့ ျမင္းတစ္ေကာင္လုိ ျဖည္းျဖည္းေလး တြန္းေရြ႕ၾကည့္ ဤကုိ ကၽြဲမဖတ္ခ်င္ေန ခပ္ဆတ္ဆတ္ ထုိးဆိတ္ထားတဲ့ အနာကုိေတာ့ ဒဏ္ရာလုိ႔ သိပါ ကံဆုိတာ စမ္းစရာမဟုတ္ဘူး ဆန္းဆန္းျပားျပား တစ္တစ္ရစ္ရစ္ တီထြင္ရင္း ကုိယ့္ဒူးကုိယ္ခၽြန္ ေကာလာဟလနဲ႔ ေသြးထုိးစမ္းတဲ့ေခတ္မွာ ၾသကာသနဲ႔ ေျဖရွင္းရင္း
ေမာေနတဲ့ ဘ၀ကုိ အနားယူ ဒါဟာ ေထာင္ျမင္လုိ႔ ရာစြန္႔တဲ့ စိတ္ဓာတ္မဟုတ္ ဘူး ပတ္ျခာ၀ုိင္းေနတဲ့ ေဘးႀကီးသုံးပါးဟာ လူျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္ေနၿပီ။ ။

ေမာင္မင္းစုိး

ေခတ္ကေခတ္ကုိ ျပန္ကုိက္လုိက္ေတာ့ ခက္ခဲမႈေတြက ပလုံစီေနခဲ့တယ္

မုန္းၿပီးခ်စ္ေနရသူေတြရဲ႕ ဓားသြားက ရင္ညႊန္႔ကုိ စုိက္၀င္ေနခဲ့တယ္
ခ်စ္ၿပီးမုန္းေနရသူေတြရဲ႕ အၿပဳံးက ေနာက္ေၾကာကုိ အသာအယာထုိးစုိက္ေနခဲ့ျပန္တယ္
ခံစစ္မွာ ရပ္တန္႔ဖုိ႔ ထုိးစစ္ကုိ ျပန္းဆုပ္လုိက္ေပမယ့္ လွပတဲ့ေႏွာင္ဖဲြ႕မႈေတြက
တင္းတင္းရင္းရင္း ခ်ည္ေႏွာင္ေနခဲ့တယ္ ေပါက္ေဖာ္...ႀကီးရယ္ စာနာမႈဟာ ေလာကမွာ
အလုိအပ္ဆုံးေတးသြားပါကြယ္ မုန္းစကုိတုိေစ ခ်စ္စကုိရွည္ေစဆုိေပမယ့္
အျပန္လမ္းက မသက္သာဘူး ေခ်ာင္ပိတ္အရုိက္ခံရတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္လုိ႔ ျမည္သံေတြ မစဲေတာ့
ႏႈတ္ခ်ဳိသွ်ဳိတစ္ပါးကလည္း လူရာမ၀င္ေတာ့ဘူး ေခတ္ကုိေခတ္က ျပန္ကုိက္ေနတာလား
ခါးသီးတဲ့ေခတ္ကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ခါခ်ႏုိင္ဖုိ႔ ခံစစ္မွာ ရပ္လုိက္ပါ ဖုိေနတဲ့ရင္ဟာ မီးထမေတာက္ဘဲ
ကုိယ့္အနာကုိ ကုိယ္တုိင္ၾကက္ပူတုိက္ေနရတယ္ ေရာင္ကုိင္းေနတဲ့ ျပည္တည္နာက ဘယ္ေတာ့ က်က္မယ္မသိ
ပူမွာစုိးရင္ေတာ့ ကိုင္ထားတဲ့ ထီးကုိ ထုတ္ေဆာင္းရလိမ့္မယ္ တစ္ေထာင့္တစ္ည ပုံျပင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဇာတ္လမ္းဟာ
ႀကိဳင္တင္တြက္ဆထားတဲ့အတုိင္း လႈပ္လည္းမလႈပ္သာ ရုန္းကန္ေနတဲ့ စိတ္ေတြက ပုိၿပီးမာေက်ာေနခဲ့တယ္
ကေလာ္လုိက္တဲ့ ကလိမ္ကက်စ္ေတြက နားနဲ႔မဆန္႔ေတာ့ဘူး ကုိယ့္ထုိးကုိယ္ပုိး ကုိယ့္၀န္ကုိယ္ထမ္း
ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေလွ်ာက္ ကုိယ့္ေျခေထာက္ဟာ အသားမာေတြနဲ႔ က်င့္သားရေနၿပီ
ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ ဆာေလာင္မႈေတြအတြက္ ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္ဖြင့္လုိက္ေတာ့ ေသြးပ်က္ဖြယ္ ဘ၀ေတြက နာနာက်င္က်င္နဲ႔
အူသံေတြ မစဲေတာ့ဘူး။

ေမာင္မင္းစုိး
(၄-၁၃-၂၀၁၃)

ပုလိပ္ဘက္မွအစီရင္ခံစာ တိုးေႏွာင္မိုး

သူသည္စာေက်ၿပီးကေလာင္စြမ္းထက္ျမက္ကာ
တစ္ျပည္လံုးနီးပါးေလာက္
လွည့္ခဲ့ၿပီးလွ်င္
သကၤာမကင္းဖြယ္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပ၏။
လူအမ်ားျဖင္.ရင္းနီးကၽြမ္း၀င္လြယ္ေသာသူျဖစ္၏။
 ႀကံဳရာက်ဘမ္းေနစာအိပ္ေသာသူျဖစ္၏။
ေစာင့္ၾကည့္ေနပါသည္
လူ၀င္လူထြက္ေတြကမ်ားလြန္းသည္
ဧည့္စရင္းပံုမွန္စစ္ေသာ္လည္း
သူ့.မိသားစုကလြဲၿပီးသူစိမ္းကိုမေတြ့.။
 ညမအိပ္ေသာသူျဖစ္သည္ သူ.အခန္းကမီးအၿမဲလင္းေနသည္
သူတြင္စာရြက္စာတမ္းတခ်ိဳ.ရွိမည္
ထင္မွတ္ၿပီး၀င္ရွာေသာအခါဘာမွမေတြ့.။
 သူ.အိမ္တြင္သူစိမ္းရွိေနတာသိေသာ္လည္းရွာမေတြ.။
 ေကာင္းဆရာတစ္ဦး
 စာေရးဆရာတစ္ဦး
 အရက္သမားတစ္ဦးတို.ျဖင့္ရပ္ကြက္ထဲတြင္ေနထိုင္ၿပီး
 စကားေတြအၾကာႀကီးေျပာေသာသူ
 နားေထာင္ႀကည့္ေသာ္လည္းနားမလည္ ဖမ္ခ်ဳပ္၀ရမ္းထုပ္မည္ေလာ။
သူ.ကို၀င္ေရာက္ရွာေဖြတိုင္း
ေသြးေအးေအးျဖင့္ ၾကည့္ေနတတ္သည္။
သူ.တြင္မိတၱဴကူးထားေသာေဒါင္းပံုစာရြက္ေတြ့.ရွိခဲ့သည္
ထိုစာရြက္တြင္ဘာစာမွမပါ အခ်ဳပ္ထဲတြင္မထားပဲ
ေထာင္ထဲတန္းပို.ထားလိုက္ပါသည္။ ။
 တိုးေႏွာင္မိုး