Saturday, July 18, 2015

လူငယ္နဲ႔ ဇဲြ


လူငယ္ေတြရဲ႕ ဇဲြလုလႅ ဝီရိယနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚကုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားႏုိင္ၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ပန္းတုိင္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု သီးပြင့္ေဝဆာလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ဒီတစ္ပတ္အတြက္ အားေပးစကား၊ တုိက္ တြန္းစကားဆုိခ်င္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္အခါ ပညာရွာဆုိသလုိ ပညာေတြ ထုိက္သင့္သေလာက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိေန ၾကၿပီး ဒီအတုိင္းပဲ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ေနခဲ့ရတဲ့ လူငယ္ေလးေတြမ်ားစြာ ေတြ႕ျမင္ေနရဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္အကုိင္ရွားပါးမႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ ထုိက္သင့္သေလာက္ လုပ္ခလစာမရလုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္ ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ပ်င္းေနလုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ဆရာသမားေတြ ဆုံးမဖူးတဲ့ စကား တစ္ခြန္းကေတာ့ ပ်င္းရင္ ပ်င္းမွန္း သိရင္ လူေတာ္ျဖစ္လာႏုိင္တယ္ဆုိတာပါပဲ။ ပ်င္းေနတာကုိ ပ်င္းမွန္းမသိဘဲ ဒီအတုိင္းပဲ အသာအယာ ေမွ်ာလုိက္ေနဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိပတိတပ္ၿပီး လုပ္မယ္ဆုိရင္ ဘာမဆုိျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။

အဓိပတိေလးပါး ရွိပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵျပင္းျပင္းပ်ပ် ရွိရပါမယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ျပင္းျပင္းပ်ပ် ရွိရပါမယ္။ လုပ္ခ်င္တာကုိ တကယ္အေကာင္ထည္ ေဖာ္တဲ့အေနနဲ႔ ႀကိဳးစားျခင္းဆုိတာ ရွိရပါမယ္။ အဲဒီလုိ လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း ဥာဏ္လႊာၿပီးေတာ့ လုပ္ရပါမယ္။ အဲဒီေလးမ်ဳိးကို တစ္ခုခုကို အထြဋ္တင္ၿပီး လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ဆုိတာေတြဟာ လက္တစ္ကမ္းအလုိမွာ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ေလးခ်က္ထဲက ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈဆုိတာေလးကုိ အဓိကထားၿပီး ေျပာျပလုိပါတယ္။

 အလုပ္တစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပထမဆုံး က်န္းမာေရးဟာ အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ က်န္းမာေအာင္ ဂ႐ုစုိက္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်န္းမာေရးကုိလည္း လုိက္စားၿပီး ျဖစ္သလုိမေနဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ က်န္းမာေနမွသာ မိမိဘာလုပ္ခ်င္တာလဲဆုိတာကုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးေတာ့ အဲဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားမႈဆုိတာေတြကုိ ျပဳလုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိင္ေနလုိ႔ေတာ့ ဘာမွျဖစ္မလာဘူးဆုိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ထုိက္သင့္သေလာက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈရွိရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဇဲြလုလႅ ဝီရိယလုိ႔ သုံးခ်င္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က အလုပ္ေတာ့ လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇဲြမရွိဘူး။ ဟုိ စပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္နဲ႔ဆုိေတာ့ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ျဖစ္သြားတတ္ၾကတယ္။

 ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ဝါသနာပါရာကုိ ပထမဆုံး ဦးစားေပး ဆုံးျဖတ္ၿပီးေတာ့ ဇဲြေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေမာင္းႏွင္ေနခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ဆုိတာေတြ ရွိလာမွာ၊ ရလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အင္တာနက္ (နည္းစနစ္က်က် အေတြးအေခၚ)မွာ ဖတ္လုိက္ရတဲ့ လင္းယုန္ငွက္ အေၾကာင္းေလးကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ လင္းယုန္ေတြဟာ တိရစၧာန္ေတြထဲမွာေတာ့ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကရတဲ့ သတၱဝါျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔က သက္တမ္း လည္း အရမ္းရွည္တယ္။ လူေတြရဲ႕ သက္တမ္းနီးပါး (၇ဝ)ေလာက္ကုိ အသက္ရွည္ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ အဓိက လက္နက္ကေတာ့ ခြၽန္ျမေနတဲ့ ႏႈတ္သီး၊ ထက္ျမက္တဲ့ ေျခသည္းနဲ႔ စူးရွေတာက္ပေနတဲ့ မ်က္လုံးတုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ သူတုိ႔သက္တမ္း တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္တဲ့ သက္တမ္း(၄ဝ)ေလာက္ကုိ ဒီအဂၤါေတြ ျပည့္စုံေနတာပါ။ အဲဒီကေန ေက်ာ္လာရင္ေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏႈတ္သီးေတြဟာ ေပ်ာ့သြားခဲ့တယ္။ ေျခေတြလည္း တုံးသြားတယ္။ ေျခေထာက္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ အေမႊးေတြလည္း အရမ္းထူလာတယ္။ ဒီေတာ့ ပ်ံသန္းဖုိ႔ ခက္ခဲသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ (၅)လေလာက္အထိ အစာငတ္ခံႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ ဒီေနရာမွာ လင္းယုန္ႏွစ္မ်ဳိး ကဲြသြားတယ္။

အဲဒါကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။ မေလ်ာ့တဲ့ ဇဲြလုလႅပါပဲ။ ပထမတစ္မ်ဳိးက စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့တဲ့ ငွက္ေပါ့။ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖုိ႔ အားမရွိေတာ့တဲ့အတြက္ အရွိန္ေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ အျမင့္ဆုံးကုိ ပ်ံတက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေအာက္ကုိ တရွိန္ထုိး ထုိးစုိက္ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသ လုိက္တဲ့ငွက္ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အပင္ပန္းမခံေတာ့ဘဲ (၅)လေလာက္ အသက္ရွင္ၿပီးရင္ အစာငတ္ခံၿပီး ေသသြားခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ ခုိင္မာတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ ဇဲြသတၱိကုိ ေမာင္းႏွင္ၿပီးေတာ့ ဘဝကုိဆက္လက္ ရွင္သန္ဖုိ႔အတြက္ အျမင့္ဆုံးေတာင္ကုိ ရွာၿပီးေတာ့ (၅)လေလာက္ေနထိုင္ဖုိ႔ အသုိက္ေဆာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မိမိတုိ႔ ရဲ႕ရွည္ၿပီးေပ်ာ့ေနတဲ့ ႏႈတ္သီး ကုိ ေက်ာက္နံရံနဲ႔ ေသြးရဲရဲသံရဲရဲျဖစ္ေအာင္ ပြတ္တုိက္ၾကတယ္။ အရမ္းနာက်င္သည္ အထိ ပြတ္တုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ႏႈတ္သီးဟာ ေၾ<ြကက်ျပဳတ္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

 မၾကာခင္မွာဘဲ ႏႈတ္သီး အသစ္ ျပန္ထြက္လာတယ္။ လပုိင္းအၾကာမွာေတာ့ အရမ္းခြၽန္ျမတဲ့ ႏႈတ္သီးေလးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီးေတာ့ ပထမဆုံး အေနနဲ႔ အဲဒီႏႈတ္သီးနဲ႔ ထူေနတဲ့အေမႊးေတြကုိ နာက်င္စြာနဲ႔ပဲ ဆဲြႏႈတ္ၿပီး သာမာန္အတုိင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တုံးေနတဲ့ မိမိရဲ႕ ေျခသည္းေတြကုိ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ခြၽန္ျမလာေအာင္ ႏႈတ္သီးနဲ႔ ေသြး ရဲသည္အထိ ကုိက္ျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ နာက်င္မႈမ်ဳိးစုံကုိ ခံစားရၿပီးၿပီဆုိေတာ့မွ မိမိရဲ႕ အသုိက္ေလးမွာ (၅)လတိတိေနထုိင္ၿပီးေတာ့ အားေမြးပါတယ္။

(၅)လျပည့္ရင္ေတာ့ အရင္ကလုိ ခြၽန္ျမတဲ့ ႏႈတ္သီး၊ ထက္ျမက္တဲ့ ေျခသည္း၊ စူးရဲေတာက္ပတဲ့ မ်က္လုံးေတြန႔ဲ ဘဝသစ္ကုိ တည္ေဆာက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္သက္တမ္းတစ္ခုကို ေနထုိင္တဲ့ လင္းယုန္ငွက္တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အသက္(၇ဝ)ေလာက္အထိ ရွင္သန္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ သက္တမ္းရွည္ဖုိ႔အတြက္ ဘဝသစ္ျပန္လည္ထူေထာင္ဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ အားေမြးရ ပါတယ္။ ဇဲြရွိရပါတယ္။ အခက္အခဲမ်ဳိးစုံကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ရပါတယ္။ ဒါေတြကုိ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟာ သက္တမ္းလည္းရွည္ၿပီးေတာ့ ႏုပ်ဳိတဲ့ ဘဝတစ္ခုကုိ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါေလးကုိ အတုယူေစခ်င္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔လည္း မိမိသြားခ်င္တဲ့ ပစ္မွတ္၊ ပန္းတုိင္မေရာက္ မခ်င္းေတာ့ ဒီလုိ အခက္အခဲမ်ဳိးစုံနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခက္အခဲေတြ၊ အတုိက္အခိုက္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံရရင္ ဘဝကုိ အ႐ႈံးေပးၿပီးေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ဆင္းသြားတဲ့အထိ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ မထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့ရင္ ေတာ့ ရွင္ၿပီးေတာ့ ေသေတတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ႀကိဳးစားရပါမယ္။

ဇဲြရွိရပါမယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့လူေတြဟာ ဘယ္လုိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိ ၾကည့္ၾကည့္ ေအးေအးေဆးေဆး အသာအယာနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔လည္း ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရတယ္။ ဇဲြရွိ ခဲ့ၾကတယ္။ မေလွ်ာ့ေသာ လုလႅေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကရတယ္။ စိတ္ဓာတ္ကုိ အၿမဲတမ္းလုိလုိ တြန္းအားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔လည္း အခက္အခဲ အဆီးအတားေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေဆာက္ၿပီးမွသာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အလီလီ ရရွိခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ ေက်ာင္းၿပီးရင္ အလုပ္မရွိလုိ႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ခလစာ နည္းလုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပ်င္းလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္မလုပ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာပါပဲ။ လမ္းေတြကေတာ့ မ်ဳိးစုံရွိေနခဲ့ပါတယ္။

 ဘယ္လမ္းကုိ လုိက္မွာလဲ။ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းဟာ ကုိယ့္နဲ႔သဟဇာတျဖစ္မလဲ။ ေလွ်ာက္ေသာသူဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္မွာ ဧကန္မလဲြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလွ်ာက္ပါ။ ႀကိဳးစားပါ။ ဇဲြလုလႅကုိလည္း ေလွ်ာ့မခ်လိုက္ပါန႔ဲ လုိ႔ မွာခ်င္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ တစ္ေန႔ ေအာင္ျမင္မႈဆုိတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြ ေဝဆာေနတဲ့ ပန္းတုိင္မွာ ေအးေအးလူလူ ေနရပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္ပါေတာ့တယ္။

No comments: