ေရျပင္ေပၚသုိ႔ အလုိက္သင့္ ေမ်ာပါေနေသာ ေဗဒါပန္းမ်ား၏ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္မ်ားကုိ ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာမ်ားျဖင့္ ဖြင့္ဆုိခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ မသိစိတ္မ်ားျဖင့္ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကုိ သုတ္ပစ္ လုိက္မိသည္။ ေငးေမာ ၾကည့္ေနေသာ ျမစ္၏ အသံမ်ဳိးစံု၊ အကမ်ဳိးစံု၊ အတီးမ်ဳိးစံု၊ သေကၤတမ်ဳိးစံုသည္ ျမစ္၏ မာယာေအာက္ အသီးသီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလသည္။ ရင္ထဲ၌ စီးဆင္းေနေသာ ပရိေဒဝမ်ဳိးစံု၊ ခံစားမႈ မ်ဳိးစံုသည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားရန္ လြယ္ကူ ႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ သူစိမ္းဆန္ေနေသာ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စု အသုိင္းအဝုိင္းမွ ေပါက္ဖြား ႀကီးျပင္းစ ျပဳလာေနေသာ ေနေရာင္ျခည္တစ္မႈံသည္ ေလာကႀကီး၏ လစ္ဟာေနေသာ အေမွာင္က် တစ္ေနရာ၌ အလင္းေရာင္ မႈန္မႈန္ဝါးဝါးကုိ ျဖန္႔ခငး ေပးႏုိင္လိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိေရာင္ျခည္ ႏုႏုသည္ ကမၻာေျမေပၚသုိ႔ က် မလာေသးခင္ ျမဴမ်ား၊ ႏွင္းမ်ား၊ အခုိးအေငြ႕ မ်ဳိးစံုးႏွင့္ မိခင္ေနေရာင္ျခည္၏ ေႏြးေထြးေသာ ေရာင္ျခည္ႏုႏုကုိ ကူးစက္ခြင့္မရ ျဖစ္ေနခဲ့ရေလသည္။
အေနာက္ေတာင္ဆီသုိ႔ ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ နံရံမဲ့ကမၻာ၏ အူေၾကာင္ေၾကာင္ စစ္တမ္းကုိ ေတြ႕ရွိ လုိက္ရသည္။ ဆန္႔ထုတ္ၾကည့္လုိက္ေသာ အေတြးမ်ားသည္ ကယ္ရီေကးခ်ား ဆဲြထားေသာ ေခြးတစ္ေကာင္ပံုလုိ ကုိး႐ုိ ကားယားႏုိင္လြန္သည္္။ ဦးေဆာင္မႈေနာက္သုိ႔ ငန္းဘဲမ်ား စီတန္းစြာ သြားေန ခဲ့ၾကသည္။ အေမွာင္ သန္းလာေနေသာ ညေနခင္း အပ်ဳိ ႏုႏုေလးကုိ အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ ေတြးေၾကာက္တတ္ေသာ လူသားတစ္ေယာက္၏ ဗီဇစိတ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္လာခဲ့သည္။ ထူးေထြ ဆန္းျပားေသာ အဝါေရာင္ ႏုႏုမ်ားသည္ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ဳိးစံုႏွင့္ နိမိတ္ပံုမ်ဳိးစံုကုိ ပံုသြင္း သယ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။ အရ မေတာ္ေလေသာ ခုိလႈံစရာ လြင္ျပင္သည္ ၾကယ္ဝန္းသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေလးလံသည္။ အတၱကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္။ ဥေပကၡာ-ဟူသည္ ဘုရားေဟာ က်မ္းစာမ်ားအရ စစ္တမ္းထုတ္ေသာ္ ေကာင္းေသာအဓိပၸါယ္ကုိ ေဆာင္က်ဥ္းခဲ့ေသာ္လည္း၊ ထုိစကား၏ အရင္းအျမစ္ကုိ မသိဘဲ စကားလံုး အငွါးသံုးလွ်က္ စစ္တမ္းသဖြယ္ ဖြင့္ဆုိျခင္းသည္ ေခါင္းပါး လာေသာ ျဗဟၼစုိရ္မ်ား၏ အမွန္သရုပ္ကုိ ဖံုးကြယ္လုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေရျပင္ေပၚသုိ႔ အလုိက္သင့္ ေမ်ာပါေနေသာ ေဗဒါပန္းမ်ား၏ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္မ်ားကုိ ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာမ်ားျဖင့္ ဖြင့္ဆုိခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ မသိစိတ္မ်ားျဖင့္ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကုိ သုတ္ပစ္ လုိက္မိသည္။ ေငးေမာ ၾကည့္ေနေသာ ျမစ္၏ အသံမ်ဳိးစံု၊ အကမ်ဳိးစံု၊ အတီးမ်ဳိးစံု၊ သေကၤတမ်ဳိးစံုသည္ ျမစ္၏ မာယာေအာက္ အသီးသီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလသည္။ ရင္ထဲ၌ စီးဆင္းေနေသာ ပရိေဒဝမ်ဳိးစံု၊ ခံစားမႈ မ်ဳိးစံုသည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားရန္ လြယ္ကူ ႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ သူစိမ္းဆန္ေနေသာ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စု အသုိင္းအဝုိင္းမွ ေပါက္ဖြား ႀကီးျပင္းစ ျပဳလာေနေသာ ေနေရာင္ျခည္တစ္မႈံသည္ ေလာကႀကီး၏ လစ္ဟာေနေသာ အေမွာင္က် တစ္ေနရာ၌ အလင္းေရာင္ မႈန္မႈန္ဝါးဝါးကုိ ျဖန္႔ခငး ေပးႏုိင္လိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိေရာင္ျခည္ ႏုႏုသည္ ကမၻာေျမေပၚသုိ႔ က် မလာေသးခင္ ျမဴမ်ား၊ ႏွင္းမ်ား၊ အခုိးအေငြ႕ မ်ဳိးစံုးႏွင့္ မိခင္ေနေရာင္ျခည္၏ ေႏြးေထြးေသာ ေရာင္ျခည္ႏုႏုကုိ ကူးစက္ခြင့္မရ ျဖစ္ေနခဲ့ရေလသည္။
ေရျပင္ေပၚသုိ႔ အလုိက္သင့္ ေမ်ာပါေနေသာ ေဗဒါပန္းမ်ား၏ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္မ်ားကုိ ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာမ်ားျဖင့္ ဖြင့္ဆုိခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ မသိစိတ္မ်ားျဖင့္ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကုိ သုတ္ပစ္ လုိက္မိသည္။ ေငးေမာ ၾကည့္ေနေသာ ျမစ္၏ အသံမ်ဳိးစံု၊ အကမ်ဳိးစံု၊ အတီးမ်ဳိးစံု၊ သေကၤတမ်ဳိးစံုသည္ ျမစ္၏ မာယာေအာက္ အသီးသီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလသည္။ ရင္ထဲ၌ စီးဆင္းေနေသာ ပရိေဒဝမ်ဳိးစံု၊ ခံစားမႈ မ်ဳိးစံုသည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားရန္ လြယ္ကူ ႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ သူစိမ္းဆန္ေနေသာ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စု အသုိင္းအဝုိင္းမွ ေပါက္ဖြား ႀကီးျပင္းစ ျပဳလာေနေသာ ေနေရာင္ျခည္တစ္မႈံသည္ ေလာကႀကီး၏ လစ္ဟာေနေသာ အေမွာင္က် တစ္ေနရာ၌ အလင္းေရာင္ မႈန္မႈန္ဝါးဝါးကုိ ျဖန္႔ခငး ေပးႏုိင္လိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိေရာင္ျခည္ ႏုႏုသည္ ကမၻာေျမေပၚသုိ႔ က် မလာေသးခင္ ျမဴမ်ား၊ ႏွင္းမ်ား၊ အခုိးအေငြ႕ မ်ဳိးစံုးႏွင့္ မိခင္ေနေရာင္ျခည္၏ ေႏြးေထြးေသာ ေရာင္ျခည္ႏုႏုကုိ ကူးစက္ခြင့္မရ ျဖစ္ေနခဲ့ရေလသည္။
ေမာင္မင္းစိုး (ေရႊနံ႔သာ)
No comments:
Post a Comment