ဘ၀ကုိ ခပ္ပါးပါးေလး ပုတ္ၾကည့္ျခင္း

တစ္ခ်ိန္လုံး အလူးအလဲခံခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ရာမ်ား နာက်င္မႈမ်ား ေ၀ဒနာမ်ား
အဆာမ်ား အထာမ်ား အရာမ်ား ေရွာေရွာရွဴရွဴ လက္ထုိးအန္ခ်လုိက္ေတာ့
အစုိင္အခဲေတြ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ တစ္တုံးၿပီးတစ္တုံး ေၾကြက်လာခဲ့တယ္
ဘ၀သံသရာ ရွည္လ်ား ေထြျပား မေနမနား တသြားတည္း သြားၾကတဲ့အခါမွာ
ေနရာေတြ ေငြသျပာေတြ ေထြလာေတြ ေဖြရွာလုိ႔ အေသအခ်ာ ရင္သပ္ရႈေမာၾကည့္ေတာ့
တိမ္စုိင္ခဲေတြနဲ႔အတူ မုိးေပၚမွာ အျပာေရာင္ ေကာက္ေၾကာင္းေတြက ရီးေလးခုိ ထီးကေလးစုိ
မၿပီးေသးတဲ့ ၿငီးေငးစရာေတြက ပုိပုိ ထုိထုိ လုိလုိ မ်က္ႏွာေပၚက ေသြးေၾကာေတြက မ်က္၀န္းရဲ႕
ျငင္းပယ္လုိ႔မရတဲ့ အေသြးအေရာင္ေတြပါပဲ ၾကည့္ပါ ရႈပါ ေတာင္ကမူမွာ ခ်ိပ္ဆဲြထားတဲ့ ကာလာစုံ
စိတ္ဆန္းေတြက ရိပ္သိမ္းခ်ိန္အတြက္ လမ္းျပျဖစ္လိမ့္မယ္ ေနာက္တစ္ရက္ ေနာက္တစ္လ ေနာက္တစ္ႏွစ္ဆုိသလုိ
ေနာက္ေတြက စိတ္ေနာက္ျခင္း အာရုံေနာက္ျခင္း ေနာက္ေျပာင္ျခင္းေတြနဲ႔ ထပ္မလာခ်င္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ဘ၀အတြက္
ေနာက္တစ္ခုကုိ ခ်ေရးလုိက္ေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းမျပန္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး
ဆုံးပါးသြားတဲ့ အလြမ္းေတြနဲ႔ ရယ္ဖြယ္မဖဲြ႕ခ်င္ေတာ့ေပမယ့္ အလြမ္းဓာတ္ခံေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့
ခရီးေရာက္မဆုိက္ လြမ္းမုိးေတြ ရြာခ်မိတယ္ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း လြမ္းမိပါတယ္ သီခ်င္းကုိ ၿငီးတြားရင္း
ဆုိက္ေရာက္လာမယ့္ ေတာင္ကမ္းပါးထိပ္မွာ လက္ကေလးျပလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ေနတ့ဲ ေန၀န္းနီနီႀကီးရဲ႕
ႏႈတ္ဆက္သီခ်င္းဟာ ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ လည္ျပန္ေငးေစျပန္တယ္
အေမရယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက လူသူေလးပါး ေပါက္ေရာက္လာတဲ့ ေတာအုပ္ႀကီးတစ္ခုရယ္ပါ
ေမာရတယ္၊ ေၾကာရတယ္၊ ေလာရတယ္၊ ေဖာရတယ္၊ ေျပာစရာေတြလည္း မၿပီးဆုံးပါဘူး
ထားလုိက္ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ေစာဘဂ၀ါဘုန္းရဲ႕ ႏႈတ္ျမြတ္သံက
“အပၸမာေဒထ သမၸာေဒထ“တဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ မေမ့နဲ႔တဲ့ ဒါကုိ က်ဳပ္တုိ႔ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္က
ကုိယ့္ဒဏ္ရာကုိ မေမ့နဲ႔တဲ့ေလ၊ မေမ့ႏုိင္တဲ့ ဘ၀သံသရာမွာ ၀ဲလည္ေနရတဲ့ ဘ၀အေမာေတြက
မၿပီးဆုံးႏုိင္၊ ခရီးဆုံးမေရာက္ေသးသမွ်ေတာ့
ဒီလုိေလဒ ဘ၀ကုိ ခပ္ပါးပါးေလး ပုတ္ပုတ္ၾကည့္မိတယ္။

ေမာင္မင္းစုိး