အဆက္စပ္မဲ့ စကားလံုးမ်ားကို ထုဆစ္ျခင္း (၁)
ပစ္မွတ္မရွိတဲ့ အေ၀းကုိ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး ပစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါဟာ တစ္သံသရာလုံးလုံး မေအာင္ျမင္တဲ့ ေဂဟစနစ္ပဲ။ ၾကက္ဥအစရွာမရသလို ျပႆနာေတြ။ ရုိးရုိးေလးပဲေကာင္းတဲ့ ေသခ်ာမႈေတြ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္မွာ ေသခ်ာတဲ့ ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္ဟာ ခင္ဗ်ားလက္ထဲ ျပန္ေရာက္ေနလိမ့္မယ္။ စကားလုံးေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္လုိ႔ ရင္ေခါင္တစ္ခုလုံး ကဲြေၾကခဲ့ၿပီ။ ထပ္ၿပီး မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့လား ဒီမွာ မၾကားရဲလုိ႔၊ ရက္စက္မႈေတြက ေသြးပ်က္ဖြယ္ တန္းဖုိးေတြ က်ေနခဲ့တဲ့ ငါ့ႏွလုံးသား ေလာင္တုိက္ဟာ သက္ျပင္းေတြ ခ်ၿပီး ေလ်ာ့ခ်ေနခဲ့ရတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ကုိ ပုံတူကူးခဲ့တယ္ ဒါဟာ အျပစ္လား။ ဟုတ္တယ္ အခ်စ္ဆုိတာ အူတုိတတ္တဲ့ အေရာင္မဲ့ ျပႆနာပဲ အျဖဴေရာင္သက္သက္ ဆုိးခဲ့တဲ့အေရာင္ေတြဟာ တစ္ဘ၀ လုံးတြက္ ခံစားရေတာ့မယ့္ က်ိန္စာလား ရင္ထဲငုိေၾကြးခဲ့ရတာအခါခါ ထပ္ၿပီးမရႈိ႕ၿမိဳက္ ပါနဲ႔ေတာ့လား ေလာင္ကၽြမ္းစရာ ေလာင္စာေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ အခ်စ္ဆုိတာ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ကုိဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။ အခ်စ္ဆုိတာ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ခ်ေကၽြးရတဲ့ သားေကာင္။ အခ်စ္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့ မုိးၿပဳိမွာလည္း ေတြးၿပီးေၾကာက္ေနရတဲ့ ဗ်ဳိင္းေအာက္။ ခက္တယ္ ငါ့ႏွလုံးသားေတြ အစိပ္စိပ္အမႊအမႊ။ လူနဲ႔ဒဏ္ရာနဲ႔ မမွ်ေတာ့ဘူး။ အုိ. . . ေလာကႀကီး သင့္ရဲ႕ လက္ေတာ္ထဲ ၿမဲၿမဲဆုတ္ကုိင္ဖုိ႔ တုိင္တည္ပါတယ္ ဒီမွာ နင္ရမယ့္ေျမသားက မခုိင္ေတာ့ဘူး။ ေသြးပ်က္ဖြယ္ လဲက်ေသဆုံးေနရတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ စကား ေတြေအာက္ ျပားျပားေမွာက္ ဖိႏွိပ္ခံေနရတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ အမွတ္သေကၤတမရွိတဲ့ ၿမဳိ႕ျပရဲ႕လမ္းၾကား မႈိလုိေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ ေ၀ဒနာသည္မ်ား ရႈိ႕ၿမဳိက္ခဲ့တဲ့ အစအနမ်ား၊ အကဲြကြဲ အျပားျပား။ သတင္းစကားတစ္ခု ၾကားဖူးတယ္။ “မင္း ဒီေန႔ ဘယ္လုိရွင္သန္ရမလဲဆုိတာ သိဖုိ႔လိုတယ္“တဲ့။ ရံဖန္ရံခါ ေပါ့ပ္အင္တာဗ်ဴးနဲ႔ အသက္ဆက္လုိ႔ တစ္ခါတစ္ရံ မိတ္ဆုံစားပဲြသတင္းေလးနဲ႔ ရွင္သန္လုိ႔ ဒီလုိစကားလုံး ထူထူပါးပါးေလးေတြ တန္ဆာဆင္လုိ႔ ဂ်နီဖာနဲ႔လည္း တရင္းတႏွီး၊ မုိက္ကယ္ဂ်က္ဆင္နဲ႔လည္း ပူးပူးကပ္ကပ္ ကုိရီးယား အႏုပညာ ေပါင္းစုံနဲ႔ ေအာ္စကာဆု ပဲြေတာ္ေတြလည္း တက္တတ္လာခဲ့တယ္ ပရီးမီးယားလိပ္ဖလားကုိ ေပြ႕ပုိက္ရင္း ဖာဂူဆန္ကုိလည္း အကၽြမ္း၀င္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီ ငါက်င္လည္ရာ၀န္းက်င္မွာ အနံ႔ပါးပါးဆြတ္ျဖန္းရင္း အုပ္စုဖဲြ႕ ပ်ံသန္းလာတဲ့ ငွက္ေတြ၊ ဇာတ္ကားတစ္ကားရဲ႕ အေကာင္းမျမင္ျပကြက္ေတြ၊ ေမာ္ဒယ္ဘိြဳင္းဘာေယာင္ေယာင္နဲ႔ လမ္းေပ်ာက္တာေတြ၊ စင္တင္ေတးဂီးတနဲ႔ ရႈိးပဲြေတြတင္ဆက္ရင္း ဘ၀ေပ်ာက္တာေတြ၊ ကယ္ရီေကးခ်ားေရး ဆဲြရင္း ကုိယ္တုိင္ရုပ္ေပ်ာက္တာေတြ၊ ခပ္တည္တည္ ျပကြက္အမွားေတြနဲ႔ ေရြးျခယ္စရာေတြကုိ ျငင္းပယ္ရင္း သက္ျပင္းခ်တာေတြ၊ ေထြရာေလးပါး ေ၀့၀ဲၾကည့္ရင္း အိတ္ကပ္ေတြလုိက္ဖတ္ေနတာေတြ၊ မ်က္ႏွာရွစ္ ေခါက္ခ်ဳိးၿပီး ဟမ္းဖုံးတစ္လုံးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာေတြ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ၿပီး ေလာကႀကီးကုိ ေငးၾကည့္ေနတာေတြ။ ဘယ္လုိျဖစ္မယ္ဆုိတာ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းလုိ႔ရတဲ့ ဖန္တရာေတ ဇာတ္လမ္းေတြ ၿမီးေကာင္ေပါက္ေလးေတြကုိ မွ်ားေခၚရင္း အသက္ဆက္ေနတာေတြ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ရင္း ေမွာ္အတတ္နဲ႔ လမ္းသလားေနတာေတြ။ သစ္ပင္လုိ ယိမ္းထုိးရင္း ကကြက္အမွားေတြ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ အတတ္နဲ႔ ေရႊတဲြလဲြ ေငြတဲြလဲြေတြ။ စိတ္ကူးရတုိင္း ႏွစ္ေယာက္တစ္အိပ္မက္မက္တာေတြ ကိုယ္ပုိင္သံစဥ္ တစ္ပုဒ္ကုိ အိတ္ေထာင့္ထဲထည့္ရင္း ပုန္းခုိေနတဲ့ ေပ်ာက္ၾကားတပ္ေတြ အြန္လုိ္င္းယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဖက္ဖူးေရာင္ကုိ ပုိင္ဆုိင္တာေတြ။ ေမွာ္အတတ္နဲ႔ ၿပိတၱာ တစ္ေကာင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကုိ ဖန္တီးတာေတြ။ အဲဒီေနရာဟာ မာယာေကာ့စကီးရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ျဖစ္သလုိ၊ ပေလတုိရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ ျငင္းပယ္တာေတြ။ ေတာ့စတြိဳင္းရဲ႕ ေျခရာအတုိင္း နင္းခဲ့တာေတြနဲ႔ ဂါဇာေဒသရဲ႕ စစ္ရိပ္ကုိ မုန္းတီးမႈေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာဟာ စားက်က္ေျပာင္းၿပီး ကြင္းဆင္းေနခဲ့တာေတြနဲ႔ ျပန္လွည့္ မလာေတာ့တဲ့ ဇီးကြက္ေတြရဲ႕ ေနရာလည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒ္ီေနရာဟာ အႏုပညာ ဗုိင္းရပ္ေတြ တစ္ေန႔တျခား ဆဲလ္ေတြလုိ ပြားေနခဲ့တယ္။ ဘ၀တစ္ခုလုံး ထုိးေကၽြးရင္း ၀ဋ္ေကၽြးရွင္ရဲ႕ ဇာတ္ေတြနာခဲ့တယ္။ သိပ္သည္း စေတြက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပဲ က်ားတစ္ေကာင္ရဲ႕ မာယာေအာက္ ျပားျပားေမွာက္လုိ႔။ ၀ပ္က်ဥ္းထဲ အေတာင္က်ဳိးေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္၊ ဘ၀တစ္ခုလုံး ဆုိ႔ပိတ္လုိ႔ ေျပးလမ္းဟာ ပုန္းကြယ္ေနခဲ့တယ္။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါ၊ အတြင္းဒဏ္ရာက အစိပ္စိပ္ အမြအမြ၊ ခမ္းေခ်ာက္ေနတဲ့ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ ညေရာက္မွာကုိ ေတြးၿပီးေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။ ေရာက္မလာေသးတဲ့ သေႏၶသားႏွစ္ေကာင္ဟာ မုန္တုိင္းရဲ႕ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈေအာက္ တစ္စစီက်ဳိးေက်လုိ႔၊ ရင္ထဲအန္ႀကိတ္ၿပီး ေအာ္ခဲ့တဲ့ ဆာေလာင္သံေတြ တစ္ခန္းလုံး ဆူညံတုန္ဟီးလုိ႔။ ေျပးလမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ ကြင္းကအလဲြလဲြ အမွားမွား၊ မ်က္လုံးေတြက သိန္းငွက္ေတြလုိ စူးရွေတာက္ေျပာင္လုိ႔ တစ္ကုိယ္လုံး ရင္သတ္ရႈေမာေနခဲ့တယ္။ သစၥာရွိပါ ကမၻာေျမ သင့္ရဲ႕ ႏႈးညံ့တဲ့ လက္ေတာ္ထဲ ေမတၱာတရားဟာ ေဆးဖက္မ၀င္ေတာ့ဘူးလား။ အူသံေတြက နားနဲ႔မဆန္႔ေတာ့ဘူး ထင္ေယာင္ မွားတဲ့ ယုန္ျဖဴတစ္ေကာင္ရဲ႕ ရမၼက္က စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ခက္ထန္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ပင္လယ္ထဲ နစ္ျမဳပ္သြားတဲ့ ေလွငယ္တစ္စီးဟာ ျပန္ေပၚမလာေတာ့ဘူး။ ေန႔လဲြ ညစာနဲ႔ေ၀းခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြ၊ တစ္ကုိယ္စာ အခန္းက်ဥ္းထဲက ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကဲြခဲ့တဲ့ အသံေတြ၊ ဆာေလာင္တုိင္း လက္ထုိးၿပီး အန္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြ။ အလုိမက်တုိင္း က်က်ေနတတ္တဲ့စိတ္ေတြ။ လမ္းေလ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လူသားတစ္ ေယာက္ဟာ ကာမရနံစူးစူး၊ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ကင္းခဲ့ရတယ္။ စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးထဲ ႏ်ဴကလီးယား မျပန္႔ပြား ေရးေတြ။ ဂါဇာကမ္းေျမာင္ေဒသက စူးရွရွေအာ္သံေတြ။ အုိဘားမားရဲ႕ ခ်ိန္း ဆုိတဲ့အသံနဲ႔ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆုိမႈေတြ။ မြန္ဘုိင္းတုိက္ခုိက္မႈအတြက္ သံသယမ်က္လုံးေတြ။ အုိဇုန္းလႊာပါးျခင္းရဲ႕ သက္ေရာက္မႈ ဆုိးက်ဳိးေတြ။ အႏၱာတိကတုိက္မွာ တစိမ့္စိမ့္ေပ်ာ္က်ေနတဲ့ ေရခဲေတြ။ အီရန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆုံးၿဂိဳဟ္တုရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြ။ အျငင္းပြားဖြယ္ေတြ ၾသစေတးလ်မွာ စံခ်ိန္သစ္အပူဒဏ္ေၾကာင့္ ေတာမီးေလာင္မႈေတြ။ ပါကစၥတန္မွာ မၾကာခင္က ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ႏ်ဴးကလီးယားပညာရွင္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြ ေ၀ဖန္မႈေတြ။ ဆင္ဆာမဲ့ ညစ္ညမ္းသံစဥ္ေတြ။ လြင့္၀ဲလာတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားအသံေတြ။ ခရီးဆက္ဆဲ ကမၻာႀကီးဟာ ရင္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ေပါက္ၿပဲေနခဲ့တယ္။ စံႏႈံးျမင့္အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ သီရိေဂဟာစနစ္ေတြ။ ျပဌာန္းခ်က္အေသေတြနဲ႔ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ေတြ။ တရစ္ရစ္ထုိးက်ေနတဲ့ ေရနံေစ်းေတြလုိ၊ စိတ္ေတြတစ္ထစ္ထစ္ ထုိးက်ေနခဲ့ရင္း ေနၾကတ္ခဲ့သလုိ လူေတြၾကတ္ေနခဲ့တယ္။ အင္တာနက္ကေန လွ်ံက်လာတဲ့ သတင္းအစအနေတြ။ ေပါ့ပ္စာမ်က္ႏွာေပၚကေန ယုိစီးလာခဲ့တဲ့ မနာလုိ၀န္သုိမႈေတြ။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေခတ္မွာ လမ္းေလ်ာက္ရင္း ေနာက္ေၾကာမလုံေတာ့တာေတြ။ ခုိးကူးေခြေတြ တြင္က်ယ္ေနတဲ့ေခတ္မွာ အႏုပညာဟာ မစစ္ေတာ့ဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ဗုိင္းရပ္ကုိက္သလုိ ကုိယ့္က်င့္တရားေတြ ဗုိင္းရပ္ကုိက္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ စစ္မီးလ်ံေတြၾကားက ထုိးထြက္လာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ၊ ကမၻာေျမေပၚမွာ စီးခ်က္မညီဘဲ ကခုန္လုိ႔ ေနေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေနခဲ့ပါတယ္။
ေမာင္မင္းစုိး
No comments:
Post a Comment