ဇာတ္ေမ်ာ

ဘ၀ကုိက ဒီကဗ်ာလုိ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးပဲ
အခ်စ္က၊ စစ္က၊ အသစ္က တကယ့္ကုိ ဇာတ္ေမ်ာႀကီး
ႏုိင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အေရးကိစၥတုိင္းကလည္း
မရွဴႏုိင္ မကယ္ႏုိင္ လုံးပါးပါးရင္း ေမ်ာေနခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးပဲ
အႏုပညာ၊ အရင့္ပညာ၊ မႏုမရင့္ ပညာေတြကလည္း သားေလွ်ာသလုိ
ပုိးသာကုန္ ေမာင္ပုန္ေစာင္းမတတ္သလုိ သယံဇာတေတြကကုန္
အထုံမပါေသးလုိ႔လား၊ အၿမံဳမလုိ ဘာမွျဖစ္ထြန္းမလာဘူး
အာရုံေတြ ေ၀၀ါးေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ဇာတ္ခုံႀကီးကလည္း အထာႀကီးနဲ႔
ေၾကာက္စိတ္ေတြ ကင္းစျပဳလာၿပီဆုိေပမယ့္ အမယ္မင္း
ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္းေတြက ေနရာတုိင္းမွာ ရွိေနဆဲ
ဘာမွ မေရရာဘူး၊ ဘာမွမေသခ်ာဘူး၊ ဘာဆုိဘာမွ အတည္ မက်ႏုိင္ဘူး
တကယ့္ကုိ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးပါပဲ ဒီလုိေမ်ာေနတဲ့ ဇာတ္ႀကီးကို
အသက္သြင္းေနၾကရင္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေစာင္ၾကည့္ရင္း
လူေတြရဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြက အရွိန္ျပင္းလာေနခဲ့တယ္
ဒီကဗ်ာကုိ ဖုံးမီးနဲ႔ေရးလုိက္တယ္ လွ်ပ္စစ္မီးဆုိတာကလည္း လွ်ပ္စီးလက္သလုိပဲ
စံႏႈံးေတြ က်လာေနတဲ့ အရာရာဟာ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးနဲ႔ နပမ္းလုံးေနဆဲပါပဲ
ႏုိင္ငံျခားဆုိတာက အႏုိင္ရတဲ့လူေတြ ငံျပာရည္မႀကိဳက္ဘဲ တစ္သီးတစ္ျခားေနတဲ့ ေနရာ
ေထာက္ထား ညွာတာရေအာင္ ေထာက္စရာမရွိ၊ ညွာစရာမရွိ
ဘုိးေတာ္ေတြရဲ့ ေယာဂက်င့္စဥ္ကလည္း ေရာဂါေတြရလုိ ကုရာနတၳိ
အမ်ားညီတုိင္း ဤကုိ ကၽြဲဖတ္လုိ႔ ရတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ဘယ္လုိအေနထားနဲ႔ ကႀကိဳးဆင္ၿပီး ကခုန္ရဦးမယ္မသိတဲ့ ဇာတ္ေမ်ာႀကီးထဲမွာ
ပက္လက္ေမ်ာပါေနခဲ့တယ္ အေတြးက နက္နက္လာတဲ့ အေမွာင္မွာ
ေတာင္စြယ္ ေနမကြယ္ခင္ မွိန္ပ်ပ် ေနလုံးရဲ့ အလင္းေရာင္ေလးနဲ႔အတူ
ဇာတ္ေမ်ာႀကီးအတုိင္း ကၾကရဦးမွာေပါ့။

ေမာင္မင္းစုိး
(၂၆-၁၀-၂၀၁၃)