လူငယ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ အဆက္
ဒီကိစၥဟာ ကုိယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဧရိယာထဲမွာ ရွိရဲ႕လား။
အခ်က္အလက္ေတြေကာ ျပည့္စုံလုံေလာက္မႈ ရွိရဲ႕လား။
ေကာင္းမြန္စြာ ပုိင္းျခားသုံးသပ္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ရဲ႕လား။
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ဳိးရလဒ္ေပၚမွာေကာ ေဝဖန္ခံႏုိင္ရဲ႕လား။
ယုတၱိယုတၱာေကာက်ရဲ႕လား။
ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေကာ အစအဆုံး ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီးလား၊ ရွင္းေကာရွင္းရဲ႕လား။
လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနရင္ ဘယ္လုိျပန္လုပ္ရမလဲ။
ကုိယ္တုိင္ေကာ ခုိင္ခုိင္မာမာရွိရဲ႕လား။
နည္းလမ္းအတုိင္းခိုင္းတဲ့အခါ ကုိယ္ခုိင္းတဲ့ပုံစံေတြ၊ နမူနာေတြေကာ နားလည္းသေဘာေပါက္ ရွင္းလင္းရဲ႕လား။
ျပႆနာေတြျဖစ္ေပၚလာရင္ ကုိယ္ေရာ၊ သူတစ္ပါး ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။ နားလည္ရဲ႕လား။
ဘယ္လုိေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ပိတ္ဆုိ႔သင့္တာေတြ၊ အေရးယူမႈဆုိတာေတြနဲ႔ အျပစ္ေပးမယ္ဆုိရင္ သေဘာက်ေအာင္လုပ္ရင္ ေကာင္းသလုိ ဆုေပး၊ဒဏ္ေပးစနစ္ သုံးသင့္ရင္ သုံးရမယ္။သတင္းေတြ ေပါက္ၾကားလုိ႔ ကုိယ့္အဖဲြ႕အစည္း ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ သတင္းေတြကုိ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏုိင္ရမယ္။
လုပ္ႏုိင္တဲ့အားေတြကုိ ေကာင္းမြန္စြာ အသုံးခ်ႏုိင္ရမယ္။ ဒီလုိလုပ္တဲ့အခါမွာေကာ လူေတြအေနနဲ႔ လုိက္နာႏုိင္ရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ အေသးစိတ္ ဆန္းစစ္တတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္တစ္ခု က လူေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္တာျဖစ္ေတာ့ လူကိုအဓိက ပစ္မွတ္ထားဖုိ႔လုိတယ္။ လူတုိင္းကုိလည္း ပါဝင္လာေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပး ထားႏုိင္ရမယ္။ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြ ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရမယ္။ လူတုိင္းရဲ႕ အခန္းက႑ကုိ ရွင္းလင္းျပႏုိင္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာရင္ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ေျဖရွင္းတာမ်ဳိးမလုပ္ဘဲ လူတုိင္းပါဝင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပ ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အေလ်ာ့အတင္း ပုံစံထားရမယ္။
အေရးႀကီး ဆုံးကေတာ့ စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖစ္ဖုိ႔ေပါ့။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈျပဳလုပ္မယ့္ ကိုယ့္ကုိယ္အဓိကထားၿပီး ဆန္းစစ္မႈေတြနဲ႔ ခံႏုိင္ရည္ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆုိတာေတြ ကုိ ျပႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားျပရမယ္ေပါ့။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမယ္။ စိတ္အားတက္ၾကြမႈ၊ စိတ္သတၱိထူးေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနဖုိ႔လုိတယ္။ ျပႆနာျဖစ္ေပၚလာရင္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ တကယ့္အမွန္တရားကုိ အဓိကထားၿပီး ဘက္မလုိက္စိတ္နဲ႔ ေျဖရွင္းႏုိင္ရမယ္။ ကုိယ့္အတၱကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေရွ႕တန္းမတင္နဲ႕။ ေက်ာ္လြန္သြားေအာင္ေတြးၿပီး အမ်ားဆႏၵကုိ ဦးစားေပးမႈေတြကုိ ႀကိဳးစားျပရမယ္။ ေနာက္တစ္ခု က ကုိယ့္အတြင္းကုိ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့နဲ႔။ အၿမဲတန္း ဆန္းစစ္ၾကည့္ေနရမယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အျပစ္တစ္ခု ေပၚေပါက္လာ ရင္ လူေတြက အေဝးကုိ ၾကည့္တတ္တယ္။ အဲဒါဟာ မဟာအမွားတစ္ခုပါပဲ။ အဓိက ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ပထမဆုံးဆန္းစစ္၊ ေနာက္မွ ကုိယ့္အတြင္းလူေတြကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆန္းစစ္။ ေနာက္မွသာ အေဝးကုိ ၾကည့္႐ႈသင့္တယ္။ အကယ္၍ ျပႆနာဟာ အျပင္က ဆုိရင္ အဲဒီအတားအဆီးကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အားလုံးေကာင္းဖုိ႔အတြက္ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိတဲ့ လူေတြကုိ အၿမဲတန္း ေလ့လာဆန္းစစ္ဖုိ႔ အဖဲြ႕ေလးဖဲြ႕ေပးထားရမယ္။
လက္ရွိစနစ္ဟာ အမွားမွန္းသိရင္ေတာ့ ဒီစနစ္ကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ခါပစ္ႏုိင္မလဲ ဆုိတာ ေလ့လာ၊ သုံးသပ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကုိေတာ့ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေၾကာက္စိတ္ဝင္ၿပီး ေနာက္တြန္႔သြားဖုိ႔ မလုိဘူး။ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဘယ္လုိမွ နလန္မထူႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ အမ်ားကလည္း ယုံၾကည္မႈနည္းနည္းသြားမယ္ ဆုိရင္ ကုိယ့္ရ႕ဲ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အင္အားကုိသုံးၿပီး ျပန္လည္လန္းဆန္းလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရဲ႕လား။ ဒါေတြဟာ အေရးႀကီးဆုံး ပထမ ေျခလွမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းသင့္သလဲ။ အားလုံးပါဝင္လာေအာင္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီးေတာ့ လူတုိင္းပါဝင္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ္နဲ႔စိတ္တူကုိယ္တူ၊ ပရဟိတအက်ဳိးကုိ တကယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ လူေတြမ်ားသထက္မ်ားေအာင္ ပါဝင္လာႏုိင္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။ အထင္ကရပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ အႏုပညာသည္ေတြ၊ အားလုံးကေလးစားၾကတဲ့ ေက်ာင္းဆရာစတာေတြ၊ ၾသဇာအာဏာရွိသူေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိသူေတြ စသျဖင့္ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြ ပါဝင္လာႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ရဟန္း၊သံဃာေတြနဲ႔ အန္ဂ်ီအုိေတြပါ ပါဝင္လာေအာင္ ဆဲြႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။
ဘယ္ေတာ့ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သင့္သလဲဆုိတာကေတာ့ ျပည့္စုံတဲ့အတိုုင္းအတာတစ္ခုကုိ ဖန္တီးၿပီးရင္ေတာ့ စသင့္ပါတယ္။ ျမန္ျမန္စႏုိင္ေလေကာင္းေလလုိ႔ ဆုိရမွာပဲေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိဖဲြ႕စည္းသင့္သလဲဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ လုပ္ငန္းေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ လုိလာျပန္တယ္။ အထက္က ကိစၥေတြလုိ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ႀကိဳတင္ေလ့လာထား၊ သိထားသင့္တယ္ေပါ့။ ဒါမွသာလွ်င္ အမ်ားရဲ႕ ေလးစားယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္လာမယ္မဟုတ္လား။
ေခါင္းေဆာင္သူရ႕ဲအရည္အခ်င္း
ေခါင္းေဆာင္တဲ့လူ လႈံ႔ေဆာ္တဲ့လူဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘဲ လူတုိင္းျဖစ္ႏုိင္ရမယ္။
လူတုိင္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အဲဒီလုိ ဆဲြေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ့္ဘက္ပါဖုိ႔ဆုိတာ ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားအေနနဲ႔ ထင္ရွားၿပီး ထိထိမိမိ စကားကုိသာ ေရြးျခယ္ၿပီး ေျပာဆုိတတ္ရမယ္။ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္တာကုိပဲ ေျပာဆုိရမယ္။ သင့္ ေတာ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ေရြးျခယ္ေျပာဆုိဖုိ႔ အစကထဲက ျပင္ဆင္ထားရမယ္။ ေဆြးတဲ့ လုပ္ေဆာင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ မပတ္သက္တာေတြ ဘာမွမေျပာဆုိမိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေနာက္ကုိယ့္ရဲ႕တင္ျပမႈဟာလည္း ေရွးရုိးစဲြအတုိင္းမဟုတ္ဘဲ အသစ္ အဆန္းျဖစ္ေနရမယ္။ အမွန္ဆုိတာကုိလည္း ျပႏုိင္ရမယ္။ လူတုိင္းခံစားမႈျဖစ္ႏုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားျပရမယ္။ ကိုယ္ပုိင္အသုံး အႏႈန္းေတြကုိ ဦးစားေပးၿပီး အျခားသူမ်ားကုိ လုိအပ္တဲ့အခါမွသာ စံအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ေျပာျပရမယ္။ ကုိယ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာ ကုိလည္း ပုံဆဲြသလုိ ျမင္ေနေအာင္ ဟန္ပန္အမူအရာေတြ စိတ္အားတက္ၾကြစြာ ေျပာျပႏုိင္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီလုိအဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုဆုိေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ ဘယ္လုိမွလုပ္ေဆာင္လုိ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ လူတုိင္းကုိ သူနဲ႔တန္တဲ့ေနရာေတြ ကုိ ေပးႏုိင္ရမယ္။ ဒီေနရာကုိ ဘယ္သူနဲ႔တန္တယ္ဆုိတာ ေလ့လာထားရမယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ေစခုိင္းရမလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ ကစၿပီး လုပ္ေစခုိင္းႏုိင္ရမလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ သင့္ေတာ္သလဲ။ ဘာေတြလုပ္ေစရမလဲ။ ဘယ္လုိအမ်ဳိးအစားေတြ ေရြးၿပီး ေပးသင့္ သလဲဆုိတာေတြကုိလည္း သိထားသင့္ဖုိ႔လုိတယ္။ အုိေက ဒီလုိဆုိရင္ အစီအစဥ္တစ္ခုေလာက္ အက်ဥ္းသေဘာေလာက္ ဆဲြၾကည့္ ရၾကေအာင္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္............
No comments:
Post a Comment