ပုိးစုန္းၾကဴးေလး
ကုိယ့္အလင္းက ကိုယ္ေလွ်ာက္ရုံသာ လုံေလာက္တယ္။
သာေတာင္ မေနတတ္လြန္းလို႔
ကုိယ့္အလင္းကိုယ္ဖဲ့ၿပီး ရြာသားမ်ား လင္းေစခဲ့ဖူးရဲ႕
၂၀၀၅၊ ဧပရယ္ ၃၀။ တိတ္တိတ္ေလးပါပဲ။
ေနေတြ၊ လေတြ အလင္းေပးပုံနဲ႔မ်ား ကြာပ
သစ္ပင္ေတြေတာင္ ယမ္းလို႔
ၾကယ္ေတြကလည္း ငမ္းလို႔
ျခေသၤ့ေတြလည္း လန္းလို႔
သူတို႔ အလင္းေပးၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပုိးစုန္းၾကဴးေလး
တိတ္တိတ္ေလးပါပဲ။
သာရလင္း ။
No comments:
Post a Comment