Friday, September 20, 2013

လူငယ္နဲ႔ ကြန္စတီက်ဴးရွင္း


    ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကိစၥကုိ ဟုိတေလာေလးက တုိက္ဆုိင္လာတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးစဥ္းစားမိသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေရးပါတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ေဖာက္သည္ခ်လုိက္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကုိယ္ပုိင္အယူအဆလည္းျဖစ္ေတာ့ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မ်ားလည္း ရွိေကာင္း၊ ရွိပါလိမ့္မယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ လုိအပ္မႈ၊ အေရးပါမႈျဖစ္တာေၾကာင့္ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။
    ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကေတာ့ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒလုိ႔ သာမန္အဓိပၸာယ္ေကာက္ မယ္ဆုိ ရင္လည္း ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါကေတာ့ ဘယ္လုိအဖဲြ႕အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ လုိအပ္တဲ့စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသေတြလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ေခတ္မမီေတာ့ရင္ေတာ့ ျပင္ႏုိင္ဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာတဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခတ္မီေနမယ္၊ ဆန္းသစ္ေနမယ္၊ အက်ဳံးဝင္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါကုိ အတည္ျပဳ ႏုိင္ေရး၊ အေလးထားေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ကြန္စတီက်ဳးရွင္းဆုိတာႀကီးရွိေနေပမယ့္ လက္ေတြ႕အသုံးမခ်၊ အေကာင္းအထည္မေဖာ္ရင္ေတာ့ ဘာမွမထူးဘဲ ေသေနတဲ ့စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ ႀကီးျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
    ဆက္စပ္အေတြးကေတာ့ ဒီကြန္စတီးက်ဴးရွင္းေတြ မခုိင္မာလုိ႔ အဖဲြ႕အစည္းေတြ ပ်က္စီးေနတာ၊ ကဲြေနရတာ ဆုိတဲ့အေတြးပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီကြန္စတီက်ဴးရွင္းဆုိတာ ေရးဆဲြေနစဥ္မွာပဲ အဖဲြ႕အစည္းေတြဟာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အေလးမထားဘဲ ေဆာင္ရြက္ေနတာေၾကာင့္ အဲဒီကထဲက စတင္ၿပီးႏွစ္ဦးရွိရင္ ႏွစ္ဂုိဏ္းကဲြသြားရတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း ေတြးျဖစ္၊ ေဆြးေႏြးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အမ်ားပူးေပါင္းပါဝင္လာေအာင္လုပ္ဖုိ႔ အေရး ႀကီးတယ္ဆုိေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ဆုိသူရဲ႕ အခန္းက႑ကလည္း ဒီမွာေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ သူတုိ႔ၿပီးရင္ျဖစ္သြားတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕အဆုံးအျဖတ္မွာ သေဘာတူ၊ မတူဆုိတာ အေရးမႀကီးတဲ့သေဘာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ငါ့မင္း ငါစနစ္ဆုိတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ႀကီးကေတာ့ သေႏၶတည္ေနေသးပါတယ္။ ဒီလုိ ေခါက္႐ုိးက်ဳိးအစဲြႀကီး ရွိေနေပမယ့္ ဒီမုိကေရစီနည္းက်က် အမ်ားသေဘာတူျဖစ္ေပမယ့္ ငါမပါ ဘယ္ဟာမၿပီးဆုိတဲ့ လူႀကီးရဲ႕အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ ဆုိတာႀကီးကုိ ေရွးဦးစြာ ခြာထုတ္ႏုိင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါလိမ့္မယ္။
