ဒီေတာ့ မိသားစုမွာ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ အၿမဲတန္းလုိလုိ တုိင္တုိင္ပင္ပင္ ေဆြးေဆြးေႏြးေႏြး ရွိဖုိ႔ေတာ့ လုိအပ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပြင့္လင္းမႈေတြလည္းရွိဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိသာေစ နာေစဆုိတာမ်ဳိးေတာ့ မရွိရဘူးေပါ့။ မိဘေတြအေနနဲ႔ ကုိင္တြယ္တတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ သားသမီးေတြအေနနဲ႔လည္း ကုိယ့္အေပၚလူလား ေျမာက္တဲ့အထိ ေကြၽးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ မိဘေတြအတြက္ သားဆုိရင္လည္း အားကုိးရတဲ့ သားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ျပႆနာေတြနဲ႔ အႏၲရာယ္ေပးတဲ့ က်ားျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ရက်ဳိးမနပ္ ဘူးေပါ့။ ထုိနည္းတူစြာပါပဲ သမီးေတြအေနနဲ႔လည္း ထီးလုိအသုံးဝင္တဲ့ သမီးေတြျဖစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေနပူလ႔ုိ ျဖစ္ျဖစ္ မုိးရြာလုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ မိဘေတြအတြက္ အသုံးက်တဲ့ သမီးျဖစ္ေအာင္ ျပဳမူေနထုိင္သြားဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ မိဘေတြအတြက္ အပူေပးမယ့္ မီးလုိအၿမဲတန္းပူေလာင္ေနတဲ့ သမီးေတြမျဖစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
မိဘေတြအေနနဲ႔ သားသမီးေတြကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မႈဟာ နည္းလမ္းက်ဖုိ႔အတြက္ နည္းဗ်ဴဟာ ကြၽမ္းက်င္ေနရ ပါလိမ့္မယ္။ လိမ္မာတဲ့သားသမီးကုိ သူ႔ေျခေထာက္ေပၚသူရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ပထမဆုံးျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ခ်သြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္အေပၚ စနစ္တက် တည္ေဆာက္ထားတဲ့ မိမိရဲ႕သားသမီးေတြအတြက္ မသိမသာ အသားေပးၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရပါမယ္။ ဒီအေျခအေနဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္ တာေတြကုိ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုိက္လုပ္ေပးရင္း ေနာက္ဆုံး ဆုိးသြမ္းမႈဆီကုိ တြန္းပုိ႔လုိက္တာမ်ဳိး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဥပမာ သားတစ္ေယာက္အေပၚမွာ ထုိးတင္ရင္း မႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဟုိဟာဆုိလည္း လုပ္ေပး၊ ဒီဟာဆုိလည္း လုပ္ေပးရင္း ေနာက္ဆုံး ခ်စ္သလုိလုိနဲ႔ ႏွစ္သလုိလုိျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါကုိေတာ့ အထူးသတိထားဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။
သာသနာမွာေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာနဲ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တုိ႔ရဲ႕ တပည့္သားေတြအေပၚမွာ ဆုံးမပုံ၊ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ပုံဟာ ထင္ရွားပါတယ္။ အတုယူဖုိ႔လည္း အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္ ခ်ီးမြမ္းရ ပါတယ္။ သူတုိ႔မွာ မိမိကုိယ္တုိင္ သာသနာ့ေဘာင္အတြင္းသုိ႔ ရွင္ရဟန္းျပဳလုပ္ေပးထားတဲ့ ကုိယ့္တပည့္ရင္းေတြ၊ အျခားဆရာသမားေတြရဲ႕ တပည့္ေတြအေပၚမွာ တာဝန္ေက်ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ၾကရပါတယ္။ မိခင္ေတြဟာ ကုိယ္ဝန္နဲ႔ဆုိရင္ သေႏၶသားအတြက္ အပူေတြ၊ အစပ္ေတြ၊ အေအးေတြစသျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီးေတာ့ ဝမ္းတြင္းထဲမွာ ကတည္းက ကေလးအတြက္ အေနအထုိင္၊ အသြားအလာစတာေတြကုိ ဆင္ျခင္ေနထုိင္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အျပင္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာလည္း ကေလးအတြက္ လုိအပ္တာေတြကုိ မၿငီးမျငဴဘဲ လုပ္ေပးၾကရပါတယ္။
ထုိနည္းတူစြာပါပဲ၊ မေထရ္ျမတ္ႀကီးတုိ႔ဟာလည္း မိမိထံေမွာက္သုိ႔ေရာက္လာၾကတဲ့ တပည့္သားေတြအတြက္ လုံးပမ္းၾကရပါတယ္။ သတိထားၿပီးေတာ့ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကရပါတယ္။ ပစၥယဓမၼ ႏွစ္ဌာနနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၾကရပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ မနာမက်န္းျဖစ္ရင္လည္း ကုိယ္ဖိရင္ဖိ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ သူတုိ႔ရဲ႕နည္းလမ္းကေတာ့ ကမၼ႒ာန္းအလုပ္နဲ႔ ပထမတပည့္ကုိ ေသာတာပန္ျဖစ္ေအာင္ အရွင္သာရိပုတၱရာက လုပ္ေပးပါတယ္။ ဒါဆုိသူ႔တာဝန္ ေက်ပြန္ၿပီးေပါ့။ ေသာတာပန္ဆုိရင္ ကတိၿမဲၿပီ အပါယ္လည္းမက်ေတာ့ဘူး။ ဘဝအာမခံခ်က္လည္း ရွိသြားၿပီေပါ့။ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကေတာ့ ဒီအတုိင္းရပ္မေနဘဲ ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမယ့္ အထက္မဂ္ေတြအတြက္ ထပ္မံၿပီးေတာ့ သြန္သင္ဆုံးမရင္း ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာေတာ့ နည္းႏွစ္မ်ဳိးကို သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာကနည္းက ေသာတာပန္ မ်ားမ်ားရေရးအတြက္ အဓိကထားတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ တပည့္တစ္ပါးကုိ ေသာတာပန္ျဖစ္ရင္ လက္လႊတ္လုိက္တယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ပါး ေသာတာပန္ျဖစ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းတယ္။ ဘဝတစ္ခုအတြက္ အာမခံလက္မွတ္ရတဲ့အထိ လုပ္ေဆာင္ေပးလုိက္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝအာမခံခ်က္သမားမ်ားမ်ား ေပၚထြက္ေရးကုိ အဓိကထားၿပီးေတာ့ ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ရည္ရြက္ခ်က္ဟာလည္း ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး အေနနဲ႔ အဲဒီလုိဘဝအာမခံခ်က္ ရၿပီးျဖစ္ေပမယ့္ ရဟန္းကိစၥမ်ားမ်ား ျမန္ျမန္ၿပီးေျမာက္သြားေအာင္ ထပ္မံၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုိမုိတိက်တဲ့ အထြဋ္ေရာက္မယ့္ နည္းလမ္းကုိ ေမာင္းႏွင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔လုပ္ ရပ္ကေတာ့ အရိယာျဖစ္ေရးထက္ ျမန္ျမန္ၿပီးဆုံးေရးကုိ အေရာက္ပုိ႔ေဆာင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့နည္းလမ္း ပါပဲ။
နားလည္ေအာင္ မိသားစုနဲ႔ ခ်ီၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ သားသမီးႏွစ္ေယာက္မွာ ပထမဆုံး သမီးျဖစ္သူ၊ သားျဖစ္ သူကုိ သူ႔ဘဝအတြက္ အာမခံခ်က္ရတဲ့အထိ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးစတာေတြကုိ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ႏုိင္ ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးတဲ့နည္းနဲ႔ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ႏုိင္သူကုိ ပုိမုိၿပီးေတာ့ အသီးအပြင့္ေတြ ေဝဆာသြားေအာင္ ဆထက္တုိးတက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးတဲ့ နည္းလုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။ ဆုိေတာ့ မိဘလုပ္သူအေနနဲ႔ တာဝန္ႏွစ္ခု ခဲြျခားၿပီးေတာ့ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ အေမက ပထမဆုံး သားသမီးေတြကုိ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ အဓိကေမာင္းႏွင္ၿပီးေတာ့ အေဖလုပ္သူက ပုိမုိၿပီးေတာ့ ထြန္းေတာက္မယ့္ သားသမီးျဖစ္ေအာင္ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ေမာင္းႏွင္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ပိုမုိထိေရာက္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြယ္ေတာ့မလြယ္ကူဘူးေပါ့။
တာဝန္မခဲြခ်င္ရင္လည္း ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီးေတာ့ ဒီနည္းအတုိင္းပဲ အဓိက ထားၿပီးေတာ့ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပုိမုိထိေရာက္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သားသမီးနဲ႔ မိဘဆက္ဆံေရးဆုိတာ အေနာက္ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ရင္ သူ႔ေျခေထာက္သူ ရပ္တည္ဆုိတဲ့ စနစ္မ်ဳိးနဲ႔ လူသားျဖစ္တည္မႈကုိ တည္ေဆာက္ၾကပါတယ္။ မိမိတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကေတာ့ ေသဆုံးတဲ့အထိ မိဘနဲ႔သားသမီးဆက္ဆံေရးဟာ အတူတကြတည္ေဆာက္ၾကပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈအတုိင္းပဲ ဆက္လက္ စီးေမ်ာသြားေစခ်င္ပါတယ္။ အေနာက္ကလာတယ္ဆုိၿပီး ယဥ္ေက်းမႈတုိင္းေတာ့ ေကာင္းတယ္လုိ႔ မဆုိႏုိင္ပါဘူး။ မေကာင္းရင္ လည္း မေကာင္းတဲ့အေနအထားသိရင္ လက္မခံဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါကို ေခတ္မမီဘူးဆုိရင္လည္း မမီပါေစနဲ႔။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ မိဘနဲ႔သားသမီးဆက္ဆံေရးဟာ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးၿပီးေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့အေနအထား တစ္ခုဆီ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္ဖုိ႔ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တုိင္တုိင္ပင္ပင္ ႏွီွးႏွီးေႏွာေႏွာနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့ ဆက္ဆံေရး နဲ႔ မိသားစုအဝန္းအဝုိင္းေလး ပုိမုိေတာက္ပေအာင္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း။
ေမာင္မင္းစုိး
အတဲြ ၂၊ အမွတ္ ၁၂၊ ၂ဝ၁၅၊
Myanmar Review ဂ်ာနယ္
No comments:
Post a Comment