အဆုံး

မင္းဘာလို႔ ငုိေနတာလဲ။
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လုိက္ရယ္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက
ငုိသံေတြဘယ္သူရွာေတြ႕ေနတာလဲ။
မေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ရွာေဖြမိ
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လမ္းျပေပးေတာ္မူပါ။



ကေခ်သည္ဆန္ဆန္ ေလေတြရဲ႕ အေပြ႕အဖက္မွာ လြတ္လပ္ပါရေစ။
ဆဲြဆဲြငင္ငင္ထုိးလုိက္တဲ့ တေယာတစ္လက္လုိ
အေ၀းကလႊင့္ထားတဲ့လႈိင္းေတြ လွမ္းေခၚပါရေစ။

ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ၿမဳံေနတဲ့ ဂီတနဲ႔ျပန္လည္ေခ်ာ့သိပ္ပါရေစ။
စိတ္အာရုံနဲ႔ စာရြတ္ျဖဴေတြေပၚ ကုိယ့္ဘ၀အေၾကာင္း ျပန္ေရးပါရေစ။
နာက်င္ေသာဒဏ္ရာေတြ ေတာထေနတဲ့ ႏွလုံးသားကုိ ျပန္လည္သစ္လြင္ပါရေစ။
အတၱရယ္သံေတြရဲ႕ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလးထြက္ခြါသြားပါရေစ။

ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ဇြတ္အတင္းအမႊမ္းတင္ေနတဲ့
ကပဲြေတြရဲ႕အေ၀း….တဟုန္ထုိး…….ေျပး
အခန္းေထာင့္ေလးမွာ ၿငိမ္သက္ခုိ၀င္
ေျခသံေတြၾကားေနရ

လက္ေတြ…. အရာရာေျပာင္းလဲေပးေနတဲ့ လက္ေတြေတြ
မ်က္လုံးေတြ ….အရာရာေျပာင္းလဲေပးေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြ
စိတ္ေတြ…အရာရာေျပာင္းလဲေပးေနတဲ့ စိတ္ေတြ
ဘယ္အရာမွ ဖမ္းဆုပ္ဖုိ႔မလြယ္ တိမ္ပင္လယ္ထဲေမ်ာပါ
ေျပာမထြက္တဲ့ စကားလုံးမ်ားတစ္စုိ႔ ေၾကကဲြလ်က္
ေနရာတစ္ခုရဲ႕ အစက္အေပ်ာက္ထဲမွာ……..။ ။

ေႏြဦးကုိ

ပုိက္လုံးလမ္း

ေအာက္ကုိ စုန္ဆင္းသြားၾကသူမ်ား
အထက္ကုိဆန္တက္သြားၾကသူမ်ား
ေခါင္းငုိက္စုိက္ ပ်ံသန္းၾကတဲ့ ငွက္ေတြနဲ႔
မုိးမျမင္ ေလမျမင္ၾကသူမ်ား
လမ္းဟာ တစ္ခါမွ မၿငီးညဴခဲ့ဘူး။



ေၾကာပုိးအိတ္ထဲက ျပႆနာေသာင္းေျခာက္ေထာင္
ရင္ဘတ္ထဲက ဒဏ္ရာအသီးသီး
ေျခလွမ္းေတြမတူညီၾကဘဲ
အရိပ္နဲ႔အတူ ကပ္ပါလာတဲ့ေ၀ဒနာဟာ
အရည္ေပ်ာ္က် မသြားဘူး။
ဒါေပမယ့္
လမ္းဟာ တစ္ခါမွ မၿငီးညဴခဲ့ဘူး။
လမ္းေပၚယုိစီးေနတဲ့ စိတ္စီးေၾကာင္းဟာ
တစ္လမ္းလုံး ဆားငံရည္ေတြလႊမ္းလုိ႔
ကမ္းကက်ယ္တယ္ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်လုိ႔ မျဖစ္ေသးဘူး
လမ္းေပၚတစ္ညေလာက္ အိပ္စက္ခြင့္ျပဳပါ
ဘုရားသခင္နဲ႔ ေၾကြအန္ကစားခ်င္လုိ႔။
ပုိက္လုံးလမ္းဆုိတာ
ပိုက္ေတြလုံးထားတဲ့ လမ္းမဟုတ္ဘူး။
အလုံးေတြပုိက္ထားတဲ့ လမ္း။ ။
ေမာင္မင္းစုိး