Friday, February 13, 2009

ၿမိဳ႕ျပမိန္းမမ်ား


ဆံပင္ပုံစံအစ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္အဆုံး

ေနာက္ဆုံးေပၚ ဖက္ရွင္အားလုံးစိတ္၀င္စားတယ္

အေပၚယံၾကည့္ရင္

ေခတ္ေရစီးမွာ ကတ္ေ၀ါ့ခ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့

အလွပုိင္ရွင္

အႏွစ္သာရက

ကမၻာေျမကုိ ေဆာ့ကစားေနတဲ့ ရုပ္၀တၳဳရဲ႕ ေက်းကၽြန္

သီခ်င္းအေဟာင္းႀကီးေတြ ႀကိဳက္တယ္

ႏုိင္ငံျခားအမွတ္တံဆိပ္မွန္သမွ် အလြတ္ရတယ္

အခ်စ္ဆုိတာ ဘာလဲ

လွ်ာရွည္ၿပီး သြားေမးမေနနဲ႔

ဘယ္မိန္းမကေလးမွ မသိေသးတဲ့

ဟန္းဖုံးတစ္လုံးရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္နံပါတ္လုိ႔ ေျဖလိမ့္မယ္

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ

သူတုိ႔အမွန္တရားက

ေဂ်ဒုိးနတ္က မုန္႕အရသာဟာ အႏုပညာထက္

ခ်ဳိၿမိန္တယ္

စီးတီးမတ္ထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ရတဲ့ ဖီလင္ဟာ

ရုပ္ရွင္ရုံထဲ အလဟႆရင္ခုန္တာထက္ျမင့္တယ္

ပုိက္္ဆံမရွိရင္ စိတ္ကူးယဥ္ေတြကုိ ရပ္ပစ္လုိက္

ေခတ္က အခ်စ္ကုိ ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာေရး မရွိေတာ့ဘူး

ခင္ဗ်ားမွာ အေတြးအေခၚ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ

ခင္ဗ်ားေရွ႕မွာ ရပ္ေနတာ မိန္းကေလးမဟုတ္ အုိင္က်ဴျမင့္တဲ့ရုပ္တု

ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကုိ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီးလုိ႔ျမင္တယ္

၂၀ရာစု

ရုိမီယုိနဲ႔ ဂ်ဴးလိယက္ဇာတ္လမ္းေတြထားလုိက္ပါ

အခု ဘင္အက္ဖလက္နဲ႔ ဂ်နီဖာလုိပက္ဇ္

အသည္းကဲြတယ္ဆုိတာ

၂၁-ရာစုမွာ ဖတ္လုိ႔အေကာင္းဆုံး သေရာ္စာပဲ

သစၥာတရားက

အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္၊မ်က္ႏွာမ်ားတယ္

အနံ႔အရသာပ်က္ေနၿပီ

ေခတ္က ဘာဆုိလား ညာဆုိလား

ၿမိဳ႕ျပမိန္းမမ်ားေဟာတဲ့တရား

ခင္ဗ်ားမေမ့ေလ်ာ့ေလနဲ႔။

ေအာင္ရင္ၿငိမ္း

No comments: