Sunday, February 22, 2009

ပိုလွ်ံေနေသာ ၀ါက်မ်ား

ဒီကဗ်ာဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြအေနနဲ႔ (၂၀၀၅-၃-၂၁)
မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔မွာ ေခတ္ၿပဳိင္ျမန္မာ(၂၀၀၄) ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆု
အျဖစ္ ထုိက္တန္ေသာ ေငြေၾကးႏွင့္၊ လက္မွတ္မ်ားျဖင့္ ခ်ီးျမွင့္ေပးအပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႕ ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဟာ ဆုရကဗ်ာနဲ႔
ထုိက္တန္မႈ ရွိ၊မရွိဆုိတာ ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္လုိ႔ ဒီကဗ်ာကုိ စာအုပ္ပုံ
ထဲကေန ႏွစ္ရက္ေလာက္ ျပန္ရွာၿပီး တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

(၁)

ငါးဟာ….

ေရကုိမသိသလုိ

လူေတြဟာ….

မသိတာကလဲြလုိ႔

အားလုံးသိခဲ့ၾကတယ္။

(၂)

ၾကည့္ပါ

တခမ္းတနား ေနထုိင္ဖုိ႔

ဘုရားသခင္ကအစ

တစ္ခါသုံးေဘာပင္အထိ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔….

ဖန္းဆင္းခဲ့ၾက။

ဘာသာစကားကေန

ဆင္ဖုိနီဓာတ္ျပားအထိ

အင္တာနက္ကေန

ထရုိဂ်င္းနစ္ ျမင္းရုပ္အထိ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔

ဖန္ဆင္းခဲ့ၾက။

စည္သြပ္ဘူးကေန

ဆုိကေရတီး အဆိပ္ခြက္အထိ

အိတ္ခ်္အုိင္ဗြီပုိးကေန

အဂၤါၿဂိဳဟ္သြားယာဥ္အထိ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔

ဖန္ဆင္းခဲ့ၾက။

ပိရမစ္ကေန

စကၠဴနဲ႔လုပ္တဲ့ပန္းအထိ

ဆံပင္ဆုိးေဆးကေန

အာဏာရွင္စနစ္အထိ

လူကေန…

လူပုံတူမ်ဳိးပြားအထိ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔

ဖန္ဆင္းခဲ့ၾက။


(၃)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ

သစ္ပင္ေပၚကဆင္းၿပီး

အခ်င္းခ်င္းလက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္

ဟဲလုိ၊ဟုိင္း၊ေဟး

ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

ေလးနဲ႔ျမားကုိတင္တတ္ေအာင္

ေကာက္တဲ့အခြန္ေဆာင္တတ္ေအာင္

ထီးျဖဴမုိးတတ္ေအာင္

ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

မုိးေမွ်ာ္တုိက္ေတြကုိ ဂူလုပ္ဖုိ႔

ေန၀င္ရင္ မီးဖြင့္တတ္ေအာင္

တုိက္ပုံအက်ီ ၤ ၀တ္တတ္ေအာင္

ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါ၀င္က သင္မေပးရေအာင္

ေရခ်ဳိးခန္းနဲ႔ေရးခ်ဳိးတတ္ေအာင္

ကဗ်ာေရးတတ္ေအာင္

ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

တံတားေဆာက္တတ္ေအာင္

ဥပေဒျပဳတတ္ေအာင္

ကြန္ဒုံးသုံးတတ္ေအာင္

ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

ဖဲကစားတတ္ေအာင္

ဘုရားဖူးသြားတတ္ေအာင္

ႏ်ဴကလီယား ဗုံးလုပ္တတ္ေအာင္

ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

လေပၚလမ္းေလွ်ာက္တတ္ေအာင္

ကာကြယ္ေဆား ထုိးတတ္ေအာင္

ကုိယ့္အိမ္တံခါးကုိ လုံးၿခံဳစြာ ပိတ္တတ္ေအာင္

ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

(၄)

ဒီလုိနဲ႔…

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔

စားဖုိ႔အတြက္

ပန္းကန္နဲ႔ခ်က္ျပဳတ္နည္းတစ္ေထာင္နဲ႔

သူမ်ားအသက္နဲ႔။

ေသာက္ဖုိ႔အတြက္

အုိေအစစ္နဲ႔ မုိးခါးေရနဲ႔

ေရသန္႔ဘူးစက္ရုံနဲ႔။

ေနဖုိ႔အတြက္

ေလေအးေပးစက္နဲ႔

ျပကၡဒိန္နဲ႔

ေရလုိက္ငါးလုိက္ အေတြးအေခၚနဲ႔။

ၾကည့္ဖို႔အတြက္

ရုပ္ရွင္ရုံနဲ႔ပန္းခ်ီျပတုိက္နဲ႔

တတ္ေယာင္ကား မ်က္စိနဲ႔။

နားေထာင္ဖုိ႔အတြက္

ေရဒီယုိနဲ႔ဓာတ္ျပားနဲ႔

နီရုိးဘုရင္ရဲ႕ ဗ်ပ္ေစာင္းသံနဲ႔။

ရွဴရႈိက္ဖုိ႔အတြက္

ပင္လယ္ေလနဲ႔ ရက္ဗလြန္ေရေမႊးနဲ႔

မသူေတာ္ခုႏွစ္ပါး ကုိယ္နံ႔နဲ႔။

စီးပြားရွာဖုိ႔အတြက္

မေတာ္ေလာဘနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္နဲ႔

မာကင္တုိင္ ၀ါဒနဲ႔။

စစ္တုိက္ဖုိ႔အတြက္

လက္နက္နဲ႔ ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်မ္းနဲ႔

ႏုိင္လုိမင္းထက္၀ါဒနဲ႔။

အပ်င္ေျဖဖုိ႔အတြက္

စီးကရက္နဲ႔အေလလုိက္စရာနဲ႔

အမဲပစ္ ရုိင္ဖယ္နဲ႔။

ငါမွန္ေၾကာင္း၊သူမွားေၾကာင္း

ေျပာဖုိ႔အတြက္

ပါးစပ္နဲ႔ ကုိးကားစရာစာအုပ္နဲ႔

မုိးတစ္လုံးေလတစ္လုံးဘ၀င္နဲ႔။

ဖ်ားနာဖုိ႔အတြက္

အထူးကုေဆးခန္းနဲ႔ရုပ္ခႏၶာနဲ႔

ကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါး ေရာဂါနဲ႔။

ေသဆုံးဖုိ႔အတြက္

သံသရာနဲ႔သခ်ိဳ ၤင္းနဲ႔

(ေသၿပီးမွ)….

သတိရၾကမယ့္ လူေတြနဲ႔။

(၅)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ

ေဂါတမဗုဒၶရွိတယ္

နစ္ေရွးရွိတယ္။

မဟတၳမဂႏၵီရွိတယ္

စတာလင္ရွိတယ္။

မုိးဇက္ရွိတယ္

ဗာဂ်ီးနီးယား၀ုဖ္ရွိတယ္။

ေသာမတ္အယ္ဒီဆင္ရွိတယ္

ဂ်က္ဆင္ပုိးေလာ့ရွိတယ္။

အက္တလတ္ရွိတယ္

ပီတာ၀ုိင္ယာရွိတယ္။

ဆစ္မဂန္ဖရြိဳက္ရွိတယ္

ကိတ္၀င္းဆလက္ရွိတယ္။

ဖူကူမားယားရွိတယ္

ယူတူးက ဘုိႏုိရွိတယ္။

စတီဖင္ေဟာ့ကင္း ရွိတယ္

အုိစမာဘင္လာဒင္ရွိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ

တိရိစၧာန္ရုံရွိတယ္

ေဘးမဲ့ေတာရွိတယ္။

ေဂါက္ကြင္းရွိတယ္

အက်ဥ္းေထာင္ရွိတယ္။

စိပ္ပုတီးရွိတယ္

ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ရွိတယ္။

စီးေနတဲ့ျမစ္ေတြရွိတယ္

ေပါက္ကြဲမယ့္ မီးေတာင္ရွိတယ္။

၀ုိင္အုိလက္ေပါင္ဒါရွိတယ္

အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖုိရွိတယ္။

သစ္ခြပန္းေရာင္စုံရွိတယ္

အသားႀကိတ္တဲ့စက္ရွိတယ္။

စားမရတဲ့ သစ္သီးေတြရွိတယ္

လကြယ္ညရွိတယ္။

ေက်းပုိင္ကၽြန္ပုိင္စနစ္ရွိတယ္

ေခၽြးနံ႔ေပ်ာက္ေဆးရွိတယ္။

(၆)

ဒီလုိနဲ႔

ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ

ဘယ္ေတာ့မုိးရြာမယ္္ဆုိတာ

ႀကိဳတင္ေျပာလုိ႔။

ယုန္ ေျမမနင္းသားကုိ

ဓားနဲ႔လွီးကာ

အရသာခံ၀ါးလုိ႔။

အလင္းႏွစ္တစ္သန္းက ၾကယ္ကုိ

နကၡတ္ၾကည့္မွန္ေျပာင္းနဲ႔ၾကည့္လုိ႔။

အပါယ္ေလးဘုံကုိ

ဓာတ္ေလွကား အလုအယက္ဆင္းလုိ႔။

ပုိတမ္ကင္သေဘာၤက အေျမာက္သံကုိ

စပ်စ္၀ုိုင္စုပ္ရင္း နားေထာင္လုိ႔။

ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ကုိ

မပုပ္သုိးေအာင္ ေဖာ္မယ္လင္စိမ္လုိ႔။

ထုိ၀ါဒ၊ဟုိ၀ါဒေတြကုိ

ကုိယ့္နဲ႔ေတာ္သလုိ အက်ီ ၤခ်ဳပ္၀တ္လုိ႔။

ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ

စစ္ေၾကညာလုိ႔

စစ္ေျပၿငိမ္းလုိ႔

သစ္ပင္ေတြကုိခုတ္လုိ႔

သစ္ပင္ေတြကုိစုိက္လုိ႔

လက္ထပ္ၾကလုိ႔

ကြာရွင္းၾကလုိ႔။

ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ

သရုပ္ေဆာင္လုိ႔

သရုပ္မေဆာင္လုိ႔

ေရကုိစုန္လုိ႔

ေရကုိဆန္လုိ႔

တစ္၀က္ကုိစားလုိ႔

တစ္၀က္ကုိေထြးလုိ႔။

ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ

ငါးေတြမွ်ားလုိ႔

ငါးေတြလႊတ္လုိ႔၊

မွားတာေတြမွန္လုိ႔

မွန္တာေတြမွားလုိ႔

ေသရမွာေၾကာက္လုိ႔

ေသရမွာမေၾကာက္လုိ႔။

(၇)

သမုိင္းနိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီ

ဂုဏ္ဆုိတာေငြကုိေခၚတယ္

ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္မပ်က္ေစနဲ႔

ျမစ္တစ္ျမစ္ထဲကုိ ႏွစ္ခါျပန္မဆင္းႏုိင္

စိတ္မလုံရင္ တိတၳဳံကုိၾကည့္

အုိဇုန္းလႊာကုိ ကယ္တင္ၾကပါ

အားလုံးဟာ လုိင္ဘီဒုိညာဥ္မွာ အေျခခံတယ္

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္လုိတယ္

စပါးတားကတ္ဆုိတာ ဘယ္သူလဲေဟ့

ျဖစ္တည္မႈဟာ အႏွစ္သာရထက္ ေရွးက်တယ္။

(၈)

သင္..

ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ

ဒါမွမဟုတ္

မေပ်ာ္မရႊင္ ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ

ဘာမွ

မလုိပါ။

ဥပမာ

ဒီ၀ါက်ေတြက အစ မလုိသလုိေပါ့။

သစၥာနီ
(ဟန္သစ္မဂၢဇင္း၊၂၀၀၄၊ ႏုိ၀င္ဘာ)

No comments: