#ဒေသနာဉာဏ်အလင်းရှင်သို့ ဦးညွှတ်ခြင်း

#ဒေသနာဉာဏ်အလင်းရှင်သို့ ဦးညွှတ်ခြင်း

========================

 ''ရဟန်းတို့၊ ရဟန်းမည်သည် ရာဓကဲ့သို့ ပြောဆိုဆုံးမလွယ်ကူသူ ဖြစ်ရမည်။ အပြစ်ကိုပြပြီး ဆုံးမလာသည့် အခါ အမျက်ဒေါသ မထွက်ရပေ။ အဆုံးအမပေးသူကို ရွှေအိုးကို ညွှန်ကြားသူကဲ့သို့ ဆည်းကပ်ရမည်'' 

 လောက၌ ပြောဆိုတတ်ကြသည့် စကားနှစ်ခွန်းသည် ဤမထေရ်မြတ်၏ အကြောင်းအရာအား ပိုမိုပြီးတော့ လင်းပွင့်စေခဲ့သည်ဟု ထင်မြင်မိပါသည်။ တစ်လုပ်စားဖူး သူ့ကျေးဇူးဆိုသည့်စကားနှင့် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးဘူးဆိုသည့် စကားနှစ်ခွန်း ဖြစ်သည်။ မှန်ပါသည် လောကတွင် ကျေးဇူးတရားကို သိရန်လိုအပ်ပါသည်။ သိသည့်အားလျော်စွာလည်း ပြန်လည်ကျေးဇူးတုံ့ဆပ်ဖို့ လိုအပ်ပါသည်။ ထိုအပြင်လည်း အသက်အရွယ်ကြီးရင့် လာသော်လည်း မိမိ၏စိတ်ဓာတ်များ ယိုယွင်း မပျက်စီးလာရန် လိုအပ်ပါသည်။ အသက်ကြီးပေးမယ့် အသိကြီးကြီး စိတ်ဓာတ်ကြီးကြီးဖြင့် ဘ၀ကို ယိမ်းယိုင်မသွားရန် ပြုလုပ်ဖို့ လိုအပ်ပါသည်။ 

 လွန်ခဲ့သောကမ္ဘာတစ်သိန်းအထက် လောက၌ ပဒုမုတ္တရမြတ်စွာဘုရားရှင် ပွင့်တော်မူခဲ့သည်။ ထိုဘုရား ရှင်လက်ထက်တွင် ဟံသာ၀တီမင်းနေပြည်တော်၌ အရှင်ရာဓလောင်းလျာသည် အမျိုးသားကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ တစ်နေ့တွင် မြတ်ဗုဒ္ဓသည် ရဟန်းတစ်ပါးအား ဒေသနာဉာဏ်များ တိုးပွားလာအောင် စွမ်းဆောင်ရာ၌ အမြတ်ဆုံးဧတဒဂ်ရာထူးကို ပေးအပ်သည့်အခါ ထိုအမျိုးကောင်းသည် ဤရဟန်းကဲ့သို့ ပဋိဘာနေယျက= မြတ်စွာဘုရား၏ တရားဟောဆိုကြောင်း ဓမ္မဒေသနာ ပဋိဘာန်ဉာဏ်အသစ်သစ်ကို ဖြစ်စေသောအရာ၌ ဧတဒဂ်ရာ ထူးဆုကို ရရှိရန် ကုသိုလ်ကောင်းမှုများ ပြုလုပ်ပြီး ဆုပန်ခဲ့သူဖြစ်သည်။

 ဝိပဿီဘုရားရှင်လက်ထက်တွင်လည်း လူ့အဖြစ်သို့ ရရှိခဲ့ပြီး ဆွမ်းခြွံကလာသည့် ဝိပဿီဘုရားရှင်အား သရက်သီးမှည့်များကို လှူဒါန်းခွင့် ရရှိခဲ့သူဖြစ်သည်။  ထိုကုသိုလ်ကောင်းမှုများကြောင့် လူ့ပြည် နတ်ပြည်တို့၌ ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဘ၀အဆက်ဆက်တွင် ကုသိုလ်ကောင်းမှုများ ပြုလုပ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ 

 ဂေါတမဘုရားရှင်လက်ထက်တွင် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်၌ ပုဏ္ဏားမျိုးတွင် မွေးဖွားလာခဲ့သည်။ နာမည်ကား ရာဓဟု အမည်ရသည်။ အရွယ်ရောက်သော် မိမိ၏ပုဏ္ဏားမျိုးမှ အမျိုးသမီးနှင့် အိမ်ထောင်ကျသည်။ အသက် အရွယ်ကြီးရင့်လာ၍ အလုပ်မလုပ်နိုင်တော့သည့်အချိန် အိမ်သူအိမ်သားများ၏ ငြိုငြင်မှုကို ခံလာရသည်။ သို့အတွက် လူပိုဖြစ်နေသည့် လူအိုကြီးအား အိမ်တွင် မထားချင်ကြတော့ပေ။ ချမ်းသာသည့်အမျိုးတွင် မွေးဖွားကြီးပြင်းလာခြင်း မဟုတ်သည်ကတစ်ကြောင်း၊ မိမိကိုယ်တိုင်သော်လည်း ချမ်းသာသည့် အိမ်ထောင်တစ်ခုကို ဖန်တီးပေးနိုင်ခြင်း မရှိသည်ကတကြောင်းကြောင့် သူ့အား မယားနှင့်တကွ သားသမီးတို့၏ ကြင်နာမှုကို မရရှိခဲ့ပေ။

 အသက်အရွယ်အားဖြင့်လည်း ကြီးရင့်လာပြီဖြစ်သည်။ အပြင်တွင်စာရင်းငှာလုပ်ရန်အတွက်လည်း အဆင် မပြေ။ သို့အတွက် ခိုကိုးရမဲ့အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။ မည်သူ့အား အားကိုး မည်နည်း။ အားကိုးရာအတွက် ရှာဖွေကြည့်သည် သို့သော် သူ့အားထောက်ပံ့ကျွေးမွေးမည့်သူ တစ်ယောက်မျှ မတွေ့။ သို့အတွက် နောက်ဆုံးထွက် ပေါက်အဖြစ် ဝေဠု၀န်ကျောင်းတော်ကြီးဆီသို့ ချီတက်ခဲ့သည်။ ထိုကျောင်းများတွင် သံဃော့၀ယျာ၀စ္စလုပ်လျက် ဆွမ်းကျန် ကွမ်းကျန်လေးများဖြင့် အသက်မွေးခဲ့သည်။ 

 ကျောင်းတိုက်ရှိ သံဃာတော်များထံသို့ တစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီထံ ၀င်ထွက်သွားလာလျက် သူ့အား ရဟန်းပြု ပေးဖို့ တောင်းပန်ရှာသည်။ သို့သော် သူ့အား ရဟန်းပြုပေးမည့် ရဟန်းတစ်ပါးတလေမျှ မတွေ့။ ရဟန်းတော်များသည် အသက်အရွယ်အားဖြင့် ငယ်ရွယ်သူတို့ကိုသာ ရှင်ရဟန်းပြုပေးလိုကြသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် မိမိရှင်ရဟန်း ပြုပေးထားသည့် တပည့်၏ အပြစ်အပြစ်ကြီးတို့ကို အမြဲမပြတ် ကြည့်ရှုဆုံးမ ပေးရသည်။ ပြောဆိုသွန်သင်ပေးရသည်။ မိမိ၏ ဝေယျာ၀စ္စတို့ကိုလည်း ပြုလုပ်ပေးနိုင်သူတို့ကိုသာ ရွေးပြီး ရှင်ရဟန်း ပြုပေးတတ်ကြသည်။ ထိုကဲ့သို့သော အကြောင်းများကြောင့် ပုဏ္ဏားကြီးသည် စိတ်ဆင်းရဲမှုများ ပိုမိုဖြစ်ကာ အိုမင်းရင့်ရော်လာသည်။ ရုပ်ရည်အဆင်း မလှပခဲ့။  အရိုးပေါ်အရေတင် အကြောင်းပြိုင်းပြိုင်းထလျက် ရှုချင်စဖွယ်ပင် မရှိတော့ပေ။  

 အမှန်အားဖြင့် သူ့သည် နောက်ဆုံးပစ္ဆိမဘဝိက လူသားအဖြစ် မွေးဖွားလာသူဖြစ်သည်။ သို့အတွက် ပါရမီသမ္ဘာအရှိန်အားဖြင့်လည်း ရင့်သန်နေခဲ့သည်။ မိမိ၏ လက်ကျန်ရှိနေသေးသည့် အသက်တမ်းလေးကို သာသနာ တော်တွင်၀င်လျက် ကုန်ဆုံးလိုချင်စိတ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့အတွက် သာသနာတော်သို့ ၀င်ရောက်ရန် စိတ်ဆန္ဒသည် အလွန်အမင်းပြင်းထန်နေခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ယခုသော်ကား မိမိ၏အလိုဆန္ဒကို မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမျှ အကောင်အထည်ဖော်ပေးမည့်သူ မရှိပေ။ သို့အတွက် များစွာပင် စိတ်သောက ရောက်နေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

 တစ်ရက် မြတ်ဗုဒ္ဓသည် ဝေဠု၀န်ကျောင်းထဲတွင် လှည့်လည်သွားလာနေသည့် ထိုရာဓပုဏ္ဏားအိုကြီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုပုဏ္ဏားအိုကြီး၏ ရှေးရှေးသောဘ၀များက ပြုလုပ်ခဲ့ဖူးသော ကောင်းမှုများနှင့် ပြည့်စုံသူဖြစ် နေသည်ကို သိရသဖြင့် ရဟန်းများ စုဝေးစေသည်။ 

 ''ပုဏ္ဏားကြီး၊ သင့်ကို သားမယားတို့က ပြုစုလုပ်ကျွေး၏လော့''

 ''အို အရှင်ဂေါတ၊ ပြုစုလုပ်ကျွေးဖို့နေနေသာသာ အကျွန်ုပ်ကို သား,မယားတို့က အိမ်မှာမနေစေဘဲ အိမ်ကနေပင် နှင်ထုတ်လိုက်ကြပါသည်ဘုရား''

 ''ဒီလိုဆို ပုဏ္ဏားကြီး၊ ရဟန်းပြုရန် မသင့်လျော်ဘူးလော့''

 ''အိုအရှင်ဂေါတမ၊ ဘယ်သူက အကျွန်ုပ်ကို ရဟန်းပြုပေးလိမ့်မည်နည်း၊ အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်တဲ့ အကျွန်ုပ် အား မည်သူကမျှ ရှင်ရဟန်းပြုပေးရန် မရှိပါချေ''

  မြတ်ဗုဒ္ဓသည် ရဟန်းများအား ထိုပုဏ္ဏားအိုကြီး၏ ပြုခဲ့ဖူးသော ကျေးဇူးတရားကို သိရှိသော ရဟန်းသည် သူ့အား ရဟန်းခံပေးရန် တိုက်တွန်းစကား ဆိုသည်။ ထိုစဉ် အရှင်သာရိပုတ္တရာသည် ပုဏ္ဏားကြီးအား မိမိရဟန်း ပြုပေးမည့်အကြောင်း လျှောက်ထားသည်။ ထိုပုဏ္ဏားကြီးသည် မိမိအား တစ်ခါက ဆွမ်းတစ်ဇွန်းမျှ လောင်းခဲ့ဖူးသည့် ကျေးဇူးရှိသူဖြစ်ကြောင်း လျှောက်ထားသည်။ မြတ်ဗုဒ္ဓသည် ဆွမ်းတစ်ဇွန်းမျှလောင်းခဲ့ဖူးသော ထိုကျေးဇူးကို သိသည့် အရှင်သာရိပုတ္တရာအား သာဓုခေါ်ပြီး ရဟန်းပြုပေးရန် မိန့်ကြားတော်မူသည်။

 

 လောက၌ရနိုင်ခဲသော ပုဂ္ဂိုလ်နှစ်ယောက်ရှိသည်။ ယင်းကား ကျေးဇူးတရားကို ကျေးဇူးရှိမှန်း သိသူသည် လည်း ရခဲသည်။ ထိုကျေးဇူးတရားကို ပြန်လည်ပြီးတော့ ဆပ်သူသည်လည်း ရခဲသည်။ မှန်ပါသည်။ လူသား တို့သည် မိမိအဆင်မပြေသည့်အခါ မိမိအား ကျေးဇူးပြုသူကို ရှာဖွေကြသည်။ တောင်းတကြသည်။ ကျေးဇူးပြု သူ၏ ကျေးဇူးပြုစဉ်အချိန်ကို ကြည်ကြည်နူးနူးကျေကျေနပ်နပ် လက်ခံတတ်ကြသည်။ သို့သော် မိမိကိုယ်တိုင် အဆင်ပြေ၍သော်လည်းကောင်း၊ ပြန်လည်ပြီးတော့ ကျေးဇူးဆပ်ရမည့်အချိန်ရောက်လျှင်သော်လည်းကောင်း မေ့နေ  တတ်သည်။ မသိချင်ဟန် ဆောင်နေတတ်သည်။ ပြန်လည်ပြီးတော့ ကျေးဇူးတုံ့အား ဆပ်ရန်လည်း မရှိတတ်ပေ။ ဤကား လောက၌ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သို့အတွက် ကျေးဇူးသိခြင်းနှင့် ပြန်လည်ပြီးတော့ ကျေးဇူးဆပ်ခြင်းကို ရခဲသောပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ် မြတ်ဗုဒ္ဓဟောကြားတော်မူခြင်းဖြစ်သည်။ ယခု အရှင်သာရိပုတ္တရာ မထေရ်မြတ်သည်။ မိမိအား ဆွမ်းတစ်ဇွန်းလောင်းခြင်းဆိုသည့် ကျေးဇူးတရားကိုလည်း သိပါ၏။ ထိုကဲ့သို့ကျေးဇူး တရားကို သိသည့်အားလျော်စွာ ပြန်လည်ပြီးတော့ ကျေးဇူးဆပ်သည့်အနေဖြင့် ရဟန်းပြုပေးသည့်အတွက် လောက၌ ရခဲသောပုဂ္ဂိုလ် ထူးပုဂ္ဂိုလ်မြတ်ကြီး ဖြစ်ပေသည်။ မြန်မာစကားတွင်လည်း ပြောဆိုသုံးနှုံးကြသည့် စကား တစ်ခွန်း ရှိသည်။ တစ်လုပ်စားဖူး သူ့ကျေးဇူးဆိုသည့်စကား ဖြစ်သည်။ ထိုစကားသည် အရှင်သာရိပုတ္တရာ၏ ကျေးဇူး သိမှု/ဆပ်မှုမှ ဆင်းသက် လာသည့်စကားဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်မြင်မိသည်။ 

 ရာဓ၏ ရဟန်းခံခြင်းကိစ္စသည်လည်း သမိုင်း၀င်သည့်ကိစ္စရပ်တစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အရှင်သာရိပုတ္တရာသည် ရာဓအား ရဟန်းခံပေးရာ၌ မည်ကဲ့သို့ ရဟန်းခံပေးရမည်ကို မြတ်ဗုဒ္ဓအား မေးမြန်းလျှောက် ထားသည်။ ရာဓအား ရဟန်းမခံချိန်အထိ သာသနာတော်၌ ဧဟိဘိက္ခုခေါ်၍ ရဟန်းဖြစ်လာသူ၊ သြ၀ါဒခံယူခြင်းဖြင့် ရဟန်းဖြစ်လာသူ၊ သရဏဂုံဖြင့် ရဟန်းဖြစ်လာသူတို့သာ ရှိသည်။ အထူးအားဖြင့် သရဏဂုံ ခံယူကာ ရဟန်းခံမှုဖြင့် ရဟန်းအချင်းချင်း ရဟန်းပြုပေးမှုသာ ရှိသည်။ ထိုသို့ သရဏဂုံဖြင့် ရဟန်းခံပေးနေခြင်းအား သိပါလျက် အရှင် သာရိပုတ္တရာသည် မြတ်ဗုဒ္ဓအား မေးလျှောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ မြတ်ဗုဒ္ဓသည် သရဏဂုံဖြင့် ရဟန်းခံပေးခြင်းကိစ္စကို ပယ်ဖျက်ကာ ဉတ္တိစတုတ္ထကမ္မ၀ါစာဖြင့်သာ ရဟန်းပြုပေးရန် မိန့်တော်မူလိုက်သည်။ ယခုခေတ် ရဟန်းတော်များ၏ သိမ်၀င်လျက် ရဟန်းခံခြင်းအမှုကို အရှင်ရာဓမှ စတင်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သို့အတွက် အရှင်ရာဓသည် ပထမဦးဆုံး ဉတ္တိစတုတ္ထကမ္မဝါစာဖြင့် ရဟန်းပြုလာခဲ့သော ရဟန်းဖြစ်ကြောင်း သာသနာ့သမိုင်းတွင် မော်ကွန်းထိုးခံရသူ ဖြစ်သည်။ 

 ထို့နောက်  အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်မြတ်သည် မိမိရဟန်းခံပေးလိုက်သည့် ဦးဇင်းကြီးကို တောရွာလေး တစ်ရွာသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ရွာလေးသည် ဆင်းရဲသည်။ ကျောင်းတွင်လည်း နေရာထိုင်ခင်းစသော အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းများ မပြည့်စုံ။ နေရာထိုင်ခင်းမှအစ ဆွမ်းကွမ်းကိစ္စစသည်အားဖြင့် ခက်ခဲသည်။ မပြည့်စုံ။ သို့သော် အရှင်သာရိပုတ္တရာသည် မိမိကိုယ်တိုင်က လက်ျာတော်ရံအဂ္ဂသာ၀က ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာလည်းကောင်း၊ ဝါအစဉ် အရလည်း ကြီးရင့်သူဖြစ်သည့်အတွက်လည်းကောင်း နေရာထိုင်ခင်း၊ ဆွမ်းကွမ်းကိစ္စတို့၌ ဦးစားမှုပေးမှု ခံရသည်။ သို့အတွက် အရှင်မြတ်အား ကောင်းသည့်နေရာထိုင်ခင်း၊ ဆွမ်းကွမ်းကိစ္စများကို ဦးစားပေးကြသည်။ အရှင်မြတ်သည် မိမိရရှိသည့် ထိုအခွင့်အရေးများကို ရဟန်းပြု၍ မကြာသေးသည့် တပည့်ဖြစ်သူ အရှင်ရာဓအား စွန့်ကြဲပေးကမ်းလျှက် ချီးမြှောက်တော်မူသည်။  မိမိကိုယ်တိုင်ကား ဆွမ်းခံ၍စားသည်။ အရှင်ရာဓသည် ဆွမ်းကွမ်းစသည်များ သပ္ပာယမျှတ လာသည်။ ထို့နောက် အရှင်သာရိပုတ္တရာ၏ ဆုံးမမှုကို နာယူလျက် ကမ္မဋ္ဌာန်းယူကာ  ရဟန်းတရားအားထုတ်ရာ မကြာခင် ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူသည်။ ထိုအခါ အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်မြတ်၏ အတိတ်ဘ၀တစ်ခု၌ ဆင်ဘ၀တွင် ဖြစ်ခဲ့စဉ်ကလည်း ယခုကဲ့သို့ ကျေးဇူးတရားကို သိသူဖြစ်ကြောင်း ပေါ်လွင်စေရန် အလီနစိတ္တ ဇာတ်တော်ကို ဟောတော်မူသည်။ ဤနေရာ၌ အရှင်ရာဓအကြောင်းကို ဦးစားပေးလို၍ မပြောလိုတော့ပေ။

