ညေနေစာင္း ထုိင္ခုံေပၚမွာ
သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ နားရြက္တစ္စုံနဲ႔
၀ါရွင္တန္ကုိ နားေထာင္တယ္
လန္ဒန္ကုိ နားေထာင္တယ္
ရန္ကုန္ကုိ နားေထာင္တယ္
ခုံမင္စရာေကာင္းတဲ့ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ
ျပင္းထန္တဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြရွိေနရဲ႕
အရသာမေတြ႕ဘူးလား
ႏွလုံးသားထဲက ပထ၀ီ၀င္အတြက္
ဦးေႏွာက္ထဲက သမုိင္းအတြက္
လႈိင္းလုံးႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ၾကည့္တယ္
မဟာတံတုိင္းႀကီးကုိလည္း ေခါင္းနဲ႔ေျပးေဆာင့္မိတယ္
တစ္ခါက အေဆာက္အဦး သုေတသနဌာနမွာ
ငါဟာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္
အေဆာက္အဦးေတြရဲ႕ အတြင္းေရးကုိ
သိသင့္သေလာက္ေတာ့ သိပါရဲ႕
ခုေတာ့ငါဟာ လက္မရြ႔ံကဗ်ာဆရာ
လူနာေတြမရွိဘဲ ဆရာ၀န္ေတြရွိပါ့မလား
ဘဏ္တုိ္က္ေတြမရွိဘဲ ဘဏ္ဓားျပေတြရွိပါ့မလား
ေဟာဒီ ေက်ာက္နံရံထက္မွာ
ငါ့တုိ႔ မ်ဳိးဆက္သစ္ရဲ႕ အသံကုိထြင္းထုလုိက္မယ္
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မတန္တဆ အနစ္နာခံမႈေတြနဲ႔
ႀကီးျမတ္လွစြာ ရွင္သန္ထေျမာက္လာမယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ သရဏဂုံတင္ၿပီးၿပီ
ကိုေဖာ္ေ၀းကုိ သစၥာခံဖုိ႔
ေခတ္ေပၚကဗ်ာေစတီမွာ ထီးေတာ္သစ္တင္လွဴပူေဇာ္ဖုိ႔
ျမန္မာကဗ်ာေတြကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္ သဂၤါယတနာတင္ဖုိ႔
ငါေရာက္လာခဲ့တယ္။ ။
လွသန္း
No comments:
Post a Comment