ညီမေလးရဲ့ စုိးထိတ္မႈမွာ ဆာေလာင္မႈေတြနဲ႔

နံရံကုိ ခပ္ဆတ္ဆန္ ပုတ္လုိက္တာက ဘ၀တစ္ခုကုိ၀ါးမ်ဳိဖုိ႔ေပါ့
တစ္သံသရာလုံး ေအာင့္အီးထားမႈကုိ ခြာခ်ဖုိ႔ အေမွာင္ညဟာ လင္းလာခဲ့တယ္
ေရၾကည္တုိင္း ျမက္မႏုပါဘူး သီလဟာ သီသီေလး လွပစြာ ၿပိဳက်လုိ႔
မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြက မ်က္မွန္တပ္ ဖုံးကြယ္လုိ႔ မရပါဘူး
တဒဂၤေျပၿငိမ္းဖုိ႔ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ စေတးလုိက္ရတယ္
ေသြးနဲ႔ကုိယ္ သားနဲ႔ကုိယ္ဆုိေပမယ့္ ေသြးသားေတြဟာ ေသြးစြန္းေနခဲ့တယ္
အနႏၱဂိုဏ္း၀င္ေတြက အရုိးေပၚ အေရတင္လုိ႔ အေရးေပၚ လုိအပ္ေနခဲ့တယ္
လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ျဖစ္တည္မႈဟာ အျဖစ္သနစ္ေတြနဲ႔ လုံးလည္လုိက္လုိ႔
ညီမေလး နင္ဟာ ေသာကမ်က္ရည္ေတြကုိ မသုတ္အားဘူး
ေတာေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္းခတ္တာက ေတာင္းတမႈကုိ
ေတာေခ်ာက္လုိက္တဲ့ အစြန္းေရာက္ တြန္းအားေတြပါ
ရႈိက္သံမစဲတဲ့ ၀န္းက်င္မွာ သက္ျပင္းေတြ သြန္သြန္ခ်ေနရတာကုိက
ေၾကးရတက္ေတြအတြက္ေတာ့ ၿငိမ့္ေညာင္းသံစဥ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္
မင္းနင္းထားတဲ့ ေျမလုိ ဘယ္ေလာက္ ခံႏုိင္ရည္ ရွိႏုိင္မွာမုိ႔လဲ
ညီမေလး ဒီကဗ်ာဟာ စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ကမၻာေျမ စိမ္းလန္းစုိေျပဖုိ႔ စုိက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္မဟုတ္ပါဘူး
မင္းရဲ့ အတြင္းေၾက ငုိရႈိက္သံေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ ဘ၀ရဲ့ နာက်င္မႈေတြကုိ
လက္ဆင့္ကမ္း ေ၀ငွျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမာလုိက္တဲ့ ဘ၀ႀကီးကုိ တငုံၿပီးတစ္ငုံ ေမာ့ေမာ့ခ်ေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြနဲ႔
ေ၀းကြာႏုိင္ေစဖုိ႔ ေတာင္းဆုေခၽြလုိက္တယ္
ဆာေလာင္မႈေတြနဲ႔ စုိးထိတ္မႈေတြ ေရာျပြမ္းေနတဲ့ အသုိက္ၿမဳံမွာ ေနေပ်ာ္ပါေစ။

ေမာင္မင္းစုိး
(၂၇-၁၀-၂၀၁၃)

ဇာတ္ေမ်ာ

ဘ၀ကုိက ဒီကဗ်ာလုိ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးပဲ
အခ်စ္က၊ စစ္က၊ အသစ္က တကယ့္ကုိ ဇာတ္ေမ်ာႀကီး
ႏုိင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အေရးကိစၥတုိင္းကလည္း
မရွဴႏုိင္ မကယ္ႏုိင္ လုံးပါးပါးရင္း ေမ်ာေနခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးပဲ
အႏုပညာ၊ အရင့္ပညာ၊ မႏုမရင့္ ပညာေတြကလည္း သားေလွ်ာသလုိ
ပုိးသာကုန္ ေမာင္ပုန္ေစာင္းမတတ္သလုိ သယံဇာတေတြကကုန္
အထုံမပါေသးလုိ႔လား၊ အၿမံဳမလုိ ဘာမွျဖစ္ထြန္းမလာဘူး
အာရုံေတြ ေ၀၀ါးေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ဇာတ္ခုံႀကီးကလည္း အထာႀကီးနဲ႔
ေၾကာက္စိတ္ေတြ ကင္းစျပဳလာၿပီဆုိေပမယ့္ အမယ္မင္း
ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္းေတြက ေနရာတုိင္းမွာ ရွိေနဆဲ
ဘာမွ မေရရာဘူး၊ ဘာမွမေသခ်ာဘူး၊ ဘာဆုိဘာမွ အတည္ မက်ႏုိင္ဘူး
တကယ့္ကုိ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးပါပဲ ဒီလုိေမ်ာေနတဲ့ ဇာတ္ႀကီးကို
အသက္သြင္းေနၾကရင္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေစာင္ၾကည့္ရင္း
လူေတြရဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြက အရွိန္ျပင္းလာေနခဲ့တယ္
ဒီကဗ်ာကုိ ဖုံးမီးနဲ႔ေရးလုိက္တယ္ လွ်ပ္စစ္မီးဆုိတာကလည္း လွ်ပ္စီးလက္သလုိပဲ
စံႏႈံးေတြ က်လာေနတဲ့ အရာရာဟာ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးနဲ႔ နပမ္းလုံးေနဆဲပါပဲ
ႏုိင္ငံျခားဆုိတာက အႏုိင္ရတဲ့လူေတြ ငံျပာရည္မႀကိဳက္ဘဲ တစ္သီးတစ္ျခားေနတဲ့ ေနရာ
ေထာက္ထား ညွာတာရေအာင္ ေထာက္စရာမရွိ၊ ညွာစရာမရွိ
ဘုိးေတာ္ေတြရဲ့ ေယာဂက်င့္စဥ္ကလည္း ေရာဂါေတြရလုိ ကုရာနတၳိ
အမ်ားညီတုိင္း ဤကုိ ကၽြဲဖတ္လုိ႔ ရတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ဘယ္လုိအေနထားနဲ႔ ကႀကိဳးဆင္ၿပီး ကခုန္ရဦးမယ္မသိတဲ့ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးထဲမွာ
ပက္လက္ေမ်ာပါေနခဲ့တယ္ အေတြးက နက္နက္လာတဲ့ အေမွာင္မွာ
ေတာင္စြယ္ ေနမကြယ္ခင္ မွိန္ပ်ပ် ေနလုံးရဲ့ အလင္းေရာင္ေလးနဲ႔အတူ
ဇာတ္ေမ်ာႀကီးအတုိင္း ကၾကရဦးမွာေပါ့။

ေမာင္မင္းစုိး
(၂၆-၁၀-၂၀၁၃)