    ခုနကေျပာသလုိပါပဲ ရာစုႏွစ္နဲ႔မဆုိင္တဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကုိလည္း သိထားရပါလိမ့္မယ္။ အရမ္းေဟာင္းႏြမ္း ေနၿပီဆုိေပမယ့္ လက္ရွိအေနအထားအထိ ေကာင္းမြန္ေနမယ္၊ လတ္ဆတ္ေနမယ္၊ အမ်ားရဲ႕ယုံၾကည္မႈ၊ အေလးထား မႈရွိေနဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိကြန္စတီက်ဴိးရွင္းမ်ဳိးကုိမဆုိ ျပစ္ပယ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ဆက္လက္ကုိင္စဲြၿပီး အေကာင္ အထည္ေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ က်င့္သုံးလုိက္နာဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါကေတာ့ ငါအယူအဆနဲ႔မကုိက္ညီဘူးဆုိတဲ့ အတၱဆန္မႈ ကုိသာ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ဆုံးျဖတ္လုိက္လုိ႔ မရတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ ေခတ္အရ ဗဟုဆန္တဲ့အေတြးနဲ႔၊ ဗဟုဆန္တဲ့အျပဳ အမူေတြ ရွင္သန္ထြန္းကားလာဖုိ႔ေတာ့ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။
    ဥပမာ-သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုက ကြန္စတီက်ဴးရွင္းတစ္ခုကုိ ခ်ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ဘာသာေရး ေလာက္သာ အားသန္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ယိုးမယ္ဖဲြ႕မယ္ဆုိရင္ေတာ့ မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ ခုိင္မာတဲ့ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းဆုိတာ သိေစခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေနတဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကုိ ခ်ျပျခင္းသက္သက္ပါ။  ဒါကေတာ့ အျခားေတာ့လည္းမဟုတ္ဘူး။ (ကြန္စတီက်ဴးရွင္းမ်ားထဲက တစ္ခုကုိသာ စာမ်က္ႏွာအခက္အခဲေၾကာင့္ မီးေမာင္းျပထုိးျပယုံသက္သက္ပါပဲ) (ဝိနည္းဓုိရ္) တရားသူႀကီးတစ္ဦးရဲ႕ ျပည့္စုံရမယ့္ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းလုိ႔ ဆုိရပါ လိမ့္မယ္။ ဒါေလးကို အနည္းငယ္ ေဆြးေႏြးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
    ပထမတစ္ခ်က္ကေတာ့ အျပစ္ကုိသိရမယ္။ ျပစ္မႈတစ္ခုကုိ ဆုံးျဖတ္ရမယ့္ တရားသူႀကီးအေနနဲ႔ အမႈသြား အမႈလာကုိ မသိရင္ေတာ့ အဂတိဆုိတဲ့ ေႏွာင္ႀကဳိးႀကီးက မင္းမူေနၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခုိင္ခုိင္မာမာ မခ်ရဲရင္ မမွ်တတဲ့ စီရင္မႈ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပစ္ဆုိတာကုိ ခဲြျခားသိႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။            ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အျပစ္မရွိရင္ မရွိသလုိ သိမႈပါပဲ။ ဒါကလည္း တခ်ဳိ႕က ကုိယ္နဲ႔မတည့္လုိ႔၊ အယူအဆမတူ လုိ႔ဆုိၿပီး အဲဒီအယူအဆမတူသူရဲ႕ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အျပစ္ေလးကုိ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး တုိင္ တာေတာတာေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကုိလည္း ခုနကေျပာတဲ့ အဂတိတရားနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ မမွ်တဲ့ တရားစီရင္မႈ ျဖစ္သြားျပန္ပါလိမ့္မယ္။ ဆုိေတာ့ ဒီအေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ဟာ၊ အထူးသျဖင့္ ရွိၿပီး ကြန္စတီက်ဴးရွင္း ေတြကုိ ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ နားလည္ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာခ်ာ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ သိေနရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
    ေနာက္တစ္ခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့ ျပစ္မႈေသးတာကုိ သိရမယ္။ ဆုိလုိတာက ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ျပစ္မႈေသးေသး ေလးကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕ကားေနရင္ သိရမယ္။ ဒါဟာ အေသးအမႊားကိစၥေလးပဲ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေဆြးေႏြးၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်ေက်လည္လည္ျဖစ္သြားကာ ၿပီးသြားရမယ့္ကိစၥမ်ဳိးပဲဆုိတာကုိလည္း သိရမယ္။ သိတဲ့အတုိင္းလည္း လုပ္ေပးႏုိင္ရမယ္။ ဒါကလည္း အေရးပါတဲ့ တရားသူႀကီးဆုိသူ (လူႀကီးတုိင္း)ရဲ႕ လုိက္နာရမယ့္၊ ျပည့္စုံရမယ့္၊ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းပါပဲ။
    ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ျပစ္မႈႀကီးရင္လည္း ႀကီးတဲ့အေလ်ာက္ သိရမယ္။ သိသလုိပဲ မွ်မွ်တတ တရားစီရင္ ႏုိင္ရမယ္။ ဘာထုိးလုိ႔ ညာထုိးလုိ႔၊ ကုိယ့္လူမို႔ သူ႔လူမုိ႔၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ပတ္သက္ေနလုိ႔ဆုိၿပီး သာမန္ သေဘာထားလုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာဟာ မမွ်တတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ေခတ္စားေနတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုလုိ႔ ဆုိရပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ ႀကဳံတုန္းေျပာရပါ့ဦးမယ္။ ဒါက တရားသူႀကီးနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ပတ္သက္တဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းေတြပဲ၊ ငါတုိ႔နဲ႔မဆုိင္ဘူးဆုိၿပီးေတာ့ လုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူတုိင္း၊ အဖဲြ႕အစည္းတုိင္း၊ အသင္းတုိင္းလုိလုိ သက္ဆုိင္တဲ့၊ အေရးပါတဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းေတြ ဆုိတာကုိေတာ့ ေမ့မပစ္လုိက္ပါနဲ႔။
    ေနာက္တစ္ခုက သီလရွိရမယ္။ ကုိယ့္က်င့္သီလဆုိတာဟာ လူ႔ရဲ႕ အဓိကတန္ဖုိးပါပဲ။ ဒါဟာလည္း အေရး ႀကီးတဲ့ အခ်က္အလက္တစ္ခုပါ။ သူတစ္ပါးေတြ အယုံအၾကည္ရွိမွသာလွ်င္ တရားလုိ၊ တရားခံေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါဟာလည္း တရားသူႀကီးျဖစ္သူအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္အလက္ျဖစ္ တာေၾကာင့္ ဒီကြန္စတီက်ဴးရွင္းကုိ ဆဲြထားတာျဖစ္ပါတယ္။ တရားသူႀကီးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စီးပြားဥစၥာ ၾ<ြကယ္ဝခ်မ္းသာျဖစ္ေစ၊ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ပါေစ၊ ကုိယ္က်င့္တရားမရွိဘူးဆုိရင္ေတာ့ လူေတာတုိးဖုိ႔ ခက္ခဲေနပါလိမ့္ မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကုိယ္က်င့္တရားကုိလည္း (ဝိနည္းဓုိရ္) တရားသူႀကီးဆုိသူမ်ားအတြက္ ျပည့္စုံရမယ့္ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒသအျဖစ္ ထည့္သြင္းေရးဆဲြထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
    ေနာက္တစ္ခုက ရွိၿပီးသားစည္းမ်ဥ္းဥပေဒသေတြကုိ ကုိယ္တုိင္လိုက္နာက်င့္သုံးျခင္းပါပဲ။ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ပုဒ္မ မ်ားကုိ ေလ့လာရမယ္။ ေလ့လာတဲ့အတုိင္းလည္း သိရွိနားလည္ရမယ္။ နားလည္တဲ့အတုိင္းလည္း ကိုယ္တုိင္လုိက္နာ က်င့္သုံးရမယ္။ ဒါကေတာ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြမွာလည္း ကြန္စတီက်ဴးရွင္းေတြကုိ ေရးဆဲြၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေရးဆဲြသူကုိယ္ တုိင္ (လူႀကီးကုိယ္တုိင္) လုိက္နာက်င့္သုံးဖုိ႔၊ စံျပအျဖစ္ေနထုိင္ဖုိ႔ကုိ တုိက္တြန္းခ်င္တဲ့အတြက္ ဒီကြန္စတီက်ဴးရွင္ကုိ လည္း အေရးပါတဲ့အခ်က္အေနနဲ႔ လုိက္နာဖုိ႔၊ က်င့္ႀကံဖုိ႔၊ စံအျဖစ္ေနထုိင္ဖုိ႔အတြက္ ေရးဆဲြျပဌာန္းျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
    ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္ကေတာ့ ဝိနည္းဓုိရ္အတြက္ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္တရား ရသူျဖစ္ရမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သီးသန္႔သံဃာ့နယ္ပယ္နဲ႔ဆုိင္တဲ့ အခ်က္ပါ။ သာမန္အေနနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ေပမယ့္ တရားသူႀကီး၊ သုိ႔မဟုတ္ အသင္းအဖဲြ႕ရဲ႕ လူႀကီးဆုိသူအေနနဲ႔ ထုိက္သင့္သေလာက္ေတာ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနဖုိ႔ပါပဲ။ ေလာကဓမၼႏွစ္ဌာနမွာ ကြၽမ္းက်င္လိမ္မာၿပီးေတာ့ ထုိက္သင့္တဲ့အသိပညာ၊ ဗဟုသုတေတြနဲ႔ ျပည့္စုံရမယ္လုိ႔ ဆုိရ မွာျဖစ္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္၊ ဒါမွသာ သူတစ္ပါးေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ၊ အားထားမႈ၊ ကုိးစားမႈဟာ ပုိမုိခုိင္ၿမဲပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်က္ဟာလည္း အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည့္စုံသင့္တဲ့အခ်က္အေနနဲ႔ ေရးဆဲြထားခဲ့ျခင္း  ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းမ်ဳိးဆုိရင္ေတာ့ ေဟာင္းေပမယ့္ လက္ခံရမွာပါပဲ။
    ဆုိေတာ့ ဒါေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ လူတုိင္းလက္ခံႏုိင္တဲ့၊ စစ္မွန္တဲ့၊ ခုိင္မာတဲ့၊ အားေကာင္းတဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းေတြလုိ႔ ဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လုိက္နာဖုိ႔သာ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသင္း အဖဲြ႕အစည္းေတြအေနနဲ႔လည္း အမ်ားလက္ခံႏုိင္တဲ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းေတြကုိ ေရးဆဲြတဲ့အခါမွာ အားလုံးပါဝင္ဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ၊ အားလုံးရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ထပ္တူက်ၿပီး အမ်ားသေဘာတူအေနနဲ႔ ေရးဆဲြျပဌာန္းဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အနည္းငယ္ေလး မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
    အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြကို အေလးထားၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြဟာ အစစအရာရာ ျပည့္စုံမႈ အတြက္ ရွာေဖြရင္း ရဲရဲတင္းတင္း ေလွ်ာက္လွမ္းေနခဲ့ၾကတယ္။ ကုိယ္ပုိင္အဖဲြ႕အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားနဲ႔သေဘာ တူ ပူေပါင္းထားတဲ့ အဖဲြ႕စည္းေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ့္ကုိ ေလးေလးနက္နက္၊ စိတ္အားရွိသေလာက္၊ စြမ္းအား ရွိသေလာက္ ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလုိ အမ်ားနဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တဲ့အခါမွာ ကြန္စတီက်ဴးရွင္ေတြကုိလည္း ခုိင္ခုိင္မာမာ ေရးဆဲြထားၿပီး ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြအတုိင္း ေလွ်ာက္လွမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ ေလးေလးနက္နက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူသားအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိမိတုိ႔ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ကုမၸဏီေတြ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္စြာ ေမာင္းႏွင္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ အဖဲြ႕အစည္းတုိင္းမွာ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းေတြ ဟာလည္း အေရးတႀကီး လုိအပ္တယ္ဆုိတာ ေျပာဆုိရင္း အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။
    ( ဒီေဆာင္းပါး ေရးသားဖုိ႔ မိမိတင္ထားေသာ ပုိ႔စ္တစ္ခုေအာက္တြင္ တြန္းအားပုံစံမ်ဳိး ကြန္မန္႔ေပးခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ဘသစ္အား အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္)
ေမာင္မင္းစုိး

Wednesday, September 18, 2013

လူငယ္နဲ႔ ေနရာ ျပႆနာ

   
    တစ္ရက္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ သူတုိ႔အေၾကာင္းေတြကုိ ဖြင့္ခ်လုိက္တယ္။ ဒီေတာ့လည္း အသာေလးပဲ ေဘးကေန နားေထာင္သူအျဖစ္ ေနခဲ့လုိက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ဟာ ေအာင္ျမင္စျပဳလာၿပီျဖစ္တဲ့ လူမႈေရးအသင္းအဖဲြ႕ေလးတစ္ခုမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ လုပ္ေနတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။  အခုေတာ့ သူ အဲဒီကေန ထြက္ခဲ့လုိက္ၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ မိမိအေနနဲ႔ကေတာ့ အသင္းအတြက္ ႏွေျမာတတျဖစ္ရင္း ပ်က္စီးသြားမွာကုိ စုိးရိမ္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္သြားဖုိ႔ကုိသာ အခါခါတုိက္ တြန္းမိပါေတာ့တယ္။ အခုဆုိ သူတုိ႔ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္သာရွိေပမယ့္ အသင္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ လူတုိင္းရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားအထိေရာက္လာခဲ့ၿပီး တန္ဖုိးရွိတဲ့ ဆရာမ်ားစြာကုိလည္း ေမြးထုတ္ ေပးႏုိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
    ဒီေနရာမွာ သူျပန္သြားဖုိ႔ မသြားဖုိ႔ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဆုိေတာ့ လုံးဝျပန္သြားသင့္တယ္ဆုိတဲ့ မွတ္ ခ်က္မ်ဳိးကို  သူ႔ကုိ မေပးခဲ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေနရာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဒီေနရာဆုိတာေလးက ေခါင္း ထဲကုိ အတင္းလာေဆာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနရာဆုိတာေလးကို စဥ္းစားမိရက္သားျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ မွန္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔ ေရႊျမန္မာေတြဟာ ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပူးေပါင္းမႈနည္းပါးၿပီး ႏွစ္ဖဲြ႕ျဖစ္သြားတဲ့အထိ ေနရာေၾကာင့္လား၊ တာဝန္ေၾကာင့္လားမသိ ကဲြသြားတာမ်ားပါတယ္။ စုစည္းမႈ၊ စည္းလုံးမႈေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အား နည္းလြန္းပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီေနရာေၾကာင့္ တကယ္လုပ္ေနတဲ့၊ အရည္အခ်င္းလည္းရွိတဲ့ သူေတြထြက္လာတယ္ ဆုိေတာ့ မ်ားစြာပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။
    မွန္ပါတယ္။ ဒီေနရာအတြက္ေၾကာင့္ပဲ ေသြးေၾကာင္းစီးခဲ့ရတာေတြ၊ အုိးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြ၊ မလုိလား အပ္တဲ့ေနရာေတြဆီကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ စဲြခ်က္ေတြနဲ႔ ေရာက္ခဲ့ရတာလည္း အမ်ားႀကီးပဲမဟုတ္လား။ အခု ဘယ္လုိ ေနရာအတြက္ေၾကာင့္ ထြက္လာခဲ့ရတာလဲဆုိေတာ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္ဆုိတဲ့ ေနရာအတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမႈ၊ အယုံလြယ္မႈ၊ စာနာေထာက္ထားမႈ၊ အေျမာ္အျမင္နည္းပါးမႈ၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မခုိင္မာမႈ၊ ေသြးထုိးလႈံ႕ေဆာ္မႈကုိ နားေယာင္မႈ၊ ေဘးစကားနဲ႔ ကုန္းတုိက္မႈကို ဆင္ျခင္Óာဏ္ကင္းမဲ့မႈနဲ႔ အယုံလြယ္မႈ ေတြေၾကာင့္ဆုိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေၾကာင့္ဆုိတာ သိလုိက္ရပါတယ္။
    ေသခ်ာတာကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္သူရဲ႕ အရည္အေသြး ညံ့ဖ်င္းရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ အဲဒီအဖဲြ႕အစည္းဟာ ဆုတ္ယုတ္မႈေတြနဲ႔ပဲ လုံးပါးပါးရင္း ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ အနယ္ထုိင္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္မွာေတာ့ ေနရာခ် ထားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။ တကယ္လုပ္ေနသူေတြကို ေဘးထုိးၿပီး ေနာက္မွ ေရာက္လာသူေတြကုိ တကယ္လုပ္ေန သူေတြရဲ႕ အထက္ကေန ထားျခင္းဆုိတဲ့ မတိက်၊ မခုိ္င္လုံတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေနရာေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ တကယ္လုပ္ေနသူေတြက ဒါကို မေက်နပ္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာျပ၊ မရဘဲ ေနာက္ဆုံးငါလူႀကီးဆုိသူရဲ႕ မာနေၾကာင့္ ဒီလုိတကယ္ လုပ္တဲ့လူေတြ၊ ေတာ္တဲ့လူေတြဟာ အလွ်ဳိလွ်ဳိထြက္ခြာလာျခင္းလုိ႔ ဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။
    ေအာက္လက္ငယ္သားဆုိတာ သူသူငါငါ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ေနရာကိုေတာ့ မက္ေမာ ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေနရာအတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကံဆလာတယ္။ ႀကံဆမႈေတြဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ စိတ္ဆႏၵနဲ႔ဆုိရင္ ျပႆနာမျဖစ္ေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကုန္းတုိက္တာေတြ၊ ေသြးထုိးမႈစတာေတြနဲ႔ လူႀကီးနားကုိ မဝင္ ဝင္ေအာင္ ဘာမွဟုတ္တဲ့ ျပစ္ခ်က္ေလးေတြကုိ ေထာက္ျပၿပီး ႐ုိက္သြင္းရင္း လူႀကီးစိတ္က်လာေအာင္ ျမဴဆြယ္မႈေတြနဲ႔ ေနရာယူလာၾကတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ခုနကေျပာသလုိ သိပ္ၿပီး ဆင္ျခင္Óာဏ္မရွိတဲ့ လူႀကီးဆုိသူရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ဒီေနရာအတြက္ အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑ကေန ပါဝင္သြားတာေၾကာင့္ လူေတာ္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုပ္ရင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဖဲြ႕အစည္းထဲကေန ထြက္ခြာရတဲ့အထိ ျဖစ္သြားရတာပါပဲ။ ဒါဟာ ဒီျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးကုိ သုံးသပ္ ၾကည့္လုိက္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းပါပဲ။
    ဘုရားေခတ္ကလည္း ဒီေနရာအတြက္ မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေဒဝဒတ္ႀကီးဆုိတာ ရွိတယ္။ တကယ္ ေတာ့ သူဟာလည္း ဒီလုိ မတရားသျဖင့္၊ အထူးသျဖင့္ကိုယ္နဲ႔ မထိုက္တန္တဲ့ေနရာကုိ ရယူခ်င္ေတာ့ မရ ရေအာင္ ႀကံမယ္ဆုိတဲ့ ညံ့ဖ်င္းတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ဘုရားရွင္ကုိ တုိက္ခုိက္တဲ့အထိ လုပ္ရဲသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ ဘုရားနဲ႔ ညီအစ္ကုိဝမ္းကဲြလည္း ေတာ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေယာက္ဖလည္း ေတာ္တယ္။ ဒီ ေတာ့ ဒီေဆြမ်ဳိးဆုိတဲ့ ဂုဏ္ေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ သူက ေနရာယူခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရွင္က သူနဲ႔မထိုက္ တန္ေတာ့ မေပးဘူး။ ဒါကုိ သူက မေက်နပ္ဘူး။ ဒီေတာ့ မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္မိသြားေတာ့တာပါပဲ။
    ဘုရားရွင္ကေတာ့ သူ႔ကုိ ရန္လုပ္မွာ မစုိးရိမ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သာသနာေတာ္အတြက္ေတာ့ ထုိက္တန္သူကုိ သာ ေရြးျခယ္ၿပီး ေနရာေပးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကုိ လက်္ာေတာ္ရံမွာ ထားၿပီး၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိေတာ့ လက္ဝဲေတာ္ရံမွာထားကာ၊ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ဒုတိယသမၼတ ႏွစ္ဦးအျဖစ္ သင့္ေတာ္သလုိ ေရြးထားလုိက္တယ္။ ေရြးထားသလုိ စီမံခန္႔ခဲြမႈေတြ ေပးခဲ့တယ္။ 
    ဒါေၾကာင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာနဲ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တုိ႔ဟာ မိမိနဲ႔ထုိက္တန္တဲ့ ေနရာမွာ တာဝန္ေပးအပ္ ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ တာဝန္ကုိ ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္တယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈ ေတြဟာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ပုိမုိၿပီးေတာ့ ေတာက္ပလာခဲ့တယ္။ ဒါကုိ အရွင္ ေဒဝဒတ္အေနနဲ႔ လုံးဝ မေက်နပ္ဘူး။ တကယ္ဆုိရင္ သူလည္း အရည္အခ်င္းရွိတယ္လုိ႔ သူ႔ကုိယ္သူထင္ထားတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္နဲ႔ကလည္း ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကုိသာ ေျမႇာက္စားၿပီး ေနရာေပးရမွာ ဘာမွေဆြမ်ဳိးမေတာ္စပ္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာနဲ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကုိ ေနရာေပးတာကုိ လုံးဝမေက်နပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သံဃာသင္းခဲြၿပီး ဘုရားတစ္ဆူျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ စည္းလုံးမႈကုိ ပ်က္စီးေအာင္ ႀကံစည္ေတာ့တယ္။
    ဒီေတာ့ သူနဲ႔ အက်င့္စ႐ုိက္သူတဲ့လူေတြကုိ လုိက္ခဲ့ဖုိ႔ေခၚတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းငါးရာဟာ အရွင္ေဒဝဒတ္ေနာက္ကုိ လုိက္သြားခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္နဲ႔ စင္ၿပိဳင္ဂုိဏ္းအျဖစ္ ေထာင္ၿပီး ဘုရားအျဖစ္ အသက္သြင္းတာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ထက္ ပုိမုိၿပီးေတာ့ ခ်ဳိးၿခံေခြၽတာမႈေတြ၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈေတြကုိ နာမည္ႀကီးေအာင္၊ လူအထင္ႀကီးေအာင္ မဟုတ္မဟတ္ေတြထုတ္ျပၿပီး လုပ္ဇာတ္ခင္းလုိက္ေတာ့တယ္။ ဆုိပါေတာ့ ဒီလုိ မေကာင္းႀကံမႈေတြနဲ႔ သူဟာလည္း စင္ၿပိဳင္ဂုိဏ္းတစ္ခုကုိ ေထာင္ၿပီး စည္းလုံးေနတဲ့ အသင္းတစ္ခုအျဖစ္ကေန သံဃာသင္းခဲြလုိက္တယ္။ ဒီကံေၾကာင့္ပဲ သူဟာ မဟာဝစီငရဲကုိ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရပါတယ္။
    တစ္ခုရွိတာက သူဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာင္တရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ေနာင္တဟာ ဘာမွ လုပ္လုိ႔မရေတာ့တဲ့ ေနာင္မွသာ တ ရေတာ့မယ့္ ေနာင္တျဖစ္ခဲ့သြားခဲ့တယ္။ ဒီလုိ အသိေလး၊ ေနာင္တေလး ရေတာ့ သူက ဘုရားကုိ ျပန္လည္ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ထားတဲ့ အကုသုိလ္ကံက အရမ္းႀကီးကုိ ႀကီးက်ယ္ေနေတာ့ ဘုရားဖူးခြင့္၊ ေတြ႕ခြင့္မရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူႀကဳိးစားၿပီး လာျဖစ္ေအာင္ လာခဲ့တယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မေရာက္ခင္ေလးမွာဘဲ အဝီစိငရဲမွာ က်ေရာက္ေစမယ့္ ေျမၿမိဳမႈႀကီးနဲ႔ ပက္ပင္း တုိးသြား ရွာရတယ္။        
    သုိ႔ေသာ္လည္း သူ႔ကုိ ႀကံဖန္ၿပီးေတာ့ ခ်ီးမြမ္းခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ သူဟာ ေနာင္တ၊ အသိရတာေၾကာင့္ ျပန္လည္ေတာင္းပန္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာကုိပါ။ ဒါဟာလည္း ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဆႏၵပါပဲ။ အခါေႏွာင္း ေပမယ့္ ဒါေလးကိုေတာ့ ခ်ီးမြမ္းစကား ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ဒီေနရာေလးေတြအတြက္ အသင္း ပ်က္စီးသြားရင္ျဖင့္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္ေတြေလးေနမိတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ ေတာင္းပန္သင့္သူက ေတာင္းပန္၊ နားလည္သူက နားလည္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေျပေစမယ့္ ခြင့္လႊတ္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပၚကုိ သြားေစခ်င္တာကေတာ့ မိမိရဲ႕ ရင္ထဲက လာတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဆႏၵပါပဲ။
    တကယ္ေတာ့ ဒီအဖဲြ႕တင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားေသာ အသင္းအဖဲြ႕ေတြမွာလည္း ဒါမ်ဳိးေလးေတြ ေတြ႕ခဲ့ ရတယ္။ ေတြ႕ေနရတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မေႏွာင္းခင္ေလးမွာ ဒီအသိေလးေတြ ရၿပီး လက္တဲြညီညီ ပူးေပါင္းေဆာင္ ရြက္ေစခ်င္ပါတယ္။ လူငယ္ပီပီ မာန္ေလးေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္၊ ဒါဟာလည္း အသိÓာဏ္မရင့္က်က္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္ တဲ့ သဘာဝပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အသိÓာဏ္ေလးေတြ ဆပြားေတြးရင့္ ရင့္က်က္သူေတြျဖစ္ေအာင္၊ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေအာင္၊ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အေျဖရွာဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း ေနရာဆုိတာ လုပ္ေနသူ အတြက္ အလုိလုိေနရင္း မေပးအပ္ဘဲ လူေတြက သတ္မွတ္လာမွသာ ေနရာဆုိတာ ေကာင္းမြန္တဲ့နာမည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ရွင္ဘုရင္၊ သမၼတ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္စတဲ့ ေနရာမ်ဳိးႀကီးယူထားေပမယ့္ တကယ္လူသားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ဘာမွ မလုပ္ရင္ေတာ့ နာမည္ႀကီးဟာ ဘာမွအသုံးမက်ဘဲ ေသေနၿပီး လူရာမဝင္ဘူးဆုိတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ အလုပ္ လုပ္တာဟာ ေနရာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးဆုိေပမယ့္ မာနေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဒီေနရာေလးေတြကုိ အသာေလး ေဘးဖယ္ၿပီးေတာ့ ငါလုပ္ရမယ့္တာန္ပဲဆုိတာ စဥ္းစားရင္း ေနရာျပႆနာေလးကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းရင္း ေအာင္ျမင္တဲ့ အသင္းအဖဲြ႕ျဖစ္ေအာင္ ပူေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါေၾကာင္း တုိက္တြန္းခ်င္ပါေတာ့တယ္။
    ''ျမင့္ျမတ္သူရဲ႕ လုပ္ငန္းဆုိတာ ေနရာကုိ ကုိယ္စား မျပဳပါဘူး''
ေမာင္မင္းစုိး

Tuesday, September 17, 2013

ေခါင္းကုိက္ေနတယ္၊ ေခါင္းေတြ ကုိက္ေနတယ္

ေခါင္းေတြ ကုိက္ေနတယ္ ငါ့ေခါင္းေတြ ကုိက္ေနတယ္
ငါ့ရဲ႕ေခါင္းေတြ တကယ့္ကုိက္ေနခဲ့တယ္ ေခါင္းကုိက္တယ္
၀မ္းခ်ဳပ္လား ေခါင္းက ကုိက္လုိ႔ ေကာင္းေနတုန္း
မ်က္စိမႈန္ေနလား ေခါင္းဟာ ကုိက္ၿမဲကုိက္ေနတုန္း
ေသြးတုိးေနလား ေခါင္းဟာ ကုိက္ၿပီးရင္း ကုိက္ေနခဲ့တယ္
အေအးပတ္လား ေခါင္းကုိက္တယ္ အာရုံေၾကာ အားနည္းလား
ေခါင္းဟာ အလြန္ပဲ ကုိက္ေနခဲ့တယ္ ေခါင္းကိုက္တတ္ေအာင္
ဘယ္သူ သင္ေပးခဲ့သလဲ ဘာေတြက ေခါင္းကို ကုိက္ေစခဲ့သလဲ
ေခတ္ေၾကာင့္လား၊ စနစ္ေၾကာင့္လား၊ အသစ္ေၾကာင့္လား၊ အျမစ္ေၾကာင့္လား
အခ်စ္ေၾကာင့္လား၊ အျပစ္ေၾကာင့္လား၊ ေခါင္းဟာ ကုိက္ဆဲ ေခါင္းဟာ ကုိက္ကုိက္ေနခဲ့တယ္
အာရုံ၊ ကာမဂုဏ္၊ လာဆုံေနလား၊ ေခါင္းဟာ ကုိက္လုိ႔ကုိ ေကာင္းေနတုန္း
ၿမိဳ႕ျပမွာ ရႈိးပဲြေတြ၊ ၿမိဳ႕ျပမွ လူေနမႈစနစ္ေတြ၊ ၿမိဳ႕ျပမွာ လမ္းေတြ က်ပ္ပိတ္မႈေတြ
ၿမိဳ႕ျပမွာ ကားေတြ ရထားေတြ လူေတြအျပည့္ ဘဏ္စနစ္ေတြ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြ
အစိုး ရတာေတြ၊ အစိုး မရတာေတြ၊ ဆုေတာင္းပဲြေတြ၊ ႏွစ္ပတ္လည္ေတြ၊ အာရုံေတြက ေထြျပား
အေညွာ္နံ႔ေတြ၊ အေပ်ာ္ရနံ႔ေတြ၊ ေခါင္းဟာ ကုိက္ၿပီးရင္း ကုိက္လုိ႔ေကာင္းေနခဲ့တယ္
ၾကာၾကာ၀ါးတဲ့ ပါးစပ္ဟာ ခါးေနရတာ၊ ၾကာၾကာၾကည့္တဲ့ အာရုံဟာ မႈန္၀ါးေနတာ
ၾကာၾကာၾကားတဲ့အသံဟာ မပီသတာ၊ ၾကာၾကာရႈရႈိက္ေနတဲ့အနံ႔ဟာ ထုံအီလာတာ
ၾကာၾကာထိေနတဲ့ အေတြ႕ဟာ ၾကမ္းရွလာတာ၊ ေခါင္းကေတာ့ ကိုက္ၿမဲကုိက္ေနဆဲ
ေခါင္းကုိက္သူေတြ ေခါင္းကုိ ခါယမ္းလုိက္ပါ၊ ေခါင္းဟာ မူးေနာက္လာေလေလ
ေခါင္းကုိက္ျခင္းေတြ အရသာ ေတြ႕ေလေလ၊
ဘာမွ စဥ္းစားမေနျခင္းဟာလည္း ေခါင္းကိုက္တာပဲ
ကမၻာမွာ ေခါင္းကုိက္ေနတဲ့လူေတြဟာ ကုိယ့္ေခါင္းကုိ ျပန္လည္ ကုိက္၀ါးၾကည့္ရင္း
ေခါင္းေတြရဲ႕ ကုိက္ျခင္းကုိ အရသာရွိရွိ ခံစားၾကည့္ပါ။
ေခါင္းေတြကေတာ့ ကုိက္လုိ႔ ေကာင္းေနတုန္း။

ေမာင္မင္းစုိး
(၁၇-၉-၂၀၁၃)