နာယကဂုဏ္ ေျခာက္ပါးဆုိသည္ကေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသိၿပီးလည္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ဤသည္လည္း အေရးႀကီး သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ပုံသာဓကအနည္းငယ္ထုတ္ႏုတ္ၿပီး တင္ျပလုိပါသည္။ ''ထၾကြႏုိးၾကား၊ သနားသည္းခံ၊ ေဝဖန္ေထာက္႐ႈ၊ ဤေျခာက္ခု၊ ႀကီးသူက်င့္ရာ တရားတည္း'' ဆုိသည့္ လကၤာေလးသည္လည္း လူတုိင္း၏ ႏႈတ္ဖ်ား၌ ရေနၿပီး၊ သိေနၿပီးသည့္ လကၤာေလးျဖစ္ပါသည္။
ထၾကြျခင္းဆုိသည္ လုံ႔လဝီရိယကုိ ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ အၿမဲတမ္းအားသြန္ခြန္စုိက္ရွိေနဖုိ႔ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတစ္ခုေဖာ္ေဆာင္ ရာမွာ ျဖစ္ေစ၊ အဖဲြ႔အစည္းတစ္ခုတည္ေထာင္ရာမွာျဖစ္ေစ၊ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုခုမွာျဖစ္ေစ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သည့္ သူသည္ အၿမဲ တမ္းေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ၿပီး ထထၾကြၾကြ၊ တက္တက္ၾကြႏွင့္ကုိယ္တုိင္ပါဝင္ေဆာင္ဖုိ႔ လုိပါသည္။ အေပၚကေနၿပီး တစ္မိန္႔ တစ္အာဏာႏွင့္ ခုိင္း႐ုံမွ်ႏွင့္ မလုံေလာက္ေပ။ ကုိယ္တုိင္တက္ၾကြစြာ၊ လုံ႔လဝီရိယစုိက္ထုတ္ကာ ေဖာ္ေဆာင္မွသာလွ်င္ ေအာင္ျမင္ေသာ အေျခအေနမ်ားကုိ ပုံေဖာ္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ထုိ႔အတူ ႏုိးႏုိးၾကားၾကား ရွိေနဖုိ႔လည္း အလြန္လုိအပ္သည္။ ႏုိးႏုိ္းၾကားၾကားဆုိသည္မွာ ေခတ္အေျခအေနကုိ သိျမင္ႏုိင္ျခင္း၊ နားလည္ႏုိင္ျခင္း၊ ေလ့လာျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ အျခားသူမ်ား ဘာလုပ္ေနသည္ကုိ အၿမဲတမ္းေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ရင္း ႏုိးၾကားေနရမည္။ သုိ႔မဟုတ္ မိမိ၏ တုိင္းျပည္အတြင္းရွိ ျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ အေရးကုိ အၿမဲတမ္းေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ရင္း ႏုိးႏုိးၾကားၾကားရွိေန ရမည္။ အႏၲရာယ္မ်ဳိးစုံေအာက္မွာ က်ေရာက္ေနလွ်င္လည္း ဘာမ်ား ကူညီမႈေပးရမည္ဆုိသည္ကို ေလ့လာရမည္။ ကူညီႏုိင္ရမည္။ သနားၾကင္နာမႈမ်ားျဖင့္ ဘဝတစ္ခုလုံးကုိ ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားစြာအတြက္ အသုံးခ်ႏုိင္သူျဖစ္ေနရပါမည္။ ငါလုပ္ႏုိင္သည္ဆုိသည့္ မာနစိတ္ျဖင့္ မိမိလုပ္ရပ္ကုိ ဂုဏ္ယူေနစရာ မလုိ၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ဆုံးျဖတ္ေပးသြားပါလိမ့္မည္။ ေလာ ကဓံမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕သည့္အခါမွာလည္း သည္းခံႏုိင္ရမည္။ အမ်ားအတြက္ဆုိသည့္ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဦးေဆာင္ႏုိင္ရမည္။ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အႏၲရာယ္မ်ဳိးစုံ၏ လာရာ လမ္းကုိ သိရမည္။ ဘယ္လုိေျဖရွင္းရမည္ဆုိတာကုိ ေဝဖန္ပုိင္းျခားႏုိင္သည့္ စူးစမ္းေလ့လာမႈ အားေကာင္း ရမည္။ အစစအရာရာသိျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီး စာနာေထာက္ထားမႈ၊ ၾကည့္႐ႈေစာင္မမႈျဖင့္ ကူညီႏုိင္ရမည္။ သည္ႏွစ္မွာ ကမၻာႏွင့္အဝန္း မုိးေတြ ႀကီးသည္။ ျပည္သူေတြ အတိဒုကၡေရာက္ၾကသည္။ ဒါေတြကုိ အကူအညီေပးႏုိင္ရမည္။ လုိအပ္သည့္ ေနရာကုိလည္း သိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း ေရာက္ေအာင္ သြားရမည္။ ဒါသည္ တုိင္းျပည္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ နာယကဂုဏ္ ေျခာက္ပါးျဖင့္ ကူညီမႈ၊ ေျဖရွင္းမႈ၊ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သည္ေနရာမွာ သည္ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ အားလုံးအက်ဳံးဝင္ေနေသာ ဇာတ္ေတာ္တစ္ပုဒ္ကုိ အတုယူေစခ်င္သည့္အေနျဖင့္ ေဖာ္ျပလုိပါသည္။
ဗုဒၶသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသသည္။ ကုိယ္တုိင္ ေလးဆယ့္ငါးဝါပတ္လုံး တစ္ေန႔အိပ္ခ်ိန္ (၂) နာရီမွ်ေလာက္သာ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ထားၿပီး အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ခဲ့သည္။ ဒါသည္ သတၱဝါမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္။ မိမိအတြက္ဆုိလွ်င္ေတာ့ အထူး လုပ္ စရာ မလုိေတာ့ေပ။ သုေမဓာဆုိသည့္ ဘုရားအေလာင္းဘဝျဖင့္ပင္ မိမိအတြက္ကုိသာ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ အာမခံခ်က္ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ဘုရားျဖစ္ၿပီး၊ မျဖစ္ခင္မ်ားမွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္မွာ အတုယူစရာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ယခုဗုဒၶ ေဟာၾကား၊ သင္ၾကားခဲ့ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားထဲမွ ထၾ<ြကလုံ႔လ ဝီရိယ၊ ႏုိးၾကားမႈ၊ မိမိ၏ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားအေပၚ သနားၾကင္နာမႈ၊ သည္းခံမႈစြမ္းအား၊ ေဝဖန္ပုိင္းျခားႏုိင္သည့္ ပညာ၊ အားလုံးကုိ ၿခဳံငံုသုံးသပ္ၿပီး မည္ကဲ့သုိ႔ ကယ္တင္ရမည္ကုိ သိေအာင္ ေထာက္လွမ္းၿပီး အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ ႐ႈျမင္လွ်င္ မိမိေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားအေပၚ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး မိမိအသက္ကုိပင္ မငဲ့ကြက္ဘဲ ထမ္း ေဆာင္ခဲ့၊ တာဝန္ေက်ခဲ့ေသာ ျပယုဂ္ကုိ အနည္းငယ္ထုတ္ျပခ်င္ပါသည္။
အမ်ားအတြက္ အသက္စြန္႔သူ ေမ်ာက္မင္း
တစ္ခါက ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္း မင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ ဘုရားအေလာင္းသည္ ေမ်ာက္မ်ဳိးမွာ ျဖစ္ၿပီး ေမ်ာက္အားလုံး၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ယူထားသည္။ ဟိမဝႏၲာဂဂၤါျမစ္ကမ္းနံေဘးမွ သရက္ပင္၏ အရသာမ်ားကုိ စားေသာက္ ႏုိင္ရန္ ဦးေဆာင္သူအျဖစ္ သြားခဲ့သည္။ သရက္ပင္မွ ေၾ<ြကက်ေသာ သရက္သီးကုိ စားေသာက္ၿပီး သရက္သီး၏ အရသာကုိႀကိဳက္ ႏွစ္သက္ၿပီး ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ သရက္ပင္ရွိရာသုိ႔ သြားခဲ့သည္။ သရက္သီးမ်ားကုိ ခူးစားၿပီး သရက္ပင္ေအာက္မွာပင္ အိပ္ ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ညဘက္ေရာက္ေသာအခါ သရက္ပင္ေပၚမွ ေမ်ာက္မ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ရေသာေၾကာင့္ ေလးသမားမ်ားအား သရက္ပင္ကုိ ဝုိင္းရန္ တာဝန္ေပးလုိက္သည္။ ေမ်ာက္မ်ားသည္ ႀကံရာမရျဖစ္ကာ ဘာလုပ္လုိ႔၊ ဘာကုိင္ရမွန္းမသိဘဲ ျဖစ္သြားသည္။ မၾကာခင္ ရန္သူမ်ား၏ လက္ထဲသုိ႔ က်ေရာက္ရင္း ေသပဲြဝင္ရမည္ကုိ ေတြးကာ ေၾကာက္လန္႔ေနၾကသည္။ သည္ျဖစ္အင္ကုိ သိျမင္ေသာ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းသည္ မိမိ၏ ေနာက္လုိက္ေမ်ာက္မ်ားအား အားေပးစကားေျပာသည္။ ''ငါသည္ သင္တုိ႔အားလုံးကုိ ကယ္တင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း'' ကတိေပးစကားလည္း ေျပာလုိက္သည္။ ထုိသုိ႔ေျပာၿပီး ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းသည္ သစ္ပင္ အျမင့္ဆုံးကုိင္းအထိ တက္ၿပီး ထုိအေပၚမွ ဂဂၤါျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းကုိ အားယူလ်က္ ခုန္လုိက္သည္။ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းသည္ ခ်ဳံပုတ္တစ္ခုေပၚသုိ႔ က်သြားသည္။ ထုိမွတစ္ဖန္ ႀကိမ္ႏြယ္တစ္ခုကုိ သစ္ပင္တစ္ခုမွာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားခဲ့ၿပီး အျခားတစ္စကုိ မိမိ၏ ခါး၌ ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္လုိက္ၿပီး သစ္ပင္အျမင့္တစ္ခုသုိ႔ တက္ကာ တစ္ဖက္ကမ္းရွိ သရက္ပင္ေပၚသုိ႔ အားအကုန္ထုတ္ကာ ခုန္ကူးလုိက္သည္။
ႀကိမ္ႏြယ္သည္ အနည္းငယ္တုိေနသျဖင့္ သရက္ပင္တုိ႔ မမီဘဲ ျဖစ္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သရက္ကုိင္းတစ္ခုကုိ ေတာ့ ၿမဲၿမံစြာ ကုိင္ထားႏုိင္ခဲ့သည္။ သုိ႔အတြက္ႀကိမ္ႏြယ္ကုိ မခ်ည္ေႏွာင္ေတာ့ဘဲ မိမိခႏၶာကုိယ္ေပၚသုိ႔ တက္ေရာက္ၿပီး ႀကိဳးမွတစ္ဆင့္ အျခားတစ္ဖက္ကုိ ႀကိမ္ႏြယ္မွတစ္ဆင့္ ကူးသြားၾကရန္ မွာရင္း အားအင္ကုိ သုံးေနခဲ့သည္။ ေမ်ာက္မ်ားသည္ တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းအား ရွိခုိးသြားၾကရင္းမွ ကူးေျမာက္သြားၾကသည္။ ေမ်ာက္မ်ားအေနျဖင့္ အလြန္မ်ားျပားေသာ ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းသည္ မိမိအသက္ကုိ ဦးစားမေပး၊ ပဓာနမထားႏုိင္ေတာ့။ အသက္ကုိ စြန္႔လႊတ္ၿပီး သရက္ကုိင္းကုိသာ ၿမဲၿမံစြာ ကုိင္ထားခဲ့သည္။
ထုိစဥ္အေကာက္ႀကံသမား၊ ယုတ္မာေသာ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္သည္ ''ငါသည္ ငါ့ရန္သူကုိ ပ်က္စီးေစအံ့ဟု''ဟု ေတြးကာ အျမင့္ဆုံးကုိင္းကုိ တက္ၿပီး ဘုရားအေလာင္းေမ်ာက္မင္း၏ ခႏၶာကုိယ္ေပၚသုိ႔ တစ္ဟုန္ထုိး ခုန္ဆင္းခ်ခဲ့လုိက္သည္။ ဘုရား ေလာင္းေမ်ာက္မင္းသည္ ထုိဒဏ္ရာေၾကာင့္ ႏွလုံးသားကဲြေၾကစြာပင္ တစ္ေကာင္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ ထုိျဖစ္အင္ကုိ ျမင္ ေတြ႕ခဲ့ရေသာ မင္းႀကီးသည္ အမ်ဳိးအတြက္ အသက္ေပးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ကာ လုံ႔လဝီရိယကုိ အားကုန္ထုတ္သြားေသာဘုရား ေလာင္းေမ်ာက္မင္းကုိ ျငမ္းဆင္ၿပီး တက္ယူေစခဲ့သည္။ အသက္ရွင္ရန္ ေဆးဝါးကုေပးသည္။ ထုိစဥ္အခါမွာ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းသည္ မိမိ၏ ေက်းဇူးရွင္မင္းႀကီးကုိ တရားစကားေျပာၾကားခဲ့သည္။
''မင္းဧကရာဇ္၊ အစုိးရတဲ့ သူေတြဟာ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လုံ႔လအားထုတ္ကာ ရွာေဖြေပးရမယ္၊ ပညာÓာဏ္အေျမာ္အျမင္နဲ႔လည္း ျပည့္စုံရမယ္'' ဆုိၿပီး ဆုံးမစကားေျပာသြားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းသည္ ဒဏ္ရာအေနႏွင့္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ထုိခဏမွာပင္ ေသဆုံးသြားခဲ့ရသည္။
ဗုဒၶသည္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းပတ္လုံး ေဝေနယ်သတၱဝါမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ အသက္ေပးကာ ႀကိဳးစားခဲ့ရေသာ ဘဝမ်ားသည္ အလြန္ပင္ မ်ားျပားလွသည္။ သုိ႔အတြက္ အမ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈကုိ ရယူထားသူမ်ားအေနျဖင့္ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ မိမိအသက္ကုိပင္ ပဓာနမထားဘဲ လုံ႔လဝီရိယရွိစြာႏွင့္ အစစအရာရာ ေျမာ္ျမင္သိျမင္သည့္အတုိင္း သနားမႈ၊ သည္းခံမႈ၊ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ နုိင္မႈမ်ားျဖင့္ တက္တက္ၾ<ြကၾ<ြကလုပ္ေဆာင္ရင္း အမ်ား၏ စံျပအျဖစ္ကုိ ရယူႏုိင္ဖုိ႔ လုိသည္။
အဂတိတရား (၄) ပါး