 ထို့နောက် မြတ်ဗုဒ္ဓသည် အရှင်သာရိပုတ္တရာအား ထိုရာဓမထေရ်ကဲ့သို့ ပြောဆိုဆုံးမရသည့် တပည့်များ နောက်ထပ်ရခဲ့မည်ဆိုလျှင် မည်မျှလောက်လိုချင်သနည်းဆိုပြီး မေးမြန်းတော်မူခဲ့သည်။ အရှင်သာရိပုတ္တရာသည် များစွာလိုချင်ကြောင်း ပြန်လည်လျှောက်ထားခဲ့သည်။ ထိုရာဓမထေရ်အား သက်သေတည်၍ မြတ်ဗုဒ္ဓသည် ရဟန်းတော်များကို တရားဟောတော်မူခဲ့သည်။

 ''ရဟန်းတို့၊ ရဟန်းမည်သည် ရာဓကဲ့သို့ ပြောဆိုဆုံးမလွယ်ကူသူ ဖြစ်ရမည်။ အပြစ်ကိုပြပြီး ဆုံးမလာသည့် အခါ အမျက်ဒေါသ မထွက်ရပေ။ အဆုံးအမပေးသူကို ရွှေအိုးကို ညွှန်ကြားသူကဲ့သို့ ဆည်းကပ်ရမည်။ ထိုသို့သဘော ရှိသည့် ပညာရှိကို ဆည်းကပ်သောသူအား အထူးသဖြင့် မွန်မြတ်ပေ၏''

 မြတ်ဗုဒ္ဓသည် ဝေနေယဇ္စျာသယ၊ ပုဂ္ဂလဇ္စျာသယအားလျော်စွာ တရားဓမ္မတို့ကို ဟောတော်မူရသည်။ သတ္တဝါ တို့၏ အမေးအားလျော်စွာ ဖြေဆိုဟောကြားရသည်များလည်း ရှိပေသည်။ နေရာအလိုက်၊ ဒေသအလိုက်၊ သတ္တဝါအလိုက် ဟောရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ဟောကြားခဲ့ရာ၌ အရှင်ရာဓမထေရ်နှင့် ဆက်စပ်၍ ဟောတော်မူရသော ဒေသနာများစွာ ရှိသည်။ အရှင်မြတ်သည် မြတ်ဗုဒ္ဓအား ဒေသနာဉာဏ် ထင်လင်းအောင်၊ ထူးခြားအောင်၊ တိုးပွားလာအောင်၊ ဆန်း ဆန်းကြယ်ကြယ်ဖြစ်လာအောင် စွမ်းဆောင်သည့် ရဟန်းတော်တစ်ပါး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုအရှင်မြတ် နှင့်ပတ်သက်၍ ခန္ဓ၀ဂ္ဂသံယုတ်၊ ရာဓသံယုတ်တွင် ၀ဂ်လေးခုအနေဖြင့် သုတ်ပေါင်း (၄၆)သုတ်အထိ ဟောကြားတော်မူထားသည်ကို လေ့လာ တွေ့ရှိရသည်။ ထိုသုတ်များကို လေ့လာကြည့်ပါက အရှင်ရာဓသည် မြတ်ဗုဒ္ဓအား လေးနက်သည့် တရား တော်များကို မေးမြန်းလျှောက်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။

 ထိုမေးလျှောက်မှုအားလျော်စွာ ပြန်လည်ဖြေကြားဟောတော် မူသော မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ ဒေသနာဉာဏ်သည်လည်း တဆင့်ပြီးတဆင့် တိုးပွားလာခဲ့ရသည်။ ဆန်းကြယ်လှသော တရား သဘောများအဖြစ် ဒေသနာဉာဏ်တော်အား ပွင့်လင်းစေခဲ့သည်။ 

 ထို့ကြောင့် နောင်တစ်ချိန်တွင် ပရိသတ်လေးပါး အလယ်၌ သာသနာတော်၌ အသက်ကြီးမှရဟန်းပြုလာသည့် အရှင်ရာဓမထေရ်အား ''ရဟန်းတို့ ငါဘုရားအား ဒေသနာဉာဏ်အလင်း လင်းပွင့်စေသည့်အရာ တဆင့်ပြီတဆင့် တိုးပွားလာအောင်စွမ်းဆောင်ပေးသည့်ရဟန်းတော်တို့တွင် ရာဓရဟန်းသည် အသာလွန်ဆုံး၊ အမြတ်ဆုံး ဖြစ်ပေ၏''ဟု ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူး ချီးမြှင်အပ်နှင်းတော်မူလေသည်။ အရှင်ရာဓ ဟောကြားတော်မူအပ်သည့် ထင်ရှားသည့် တရားတော်တစ်ပုဒ် ရှိသည်။ ကမ္မဋ္ဌာန်းတရားကို ရှုမှတ်ပွားများနေသည့် ယောဂီများအတွက် ဂုဏ်ကျေးဇူးကို ထုတ်ဖော်ဟောကြားထားသည့် တရားဒေသနာ ဖြစ်သည်။

 ''ကောင်းမွန်စွာ အမိုးအကာ ပြုလုပ်မထားသည့် အိမ်ကို မိုးရေမိုးပေါက်များ ထိုးဖောက်၀င်ရောက်လာသကဲ့သို့ ကမ္မဋ္ဌာန်းဘာ၀နာ မပွားများထားသော စိတ်ကိုလည်း ရာဂစသည့် ကိလေသာ မိုးရေမိုးပေါက်များ အလွယ်တကူ ၀င်ရောက်နိုင်ပေ၏''

 ''ကောင်းမွန်စွာ အမိုးအကာ ပြုလုပ်ထားသည့်အိမ်ကို မိုးရေမိုးပေါက်များ ထိုးဖောက်၀င်ရောက်ခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်သလို၊ ကမ္မဋ္ဌာန်း ဘာ၀နာအလုပ်ကို ကောင်းစွာပွားများ အားထုတ်ထားသူ၏ စိတ်ကို ကိလေသာ မိုးရေမိုးပေါက် များ အလွယ်တကူ ၀င်ရောက် မလာနိုင်ပေ''

 အသက်ကြီးသော်လည်း မပျက်စီးသော ပုဂ္ဂိုလ်များထဲတွင် အရှင်ရာဓမထေရ်သည်လည်း ပါ၀င်ပါသည်။ မပျက်စီးသည့်အပြင် အခြားသူများ ပျက်စီးနေသည့် စိတ်ဓာတ်များကိုလည်း ပြုပြင်မွမ်းမံတော်မူနိုင်ခဲ့သည်။ မြတ်ဗုဒ္ဓ ဒေသနာဉာဏ်အလင်းကို လင်းပွင့်စေခဲ့သူပင် ဖြစ်သည်။ သို့အတွက် ''ပဋိဘာနေယျက''အရာ၌ ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူး ရရှိတော်မူခဲ့သည့် အရှင်ရာဓမထေရ်မြတ်အား ဦးညွတ်လိုက်ရပါသည်။ 

မောင်မင်းစိုး