အဂတိဆုိသည္မွာ မျပဳလုပ္သင့္သည္ကုိ မျပဳလုပ္ေအာင္၊ မလုိက္စားသင့္သည္ကုိ မလုိက္စားေအာင္ ျပဳက်င့္ရမည့္ တရားမ်ားျဖစ္ၿပီး ထိုသည္ႏွင့္ ေျပာင္းျပန္က်င့္သူမ်ားအေနျဖင့္ လူယုတ္မာအျဖစ္သုိ႔ အလုိလုိေရာက္သြားမည္ကုိ မီးေမာင္းထုိးျပထားသည့္ ဗုဒၶ၏ သင္ၾကားမႈပင္ျဖစ္သည္။ အဂတိ ေလးပါးကို မလုိက္စားဖုိ႔၊ မျပဳက်င့္ဖုိ႔ ဗုဒၶသည္ အၿမဲတမ္းလုိလုိ ေဟာေျပာသည္။ သင္ ၾကားခဲ့သည္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း မလုိက္စား၊ မျပဳက်င့္ခဲ့ေပ။ ဒါသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူသည့္အခါ ျပဳက်င့္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကအသိ သက္ေသျဖစ္သည္။ ေဒဝဒတ္ကုိ ေယာက္ဖဆုိၿပီး ေနရာမေပး၊ မိမိႏွင့္ ထုိက္သူသည္သာ အလုိလုိေနရာရခဲ့ၾကသည္။ ဒါကုိ ေဒဝ ဒတ္က သေဘာမက်။ ဘာမွ်ေဆြမ်ဳိးမေတာ္သည့္ သာရိပုၾတာ၊ ေမာဂၢလာန္တုိ႔ကုိ ေနရာေပး၍ လက္ယာေတာ္ရံ၊ လက္ဝဲေတာ္ရံ ထားခဲ့သည္ကုိ ေဒဝဒတ္အေနျဖင့္ မေက်နပ္။ သုိ႔အတြက္အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံ ေနရာကုိ လုယူဖုိ႔ ႀကိဳးစားသည္။ ေနာက္ဆုံးမိမိႏွင့္ မထုိက္တန္သည့္ ဘုရားရွင္၏ ပရိသတ္ကုိပင္ မိမိက ေခါင္းေဆာင္ျပဳလုိမႈျဖင့္ ဘုရားကုိပင္ ေသေၾကာင္းႀကံသည္အထိ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေႏွာက္ယွက္ခဲ့သည္။ သည္အဂတိ ေလးပါးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးကုိ အမ်ားႏွင့္
ဆုိင္သည့္ တရားေလးပါးကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ဖူးသည္။
အဂတိ ေလးပါးႏွင့္ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီး
အဂတိ ေလးပါးဆုိသည္မွာ ဆႏၵာဂတိ၊ ေဒါသာဂတိ၊ ဘယာဂတိ၊ ေမာဟာဂတိဆုိသည့္ ေလးပါးျဖစ္သည္။ ဆႏၵာဂတိ-ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ မလုိက္သင့္သည္ကုိ လုိက္ျခင္း။ မိမိလုပ္ရမည့္ အလုပ္ကုိ မလုပ္ဘဲ အျခားေသြဖည္ၿပီး ျပဳက်င့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒါသာဂတိ- မုန္းျခင္းေၾကာင့္၊ ဘယာဂတိ- ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္၊ ေမာဟာဂတိ- မုိက္မဲေတြေဝျခင္း၊ မသိျခင္းေၾကာင့္ မလုိက္ သင့္သည္ကုိ လုိက္ျခင္း၊ မလုပ္သင့္သည္ကုိ လုပ္ျခင္း၊ လမ္းမွားကုိ ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ မလုပ္သင့္သည္ကုိ လုပ္ျခင္း၊ မလုိက္သင့္သည္ကုိ လုိက္ျခင္း၊ လမ္းေၾကာင္းမွားကုိ အဂတိ တရားေလးပါးကုိ လုိက္ၿပီး ျပဳက်င့္ေသာသူသည္ လဆုတ္ရက္မ်ားမွာ လသည္ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ပါးျခင္း၊ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္သလုိ အဲသည္အဂတိ ေလးပါးလုိက္စားသူသည္လည္း မင္းစည္းစိမ္၊ အၿခံအရံ၊ ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ေစာမႈ၊ ပါဝါအာဏာ စသည္မ်ားသည္ တစ္ေန႔တျခားဆုိသလုိ ေလ်ာ့ပါးျခင္း၊ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းျဖစ္လာလိမ့္မည္ကုိ ေဟာေတာ္မူသည္။ သင္ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ဆက္တည္း ဆက္ေဟာသည္ကား ...
''ျမတ္ေသာ မင္းႀကီး၊ သတိထား လူသတၱဝါမ်ားအဖုိ႔ ငါေမးမယ္။ ေသျခင္းတရားကုိ ငါစစ္တုိက္ၿပီး အႏုိင္ယူမယ္၊ စစ္တုိက္လုိ႔လည္း မရဘူး။ အႏုိင္ယူလုိ႔လည္း မရဘူး။ ရွိသမွ် ဥႆုံအလုံးစုံေသာ သတၱဝါတုိ႔ဟာ ေနာက္ဆုံးမွာ ေသမင္းရဲ႕ ေျခ ရင္းမွာ ဝပ္စင္းၾကရတယ္။ ေသၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တမလြန္သြားၾကရတဲ့ သတၱဝါေတြအဖုိ႔ မိမိျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္က လဲြရင္ ေထာက္ရာ၊ တည္ရာ၊ အားကုိးရာ ဘာမွ မရွိဘူး။ မိမိျပဳလုပ္တဲ့ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္သာလွ်င္ ေထာက္ ရာ၊ တည္ရာ၊ အားကုိးရာ မွီခုိကုိးစားအားထားရာ ရွိတယ္။ အသင္မင္းႀကီးဟာ စည္းစိမ္းဥစၥာအင္မတန္ ႀကီးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးေပမယ့္ ဒါေတြကုိ တစ္ေန႔ေတာ့ စြန္႔သြားရမယ္။ မင္းႀကီးပုိင္တဲ့ စည္းစိမ္ေတြကုိ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ စြန္႔သြားရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မင္းႀကီးအေနနဲ႔ ဒါေတြကုိ သိၿပီး ေကာင္းမႈကု သုိလ္တရားေတြကုိ မေမ့ထုိက္ဘူး'' ဒါေတြကေတာ့ မင္းစည္းစိမ္ကုိ ယစ္မူးၿပီး မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္မိမွာ၊ မလုိက္သင့္တာေတြကုိ လုိက္ျခင္း၊ မက်င့္သင့္တာေတြကုိ က်င့္မွားၿပီး အဂတိတရား ေလးပါးကုိ ျပဳက်င့္မွာ စုိးသည္ေၾကာင့္ ဗုဒၶအေနႏွင့္ ပေသနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးကုိ သင္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သည္ေနရာမွာ အထက္က ေျပာခဲ့ေသာ အဂတိတရားေလးပါးကုိ အနည္းငယ္ေဆြးေႏြးၾကည့္ဖုိ႔ လုိမည္ထင္သည္။ အေရး ႀကီးေသာ သင္ၾကားခ်က္ျဖစ္ေသာ အဂတိတရားေလးပါးမွ ဆႏၵာဂတိ- ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ မလုိက္သင့္သည္ကုိ လုိက္ျခင္း၊ မလုပ္သင့္သည္ကုိ လုပ္ျခင္း၊ မက်င့္သင့္သည္ကုိ ျပဳက်င့္ျခင္း စသည္တို႔မွာ ေနရာတုိင္းလုိလုိ၌ ရွိေနေသးသည္။ ကုိယ့္လူမုိ႔ ေရြး ခ်ယ္ျခင္း၊ အတြင္းလူမုိ႔ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ ငါ့လူမုိ႔ လက္ခံျခင္း၊ ငါ့အသုိင္းအဝုိင္း၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးမုိ႔ ေနရာေပးျခင္းစသည့္ လူေကာင္းတစ္ ေယာက္၊ သုိ႔မဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မလုပ္သင့္သည္ကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းစသည္တို႔ ျဖစ္သည္။ ဆုိလုိသည္ကား ငါ ဆုိတဲ့ အတၱကုိ စြန္႔ပါ။ တကယ္ေတာ္တဲ့ သူေတြကုိ ခ်ီးေျမႇာက္ပါ။ ေနရာေပးပါ။ ေက်ာသား၊ ရင္သား မခဲြျခားပါနဲ႔။ ၄င္းတို႔သည္ အေရးႀကီးေသာ တုိင္းျပည္တစ္ခုတည္ေဆာက္မႈ၏ သင္ၾကားခ်က္ျဖစ္သည္။
ေဒါသာဂတိ- မုန္းျခင္းေၾကာင့္ မလုိက္သင့္သည္၊ မလုပ္သင့္သည္၊ မက်င့္သည္ကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆုိလုိသည္ကား ငါနဲ႔ မတည့္လုိ႔၊ ငါနဲ႔ အယူအဆ မတူလုိ႔၊ ငါ့လူ မဟုတ္လုိ႔၊ ငါ့ၿပိဳင္ဘက္မုိ႔လုိ႔ဆုိၿပီး မလုပ္သင့္တာကုိ လုပ္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္္။ ေနရာေပးရမွာကုိ မေပးျခင္း၊ အတင္းအက်ပ္ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း၊ နားလည္မႈမရွိျခင္းစသည္တို႔ကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ဳိးကုိ ဆုိလုိပါသည္။ ၄င္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာထဲမွ သမၼတႀကီး၏ စကားကုိပဲ ျပန္လည္ကုိးကားေဖာ္ျပလုိပါသည္။
''ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥေပေဒကုိ လက္မခံႏိုင္ၾကေသးတဲ့ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားကုိလည္း သေဘာထားအျမင္ ကဲြလဲြမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡေတြ ေလ်ာ့ပါးေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအစုိးရျဖစ္ ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးစီးပြားကုိ ဦးထိပ္ထားရပါမယ္။ ျပည္သူလူထုစိတ္ေက်နပ္မႈ၊ ျပည္သူလူထု စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိ ထမ္းေဆာင္ၾကတဲ့၊ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးရဲ႕ ယုံၾကည္ကုိးစားအားထားမႈကုိ ခံယူထုိက္တဲ့ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းေကာင္းမ်ားျဖစ္လာေအာင္ ပညာေပးျခင္း၊ သတိေပးျခင္း၊ အေရးယူျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္ေျပာင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ စနစ္ကုိပါ ေျပာင္းလဲႏုိင္ေရးႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ၾကရာမွာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြ၊ ႀကိဳးနီစနစ္ေတြ ဆက္လက္စြဲကုိင္ထားသူေတြ၊ တာဝန္သိမႈ၊ တာဝန္ယူမႈကင္းမဲ့ၿပီး အဂတိလုိက္စားမႈမ်ားကုိလည္း ထိေရာက္စြာ အေရးယူေဆာင္ရြက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရအဖဲြ႕ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာဟာ ျပည္ေထာင္စုတစ္ဝန္းလုံးမွာ တည္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္'' သည္ေနရာမွာ သူေျပာသြားတဲ့ တာဝန္သိမႈ၊ တာဝန္ယူမႈကင္းမဲ့ၿပီး အဂတိလုိက္စားမႈမ်ားကုိလည္း ထိေရာက္စြာ အေရးယူေဆာင္ရြက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္ တဲ့။ ဟုတ္ၿပီ။ သည္လုိဆုိလွ်င္ အဂတိ ေလးပါးဆုိတာ မျပဳလုပ္သင့္တာေတြကုိ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ မလုိက္စားသင့္တာေတြကို လုိက္စားျခင္း၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားျခင္းမ်ားကုိ ဘယ္လုိအေရးယူေဆာင္ရြက္သြားမယ္ဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္သလုိ အယူအဆမတူတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ ဘယ္လုိျပဳမူသြားမလဲဆုိတာေတြကုိလည္း ေလ့လာၾကရေတာ့မည္၊ သိရိွၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဘယာဂတိ- ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ မလုပ္သင့္တာကုိ လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ငါ့ထက္ ႀကီးလုိ႔၊ ငါ့ထက္ အာဏာပါဝါ၊ ဂုဏ္ထူး၊ ေနရာႀကီးလုိ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါဒါကုိ လုပ္လုိက္ရင္ တစ္ခုခုျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ရရွိထားတဲ့ စည္းစိမ္ေလး၊ အာဏာေလးမွ ေလွ်ာက်သြားမွာ စုိးလုိ႔ဆုိၿပီး ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ မလုပ္သင့္တာကုိ လုပ္ျခင္း၊ လုပ္ရမွာကုိ မလုပ္ျခင္းတို႔ျဖစ္ သည္။ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈမရွိဘဲ အထက္ကဆုိသည့္ အမိန္႔ႏွင့္ မွားေနမွန္းသိသည္ကုိ မွားမွန္းသိသိႀကီးျဖင့္ အထက္ကုိ ေၾကာက္ ၍ဟုဆုိၿပီး လုပ္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ဒါသည္ အားလုံးႏွင့္ ဆုိင္သည္။ သင္ႏွင့္လည္း ဆုိင္သည္။ ငါႏွင့္လည္း ဆုိင္သည္။ တစ္တုိင္းျပည္လုံးႏွင့္ ဆုိင္သည္။ အေရးလည္း ႀကီးပါသည္။ အမွား၊ အမွန္သည္ ပညာအေပၚမွာ တည္ပါသည္။ ပညာကုိ မွီၿပီး သိႏုိင္ပါသည္။ ေၾကာက္ ျခင္းေၾကာင့္ဆုိသည့္ အာဏာကုိ မတြန္းလွန္ျခင္းမ်ဳိးေၾကာင့္ မျပဳလုပ္သင့္သည္ကုိ မျပဳလုပ္မိေအာင္ ဗုဒၶသည္ ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးအား ဘယာဂတိဆုိသည့္ ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ မလုပ္သင့္သည္ကုိ လုပ္မိျခင္း၊ မလုိက္သင့္သည္ကုိ လုိက္မိျခင္း၊ မက်င့္သင့္ သည္ကုိ က်င့္မိျခင္းမ်ား ျဖစ္မည္စုိး၍ သင္ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ဆုံးတစ္ခုကေတာ့ ေမာဟာဂတိ- မသိျခင္းေၾကာင့္၊ မုိက္မဲျခင္းေၾကာင့္ မလုပ္သင့္၊ မလုိက္သင့္၊ မျပဳက်င့္သည္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္မိျခင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဒါသည္လည္း အေရးႀကီးပါသည္။ ပညာႏွင့္ အနည္းငယ္ဆုိင္လိမ့္မည္။ ဘာမွ် နားမလည္ဘဲေတာ္သလား၊ မေတာ္သလား၊ ေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား နားမလည္ဘဲ မျပဳလုပ္သင့္သည္ကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ အဖဲြ႕အစည္းတြင္ ပညာရွိမ်ားကုိ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းသည္ အေရးႀကီးသည္။ ပညာရွိကသာလွ်င္ အရာရာကုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ပညာမဲ့သူကေတာ့ ငါကုိသာ ေရွ႕တန္းတင္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘာမွ် နားမလည္ဘဲ မလုပ္သင့္သည္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္။ သုိ႔အတြက္ အဖဲြ႕တုိင္းလုိလုိမွာ အႀကံေပးဆုိတာမ်ဳိးေတြ ထားရွိသည္။ အဆုိပါသူမ်ားသည္ မင္းႏွင့္ ျပည္သူအၾကား နားလည္မႈရွိရမည္။ ျပည္သူအေရးကုိ ေကာင္းမြန္စြာ၊ ႏုိင္ငံေရးကုိလည္း နားလည္စြာ သိရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ေခတ္ကုိ ရင္ေပါင္တန္းႏုိင္သည့္ ပညာေရးကုိလည္း သိရမည္ျဖစ္သည္။ ပညာတတ္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါသည္။ ဒါမွသာလွ်င္ လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္သည္ကုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္စြမ္း ရွိပါလိမ့္မည္။ အဲသည္လုိ မဟုတ္ဘဲ ဘာမွ်မသိနားမလည္ဘဲ မုိက္မဲေတြေဝျခင္းျဖင့္ မလုပ္သင့္သည္မ်ားကုိ လုပ္ျခင္းမ်ဳိးမ်ားျဖစ္မည္ကုိ ဗုဒၶအေနျဖင့္ သင္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာရွိသူကသာလွ်င္ ခ်မ္းသာမႈကုိ ေပးႏုိင္သည့္ အမွန္သိျမင္ႏုိင္သူျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ခု အက်င့္ ပ်က္ျခစားမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး လာဘ္လာဘဆုတ္ယုတ္လာေသာ တိတၴိမ်ားအေနျဖင့္ အသျပာတစ္သိန္းႏွင့္ လာဘ္ထုိးကာ ဗုဒၶ၏ ေက်ာင္းေဆာင္အနီးတြင္ ေက်ာင္းေဆာက္ခြင့္ေပးခဲ့ေသာ ေကာသလမင္းႀကီးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီးေဟာခဲ့ေသာ တရားတစ္ပုဒ္၊ သင္ၾကား ခ်က္တစ္ခုကုိ တင္ျပေပးပါမည္။
ေမာင္မင္းစုိး
No comments:
Post a Comment